บทที่ ๕

ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา

ต่อบทร้อง “แม้นแพ้ก็จะตายแต่พวกเรา” หน้า ๗

ประสันตา ฮา ดีแท้ ดีแท้นะ พวกเราคราวนี้ ว่าที่คนเครื่องฝีมือดี สู้ทนไฟทนควันทอดมันฉู่ฉี่ ทำทำไม้ ทำให้ท่านเสวย ท่านก็ชุบมือหม่ำเสียหมดสำรับ เจ้าคนเครื่องก็ดูดแต่ก้างก้นชาม
ปูนตา ฮะ นั่นพูดอะไรน่ะ
ประสันตา ไม่จริงหรือ ดูสิ พิโธ่ พวกเราสู้ทนปืนทนหอก อาบเหื่อต่างน้ำ ทำศึกสำเร็จแล้ว ท่านก็ลอยชายมาชุบมือเปิบเอา สบ๊ายสบาย ถ้าแพ้ล่ะเปล่า พวกเราดอกตาย
สังคามาระตา แกละก็ดีแต่ตะกละตะกลามน่ะแหละ ก็อิ่มแล้วจะให้กินยังไง เมื่อไม่กินแล้วจะหวงทำไม
ประสันตา ก็นันน่ะซี้ ถึงเจ็บใจ เถอะขอรับ แพ้ แพ้ ถึงดีเท่าดีร้อยดีพันดี เมื่อไม่ต้องการจะดีอะไร ท้องกระไรเลยนะช่างอิ่ม จนจะดมจะชิมอิกไม่ได้

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ