๖๖

ซ้องกั๋งพูดว่า ข้าพเจ้าอยากจะยกกองทัพไปในเร็ว ๆ โงวหยงว่าบัดนี้ก็สิ้นฤดูแล้ง ใกล้จะถึงงวนเซียวแมงานปีที่เมืองปักเกีย เดือนสี่ขึ้นสิบห้าค่ำกลางเดือนเป็นวันสำคัญ มีโคมสีต่างๆ ทำไว้งดงาม จุดที่เหลาสูงกับแถวตลาดทั่วทุกแห่ง ข้าพเจ้าจะคิดอุบายจัดให้พวกพ้องไปซุ่มอยู่ในเมืองและนอกเมือง ถึงกำหนดกลางคืนจุดไฟขึ้น นอกเมืองก็ให้ตีประดังเข้าไปสมทบกัน ท่านจะเห็นเป็นประการใด

ซ้องกั๋งได้ฟังก็มีความยินดี จึงพูดว่าอุบายนี้ดีนัก เชิญท่านซินแสจัดการเถิด ขณะนั้นพี่น้องทั้งปวงอยู่พร้อมกันที่ตงงิตึง โงวหยงซินแสจึงพูดขึ้นว่า ผู้ใดจะรับอาสาไปจุดไฟในเมืองปักเกียได้บ้าง ซิเซียนว่าข้าพเจ้าจะรับเอง ด้วยเมืองปักเกียตำบลไต้เม่งฮู้นั้น เดิมข้าพเจ้าได้ไปเที่ยวเล่น มีเหลาสูงอยู่แห่งหนึ่งชื่อชุยหุนเหลา แถวเหลานั้นมีเก๋งเล็กๆ เป็นอันมากสนุกนัก ข้าพเจ้าได้ดูงวนเซียวแมงานปีกลางคืนที่นั่นครั้งหนึ่ง คราวนี้จะอาสาเล็ดลอดไปคอยอยู่ที่ชุยหุนเหลา ถ้าถึงกำหนดวันงวนเซียวแมกลางคืนกำลังจุดโคม ข้าพเจ้าก็จะจุดไฟขึ้น โงวหยงได้ฟังก็ยินดี จึงให้ซิเซียนไปคอยอยู่ที่ในเมืองปักเกีย ตำบลไต้เม่งฮู้ก่อน ซิเซียนก็คำนับลามาจัดสิ่งของพร้อมออกจากเขาเนียซัวเปาะไป

ครั้นรุ่งขึ้นเช้า โงวหยงซินแสหาเกยเตียน เกยโปมาสั่งให้ปลอมเป็นพวกพรานเอาสัตว์ป่าต่างๆ ไปขายที่ตำบลไต้เม่งฮู้ ถ้าถึงวันเดือนที่ขึ้นสิบห้าค่ำ เวลากลางคืนเห็นชุยหุนเหลาไฟติดขึ้นเป็นสำคัญ จงชวนกันตรงไปที่หน้าบ้านผู้รักษาเมืองสกัดทหารไว้

ให้โตวเซียน ซองบานปลอมเป็นพ่อค้าขายข้าวขับเกวียนไปขายในเมือง ถ้าถึงกำหนดจงไปสกัดอยู่ที่ประตูตังหมึงทิศตะวันออก ให้ขงเม่ง ขงเหลียงปลอมเป็นไพร่ไปเที่ยวอาศัยแถวตลาด ถ้าถึงวันกำหนดก็เข้าช่วยกัน

ให้ลิเอง ซือจิน ปลอมเที่ยวไปสำนักอยู่ที่นอกประตูตังหมึงทิศตะวันออกถ้าเห็นไฟติดขึ้นก็เข้าฆ่าฟันพวกทหารที่รักษาประตูแย่งชิงเอาไว้จะได้เป็นทางออก ให้หลวงจีนลูตีชิม บู๊สง ปลอมเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์ไปอาศัยอยู่ตามวัดนอกเมือง ถ้าเห็นไฟติดขึ้นก็ให้ตรงไปที่ประตูน่ำหมึงทิศตะวันตกป้องกันทหารกองทัพไว้

ให้โจวเอี๋ยน โจวยุน เล่าตง เอียหยง สี่นายปลอมเป็นพวกขายโคม แยกย้ายกันไปหาที่สำนักอยู่ในเมือง ให้กงซุนสินซินแสปลอมเป็นหลวงจีนเจ้าวัดไปเที่ยวเล่นตามสบาย ให้เลงจิ้นเป็นศิษย์จัดเอาปืนเรียกว่าฮองฮวยฮุยเทียนเผ่าร้อยเศษไปคอยอยู่ในเมือง แม้นเห็นไฟก็ให้ยิงปืนขนาบไปยังที่ชุมนุม จัดให้เตียสุน เอียนเช็งไปทางน้ำซุ่มอยู่ที่บ้านโลวจุนหงีคอยจับชู้สาว

ให้เฮงเอยโฮ้ว ซึงซิน เตียแซ กับนางโอ้วซาเหนีย นางโกวตัวซอ นางซึงยีเหนีย ผัวเมียแยกกันเข้าในเมืองจะไปเที่ยวดูโคม ถ้าเห็นไฟติดขึ้น ก็ให้เอาไฟเผาบ้านเรือนโลวจุนหงี ให้ชาจินกับงักหัวปลอมเป็นขุนนางไปสำนักอยู่ที่บ้านชัวฮก เจียดคิบคอยช่วยโลวจุนหงีกับเจียสิว ครั้นจัดการเสร็จแล้ว บรรดาพี่น้องทั้งปวงก็ปลอมตัวแยกไปตามคำสั่งทุกประการ ขณะนั้นยังเป็นเดือนสี่ข้างขึ้น

ฝ่ายเนียตงซีผู้รักษาเมืองปักเกีย ครั้นใกล้จะถึงวันงวนเซียวแมก็ให้หาลีเส็ง บุนตัด นายทหาร กับเฮงไทซิวขุนนางที่ปรึกษาพร้อมกันพูดว่า งวนเซียวแมงานปีที่กลางเมือง จุดโคมต่างๆ ทั้งลอยกระทง ราษฎรพร้อมใจทำด้วยกันทุกบ้านทุกเรือนเอาอย่างตังเกียเมืองหลวง บัดนี้พวกโจรเขาเนียซัวเปาะยกกองทัพมารบกวน ครั้นจะจัดการขึ้นก็กลัวพวกโจรจะมาตีเมือง แม้นพลาดพลั้งลงก็จะเสียที การจุดโคมลอยกระทงงานปีนี้จะให้หยุดเสีย ท่านทั้งปวงจะเห็นประการใดบ้าง บุนตัดจึงว่า พวกโจรยกมาตั้งประชิดเมืองเห็นไม่เป็นการก็ยกทัพกลับไป แม้นปีนี้ไม่จุดโคมลอยกระทงให้เหมือนครั้งก่อน พวกโจรรู้ก็จะหัวเราะได้ ขอท่านจงมีหมายไปถึงขุนนางนายอำเภอและราษฎรให้จัดทำโคมและกระทง สร้างภูเขาให้เหมือนอย่างตังเกียเมืองหลวง ฉลองปีใหม่ตั้งแต่วันสิบสามค่ำไปจนถึงแรมสองค่ำ ตัวท่านกับขุนนางและราษฎรทำงานปีให้สนุกครึกครื้นอยู่ในเมือง ข้าพเจ้าจะคุมทหารออกไปตั้งค่ายอยู่ที่ตำบลปวยโฮ้วเกาะคอยป้องกันพวกโจร ให้ลีเส็งคุมทหารม้าเที่ยวตรวจตามแถวกำแพงเมือง อย่าให้คนทั้งปวงมีความหวาดกลัวก็คงทำได้

เนียตงซีก็เห็นชอบด้วย จึงมีหมายไปทุกบ้านทุกตำบล แถวเมืองฮ่อปัก ข้างทิศเหนือนั้นตำบลไต้เม่งฮู้เป็นใหญ่กว่าทุกตำบล บรรดาราษฎรชาวเมืองแจ้งความก็จัดการต่างๆ ที่อยู่ไกลก็จัดหาสิ่งของและทำโคมมาขาย หน้าบ้านของผู้ใดก็ต้องจุดโคมไว้ทุกแห่งที่ตำบลไต้เม่งฮู้ หน้าบ้านเนียตงซีผู้รักษาเมืองริมสะพานจิวเกียก่อเป็นภูเขามีมังกรใหญ่คู่หนึ่งสีเหลืองสีแดงพันภูเขานั้นไว้ แล้วจุดโคมรายรอบเขาจนกระทั่งถึงสะพานและที่หน้าวัดตงฮุดซีก่อเป็นภูเขา มีมังกรใหญ่สีเขียวพันเขานั้น ที่ชุยหุนเหลาก่อเป็นภูเขา มีมังกรใหญ่พันไว้ โคมสีต่างๆ เรียงรายทำไว้งดงาม มีเก๋งเล็ก ๆ อยู่ริมนั้นประมาณร้อยเศษ ทำปี่พาทย์มโหรีสนุกนัก บรรดาขุนนางและไพร่บ้านพลเมืองชวนกันจัดการฉลองปีใหม่ไว้เสร็จ บุนตัด ลีเส็งก็คุมทหารแยกไปตรวจตราตามแถวกำแพงเมืองดังปรึกษากันไว้แต่เดิม

ฝ่ายพวกสืบเหตุเขาเนียซัวเปาะรู้ว่า ในเมืองปักเกียตระเตรียมงานปีก็กลับมาแจ้งกับโงวหยงซินแสทุกประการ โงวหยงจึงเล่าเรื่องตำบลไต้เม่งฮู้ให้ซ้องกั๋งฟัง ซ้องกั๋งว่า ข้าพเจ้าหายป่วยแล้วจะยกกองทัพไปแก้แค้นให้จงได้

อันเตาฉวนจึงว่า ท่านอย่าไปเลย แผลยังไม่หายดี ถ้าเหน็ดเหนื่อยเข้าโรคกำเริบมากขึ้นจะลำบากต่อไป โงวหยงซินแสว่าข้าพเจ้าจะยกกองทัพไปเอง

พูดแล้วสั่งให้กวนเส็งแม่ทัพ ซวนจั่น เชียซือบุ๋น นายทหารคุมไพร่พลขี่ม้าเป็นกองหน้า ให้อึงซินเข้ากระบวนทัพไปด้วย ลิมชองกับเบ๊หลิน เต็งฮุย คุมไพร่พลขี่ม้าเป็นกองหนุนให้ฮวยหยงตามไปช่วย อูเอียนเจียกกับเผ็งกี ฮั่นทอ คุมไพร่พลเป็นกองที่สาม ให้ซึงลิบตามไปด้วย ฉินเหม็งกับอาวเผ็ง เอียนสุนคุมไพร่พลเป็นกองที่สี่ให้ตันตัดตามไปช่วย มกหองกับโตวเฮง แต้เทียนซิวคุมไพร่พลเดินเท้าเป็นกองที่ห้า ลีขุยกับซึงลิบ เชาเจ็งคุมไพร่พลเดินเท้าเป็นกองที่หก ลุยเหง ซิอิน มกชุนคุมไพร่พลเดินเท้าเป็นกองที่เจ็ด ฮวนซุย ฮั่นซอง ลีกุน คุมไพร่พลเดินเท้าเป็นกองที่แปด กำชับว่าจงไปพร้อมกันที่นอกกำแพงปักเกีย ถ้าวันเดือนสี่ขึ้นสิบห้าค่ำกลางคืนดึกประมาณสองยามเห็นไฟติดขึ้นในเมืองก็ให้ตรูกันตีหักเข้าไป โงวหยงซินแสจัดให้พวกพ้องอยู่รักษาตำบลกับซ้องกั๋งแล้วก็ยกกองทัพออกจากเขาเนียซัวเปาะ แยกเป็นแปดกอง ยกคนละทางตรงไปเมืองปักเกีย ตำบลไต้เม่งฮู้ทุกๆ กอง

ฝ่ายซิเซียนกับพวกที่ไปก่อน ครั้นถึงตำบลไต้เม่งฮู้ก็เที่ยวหาที่อาศัยนอกเมืองและในเมืองตามคำสั่ง แต่ซิเซียนนั้นไปสำนักที่ศาลเจ้าตังงักเบี้ยวในเมืองปักเกียหลายเวลา ครั้นถึงวันเดือนสี่ขึ้นสิบสามค่ำชาวเมืองก็จัดการจุดโคมทั่วไป ซิเซียนเที่ยวดูโคมเห็นเกยเตียน เกยโป โตวเซียน ซองบานเดินอยู่ตามตลาดก็ทำเป็นไม่รู้จักกัน

ขณะนั้น ซิเซียนตรงไปที่ชุยฮุนเหลาลอบดูท่าทางไว้ แลเห็นขงเม่งปลอมเป็นคนโซใส่เสื้อหนังแพะขาด ถือไม้เท้าเที่ยวขอทาน ซิเซียนรีบไปกระซิบบอกว่า รูปร่างพี่สดใสไม่ทรุดโทรมมาปลอมเป็นคนขอทานดังนี้ พวกขุนนางนายทหารตรวจตราอยู่มากจงหลกเลี่ยงไปเสีย

พูดยังไม่ทันขาดคำ เห็นขงเหลียงปลอมเป็นคนโซเที่ยวมา ซิเซียนเห็นไม่มีผู้คนจึงพูดว่า พี่ก็ทำดังนี้มาอีก เรามิใช่คนโซถ้าเขาดูออกก็จะเสียที ขงเม่งจึงว่า เวลาวานนี้พบโจวเอี๋ยน โจวยุนขายโคมอยู่ที่กลางตลาด หลวงจีนลูตีซิมกับบู๊สงนั้นอยู่นอกเมือง พูดแล้วต่างคนก็แยกกันไปตระเตรียมการ ครั้นถึงวันสิบสี่ค่ำ บุนตัดจึงคุมทหารออกป้องกันตามปวยโฮ้วเกาะ ลีเส็งนั้นคุมทหารออกตรวจทั้งแถวนอกเมืองและในเมือง ครั้นรุ่งขึ้นเช้าถึงวันเดือนสี่ขึ้นสิบห้าค่ำ เนียตงซีผู้รักษาเมืองเห็นฟ้าแจ่มแจ้งก็มีความยินดี พอเวลาค่ำเดือนหงายสว่าง คนทั้งปวงชวนกันเที่ยวดูโคมสนุกสนานกว่าทุกปี

ฝ่ายชาจินกับงักหัวพากันมาถึงประตูคุก หมายจะซุ่มอยู่ที่นั่น ชัวฮกเห็นก็จำได้จึงออกต้อนรับชาจินกับงักหัวเข้าไปข้างในจะจัดโต๊ะและสุรามาเลี้ยง ชาจินว่า ท่านอย่าจัดโต๊ะและสุราเลย ข้าพเจ้ามาด้วยเรื่องความโลวจุนหงีกับเจียสิว ท่านได้อุปถัมภ์มาบุญคุณเป็นที่ยิ่ง เวลาค่ำวันนี้งานปีขอท่านได้เมตตาช่วยพาข้าพเจ้าไปให้พบกับคนทั้งสองด้วยเถิด

ชัวฮกได้ฟังจึงว่า ตัวเราเป็นขุนนางทำราชการ พวกซ้องกั๋งจะตีบ้านเมืองก็ย่อมรู้อยู่ครั้นจะไม่พาไป ถ้าแม้นเมืองแตกแล้วพวกซ้องกั๋งก็จะฆ่าบุตรภรรยาญาติเสียทั้งสิ้น จำจะต้องพาไปให้พบกันจึงจะควร คิดแล้วก็จัดเสื้อกางเกงของผู้คุมให้ชาจินกับงักหัวผลัดปลอมเป็นผู้คุม ชัวฮกก็พาชาจินกับงักหัวตรงไปหาโลวจุนหงี เจียสิวที่ในคุก

เวลานั้นประมาณยามเศษเฮงเอยโฮ้วกับนางโฮ้วซาเหนีย ซึงซินและนางโกวตัวซอ เตียแชกับนางซึงยีเหนียผัวเมียสามคู่แยกกันมาเข้าทางประตูตังหมึง เล่าตง เอียหยงนั้นเหน็บซ่อนศัสตราวุธไปอยู่สะพานจิวเกีย เอียนเช็งกับเตียสุนนั้นดำน้ำไปซุ่มอยู่ตามสั่ง ขณะนั้นไพร่บ้านพลเมืองต่างคนชวนกันเที่ยวดูโคมกำลังสนุกสนาน

ฝ่ายโงวหยงซินแสกับพวกพ้องไพร่พลยกแยกมาถึงนอกกำแพงพร้อมกันทั้งแปดกอง ราษฎรชาวเมืองแจ้งความก็แตกตื่นกันว่า กองทัพโจรยกมาถึงกำแพงเมืองแล้ว เกยเตียน เกยโปได้แจ้งก็บอกกับซิเซียนว่ากองทัพพวกเรามา เจ้าจงเร่งทำการ เราจะไปที่บ้านผู้รักษาเมือง พูดแล้วก็ชวนกันรีบมา ซิเซียนจึงจุดไฟขึ้นที่ชุยฮุนเหลา

ฝ่ายบุนตัดคุมทหารม้าไปตั้งค่ายคอยตรวจอยู่ที่ตำบลปวยโฮ้วเกาะ ครั้นเห็นกองทัพโจรยกแยกมาเป็นอันมาก ก็ตกใจทิ้งค่ายแตกหนีกระจัดกระจายกันไป ทหารม้ารีบหนีเข้าเมืองไปแจ้งความกับลีเส็งทุกประการ

ขณะนั้นลีเส็งคุมทหารเที่ยวตรวจตราอยู่ ครั้นแจ้งก็จัดให้ทหารขึ้นรักษาหน้าที่เชิงเทิน่ไว้ให้มั่นคงและสั่งม้าใช้สืบราชการรีบไปแจ้งความกับเนียตงซีว่าพวกโจรเขาเนียซัวเปาะยกกองทัพมาถึงชานกำแพงเมืองแล้ว เนียตงซีได้ฟังก็นิ่งอั้นอยู่ พอเห็นไฟติดก็ยิ่งตกใจรีบขึ้นม้าไปถึงกลางทางเห็นเกวียนขวางหน้าไฟติดมากขึ้นทุกที เนียตงซีออกทางประตูตังหมึงทิศตะวันออก พอลิเองกับซือจินซุ่มอยู่เข้าฆ่าฟันพวกทหารที่รักษาประตูล้มตายลงหลายคน โตวเซียน ซองบานก็ช่วยฆ่าฟันเป็นตะลุมบอน เนียตงซีเห็นก็ตกใจพาพวกไพร่พลหนีไปประตูน่ำหมึงทิศใต้ หลวงจีนลูตีซิมกับบู๊สงอยู่นอกเมืองเห็นไฟติดก็บุกรุกฟันฝ่าเข้ามาทางประตูน่ำหมึง เนียตงซีจึงชักม้ากลับใกล้จะถึงบ้าน เกยเตียน เกยโปก็เข้าไล่ฆ่าฟันพวกทหาร เล่าตง เอียหยงซุ่มอยู่ตรูอันออกมาพบเฮงไทชิวก็ฆ่าตาย แล้วเข้าไล่ฆ่าฟันพวกขุนนาง นายทหารพากันหนีไปหมด เนียตงซีชักม้ากลับหนีไปประตูไซหมึงทิศตะวันตก กงซุนสินกับเลงจิ้นเห็นไฟติดก็ยิงปืนขนาบมา บรรดาพวกซ้องกั๋งกรูกันออกมา เอาไฟจุดติดเขามังกรที่ทำงานปีขึ้นทุกๆ แห่ง

ขณะนั้นไพร่บ้านพลเมืองที่ตำบลไต้เม่งฮู้แตกตื่นทุกบ้านทุกเรือนร้องไห้อื้ออึงไป ไฟก็ติดสว่างเหมือนกลางวัน เนียตงซีหนีมาถึงประตูไซหมึงพบลีเส็งกับทหารรักษาอยู่ เนียตงซีก็ขึ้นไปดูบนกำแพง เห็นกวนเส็งแม่ทัพและซวนจั่น เชียซือบุ๋น นายทหารทั้งสองคุมไพร่พลตีหักประตูฆ่าฟันทหารเข้ามา กับอึงซินกองทัพหนุนยกสมทบกันแน่นหนา เนียตงซีเห็นว่าออกทางประตูไซหมึงไม่ได้ก็ให้ลีเส็งคุมทหารตามไปด้วยเพื่อจะออกทางประตูปักหมึงทิศเหนือ ครั้นไปถึงเห็นลิมชองกับเต็งฮุย ฮวยหยงคุมไพร่พลตีหักกำแพงเมืองเข้าไป ออกไม่ได้ก็กลับมาทางประตูตังหมึง มกหองกับโตวเฮงแต้เทียนซิวคุมไพร่พลถือคบไฟบุกรุกฆ่าฟันเข้าไปในประตูตังหมึง เนียตงซีก็รีบหนีกลับไปทางประตูน่ำหมึงทิศใต้ พบลีขุยกับซึงลิบเชาเจ็งคุมไพร่พลฆ่าฟันทหารตายลงมาก ลีเส็งแข็งใจคุมทหารเข้าต้านทานพาเนียตงซีออกจากเมืองได้หนีไปพบอูเอียนเจียกกับฮั่นทอ เผ็งกีคุมไพร่พลตรงมาก็เข้าไล่ฆ่าฟัน ลีเส็งกับทหารรบพลางถอยพลาง พอฮวยหยงตรงมายิงเกาทัณฑ์ไปถูกทหารของลีเส็งตายลงอีก ลีเส็งก็ตกใจรีบหนีไปตามทางพบฉินเหม็งกับเอียนสุน อาวเผ็ง ตันตัด คุมไพร่พลบุกรุกขนาบมา ลีเส็งก็เข้าสู้รบต้านทานจนโลหิตโทรมไปทั้งตัว เห็นว่าเนียตงซีพ้นไปแล้วก็ล่าถอยหนีไป

ฝ่ายข้างในเมืองตำบลไต้เม่งฮู้ไฟติดขึ้นทั่ว ขงเม่งขงเหลียงหักพังหลังคุกเข้าไปได้ โจวเอี๋ยน โจวยุนนั้นยืนป้องกันพวกทหารอยู่ที่หน้าคุกร้องด้วยเสียงอันดังว่า พวกเขาเนียซัวเปาะฝีมือเข้มแข็งชวนกันมาอยู่ที่นี่ทั้งสิ้น จงส่งตัวโลวจุนหงีกับเจียสิวออกมาให้แต่โดยดีเถิด ชาจินกับงักหัวจึงบอกชัวฮก ชัวเค่งว่าท่านทั้งสองได้ยินหรือไม่จะคอยเมื่อไรอีกเล่า ชัวเค่งได้ฟังก็กระซิบบอกชัวฮกว่า เมื่อสักครู่หนึ่งขงเม่ง ขงเหลียงพังหลังคาคุกโดดลงมา เราสองคนจะยอมหรืออย่างไร

พูดยังไม่ทันขาดคำ ชาจินก็ชักกระบี่ออกจากเสื้อตรงเข้าถอดคาที่ใส่โลวจุนหงีกับเจียสิวออกแล้วบอกกับชัวฮกว่า จงไปที่บ้านท่านจะได้ช่วยบุตรภรรยาญาติพี่น้องไม่ให้เป็นอันตราย พูดแล้วก็ชวนกันออกจากคุกมาที่บ้านชัวฮก ชัวเค่ง โลวจุนหงีพาเจียสิวกับขงเม่ง ขงเหลียง โจวเอี๋ยน โจวยุน ตรงมาบ้านจะจับลีกูกับนางเกสีที่เป็นชู้กัน

ฝ่ายลีกูครั้นแจ้งว่า พวกเขาเนียซัวเปาะยกกองทัพเข้าเมืองได้ก็ตกใจจึงปรึกษากับนางเกสีรวบรวมเก็บเอาทองคำกับเพชรพลอยที่อย่างดีใส่ห่อผ้าแล้วก็จะหนีไป พอโลวจุนหงีกับพวกพ้องห้าคนไปถึงประตู ลีกูกับนางเกสีเห็นก็ตกใจนัก หันกลับมาเปิดประตูหลังบ้านลงไปริมฝั่งโดดน้ำจะว่ายหนี เตียสุนซุ่มอยู่เห็นดังนั้นจึงร้องตวาดว่าจะพากันหนีไปข้างไหน

เอียนเช็งก็จับลีกูไว้แล้วถามว่าเจ้าจำเราไม่ได้หรือ ลีกูก็แข็งใจพูดว่าพี่เอียนเช็ง เราไม่มีข้อสาเหตุสิ่งใดกันมาจับน้องทำไม เอียนเช็งก็ไม่โต้ตอบเอาตัวลีกูขึ้นบนตลิ่ง เตียสุนโดดน้ำจับนางเกสีได้ คุมคนทั้งสองไปยังประตูตังหมึง

ฝ่ายโลวจุนหงีเข้าไปในเรือนไม่เห็นลีกูกับนางเกสีสำคัญว่าหนีไปแล้ว ก็ให้พวกพ้องช่วยกันเก็บรวบรวมเงินทองทั้งปวงที่มีราคาชวนกันออกจากบ้านไป

ฝ่ายชาจินกับชัวฮก ชัวเค่งไปถึงบ้านก็เก็บทรัพย์สิ่งของทั้งปวงกับญาติพี่น้องจะไปเขาเนียซัวเปาะ ชัวฮกจึงพูดว่า ท่านได้ช่วยชีวิตราษฎรชาวเมืองทั้งปวงไว้สักครั้งหนึ่งเถิด ชาจินว่าไม่เป็นไร พูดแล้วก็ไปเที่ยวตามโงวหยงซินแส

ขณะนั้นพอสว่าง บรรดาพวกพ้องไพร่พลมาพร้อมกันที่ลิวสิวซีโรงก๊วนหน้าบ้านผู้รักษาเมือง โลวจุนหงีกับเจียสิวและพี่น้องสี่คนก็มาถึง โงวหยงซินแสออกต้อนรับโลวจุนหงีแล้วพูดถึงเรื่องในคุก ชักฮกกับชัวเค่งสองคนพี่น้องอุปถัมภ์จึงได้รอดชีวิต พอเอียนเช็งกับเตียสุนคุมตัวลีกูกับนางเกสีมาส่ง โลวจุนหงีสั่งให้เอียนเช็งจำคาคุมตัวคนทั้งสองไว้

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ