วันที่ ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๔๕๗ น

​ท่าพระ กรุงเทพฯ

วันที่ ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๔๕๗

กราบทูล ทราบฝ่าพระบาท

ได้รับลายพระหัถรับสั่งบอกฃ่าว ได้พระราชนิพนธ์รัชกาลที่ ๔ ลงในหนังสือเรื่องประดิษฐานพระสงฆ์สยามนิกายในลังกาทวีปด้วย ดีใจนัก ความดีใจทำให้คิดต่อไป ว่าพระราชนิพนธ์รัชกาลที่ ๔ ที่ ๕ มีแล้ว ถ้าได้อะไรที่เกี่ยวข้องแก่รัชกาลที่ ๓ ด้วย จะยิ่งพร้อมมูลดี ควรฤๅความคิดกำเริบไปได้ถึงเพียงนี้ เปนพระเดชพระคุณอย่างยิ่ง ที่ได้ทรงเอาพระธุระในการสร้างหนังสือนี้ที่จะให้ดีพอใจ ทั้งกำลังไม่ทรงสบายอยู่ หวังว่าเสด็จไปผ่อนพักเสียยังหัวเมืองได้นี้ ก็คงมีผลให้กลับทรงสบายอีก แต่คงทรงหยุดพักจิงไม่ได้ เปนการขัดนิสัย แต่เพียงได้ทำอะไรแต่ที่พอพระไทยจะทำ แลคนรบกวนห่างไป เท่านั้นก็เปนประโยชนพอแล้ว

อยากจะทูลปฤกษาอีกอย่างหนึ่ง คือเห็นเขาทำหนังสือกันใหม่ ๆ มักพยายามทำรูปประกอบเข้าด้วย หนังสือถ้าจะให้มีรูปบ้าง ก็พอจะพยายามเลือกหาได้ เช่นรูปสัญจิแลโลหะปราสาทเปนต้น แต่รูปเหล่านี้ก็เปนสำหรับกับพลความ ไม่ใช่ประกอบกับท้องเรื่องตรงนัก ฤๅจะเล่นทางแผนที่ เช่นแผนที่อินเดียแบ่งมณฑลตามที่รบุไว้ในหนังสือ ตลอดถึงลังกาทวีป แลแผนที่กรุงเก่าเปนต้น แต่จะเปนการช่วยให้หนังสือดีขึ้น ฤๅจะเปนโซดได้ประโยชนไม่คุ้มแรงที่เสียไปประการใดแล้วแต่จะโปรด