พระราชหัตถเลขาฉบับที่ ๑

ถึงคุณสุรวงศวัยวัฒน์^๑ ด้วยเรือภิรมย์เรวจรถือหนังสือของเธอ แจ้งราชการแลบอกอาการสมเด็จเจ้าพระยามายังพระยาประภากรวงศ^๒ พระยาประภากรวงศได้นำมาแจ้งให้ฉันได้ทราบแล้ว

ระยะทางซึ่งฉันออกมาครั้งนี้ วันแรกนอนปากน้ำ วัน ๒ ๘ฯ ๑ ค่ำ นอนสัตตหีบ จะลงไปต่อไปอีกลมจัดนัก ในวัน ๓ ๙ฯ ๑ ค่ำ ถึงแลนอนที่แหลมสารภีคืนหนึ่ง วัน ๔ ๑๐ฯ ๑ ค่ำ ไปจอดที่แหลมสิงห์ปากน้ำเมืองจันทบุรี ขึ้นไปเที่ยวที่เมืองเก่าแล้วกลับมานอนที่นั่น วัน ๕ ๑๑ฯ ๑ ค่ำ ลมฝั่งยังจัดจึงได้หลีกออกไปทางเกาะช้างน่านอก จอดนอนที่ปากคลองพร้าวคืนหนึ่ง วัน ๖ ๑๒ฯ ๑ ค่ำ มานอนอ่าวสลักเพ็ชร์ วันนี้ลมค่อยสงบ จึงลงไปจอดที่เกาะหมากน่านอก ไว้ใจว่าพรุ่งนี้ลมเห็นจะสนิธทีเดียวจึงจะไปจอดที่เกาะกระดาษ ต่อไปนั้นจะกำหนดเปนแน่ว่าจะไปอยู่แห่งใด ๆ ต่อไปก็ไม่ได้ ด้วยไป​มาตามสบาย แต่คงจะกลับเข้าไปถึงกรุงเทพ ฯ ในวัน ๑ ๖ฯ ๑ ค่ำ ตามกำหนด ตัวฉันแลเจ้านายข้าราชการทั้งฝ่ายน่าฝ่ายในบันดาที่มามีความสุขสบายทั้งสิ้น

อนึ่งหนังสือครั้งนี้ ฉันไม่ได้มีมาถึงท่านกรมท่า^๓ เพราะเข้าใจว่าบางทีท่านกรมท่าจะออกจากกรุงเทพ ฯ มาเสียแล้ว ถ้ายังอยู่ขอให้เธอเจ้งความว่า หนังสือที่มีมาถึงสวัสดิประวัติ^๔ ลงวัน ๒ ๘ฯ ๑ ค่ำนั้น ได้รับในวัน ๔ ๑๐ฯ ๑ ค่ำ แต่เรือรบฝรั่งเศสมาจนถึงวันนี้ยังไม่ได้พบ บางทีจะคลาดวันไป เพราะฉันหลบลมมาอยู่เสียน่านอก ดังเช่นที่ฉันเล่ามาข้างต้นนั้น.

หนังสือเขียนที่เรือเวสาตรีน่าเกาะหมาก

วัน ๗ ๑๓ฯ ๑ ค่ำ ปีมะเมียจัตวา๑๕ศก ศักราช ๑๒๔๔

สยามินทร์