๙๑

ฝ่ายซันปิวนายโจรคุมไพร่พลมาหมายจะเข้าตีเมืองเล่งจิว ครั้นแจ้งว่ากองทัพเมืองหลวงยกมาจึงหยุดไพร่พลตั้งค่ายมั่นอยู่ปากทางเมืองเล่งจิวก่อน พอกวนเส็งยกกองทัพออกจากเมืองไปตั้งขบวนท้าทายให้ออกรบ ซันปิวแจ้งความก็โกรธถืออาวุธขึ้นม้าคุมไพร่พลออกจากค่าย เห็นกวนเส็งนายทหารยืนม้าอยู่มิได้ว่าประการใด ขับม้าตรงเข้าเอาง้าวฟัน กวนเส็งเอาง้าวรับรบได้ห้าสิบเพลงไม่แพ้ชนะกัน ฉิวบุนตงทหารเอกก็เข้าช่วยซันปิวรบ ทึงหลงเห็นดังนั้นก็ขับม้าเข้าช่วย กวนเส็งเอากระบองเหล็กตีถูกหลังซันปิวพจัดตกม้า ซิมอาน เตียตงตรงเข้าแก้เอาซันปิวไปได้ ฉิวบุนตงสู้ฝีมือกวนเส็งไม่ได้ก็ขับม้าหนี กวนเส็งเห็นได้ชัยชนะเวลาก็จวนค่ำจึงไม่ไล่ยกทัพกลับเข้าค่าย

ขณะนั้นบังเกิดเป็นลมพายุพัดมาหมู่หนึ่งแล้วหายไป จูบู๊นั่งอยู่ในค่ายเห็นลมพายุพัดผิดสังเกต จึงบอกกับกวนเส็งว่าเวลาค่ำวันนี้พวกโจรคงยกมาปล้นค่ายเรา จงคิดอ่านป้องกันเสียอย่าได้นอนใจ กวนเส็งได้ฟังก็เห็นด้วยจึงจัดให้ลิมชอง ลีตง จิวทอง เปาหยก ฮวยสุน ลี้จุน ซึงซิน นางโกวตัวซอคุมทหารคนละสามพันแยกกันไปซุ่มอยู่ริมค่ายข้างฝ่ายซ้าย ให้เอียนเช็ง ซวนจั่น เชียซือบุ๋น ทึงหลง อวนเซียวยี อวนเซียวเหงา อวนเซียวชิดคุมทหารสามพันไปซุ่มอยู่ริมค่ายฝ่ายขวา ให้ทองอุย ทองเม้ง เตียสุน ซุ่มอยู่ในค่าย ถ้าได้ยินเสียงประทัดสัญญาก็ให้ออกรบ นายทหารเหล่านั้นก็แยกกันคุมทหารไปซุ่มอยู่ตามสั่ง กวนเส็งกับจูบู๊ก็จุดเทียนนั่งพูดกันอยู่ที่โต๊ะในค่าย

ฝ่ายฉิวบุนตง ทหารของซันปิวพาไพร่พลหนีกลับเข้าค่ายปรึกษากับทหารทั้งปวงว่า กองทัพเมืองตังเกียมีชัยชนะคงมีใจกำเริบไม่คิดระวังตัว เวลาค่ำวันนี้เรายกกองทัพไปปล้นค่ายเห็นจะได้ชัยชนะเป็นแน่ ทหารทั้งปวงว่าอุบายนี้ดีนักคงสมความคิด ครั้นเวลาค่ำฉิวบุนตงกับซิมอาน เตียบุนลี้คุมไพร่พลเป็นกองหน้า ให้ซินเซ็ง เบ๊อี๋เป็นกองหนุน ให้เจียนเต็ง จอเกียงเป็นปีกซ้ายขวา พร้อมแล้วก็ให้ขงเล้งอยู่รักษาค่าย ฉิวบุนตงก็คุมไพร่พลตรงไปยังค่าย

ขณะนั้นดึกประมาณสามยามในค่ายเงียบสงัดเห็นแต่กวนเส็งกับจูบู๊นั่งอยู่ที่โต๊ะ ฉิวบุนตงสำคัญว่าพวกทหารแผ่นดินซ้องพากันหลับหมดก็คุมนายทหารและไพร่พลกองหน้าหักเข้าไปในค่าย ทหารของกวนเส็งที่ซุ่มอยู่ชั้นในก็จุดประทัดสัญญาขึ้น ทหารนอกค่ายทั้งซ้ายขวาได้ยินเสียงประทัดสัญญาก็ออกรบสกัดไว้ ฉิวบุนตงกับนายทหารและไพร่พลก็ตกใจไม่เป็นอันสู้รบ ทหารของกวนเส็งจับฉิวบุนตงกับซิมอานได้ เตียบุนลี้นั้นเตียสุนฆ่าตาย ทหารโจรกองหนุนเห็นเสียทีก็ยกกลับ เอียนเช็งกับทหารอีกกองหนึ่งนั้นออกต้านทานไว้ อวยสุนก็อ่านคาถาบันดาลเป็นลมพายุพัดมืดมัวทั้งอากาศ ทหารกวนเส็งตรงเข้าฆ่าฟันตะลุมบอนไพร่พลพวกโจรตายเสียกว่าครึ่งที่เหลือตายก็แตกหนีไปสิ้น กวนเส็งคุมทหารกลับเข้าค่าย สั่งให้ทหารสี่นายที่จับได้มอบให้ลิมชองกับอวนเซียวชิดคุมตัวไปส่งให้ผู้รักษาเมืองเล่งจิวจำขังคุกไว้ แล้วกวนเส็งก็พักทหารอยู่ที่นั้น

ฝ่ายซ้องกั๋งเดินกองทัพไปถึงด่านไต้ทองกวนตั้งค่ายมั่นลงไว้ตรึกตรองการที่จะหักเอาค่าย ม้าใช้ก็รีบไปแจ้งความตามซึ่งซ้องกั๋งยกกองทัพมาให้ผู้รักษาด่านทราบทุกประการ

ฝ่ายซัวสือขีผู้รักษาด่านไต้ทองกวนแจ้งว่าซ้องกั๋งยกกองทัพมาตั้งค่ายอยู่หน้าด่าน จึงให้โงวคอเส็งนายทหารกับเจียะเก็ง เจียะเกียง เจียะสุน ทหารรองสามนายคุมไพร่พลห้าร้อยยกไปคอยต้านทานกองทัพเมืองตังเกีย โงวคอเส็งกับทหารรองสามนายคุมไพร่พลออกจากด่านตรงมาตั้งเป็นขบวน แล้วร้องท้าทายให้ออกรบ ซ้องกั๋งแจ้งความจึงถามทหารทั้งปวงว่า ผู้ใดจะอาสายกไปจับพวกโจรได้บ้าง อูเอียนเจียกว่าข้าพเจ้าขออาสาไปจับโจรเอง ซ้องกั๋งก็ยอมให้ไป อูเอียนเจียกจึงคุมทหารออกจากค่าย โงวคอเส็งเห็นอูเอียนเจียกตรงมาก็ขับม้าเข้าใกล้เอาทวนแทง อูเอียนเจียกเอากระบองรับรบได้ห้าสิบเพลง โงวคอเส็งทานกำลังไม่ได้ก็คิดจะถอยหนี เจียะเกียงทหารรองก็เข้าช่วยโงวคอเส็งรบ อูเอียนเจียกเอากระบองตีถูกเจียะเกียงตกม้าตาย เจียะเก็ง เจียะสุนเห็นก็โกรธตรงเข้าล้อมอูเอียนเจียกไว้ อูเอียนเจียกสู้รบว่องไวมิได้ย่อท้อ เตียเช็งกลัวอูเอียนเจียกจะเสียทีก็ตรงมาเอาก้อนศิลาขว้างถูกหน้าโงวคอเส็งพลัดตกม้า ลีขุยตรงไปเอาขวานฟันถูกโงวคอเส็งตาย อูเอียนเจียกเอากระบองตีถูกบ่าเจียะสุนเจ็บปวดเหลือทน พี่น้องสองคนก็หนีกลับเข้าด่าน แจ้งความให้ซัวสือขีผู้รักษาด่าน ซัวสือขีได้ฟังก็โกรธจึงจัดนายทหารกับไพร่พลสามหมื่นยกออกมาจากด่าน เจียะเก็งบอกกับซัวสือขีว่านายทหารที่ถือกระบองสองมือนั้นที่ตีเจียะเกียงตาย ซัวสือขีได้ฟังก็หัวเราะแล้วว่าสาอะไรกับทหารเช่นนี้ไยจะต้องเกรงกลัว

พูดดังนั้นก็ขับม้าตรงเข้าเอาทวนแทง อูเอียนเจียกเอากระบองรับรบได้สามสิบเพลงยังไม่แพ้ชนะกัน เจียะเก็งมีความโกรธอูเอียนเจียกนัก คิดจะแก้แค้นแทนเจียะเกียง เห็นอูเอียนเจียกรบอยู่กับซัวสือขีผู้เป็นนาย จึงขึ้นเกาทัณฑ์ยิงไปถูกแขนซ้ายอูเอียนเจียกเจ็บปวดก็ขับม้าหนี ซัวสือขีเอาทวนแทงถูกขาอูเอียนเจียกพลัดตกม้า ฮวยหยง เตียเช็งตรงมาแย่งเอาอูเอียนเจียกกลับไปค่าย โลวจุนหงียกตามออกมาเห็นอูเอียนเจียกเสียทีก็โกรธขับม้าตรงเข้ารบกับซัวสือขีและเจียะเก็งได้ห้าสิบเพลงก็ยังไม่แพ้ชนะกัน ฮวมฉวนทหารโจรขับม้าถือทวนตรงมาจะเข้าช่วย เตียเช็งรีบออกจากค่ายเอาก้อนศิลาขว้างถูกอฮวมฉวนพลัดตกม้า ฮิวเต็งทหารโจรรีบมาแย่งเอาตัวฮวมฉวนไป อ๋วนเก็งตัดนายทหารโจรถือกระบองศิลาหนักร้อยชั่งตรงมาจะเข้าช่วยซัวสือขี ลีขุยก็เข้ารบสกัดอ๋วนเก็งตัดไว้ หังชอง ลีกุน คุมทหารถือโล่รุกไล่ไป อ๋วนเก็งตัดรบอยู่กับลีขุย ๆ เอาขวานฟันถูกเท้าม้าของอ๋วนเก็งตัดขาดม้ากระโดด อ๋วนเก็งตัดตกม้า ลีขุยตรงเข้าเอาขวานฟันถูกกลางตัวอ๋วนเก็งตัดขาดสองท่อน ซัวสือขีผู้รักษาด่านรบกับโลวจุนหงีอีกหลายสิบเพลง ซัวสือขีสู้ไม่ได้ก็ขับม้าหนี โลวจุนหงีขับม้าไล่ จันฉวน เล็กฮุย ฮิวเต็งทหารโจรสามนายเห็นก็ตรงเข้ารบสกัดโลวจุนหงีไว้ ซัวสือขีกับเจียะเก็งหนีเข้าด่านได้ โลวจุนหงีรบกับทหารโจรสามนายก็ร้องตวาดด้วยเสียงอันดัง จันฉวนตกใจเสียทีโลวจุนหงีเอาทวนแทงตกม้า ฮิวเต็ง กับเล็กฮุยเห็นโลวจุนหงีฝีมือเข้มแข็งนักก็คิดจะหนี โลวจุนหงีเห็นได้ทีตรงเข้าจับฮิวเต็งได้ เล็กฮุยตกใจหนีกลับเข้าด่านปิดประตูรักษาหน้าที่ไว้เข้มแข็ง ซ้องกั๋งยืนอยู่หน้าค่ายเห็นว่าได้ชัยชนะก็ตีม้าล่อสัญญาขึ้น โลวจุนหงีกับทหารเหล่านั้นได้ยินก็ไม่ไล่คุมทหารกับเข้าค่าย ซ้องกั๋งให้จดบัญชีตามบรรดาทหารที่มีความชอบไว้

ฝ่ายซัวสือขีผู้รักษาด่านเสียทหารและไพร่พลเป็นอันมากก็มีความวิตกยิ่งนัก จึงบอกเข้าไปขอกองทัพให้ยกมาช่วยโดยเร็ว

ฝ่ายซ้องกั๋งปรึกษาการที่จะหักด่านอยู่กับโงวหยงซินแสยังไม่ตกลง ซิเซียนก็ตรงเข้าคำนับแจ้งกับซ้องกั๋งว่า ข้าพเจ้าได้ยินข่าวว่าในด่านไต้ทองกวนนี้มีพระปรางค์อยู่กลางเมืององค์หนึ่งสูงใหญ่ เรียกว่าพู่โต๋วโปวทะ ข้าพเจ้ากับเจียสิวจะขออาสาลอบเข้าไปในด่านเอาประทัดแตกวางไว้บนเชิงเทินกำแพงทั้งสี่ด้านเอาสายชนวนพาดไว้ แล้วจะเอาเชื้อไฟปีนขึ้นไปบนพระปรางค์ถ้าเห็นได้ทีก็จะทิ้งไฟให้ไหม้บ้านเรือนราษฎรขึ้น แล้วจึงยกกองทัพเข้าหักด่านไต้ทองกวนก็คงแตกได้ง่าย

ซ้องกั๋งก็เห็นด้วย ซิเซียน เจียสิวคำนับลามาจัดเชื้อเพลิงและประทัดพร้อม ครั้นเวลาค่ำก็ชวนกันออกจากค่ายตรงเข้าไปยังด่านไม่เห็นมีคน จึงปีนต้นไม้ข้ามกำแพงเข้าไปเห็นเงียบสงัด ซิเซียนจึงบอกกับเจียสิวว่าทหารและไพร่พลพวกโจรพากันหลับสนิท พี่จงเอาประทัดแตกไปวางไว้บนป้อมหอรบทั้งสี่ด้าน เอาสายชนวนล่ามไว้ให้พร้อม น้องจะปีนขึ้นไปบนพระปรางค์คอยท่วงทีอยู่ ถึงกำหนดก็จะเอาไฟทิ้งให้ติดเรือนขึ้น พี่จงจุดสายชนวนประทัดแตกแล้วจงรีบลงไปทำลายประตูกำแพงเปิดรับกองทัพพวกเรา เจียสิวก็รับคำ ซิเซียนลอบไปปีนขึ้นบนพระปรางค์เตรียมเชื้อไฟไว้พร้อม

ฝ่ายซ้องกั๋งครั้นซิเซียนกับเจียสิวไปแล้ว ก็จัดทหารสิบสองนายคุมทหารหมื่นหนึ่งมาก่อน ให้เตียเช็ง ซกเถียวยกหนุนตามมาถึงด่านพร้อมกันเห็นเงียบสงัดก็คอยทีอยู่ พอเวลาสามยามก็ยกเข้าหักด่านทหารและไพร่พลพวกโจรที่รักษาหน้าที่เชิงเทินได้ยินเสียงอื้ออึงก็ตกใจแตกตื่นกันจะขึ้นบนหอรบ เจียสิวเอาเชื้อไฟจุดชนวนประทัดบนกำแพงติดขึ้นทั้งสี่ด้าน ประทัดแตกดังลั่นแผ่นดินไหว ทหารและไพร่พลพวกโจรตกใจไม่อาจขึ้นบนหอรบพากันแตกหนี ซิเซียนได้ยินเสียงประทัดก็เอาไฟทิ้งติดบ้านเรือนในด่านไหม้ลามไป เจียสิวรีบลงจากกำแพงตรงเข้าฟันกลอนเปิดประตูรับทหาร ซ้องกั๋งเข้าด่านได้ไล่ฆ่าฟันเป็นตะลุมบอน ทหารและไพร่พลพวกโจรล้มตายลงเป็นอันมากที่เหลือตายก็แตกหนีไป

ฝ่ายซัวสือขีผู้รักษาด่านนอนหลับอยู่ได้ยินเสียงก็ตกใจตื่นเห็นไฟไหม้ขึ้นก็เสียใจ มิได้คิดจะสู้รบก็ทิ้งด่านไต้ทองกวนเสีย หนีไปด่านเง็กมึงกวน พอเวลาสว่างซ้องกั๋งจึงให้ทหารช่วยดับไฟแล้วจัดการบ้านเมือง เกลี้ยกล่อมราษฎรให้ทำมาหากินเป็นปกติเรียบร้อย รวบรวมทรัพย์สิ่งของเสบียงอาหารได้เป็นอันมาก ซ้องกั๋งก็จดบัญชีความชอบให้กับซิเซียน เจียสิว เป็นต้น ทหารเหล่านั้นแต่พอสมควร ซ้องกั๋งจึงพูดกับโงวหยงว่า บัดนี้ก็ได้ด่านไต้ทองกวนแล้วต่อไปนั้นจะคิดเป็นประการใด โงวหยงก็หยิบเอาแผนที่ซึ่งโค้วกวนตงให้มาดูมีแจ้งว่า ตั้งแต่ด่านไต้ทองกวนนี้ไปทางสิบลี้ถึงด่านเง็กมึงกวน ผู้รักษาด่านนั้นฝีมือเข้มแข็ง โงวหยงได้ทราบจึงพูดกับซ้องกั๋งว่าต้องจัดทหารแยกเป็นสองกอง ยกไปตั้งซุ่มอยู่ในป่าเง็กมึงกวนแล้วจัดทหารอีกกองหนึ่งยกไปท้าทายให้ออกรบทำเป็นแตกหนีให้พวกโจรรุกไล่กองซุ่มทั้งสองจะได้ออกประดังตีหักเอาด่านเง็กมึงกวนก็คงจะประสบความคิด

ซ้องกั๋งได้ฟังก็เห็นชอบ จึงให้โลวจุนหงี ตังเผ็ง เต็งฮุย เจียะเก็ง เบ๊หลิน เชียซือบุ๋น ฮั่นทอ เผ็งกี รวมแปดนายคุมทหารหมื่นหนึ่งยกไปเป็นกองล่อ แล้วจัดให้ อูเอียนเจียก เตียเช็ง ซึงลิบ เฮงเอยโฮ้ว นางโฮ้วซาเหนีย โจวเอี๋ยน โจวยุน ซือจิน ลิเอง โตวเซียนนายทหารม้า นายทหารเดินเท้าคือลูตีซิม บู๊สง ลีขุย ลี้จุน จูตง ลุยเหง เกยเตียน เกยโป เลงจิ้น เอียหลิม รวมยี่สิบนายคุมทหารสามพันไปซุ่มอยู่ริมด่านสองข้างซ้ายขวา ถ้าได้ยินเสียงประทัดสัญญาก็ให้ยกออกประดังตี นายทหารทั้งปวงก็คุมทหารยกไปซุ่มอยู่ตามสั่ง

ฝ่ายซัวสือขีกับทหารและไพร่พลพากันแตกหนีไปด่านเง็กมึงกวน แจ้งความซึ่งเสียด่านให้ซันชิดฟังทุกประการ ซันชิดนั้นเป็นน้องซันโฮ้วฝีมือเข้มแข็งมีทหารรองอยู่ยี่สิบนายกับไพร่พลเจ็ดหมื่น ตั้งรักษาด่านเง็กมึงกวนกวดขัน เวลาวันนั้นซันชิดออกว่าราชการ พอซัวสือขีแตกหนีไปแจ้งความก็โกรธ จึงพูดว่าจะต้องจัดให้นายทหารยกกองทัพไปตีหักแย่งเอาด่านไต้ทองกวนกลับคืนมา อย่าให้ซ้องกั๋งตั้งมั่นอยู่ได้ เจียะเก็งทหารของซัวสือขีจึงว่ากองทัพซ้องกั๋งยกมาครั้งนี้เข้มแข็งนัก มีทหารผู้หนึ่งขว้างก้อนศิลาแม่น ทหารผู้นั้นเอาก้อนศิลาขว้างถูกทหารพวกเราตายเสียหลายคน ถ้าท่านจะยกไปสู้รบต้องระวังให้จงมาก

พูดกันยังไม่ทันขาดคำ กองทัพซ้องกั๋งยกไปถึงหน้าด่าน ม้าใช้ก็เข้าไปแจ้งความ ซันชิดจึงสั่งให้ตวนทองกุนนายทหารเอกกับมกจิน เองเจียะ ฮองสูน อูเง็กหลิน เอียตวน ทหารรองห้านายคุมไพร่พลห้าหมื่นยกไป ทหารและไพร่พลนอกนั้นก็ให้ตั้งมั่นรักษาหน้าที่เชิงเทินไว้ให้มั่นคง ตวนทองกุนกับทหารและไพร่พลก็ยกออกจากด่านไปทางประมาณได้สามสิบลี้ตั้งค่ายมั่นลงได้แล้วจัดขบวนคอยสู้รบอยู่ไว้ พอโลวจุนหงีกับทหารยกมาถึงก็ตั้งเป็นขบวนรบสองทัพเข้าปะทะกัน มกจินทหารรองก็ขับม้าตรงมาร้องว่าให้ซ้องกั๋งออกมาพูดจากัน เบ๊หลินได้ฟังก็โกรธขับม้าตรงมาร้องตวาดว่า พวกโจรนี้บังอาจนักยังไม่ลงจากม้ายอมสามิภักดิ์เสียโดยดีเล่า มกจินได้ฟังก็โกรธขับม้าตรงเข้าเอาง้าวฟัน เบ๊หลินก็รับสู้รบได้ยี่สิบเพลงแล้วแกล้งทำแพ้ ชักม้าหนี มกจินขับม้าไล่ไปประมาณทางหลายสิบลี้ โลวจุนหงีก็ขับม้าออกมา กระซิบสั่งให้ไปบอกอุบายกับอูเอียนเจียก เบ๊หลินก็ขับม้าหนีตรงไปข้างทิศตะวันออก โลวจุนหงีจึงขับม้าขึ้นมากั้นหน้า มกจินเห็นก็ขับม้าตรงเข้ารบกับโลวจุนหงี ตังเผ็งออกมารบกับมกจินได้สามสิบเพลง มกจินสู้ฝีมือตังเผ็งไม่ได้ก็ขับม้าหนี เฮงเจียะทหารโจรตรงเข้ารบสกัดตังเผ็งไว้ได้หลายสิบเพลง ตังเผ็งก็แกล้งขับม้าหนี เฮงเจียะกับทหารทั้งปวงขับม้าไล่ไปประมาณทางได้สามสิบลี้เห็นว่าไม่ทันกองทัพแผ่นดินซ้อง จึงตั้งค่ายพักไพร่พลอยู่ โลวจุนหงีก็ตั้งค่ายมั่นลงไว้ไม่ยกออกสู้รบ ตวนทองกุนทหารเอกไม่เห็นพวกซ้องกั๋งยกออกรบหลายเวลาก็สำคัญว่ากองทัพแผ่นดินซ้องแพ้ จึงสั่งไพร่พลให้ยกไปหักเอาด่านไต้ทองกวนกลับคืนมา อูเง็กหลิม เอียตวน ทหารรองสองนายจึงแจ้งกับตวนทองกุนว่า โลวจุนหงีนี้ฝีมือเข้มแข็งนักอาจสู้รบคนได้ถึงหมื่น เหตุใดโลวจุนหงีมิได้คิดสู้รบให้แตกถอยล่ากองทัพไปคงจะคิดอุบายประการใด ท่านจงตรึกตรองดูก่อน ตวนทองกุนตอบว่านับประสาอะไรกับพวกเหล่านี้ ไม่มีสติปัญญากำลังและฝีมือจึงได้แตกหนี ถ้าพวกเจ้ามีความกลัวไม่อาจไปก็จะฆ่าเสีย พวกทหารได้ฟังก็จนใจต้องยกตามไปในเวลากลางคืน โลวจุนหงีกับทหารเหล่านั้นแกล้งรบล่อ ตวนทองกุนคุมไพร่พลไล่กระชั้นไปประมาณทางอีกสามสิบลี้ก็ตั้งค่ายอยู่

ฝ่ายเบ๊หลินขับม้าหนีไปข้างทิศตะวันออก บอกกับอูเอียนเจียกว่าโลวจุนหงีใช้ให้ข้าพเจ้ามาแจ้งกับท่านว่า ถ้าแม้นตวนทองกุนนายทหารโจรยกกองทัพไล่โลวจุนหงีไปประมาณทางได้สองร้อยลี้แล้วก็ให้ท่านยกกองทัพไปตีด่านเง็กมึงกวน ถ้าซันชิดคุมไพร่พลออกรบท่านจงล่อให้กองทัพโจรรุกไล่ติดตามไปอีกกองหนึ่ง เห็นว่าไกลได้ท่วงทีจะให้ลูตีซิมกับนายทหารเหล่านั้นอ้อมไปทางหลังเขาตรงเข้าด่านตีประดังเข้าไปพร้อมกันก็คงสมความคิด อูเอียนเจียกแจ้งความจึงสั่งเบ๊หลินว่า ซึ่งการจะล่อกองทัพโจรตกพนักงานพี่ น้องจงรีบไปบอกตามบรรดาพวกเราให้รู้เตรียมการไว้เถิด เบ๊หลินก็รีบกลับมาแจ้งกับพวกพ้องให้รู้ทั่วกันตามอุบายที่โลวจุนหงีสั่งทุกประการ

ฝ่ายอูเอียนเจียกครั้นเบ๊หลินกลับไปแล้ว จึงใช้ให้ทหารไปบอกกับลูตีซิม ลีขุย จูตง ลุยเหง และทหารเหล่านั้นว่าให้คุมทหารอ้อมทางไปซุ่มอยู่หลังด่านเง็กมึงกวน ถ้าได้ยินเสียงประทัดสัญญาก็ให้ยกเข้าหักด่าน ลูตีซิมกับทหารแจ้งความก็คุมทหารรีบไปในเวลากลางคืน อูเอียนเจียกก็คุมทหารตรงมาถึงหน้าด่านเง็กมึงกวน ร้องท้าทายให้ออกรบ ซันชิดผู้รักษาด่านแจ้งความก็ตกใจจึงประชุมขุนนางนายทหารมาพร้อมปรึกษาว่า ตวนทองกุนกับไพร่พลไล่กองทัพแผ่นดินซ้องไปไกลแล้วเหตุใด กองทัพแผ่นดินซ้องจึงยกมาจะเข้าหักเอาด่านอีกท่านจะคิดประการใด

เจียะเก็งว่าตวนทองกุนยกกองทัพไล่โลวจุนหงีไปไกลนักเห็นจะกลับมาไม่ทัน ท่านจงจัดให้นายทหารและไพร่พลยกออกไปต้านทานก่อน ซันชิดได้ฟังก็เห็นชอบ จึงสั่งให้อัวสือหยงทหารเอก โซวกิด งูบ๊วนซุนทหารรองคุมไพร่พลยกไป อัวซือหยงกับนายทหารคำนับลาพาไพร่พลออกจากด่านเห็นทหารซ้องกั๋งยืนม้าอยู่ โซวกิดก็ขับม้าตรงเข้ารบกับซึงลิบได้ยี่สิบเพลงก็แกล้งชักม้าหนี โซวกิดไม่รู้ทีก็ขับม้าไล่ตามไปโดยเร็ว ซึงลิบได้ทีก็ชักม้าหันหน้ากลับเอากระบองตีถูกโซวกิดตกม้าตาย อัวสือหยงเห็นก็โกรธขับม้าเข้ารบกับซึงลิบได้สามลิบเพลง ซึงลิบก็ขับม้าหนี อัวสือหยงก็ไม่ไล่ชักม้าหยุดอยู่ นางโฮ้วซาเหนียขับม้าตรงเข้าช่วยรบกับอัวสือหยงได้ยี่สิบเพลง นางโฮ้วซาเหนียแกล้งขับม้าหนี อัวสือหยงก็ขับม้าไล่ เตียเช็งขับม้าออกไปเอาก้อนศิลาขว้างถูกหน้าอัวสือหยงพลัดตกม้าลง นางโฮ้วซาเหนียเอากระบี่ฟันอัวสือหยงตาย หุนจงเสียงทหารโจรก็โกรธตรงเข้ารบกับนางโฮ้วซาเหนีย เตียเช็งกลับเข้าช่วยรบกับหุนจงเสียงได้สองเพลง เตียเช็งเอาก้อนศิลาขว้างถูกหุนจงเสียงพลัดตกม้า เจียะเก็ง งูบ๊วนซุนก็เข้าแย่งเอาหุนจงเสียงกลับไปได้แล้วรวมทหารไพร่พลยกกองทัพใหญ่เข้าไล่ฆ่าฟัน อูเอียนเจียกกับทหารสู้พลางถอยพลาง เกยเตียน เลงจิ้น เห็นได้ทีก็จุดประทัดสัญญาขึ้นที่หน้าด่านตั้งคอยสกัดกองทัพพวกโจรอยู่ งูบ้วนซุนกับไพร่พลไล่ทหารซ้องกั๋งไป ครั้นได้ยินเสียงประทัดก็ตกใจคุมทหารและไพร่พลกลับ อูเอียนเจียกก็ยกกองทัพไล่ตีประดังเข้ามา งูบ้วนซุนกับเจียะเก็งแตกหนีกระจัดกระจาย ลูตีซิมกับพวกทหารซึ่งซุ่มอยู่หลังด่านได้ยินเสียงประทัดสัญญาก็พากันเข้าหักด่าน พออูเอียนเจียกไล่ตามงูบ้วนซุนไปถึงก็ยกเข้าประดังตี งูบ้วนซุนกับเจียะเก็งหนีเข้าด่านได้ปิดประตูไม่ทัน อูเอียนเจียกกับทหารเข้าในด่านได้ไล่ฆ่าฟันเป็นอลหม่าน ซันชิดผู้รักษาด่านกับไพร่พลไม่ทันรู้ตัวก็ตกใจ ฉวยอาวุธไม่ทันก็พากันรวนเร ทหารซ้องกั๋งทั้งสองเห็นได้ทีก็ประดังกันเข้ารุกไล่ ลูตีซิมจับซันชิดผู้รักษาด่านมัดไว้ นายทหารซ้องกั๋งจับนายทหารโจรได้หลายคน นอกนั้นฆ่าตายเป็นอันมาก ฮวงเก็งเส็ง ปุนซูไต้ เฮงเอก เลียนหยิน ทหารโจรทั้งสี่กับไพร่พลห้าร้อยยกหนีออกจากด่านตรงไปยังเนินกิมโอวเนี้ย เล็กฮุยกับซัวสือขีหนีไปได้ อูเอียนเจียกกับลูตีซิมและทหารก็เข้าตั้งมั่นอยู่ในด่านเง็กมึงกวน

ฝ่ายตวนทองกุนนายทหารโจร ยกกองทัพไล่ตามโลวจุนหงีไปประมาณทางสามร้อยลี้ ครั้นแจ้งว่ากองทัพซ้องกั๋งห้กเข้าด่านได้ก็ตกใจจะยกกองทัพมาจะช่วยชาวด่าน โลวจุนหงีกับทหารรุกไล่ตามทันก็ฆ่าฟันเป็นตะลุมบอน ตังเผ็ง เต็งฮุย ฆ่าฮวงสุนกับอูเง็กหลินทหารโจรทั้งสองตาย เชียซือบุ๋นจับเอียตวน โลวจุนหงีจับตวนทองกุนได้ ทหารและไพร่พลพวกโจรล้มตายลงอีกเป็นอันมาก ที่เหลือตายก็รีบหนีไป โลวจุนหงีจึงยกกองทัพเข้าอยู่ในด่าน ซ้องกั๋งกับโงวหยงแจ้งความก็ยกกองทัพมาถึงด่านเง็กมึงกวน นายทหารทั้งปวงออกรับเชิญซ้องกั๋ง โงวหยงเข้าไปข้างใน ลูตีซิมจับซันชิดผู้รักษาด่าน โลวจุนหงีจับตวนทองกุน นายทหารพวกพี่น้องเหล่านั้นจับทหารโจรได้ก็คุมเอาตัวมาส่ง ซ้องกั๋งให้จดบัญชีความชอบไว้แล้วจึงให้เอาตัวซันชิดผู้รักษาด่านกับทหารที่จับมาไปฆ่าเสียทั้งสิ้น แล้วจัดการในด่านเรียบร้อยแล้วพักทหารอยู่ได้สิบวัน ซ้องกั๋งจึงปรึกษาโงวหยงว่า ข้างหน้านั้นตำบลเนินกิมโอวเนี้ย จะจัดให้ผู้ใดยกไปตี โงวหยงได้ฟังก็ยังคิดตรึกตรองอยู่ โลวจุนหงีพูดว่า น้องจะอาสายกไปตีเนินกิมโอวเนี้ย ซ้องกั๋งกับโงวหยงก็ยินดี โลวจุนหงีจัดเอานายทหารหกนายกับทหารเลวยกออกจากด่าน ยกไปถึงตำบลฮุนเกาะเค้าปากทางเนินกิมโอวเนี้ยก็ตั้งค่ายมั่นลงไว้