๑๒๐

ขณะนั้นไตจงตรงเข้าไปคำนับซ้องกั๋งแล้วแจ้งความว่า เวลาคืนนี้เจ้าซุยฮูกุนมาเข้าฝันให้ข้าพเจ้าคืนตำแหน่งที่ว่าราชการเสียกลับไปหาความสุข ข้าพเจ้าไม่ขอทำราชการ ท่านจงจัดให้ผู้ใดไปว่ากล่าวแทนเถิด ข้าพเจ้าจะลาท่านไปบวช ซ้องกั๋งได้ฟังก็ร้องไห้ ครั้นจะห้ามปรามไว้ก็ไม่ควรต้องยอมให้ไตจงไป ไตจงคำนับลามาเก็บรวบรวมเงินทองของตัวใส่ห่อผ้าออกจากค่ายตรงไปถึงศาลเจ้างักเปียว ณ เมืองซึงอานจิว แล้วบวชเป็นหลวงจีนอยู่ที่ศาลช้านานก็ตายได้เป็นเจ้าอยู่ที่นั่น ราษฎรชาวเมืองนับถือว่าศักดิ์สิทธิ์ก็ชวนกันมาเซ่นไหว้เป็นนิตย์สืบมา เบ๊เหล็งนั้นก็ไม่อยากเป็นขุนนางคืนตำแหน่งที่ให้ซ้องกั๋งแล้วก็คำนับลาออกจากค่ายไป

ขณะนั้นถึงกำหนดเจ้ารับราชการหัวเมืองต่างๆ ซ้องกั๋งกับพวกพ้องก็ชวนกันออกจากค่ายแยกย้ายไปว่าราชการหัวเมืองตามตำแหน่งของตัวสืบมา

ฝ่ายอวนเซียวชิดครั้นว่าราชการฝ่ายทหาร ณ เมืองไกเทียนกุนประมาณได้ครึ่งเดือนเศษ เฮงปิน เตียถำผูกพยาบาทอวนเซียวชิดแต่ครั้งเอาเครื่องแต่งตัวของฮองละมาสวมใส่ เฮงปิน เตียถำโกรธนักจึงไปประจบประแจงยุแยงต่อพวกขุนนางกังฉิน ซัวเกียกราบทูลให้ถอดอวนเซียวชิดเสีย พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ก็ทรงเชื่อ ถอดอวนเซียวชิดออกจากตำแหน่งที่ขุนนางอวนเซียวชิดก็กลับไปบ้านเจียวกัดที่ทะเลหาเลี้ยงมารดาตามเดิม

ฝ่ายชาจินเป็นขุนนางนายทหารว่าราชการอยู่ ณ เมืองตังเกียแจ้งว่า พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้เชื่อฟังขุนนางกังฉิน ถอดอวนเซียวชิดออกจากตำแหน่งที่ จึงคิดว่า เดิมเราอาสาปลอมตัวเข้าเป็นบุตรเขยฮองละมีความชอบมาก ขุนนางกังฉินคงคิดพยาบาทเป็นแน่ จะทำราชการไปที่ไหนได้จะต้องแกล้งทำป่วยลาออกนอกราชการหาความสุขดีกว่า คิดดังนั้นก็บอกป่วยลากลับไปบ้านฮวยไต้กุ๋นแขวงเมืองชังจิว เป็นใหญ่อยู่ในตำบลบ้านนั้นสืบมา

ฝ่ายกวนเส็งไปว่าราชการตำแหน่งจงก๊วน อยู่ ณ เมืองไต้เม่งฮู้ แขวงเมืองปักเกียฝึกหัดซักซ้อมทหารอยู่ที่สนามมิได้ขาด เวลาวันนั้นกวนเส็งเสพสุราเมาเข้าทดลองฝีมือ ตกม้าลงป่วยมาประมาณครึ่งเดือนก็ตาย บุตรภรรยาญาติทั้งปวงจัดการฝังศพอย่างยศขุนนางตามสมควร อูเอียนเจียกนั้นยกกองทัพไปปราบปราม ไต้กิมมุดตุด พวกฮวนกับพระราชบุตรทั้งสี่พระองค์พากันล้มตายลงในกลางศึก ภายหลังเล่ากองสีเป็นที่โตวต๊กกับจูตง ถังเปียน ชุยกิมยกกองทัพไปกำจัดไต้กิมมุดตุดเรียบร้อยราบคาบสามนายได้เป็นขุนนางนายทหารใหญ่สืบมา ซึงงักนั้นยกกองทัพไปปราบปรามโจรตายลงในกลางศึก ฮวยหยงนั้นพาบุตรภรรยาไปว่าราชการเมืองเองเทียนฮู้ โงวหยงนั้นว่าราชการอยู่เมืองบู๊เส้ง ลีขุยนั้นอยู่เมืองยุนจิว ซึงลิบ ซึงซิน นางโกวตัวซออยู่เมืองเต็งจิว โจวยุน ชัวเค่ง เอียหลิม จูบู๊ มกชุนห้านายนั้นลาออกนอกราชการ โจวยุนกลับไปบ้านตำบลเขาเต็งฮุนซัว ชัวเค่งกลับไปบ้าน ณ เมืองปักเกีย จูบู๊ไปบวชอยู่กับกงซุนสิน มกชุนกลับไปอยู่เนินกัดเอียงเนี้ย เจียะเก็งกลับไปบ้านของตัวตามเดิม เลงจิ้นเป็นขุนนางนายทหารว่ากล่าวเครื่องเชื้อเพลิงและประทัดอยู่ ณ ค่าย อันเตาฉวน ฮองโพ้วตวน กิมไต้เกียน เซียวเหยียง งักหัว ห้านายนั้นเป็นขุนนางว่าราชการอยู่ ณ เมืองตังเกีย ซ้องกั๋งกับโลวจุนหงีตั้งแต่จากกันไปว่าราชการตามตำแหน่งของตัวมีความอาลัยถึงพวกพ้องทั้งปวงนัก ครั้นจะไปเยี่ยมเยือนกันก็มีราชการติดตัวต้องอยู่รักษาว่ากล่าวบ้านเมือง

ฝ่ายซัวเกีย ท่องกวน กอกิว เอียเจียน พวกขุนนางกังฉิน ครั้นเห็นว่าซ้องกั๋งกับพวกเหล่านั้นได้เป็นขุนนางมีความสุขมาก จึงปรึกษากันว่าซ้องกั๋งกับโลวจุนหงีเป็นคู่อริกับพวกเรา บัดนี้พระเจ้าแผ่นดินตั้งแต่งให้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ได้ว่ากล่าวทหารและราษฎรทั้งหลายขุนนางพวกเราก็ตกอับไป ผู้คนชาวเมืองจะชวนกันหัวเราะได้จะคิดอ่านตัดรอนคนทั้งสองอย่างไรดี

เอียเจียนตอบว่า ข้าพเจ้ามีอุบายอยู่สิ่งหนึ่งแกล้งแต่งถ้อยคำว่าโลวจุนหงีผู้รักษาเมืองตั้งซ่องสุมทหารและไพร่พลจะคิดกบฏ พวกเราจงนำข้อความขึ้นกราบทูลให้ทรงทราบกับให้หาตัวเข้ามาเฝ้า ถ้าพระราชทานสุราให้โลวจุนหงี เราจงเอายาพิษกับปรอทใส่ในสุราให้แล้วจึงเอาสุรายาพิษนั้นพระราชทานไปให้ซ้องกั๋งด้วย ครึ่งเดือนคนทั้งสองก็คงตายการงานทั้งหลายคงสำเร็จอยู่กับพวกเราทั้งสิ้น

สี่นายปรึกษาเห็นชอบพร้อมกันก็จัดให้คนสนิทปลอมเป็นทหารชาวเมืองโล่วจิว นำเรื่องราวขึ้นฟ้องต่อคูมิดไซขุนนางเจ้าพนักงานว่าผู้รักษาเมืองโล่วจิวตั้งซ่องสุมเกลี้ยกล่อมทหารและราษฎรจะคิดกบฏ คูมิดไซเจ้าพนักงานก็รับเรื่องราวมาเสนอกับซัวเกีย กอกิวให้ทราบ ซัวเกีย กอกิวพวกขุนนางกังฉินจึงนำข้อความขึ้นกราบทูลพระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้

พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ได้ทรงฟังจึงตรัสว่า ซ้องกั๋งกับโลวจุนหงียกกองทัพไปปราบปรามพวกกบฏราบคาบทุกทิศทิมิได้คิดประทุษร้าย บัดนี้เราตั้งแต่งให้เป็นขุนนางสำเร็จราชการเมืองเหตุใดจึงจะคิดกบฏเราไม่เห็นด้วย กอกิว เอียเจียน จึงทูลยักย้ายว่าซึ่งพระองค์ตรัสนั้นก็ควร แต่ข้าพเจ้าเห็นว่าโลวจุนหงีจะติเตียนว่า เลื่อนยศศักดิ์ไม่สมกับความชอบจึงคิดการไปต่างๆ ขอพระองค์จงรับสั่งให้โลวจุนหงีเข้ามาเฝ้า ทรงไต่ถามดูตามธรรมเนียมขุนนางมีความชอบต่อแผ่นดินก็คงจะทรงทราบว่าจริงเท็จประการใด

พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ได้ทรงฟังก็ไม่ทราบในอุบายของขุนนางพวกกังฉินจึงรับสั่งให้เจ้าพนักงานถือหนังสือรับสั่งไปหาโลวจุนหงีเข้ามาเมืองหลวง เจ้าพนักงานไปถึงเมืองโล่วจิวเอาหนังสือรับสั่งให้โลวจุนหงี ๆ อ่านทราบความแล้วก็ออกจากเมืองตรงมาถึงเมืองหลวงพร้อมกับเจ้าพนักงาน รุ่งเช้าโลวจุนหงีก็เข้าเฝ้าคุกเข่าถวายบังคมสามครั้ง พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ทอดพระเนตรเห็นโลวจุนหงีก็ดีพระทัยตรัสว่า เราคิดถึงท่านจึงให้หาเข้ามา แต่ท่านไปว่าราชการอยู่เมืองโล่วจิวนั้นทุกข์สุขเป็นประการใดบ้าง

โลวจุนหงีถวายบังคมแล้วกราบทูลว่า ทุกวันนี้ก็พึ่งบารมีของพระองค์อาณาประชาราษฎรทั้งปวงมีความสุขทั่วกัน ข้อที่จะแปรปรวนไปนั้นหามิได้ ขอทำราชการฉลองพระเดชพระคุณโดยสัตย์ซื่อกว่าจะสิ้นชีวิต พระเจ้าซ้องฮุยจงได้ทรงฟังก็มีพระทัยยินดีจึงพระราชทานสุราให้โลวจุนหงี

ขณะนั้นกอกิว เอียเจียนเอายาปรอทใส่ไว้แล้ว โลวจุนหงีรับถ้วยสุรามาดื่มต่อหน้าที่นั่งแล้วก็กราบถวายบังคมลาออกจากพระราชวังมาจะกลับไปเมืองโล่วจิวก็ป่วยลงเดินไม่ได้ จึงไปทางเรือไปถึงแม่น้ำฮวยหอ ณ เมืองสิจิว เวลาคืนวันนั้น โลวจุนหงีเสพสุราเมานั่งอยู่ศีรษะเรือ พิษยาปรอทก็กำเริบมากขึ้น โลวจุนหงีพลัดตกน้ำตาย ขุนนางและทหารที่ไปด้วยก็จัดการฝังศพโลวจุนหงีอยู่ที่ริมแม่น้ำฮวยหอ ณ เมืองลิจิวตามยศศักดิ์พอสมควรแล้ว ผู้รักษาเมืองก็บอกข้อราชการซึ่งโลวจุนหงีตายเข้าไปเมืองหลวง ซัวเกีย กอกิว ท่องกวน เอียเจียนแจ้งความก็ดีใจ จึงคิดหาอุบายจะแกล้งซ้องกั๋งอีก ครั้นรุ่งขึ้นเช้าชวนกันเข้าเฝ้ากราบทูลข้อความซึ่งโลวจุนหงีตกน้ำตายที่แม่น้ำฮวยหอ ณ เมืองสิจิวให้ทรงทราบ แล้วว่าซึ่งพระองค์รับสั่งให้โลวจุนหงีเข้ามาเฝ้า ครั้นโลวจุนหงีกลับไปก็ตกน้ำตาย ข้าพเจ้าคิดเห็นว่าซ้องกั๋งผู้รักษาเมืองฌ้อจิวแจ้งความคงจะเคลือบแคลงสงสัยไปต่างๆ ขอพระองค์จงจัดให้เจ้าพนักงานคุมสุราสัตย์ซื่อไปพระราชทานให้ซ้องกั๋งจึงจะเป็นที่เชื่อถือได้

พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ได้ทรงฟังว่าโลวจุนหงีตกน้ำตายก็เสียพระทัยไม่แจ้งว่าอุบายพวกกังฉิน จึงพระราชทานสุราสองปั้นให้เจ้าพนักงานคุมไปเมืองฌ้อจิวให้ซ้องกั๋งตามคำขุนนางทั้งสี่กราบทูล เจ้าพนักงานนั้นเป็นพวกพ้องขุนนางกังฉิน รู้เห็นด้วยกันเอายาพิษใส่ในปั้นสุราแล้วก็ออกจากเมืองตังเกียตรงไปเมืองฌ้อจิว

ฝ่ายซ้องกั๋งตั้งแต่มาว่าราชการอยู่ ณ เมืองฌ้อจิว ราษฎรทั้งปวงมีความสุขมาก รักใคร่นับถือซ้องกั๋งเหมือนบิดามารดา ครั้นอยู่มาเวลาวันหนึ่งซ้องกั๋งออกจากเมืองไปเที่ยวเล่นเห็นตำบลที่แห่งหนึ่ง ริมประตูเมืองหน่ำหมึงข้างทิศใต้มีแม่น้ำล้อมรอบตรงกลางมีภูเขาสูงกับต้นไม้ใหญ่เรียงรายเป็นชัยภูมิดีคล้ายกับเขาเนียซัวเปาะ ซ้องกั๋งจึงคิดว่าถ้าเราตายลงคงจะให้เอาศพฝังที่ตำบลลกยี่กุ้ยนี้ คิดแล้วก็กลับเข้าเมืองพอขุนนางเจ้าพนักงานคุมสุรายาพิษซึ่งเป็นของพระราชทานมาเมืองฌ้อจิว ซ้องกั๋งแจ้งความก็ออกต้อนรับเชิญเข้าไปในเมือง เจ้าพนักงานก็เอาหนังสือรับสั่งออกอ่านแล้วส่งสุราพระราชทานสองปั้นให้ซ้องกั๋ง ๆ รับสุรามารินออกเชิญให้เจ้าพนักงานดื่มด้วย

เจ้าพนักงานตอบว่า ซึ่งสุรานี้พระราชทานมาให้ผู้มีความชอบต่อแผ่นดินเชิญดื่มให้สบายใจเถิด ซ้องกั๋งได้ฟังไม่แจ้งว่าอุบายจึงเสพสุรายาพิษเข้าไปเจ้าพนักงานก็ลาซ้องกั๋งออกจากเมืองมา ซ้องกั๋งเสพสุรายาพิษเข้าไปก็ป่วยก็มีความสงสัยว่าจะเป็นยาพิษ จึงใช้คนสนิทตามเจ้าพนักงานไปสืบดูได้ความว่าสุรายาพิษของพวกขุนนางกังฉินก็รีบกลับมาแจ้งความให้ซ้องกั๋งทราบ ซ้องกั๋งรู้ว่าถูกอุบายพวกกังฉินก็ถอนใจใหญ่คิดรำพึงว่า เรามิได้คิดประทุษร้ายประการใดเจ้าแผ่นดินเชื่อฟังพวกกังฉินพระราชทานสุรายาพิษมาให้เราก็จะสู้ตาย แต่ลีขุยผู้น้องเป็นคนดุร้ายถ้าแจ้งความที่ไหนจะยอม คงจะแก้แค้นแทนพี่ชื่อเสียงเราก็จะเสียว่าไม่สัตย์ซื่อต่อเจ้านาย จำจะให้หาลีขุยมากินสุรายาพิษตายเสียด้วยกันให้ชื่อเสียงปรากฏสืบไป

คิดดังนั้นแล้วก็สั่งคนใช้รีบไปเมืองยุนจิวเชิญลีขุยมาถึงเมืองฌ้อจิวแล้ว ซ้องกั๋งจึงเรียกเข้าไปข้างในจัดโต๊ะเลี้ยงเอาสุรายาพิษให้ลีขุยดื่มแล้วก็แจ้งความซึ่งพระราชทานสุรายาพิษมาให้ว่าจะคิดอย่างไร ลีขุยได้ฟังก็โกรธตอบว่าถ้ากระนั้นต้องคิดกบฏ ทหารของน้องมีอยู่สามพันเศษรวบรวมกับทหารของพี่ยกเข้าไปฆ่าฟันเสียให้สิ้นแล้วกลับไปอยู่เขาเนียซัวเปาะตามเดิมไม่ต้องอยู่ในบังคับผู้ใด ซ้องกั๋งพูดว่า พวกพี่น้องเราก็ล้มตายกระจัดกระจายไปหมดสิ้น ประการหนึ่งจะคิดกบฏนั้นไม่ได้ เทพยาดาฟ้าและดินตกแต่งไว้แน่นอน เรามาตายเสียด้วยกันดีกว่าชื่อเสียงจะได้ปรากฏสืบไป ซึ่งยาพิษนั้นก็ดื่มเข้าไปแล้ว น้องจงกลับไปเมืองสั่งคนสนิทว่าถ้าตายลงจงเอาศพมาฝังที่ตำบลลกยี่กุ้ยริมประตูกำแพงเมืองฌ้อจิวข้างทิศใต้กับศพพี่ด้วยกัน ลีขุยได้ฟังก็ร้องไห้คำนับลาซ้องกั๋งมาลงเรือรีบไปเมืองยุนจิว

ฝ่ายซ้องกั๋งครั้นลีขุยกลับไปแล้วสุรายาพิษก็กำเริบจึงสั่งพวกพ้องว่า ถ้าเราตายจงเอาศพไปฝังที่ตำบลลกยี่กุ้ยให้จงได้ สั่งดังนั้นแล้วซ้องกั๋งผู้รักษาเมืองฌ้อจิวก็ขาดใจตาย พวกขุนนางทั้งหลายจัดหีบมาใส่ศพตามยศเอาไปฝังที่ตำบลลกยี่กุ้ยดังคำสั่งทุกประการ ลีขุยนั้นกลับไปถึงเมืองยุนจิวสั่งพวกพ้องของตัวแล้วพิษยาก็กำเริบมากขึ้นขาดใจตายในขณะนั้น พวกพ้องก็จัดหีบใส่ศพเอามาฝังไว้ที่ตำบลลกยี่กุ้ยอยู่ใกล้กับศพซ้องกั๋งตามคำลีขุยสั่ง เสร็จแล้วก็ชวนกันกลับไป ซ้องเซ็งแจ้งความว่าซ้องกั๋งผู้พี่ตายก็ร้องไห้จัดหาสิ่งของมาเซ่นไหว้ทำบุญให้ทานแล้วไปบ้านตามเดิม

ฝ่ายโงวหยงกับฮวยหยงต่างคนไปว่าราชการอยู่ตามตำแหน่งของตัว เวลาคืนวันนั้นฝันเห็นว่าซ้องกั๋งกับลีขุยไปแจ้งความซึ่งดื่มสุรายาพิษตายตั้งแต่ต้นจนปลายให้ฟังทุกประการ โงวหยงกับฮวยหยงตกใจตื่นแจ้งว่านิมิตฝันก็สงสัยจึงรีบมาถึงเมืองฌ้อจิว แจ้งว่าซ้องกั๋งกับลีขุยตายศพฝังอยู่ด้วยกันก็ร้องไห้จัดหาสิ่งของพร้อมตรงไปที่ศพ สองนายพบกันแล้วเล่าความฝันให้ฟังถูกต้องเหมือนกันก็ยังโศกเศร้า เอาสิ่งของออกเซ่นไหว้ซ้องกั๋งผู้พี่และลีขุยผู้น้องแล้ว โงวหยงกับฮวยหยงก็ผูกคอตายอยู่ที่นั่น พวกขุนนางเมืองฌ้อจิวจัดหีบมาใส่ฝังไว้ใกล้กับศพซ้องกั๋งเป็นสี่ศพด้วยกัน ขุนนางและราษฎรชาวเมืองนั้นนับถือซ้องกั๋งยิ่งนักชวนกันมาเซ่นไหว้ศพซ้องกั๋งผู้พี่เป็นนิตย์สืบมา

ฝ่ายพระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ตั้งแต่พระราชทานสุราไปไห้ซ้องกั๋งแล้วก็ไม่ทราบว่าจะเป็นประการใด มืพระทัยรำพึงถึงซ้องกั๋งยิ่งนักแล้วหวนคิดถึงนางหลีซือซือจึงเสด็จไปหา นางหลีซือซือรู้ว่าเสด็จมาก็ออกมารับเชิญเสด็จเข้าในเก๋งจัดโต๊ะและสุราถวาย พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้เสวยสุราแล้วก็บรรทมหลับไปทรงพระสุบินนิมิตว่าซ้องกั๋งให้ไตจงมาเชิญเสด็จไปที่แห่งหนึ่งงดงาม ซ้องกั๋งคุกเข่าถวายบังคมอยู่ตรงหน้าที่นั่ง พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ทอดพระเนตรเห็นซ้องกั๋งจึงตรัสถามว่า เราตั้งแต่งให้ท่านไปอยู่รักษาเมืองฌ้อจิวเหตุใดจึงมาอยู่ที่นี้ ซ้องกั๋งกราบทูลว่า ข้าพเจ้าเชิญพระองค์เสด็จมานี้คือตงงิตึงที่ประชุมบนเขาเนียซัวเปาะ ปรารถนาจะทูลชี้แจงให้ทรงทราบ เดิมพวกพ้องข้าพเจ้าทำราชการยกกองทัพไปปราบปรามข้าศึกราบคาบทั้งสี่ทิศพี่น้องล้มตายเกือบสิ้น พระองค์โปรดให้ข้าพเจ้าไปรักษาเมืองฌ้อจิวก็ทำราชการฉลองพระเดชพระคุณโดยสัตย์ซื่อมิได้แปรปรวนพระองค์ พระราชทานสุรายาพิษไปให้ข้าพเจ้าก็จะยอมตาย แต่วิตกว่าลีขุยจะคิดประทุษร้ายขึ้นจึงให้หาลีขุยมาดื่มสุรายาพิษตายเสียด้วยกัน โงวหยงกับฮวยหยงก็ผูกคอตายด้วย บัดนี้ฝังอยู่ที่ตำบลลกยี่กุ้ย ณ เมืองฌ้อจิวทั้งสี่ศพ เง็กเซียนฮ่องเต้ทราบว่าข้าพเจ้าสัตย์ซื่อ จึงตั้งให้เป็นเจ้าอยู่รักษาเขาเนียซัวเปาะ พวกข้าพเจ้าตายไปแล้วมีใจเจ็บแค้นนักขอพระองค์ทรงชำระให้ด้วย

พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ได้ทรงฟังก็ตกพระทัยจึงตรัสว่าเราพระราชทานสุราไปให้ท่านนั้นสุราดีจะเป็นผู้ใดเอายาพิษใส่เป็นแน่ ซ้องกั๋งทูลว่าพระองค์จงไต่ถามเจ้าพนักงานที่คุมไปก็คงทรงทราบหรอก พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ได้ทรงฟังก็ตกพระทัยจึงทราบว่าทรงนิมิตฝันจึงเล่าให้นางหลีซือซือฟัง นางหลีซือซือทูลว่าถ้ากระนั้นซ้องกั๋งตายเป็นแน่ พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ทรงพระวิตกนักเสด็จกลับพระราชวัง ครั้นรุ่งขึ้นเช้าเสด็จออกพระที่นั่งกิมล่วนเต้ยขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยเฝ้าอยู่พร้อมกัน ซัวเกีย ท่องกวน กอกิว เอียเจียนนั้นกลัวจะตรัสถามถึงเรื่องความซ้องกั๋งจึงชวนกันถวายบังคมลาออกมาเสียโดยเร็ว

พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้จึงตรัสถามซกไทอวยว่าท่านทราบข่าวซ้องกั๋งเป็นประการใดบ้าง ซกไทอวยกราบทูลว่าเวลาคืนนี้ข้าพเจ้านิมิตว่าซ้องกั๋งตายแล้วก็ทูลความนัยให้ทรงทราบทุกประการ พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้จึงตรัสว่าเรานิมิตเหมือนกับท่าน จงจัดให้ผู้ใดรีบไปเมืองฌ้อจิวสืบสวนให้แน่นอน ซกไทอวยจึงจัดให้ขุนนางไปเมืองฌ้อจิวแจ้งว่าซ้องกั๋งตายแน่ก็นำข้อความขึ้นกราบทูล พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ทรงทราบแล้ว จึงแกล้งตรัสถามขุนนางพวกกังฉินว่าท่านทั้งสี่แจ้งว่าซ้องกั๋งเป็นประการใดบ้าง พวกขุนนางกังฉินกราบทูลว่าไม่ทราบ พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ก็ทรงชำระจะเอาตัวผู้ใส่ยาพิษให้ได้ จึงให้หาตัวเจ้าพนักงานที่คุมสุราไปพระราชทานก็ไม่ได้มา ป่วยตายเสียตามทาง ไม่มีตัวไต่ถามก็ต้องงดนิ่งอยู่ แต่ทรงพระอาลัยถึงซ้องกั๋งยิ่งนัก จึงรับสั่งให้หาตัวซ้องเซ็งมาจะตั้งให้เป็นขุนนางแทนที่ซ้องกั๋งสืบไป ซ้องเซ็งแกล้งบอกป่วยว่ารับราชการไม่ได้ จึงพระราชทานเงินทองไร่นาให้ซ้องเซ็งเป็นอันมาก รับสั่งว่าถ้าซ้องเซ็งมีบุตรหลานก็ให้มาทำราชการรับเบี้ยหวัดเงินเดือนสืบวงศ์ตระกูลต่อไป แล้วตั้งซ้องกั๋งผู้ตายเป็นที่ตงหงีเลียดให้ไปปลูกสร้างศาลปั้นรูปซ้องกั๋งไว้เซ่นไหว้ที่เขาเนียซัวเปาะตามธรรมเนียมซึ่งมีความชอบต่อแผ่นดิน

ตั้งแต่นั้นมาบ้านเมืองก็เป็นสุขทั่วทุกอาณาเขต ราษฎรหากินเป็นปกติเรียบร้อย พระเจ้าซ้องฮุยจงฮ่องเต้ครองราชสมบัติมาช้านานทรงพระชราลงแล้วมอบเวนราชสมบัติให้แก่ไทจือหวนราชบุตรครอบครองต่อไป พระองค์ตั้งอยู่ในที่ไซเชียงฮองพระราชบิดากษัตริย์ เรื่องราวที่ได้บรรยายมาในเรื่องซ้องกั๋งก็บริบูรณ์แล.

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ