เล่นที่น่าพระที่นั่งสนามจันทร์ ครั้งที่ ๒
คืนที่ ๑ ณวัน ๔ ๑๔ฯ ๑๑ ค่ำ ปีวอกจัตวาศก ๑๒๓๔
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาน้อมประนตบทเรศ | พระจอมเกษผู้ผดุงกรุงสยาม |
| เรืองพระยศเลื่องหล้าสง่างาม | ต่างได้ความชื่นบานสำราญกาย |
| มาได้บอกออกหน้าเวลานี้ | นึกยินดีสมจิตรที่คิดหมาย |
| ยังติดต่อข้อคารมไม่คมคาย | ต้องถวายตามกลอนพึ่งสอน เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาข้าพระพุทธเจ้า | ต่างน้อมเกล้าประนตบทศรี |
| พระผู้จอมเสวตรฉัตรปัถพี | พระบารมีวัฒนาสถาวร |
| พร้อมบรรดาข้ารองธุลีบาท | สำราญราชหฤไทยสโมสร |
| เฉลิมภพกรุงสยามงามพระนคร | ขอทุกเทพนิกรอวยไชย เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาวงข้าพระพุทธเจ้า | แต่ล้วนเหล่าตำรวจน่ากลั่นกล้าหาญ |
| ทั้งแปดกรมก้มประนตบทมาลย์ | พระผู้ผ่านอยุทธเยศเกษนิกร |
| สนมซ้ายนอกขวาปัญญาเยาว์ | คนร้องเล่าแรกนึกพึ่งฝึกสอน |
| เฉลิมพระเดชธิบดินทร์นรินทร | โปรดผันผ่อนอไภยข้าทุกหน้า เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาวงนี้มีรับสั่ง | วงในวังคุณพุ่มคนคลุมไก่ |
| จึงต่อตั้งตู้กระจกยกออกไป | เอาสไบบังมิดปิดภักตรา |
| ทูลกระหม่อมมีดำรัสจะตรัสซัก | ด้วยพระภักตร์มองเขม้นไม่เห็นหน้า |
| แล้วบอกใบ้ไปในฅอว่าจอจา | จงทายมาให้เผงอย่าเกรง เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาถามกิจจาไม่ช้าเฉย | ว่าไก่เอ๋ยมาแต่ไหนงามใจเหือย |
| น่าอดสูดูบัดสีไม่มีเดือย | ไหนขันเอื้อยขึ้นสักทีให้พี่ฟัง |
| ได้ยินเสียงร้องร่ำก็จำได้ | แล้วทายไปตามจิตรที่คิดหวัง |
| เปนไก่แขกแปลกภาษาเสียงน่าชัง | อย่าปิดบังคืออนงค์วัดหงษ์ เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาทรงคิดผิดถนัด | ฉันคลุมนัดดาดอกจะบอกให้ |
| ตัวจอฤๅคือเจริญทายเกินไป | ตัวญอใหญ่นั้นสกดจดสำคัญ |
| ที่พระองค์ทรงทายรายวัดหงษ์ | เปนบุหรงนกแขกแปลกขันขัน |
| จะจับยามตามหมายทายทั้งนั้น | ไปถามทั่นทูลหม่อมน้อยดูเถิด เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาเลือกได้เจ้าไก่โต้ง | เอาคลุมโปงออกไปวางกลางสนาม |
| แล้วกระซิบมิให้ดังสั่งเนื้อความ | อย่าไอจามไปหนาเจ้าเขาจะรู้ |
| แม้นท่านยายจะมาจี้เที่ยวบี้บีบ | ทำตัวลีบให้ลม้ายคล้ายกับหนู |
| แล้วบอกใบ้ให้อุบายท่านยายครู | สอทั้งคู่ว่าไปคือใคร เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาไก่โต้งสูงโย่งเย่ง | ทำนักเลงลงเลขโปกเปกเปาะ |
| จึงทายความตามจิตรคิดพิเคราะห์ | ก็จำเภาะถูกที่วันนี้ชัด |
| ไก่ตัวนี้มิใช่ไพร่ให้ไซ้ขน | เจริญผลบริบูรณ์ภูลสวัสดิ์ |
| นายหนูต้นคนเดียวออกเลี้ยวลัด | สอสองฤๅคือสวัสดิความสัตย์ เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวากุ๋ยเก้อเพ้อแล้วคะ | ไม่ถูกละตามตำหรับวางลัภผิด |
| เชิญไปหาหมอต่อความคิด | ไม่เบี่ยงบิดได้ไปสอบทูลหม่อมน้อย |
| อันสอสองคือนัดดาคุณป้าละ | พระองค์ประเสริฐคิดไม่ผิดถ้อย |
| ท่านใหญ่ขวาอย่ารอรั้งนั่งตะบอย | จงคิดปล่อยไก่บ้างได้ฟัง เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาเลือกได้แต่ไก่โกร๋น | เสนียดโล้นออกกว้างไว้กลางที่ |
| เอาผ้าคลุมหุ้มมิดสนิทดี | ด้วยไก่ตีเดิมพันพนันมา |
| จะบอกใบ้ตัวมอมีสอนำ | ตัวพอซ้ำคือใบ้อย่าบ่ายหน้า |
| ท่านก็เปนคนดีมีปัญญา | พระมหาสงครามอย่าขาม เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาทายเดาซึมเซาเซอะ | ไปตามเคอะลดเลี้ยวเที่ยวไถล |
| ไม่รู้ที่จะตรองความจะถามใคร | ให้อั้นอ้นจนใจเต็มประดา |
| ได้ยินออกบอกใบ้ใจสว่าง | ค่อยกระจ่างแจ่มจิตรปฤษณา |
| ทายตรงวงอาลักษณ์มีศักดา | พวกเถรมาทั้งนั้นขันจริง เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาทายเพ้อเก้อแล้วละ | เธอนั้นนะทายผิดคิดฉงน |
| ตัวสอมอที่เรียงเคียงพอปน | อย่ากังวลกรมอาลักษณ์พนักงาน |
| ได้นำความทูลสมเด็จไว้เสร็จละ | จริงจริงนะทูลแจ้งแถลงสาร |
| ด้วยไก่โกร๋นโล้นเลี่ยนเตียนกระบาน | สมุห์พิมานคนนี้นะดี เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาบางกอกใหญ่ไก่งวงยืด | ขันไม่ออกอืดอืดครืดครืดเสียง |
| กระเภาะแห้งเต็มอดหมดเสบียง | แล้วจับเหวี่ยงคลุมวางไว้กลางวง |
| ขอเชิญท่านนอกขวาว่าให้แน่ | จะทายแก้มาให้ชมสมประสงค์ |
| ไม่บิดพลิ้ววาจาว่าตรงตรง | ถามอนงค์วงในบอกใบ้ เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาไก่งวงม่วงสมร | เปนแน่นอนในจิตรคิดประสงค์ |
| คิดยุ่งเก๋เฮฮาว่าตรงตรง | อย่าทนงอวดฤทธิว่าคิดดี |
| จงใคร่ครวญหวนความตามถวิล | คุณราชรินทร์คิดดูอย่าอู้อี้ |
| แล้วอย่าไปวัดหงษ์ตรงกฎี | อย่าเสียทีเซอะซะนะคะ เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวานึกได้เพราะใบ้ชัด | เห็นถนัดไก่แขกแปลกภาษา |
| แต่ไก่งวงง่วงนั้นพันธุ์พระยา | ที่ได้มามิใช่เปนไก่ทราม |
| แต่ตัวที่คลุมไว้ให้ทายทัก | เห็นประจักษ์จะแถลงแจ้งกระจ่าง |
| มิใช่คนอื่นบอกออกมาวาง | ไก่ขุนนางพระมหาสงคราม เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาทายว่านั้นเหมาะเหมง | ทายออกเป้งนักหนาเจ้าข้าเอ๋ย |
| ช่างถูกเหมาะเข้าในใจกะไรเลย | นิจาเอ๋ยถูกแท้แน่จริงจริง |
| เพราะท่านไปทูลดังฟังถนัด | สารพัดจะได้ยินสิ้นทุกสิ่ง |
| ช่างทายถูกเปนจังหวะไม่พะพิง | เปนความจริงบอกกล่าวเจ้านาย เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาเห็นความตามสังเกต | ที่ตรงเหตุบอกใบ้ได้ถนัด |
| จึงทายถูกแลดูก็รู้ชัด | เปนไก่วัดหงษาเอามาชน |
| ขอเชิญท่านกรมเจริญเชิญคลุมบ้าง | จงเอาไก่ออกวางไว้กลางหน |
| ให้หลวงเทพผู้ชำนาญการนิพนธ์ | ไปเปนคนทำนายทายทัก เอย. ๚ |
| ช่างเขียน๏ สักรวาวงช่างมหาดเล็ก | จับไก่เจ๊กปล่อยวัดมัดวิ่งแต้ |
| หัวก็โกร๋นโล้นเลี่ยนเตียนเต็มแล | ไม่มีแพรมีผ้าจะมาคลุม |
| เอากระโถนคว่ำหกทำปกปิด | เห็นมิดชิดไม่เปื้อนทำเหมือนสุ่ม |
| ก็บอกไปว่าตัวรอมอแมงมุม | ขุนเทพหนุ่มทายฉันให้ขัน เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาวงท่าพระจะเปนหมอ | จับยามรอค้นตำราเที่ยวหาอยู่ |
| ไม่ลงเลขจับยามสามตาดู | ตำราครูบอกกระแสไว้แน่นอน |
| อักษรรอมอมุมชุมนุมไว้ | เห็นแน่ใจนึกนิยมกรมอักษร |
| ถ้าแม้นทายถูกแท้อย่าแง่งอน | มีไก่กลอนขุนเกษแจ้งเหตุ เอย. ๚ |
| ช่างเขียน๏ สักรวาทายเสียดเกือบเฉียดผิด | ฉันต้องคิดไถ่ตัวพ่อหัวใส |
| เต็มราคาค่าเมืองเฟื้องสองไพ | ฉันคิดให้เต็มยศไม่ลดลา |
| ขอเชิญพ่อคลุมมาบ้างอย่านั่งเฉย | เดือนจะเลยลับเลี่ยมเหลี่ยมภูผา |
| อย่านั่งนิ่งหน่วงหนักทำชักช้า | จวนเวลารุ่งแล้วอย่าแคล้ว เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาเลือกได้เปนไก่แข้ง | ราคาแพงจับใส่ไว้ในสุ่ม |
| ศีศะผ้าปกปิดสนิทคลุม | เอาไปซุ่มซ่อนวางกลางชลา |
| จึงกราบทูลทูลกระหม่อมจอมปราสาท | ให้พระบาททรงคิดปฤษณา |
| อักษรรอวอเรียงเคียงกันมา | ค้นตำราเลขทายทำนาย เอย. ๚ |
| คุณมอญ๏ สักรวาเห็นสุ่มที่คลุมไก่ | ก็จับยามตามใจไม่ปฤกษา |
| ลงเลขกรากหากแท้เห็นแน่ตา | ก็ทายว่ามิใช่ใครที่ไหนมี |
| เห็นจะเปนพระองค์วงช่างเขียน | ไม่ผิดเพี้ยนเลขยามบอกตามที่ |
| จงเปิดสุ่มออกมาหาโดยดี | เออฟ้าผี่เถิดเหมือนคิดไม่ผิด เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาฟังความจับยามผิด | หม่อมฉันคิดตามประสงค์วงตำรวจ |
| ฟังถ้อยคำเก็บเล็มเต็มเข้มงวด | เห็นยิ่งยวดยอดดีเพราะปรีชา |
| จึงบอกใบ้ให้ตัวรอวอนั้นไว้ | หวังจะให้แจ้งลิขิตปฤษณา |
| เชิญหาหมอต่อยุบลค้นตำรา | อย่าเนิ่นช้าทายไก่ใหม่เถิด เอย. ๚ |
| คุณมอญ๏ สักรวาแกล้งบอกพูดยอกย้อน | เมื่อจะซ่อนไยไม่ทูลทูลกระหม่อม |
| ทำบิดเบี้ยวเลี้ยวลดพูดคดค้อม | แม้นไม่ยอมแล้วจะปรับให้ยับเยิน |
| ทำหน้าโง่ไม่สนัดที่จัดจ้าน | ได้พยานไหนเอออวยไม่ขวยเขิน |
| นอกลเมิดน่าเบื่อทำเหลือเกิน | หม่อมฉันเชิญทูลกระหม่อมชำระ เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาตระลาการศาลรับสั่ง | มาพร้อมพรั่งคอยท่าอยู่น่าฉาน |
| ได้กระแสรับสั่งมาไม่ช้านาน | ให้จ่าหาญเกาะมาไม่ช้าพลัน |
| ขุนเทพนี้มีผิดคิดลเมิด | จะก่อเกิดข้อเข็ญเปนมหันต์ |
| ไม่ทูลความชี้แจงแห่งสำคัญ | จะต้องทัณฑกรรมทำผิด เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาคนซ่อนไก่ให้การแก้ | ไม่ยอมแพ้ข้อนี้ที่สงไสย |
| เปนเหตุด้วยสมเด็จเสด็จไกล | จึงมิได้ทูลแสดงแจ้งกิจจา |
| ได้กราบทูลกรมเจริญไว้ | ฉันมิได้พูดผิดคิดมุสา |
| ถ้าแม้นคุณมีจิตรคิดเมตตา | เชิญมาทูลถามตามจริง เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาแก้ตัวชั่วเปล่าเปล่า | ไปอ้างเอากรมเจริญเห็นเกินว่า |
| มิใช่องค์สำคัญที่สัญญา | เอาตัวมาเฆี่ยนถามเนื้อความไป |
| ช่างดีแต่แก้ตัวไม่กลัวผิด | จะก่อกิจเคืองเข็ญเปนข้อใหญ่ |
| แม้นไม่ยอมรับผิดจะติดไม้ | เอาไปไว้บางปอินตามถิ่น เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาฟังคุณวงขุนศาล | อ้างพยานก็ไม่รับกลับขู่เข็น |
| จะเฆี่ยนเร่งสินบนคนเปนเปน | เหลือยากเย็นในใจจะให้การ |
| ถ้าไม่คิดกลัวบาปทำหยาบยุ่ง | จะต้องพุ่งร้องฎีกาเหมือนว่าขาน |
| มากล่าวความแต่ปฐมเนิ่นนมนาน | สืบพยานล้วนเลิศไปเถิด เอย. ๚ |
| พระราชนิพนธ์๏ สักรวารับฎีกามาแล้วคิด | นิ่งพินิจลายมือหนังสือสาร |
| แล้วลงเซ็นลายหัดถ์จัดชำนาญ | โปรดประทานทูลหม่อมใหญ่มิได้ช้า |
| ส่งกระดาษให้พระราชวรินทร์ชำระ | ใครเกะกะเฆี่ยนให้หนักแล้วสักหน้า |
| คนโทษเก่าเจ้าสำนวนชวนโกรธา | ทูลหม่อมมาช่วยชำระอย่าละ เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวารับฎีกามาพินิจ | แจ้งในจิตรทีทำนองทั้งสองข้าง |
| แต่ขุนเทพแหกคอกคิดนอกทาง | ไปเที่ยวอ้างควรจะปรับให้ยับเยิน |
| แล้วซ้ำบอกสักรวาก็ห้าบท | ไม่เปนรศสารพัดจะขัดเขิน |
| ส่งฎีกาให้นอกขวาอย่าละเมิน | ทำเหลือเกินมากมายหลายข้อ เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาได้ฎีกาก็แลเห็น | ในลายเซ็นโปรดให้ไปสักหน้า |
| เปนคนลามลวนกวนสุภา | เอาขึ้นขาหยั่งไว้ได้สามวัน |
| ต้องทำโทษตัวไว้ให้ประจาน | ขอเชิญท่านทั้งหลายจงผายผัน |
| จงมาดูให้รู้ที่อย่างกัน | ว่าอ้างนั้นเช่นนี้โทษมี เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวามารดาตาขุนเทพ | กำลังเสพโภชนากระยาหาร |
| ทราบว่าบุตรสุดที่รักแทบดักดาน | มาเกี่ยวการฎีกาเรื่องอะไร |
| จึงจัดแจงข้าวปลาชักผ้าห่ม | จะอยู่กรมนอกขวาฤๅไฉน |
| แล้วเดินรีบมาพลันด้วยทันใด | ช่างจัญไรทำความไม่งาม เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาเห็นหน้าผู้มารดร | เที่ยวเดินจรร้องไห้ร่ำไรอยู่ |
| จึงร้องห้ามออกไปใจเอนดู | จะจู่ลู่มาไยไม่ใช่การ |
| อย่าเข้าด้วยคนผิดชนิดนี้ | จะต้องส่งไปที่สีข้าวสาร |
| ทั้งบุตรทาษญาติพงษ์ทั่ววงษ์วาร | พระยาอาหารเขาจะสักใช้หนัก เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวายายหมกไม่ตกใจ | นี่เหตุใดพ่อโฉมงามมาห้ามฉัน |
| ทราบว่าลูกถูกฎีกามาเยี่ยมกัน | ช่างดุดันชะตำรวจอย่าอวดเก่ง |
| เราเปนข้าทูลกระหม่อมจอมปราสาท | อย่าองอาจโป้งโย้งมะโรงมะเสง |
| อย่าพูดทำฅอแขงแรงตะเบง | อย่าอวดเก่งเราไม่กลัวใคร เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวายิ่งว่าก็ยิ่งดื้อ | ยายนี่ฤๅแกเปนบ้าดูกล้าหาญ |
| อวดว่าเปนฉลองโอษฐคนโปรดปราน | ราชการแล้วไม่อดลดละใคร |
| แต่คราวก่อนอ้างรับสั่งครั้งหนึ่งแล้ว | จงให้ทูลกระหม่อมแก้วพระองค์ใหญ่ |
| จงโปรดรับเอามาอย่าให้ไป | จำขังไว้ให้มั่นคงจงดี เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวามิใช่บ้ามาว่าเปลือก | เราก็คงจะเสือกจนเหงือกบู้ |
| ผิดก็ไม่ถึงตายนายประตู | จะมาขู่ตะคอกเล่นหลอกกัน |
| อนิจาคุณพระอินทร์ฉันสิ้นรัก | จงผินภักตร์หันหน้ามาหาฉัน |
| ท่านทั้งสามลามลุกบุกตะบัน | มาลืมกันเสียได้ชะใจ เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวารุ่งสว่างนภางค์แผ้ว | ขอลาแล้วแก้วตายอดยาหยี |
| แสนเสียดายพุ่มพวงดวงชีวี | จะร้างศรีเสาวภาคย์ไปจากกัน |
| โอ้ดอกรักสักรวานิจาเอ๋ย | เมื่อไรเลยจะได้กลับมารับขวัญ |
| จะตรอมจิตรพิศวาศไม่ขาดวัน | ด้วยหมายมั่นผูกใจอาไลย เอย. ๚ |
คืนที่ ๒ ณวัน ๕ ๑๕ฯ ๑๑ ค่ำ ปีวอกจัตวาศก ๑๒๓๔
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวามาพร้อมน้อมประนต | จะจับบทยักเยื้องเล่นเรื่องหวย |
| กรมเจริญเจ้าสัวหงอย่างงงวย | ตำรวจช่วยเปนเสมียนเขียนส่งโรง |
| อันวงนี้จะขอว่าที่ตาเถร | ด้วยจัดเจนเชิงวิชาล้วนอ่าโถง |
| ที่เหลือนั้นเปนนักเลงอย่าเคลงโคลง | จงใบ้โรงตัวจะออกบอกไว้ เอย. ๚ |
| ช่างเขียน๏ สักรวาเจ้าสัวหงอยู่วงนี้ | นั่งเก้าอี้สูบยาแดงแสงควันโขมง |
| ผูกบ่อนเบี้ยออกหวยรวยเพราะโกง | เข้าในโรงเลือกตัวที่ชั่วดี |
| เอาใบ้โรงปิดไว้ให้เสมียน | อยากอาเพี่ยนนอนกลางวันฝันถึงผี |
| เอาตัวออกเก็บใส่ถุงไว้ดี | แขวนไว้ที่น่าโรงโอ่โถง เอย. ๚ |
| เจ้าจำเริญ๏ สักรวาได้ยินข่าวเล่าฦๅมา | ว่าขรัวตาองค์นั้นท่านบอกหวย |
| เออวันนี้ดีละคงจะรวย | จะได้ช่วยบ่าวใช้ได้หลายคน |
| จึงเข้าไปนบนอบแล้วยอบกาย | จงช่วยบ้ายให้ประจักษ์แทงสักหน |
| โปรดให้แน่แน่ได้แก้จน | ด้วยขัดสนจึงมาหาขรัวตา เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาขรัวสาตากระเจาะ | อยู่วัดเกาะเมืองภูเก็จบวชเจ็ดหน |
| เข้ามาอยู่วัดพระนายท้ายเมืองนนท์ | เฝ้านั่งบ่นแต่จะสึกคิดตรึกตรอง |
| พอเหลือบเห็นนางกุดกู๋ใบหูแหว่ง | มาหมอบแฝงขอใบ้เห็นได้ช่อง |
| หยิบก้นเทียนส่งให้ดังใจปอง | เอาไปลองคิดแทงอย่าแคลง เอย. ๚ |
| เจ้าจำเริญ๏ สักรวาฟังใบ้สบายจิตร | มานิ่งคิดอยู่เปนครู่จึงรู้เรื่อง |
| แล้วรีบมาจากวัดไม่ขัดเคือง | หยิบเงินเฟื้องใส่กะโล่เดินโร่มา |
| แทงฬ่อลอผอผีที่เสมียน | โปรดช่วยเขียนให้ดีฉันนั้นหน่อยหนา |
| เต็งผอผีลงไปอย่าได้ช้า | ฉันจะลาไปบ้านหนาท่าน เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาวันนี้ฟังว่าตั้งหวย | อยากใคร่รวยเงินทองสักสองถัง |
| แม้นโดนดีที่รักถูกสักปัง | คงจะมั่งมีทรัพย์ถึงนับพัน |
| ตรองตรึกใบ้ในเจ้าสัวเห็นตัวเก่ง | ญอย่องเซงบอแจหลีดีขยัน |
| รีบไปร้านท่านเสมียนเขียนฉับพลัน | แทงเดิมพันสี่สิบสี่ตัวดี เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาเสมียนนั่งเขียนหวย | เห็นสาวสวยแทงฬ่อเต็งผอผี |
| กับเทียนเหลียงเรียงต่อก็พอดี | แล้วเขียนที่โพยพลันมิทันนาน |
| แต่หลวงเทพจะมาแทงยังแคลงอยู่ | พิเคราะห์ดูจะต้องส่งไปโรงศาล |
| เพราะเปนเจ้าตลาดอยู่เคยรู้การ | พนักงานเงินหลวงเขาทวง เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาดวงสมรนอนฝันเห็น | ว่าได้เล่นถูกหวยรวยอักโข |
| จะแทงให้เขาฦๅว่ามือโต | ขอเทโวจงช่วยอำนวยไชย |
| หยิบกระดาษปากกาออกมาเขียน | ห่อมิดเมี้ยนมิให้ใครสงไสย |
| ตัวละชั่งเขียนบอกทั้งนอกใน | เอาไปให้เสมียนโรงไม่โกง เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาชาววังนิ่งนั่งคิด | ดูลิขิตอย่างเอกเมฆฉาย |
| พอลมจันทร์นั้นเจริญเดินข้างซ้าย | ใจก็หมายเอาตัวมอกับฟอไฟ |
| จึงหยิบเงินในกลี่สิบสี่บาท | ส่งให้ทาษทาษาหาช้าไม่ |
| เต็งตัวมอเต็มแรงแทงฟอไฟ | บ่าวก็ไปให้เสมียนนั้นเขียน เอย. ๚ |
| คุณมอญ๏ สักรวายามจนก็ด้นคิด | โลภจิตรเกิดกล้าขึ้นมามั่ง |
| หนี้สินยิ่งยุ่งพะรุงพะรัง | พอได้ฟังข่าวหวยก็พวยมา |
| บอกกับพ่อเสมียนศรีภักดีหลาน | ว่าช่วยวานเขียนให้ทีดีหนักหนา |
| ผอพ่อเพาะฬ่อลอตัววอวา | ตัวละห้าบาทรวดเข้มงวด เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาเขียนพลางทางแฉพับ | พอเสร็จสรรพเอาเงินใส่ลงในถุง |
| ฉวยห่อโพยเงินตราผ้าพันพุง | เห็นคนมุงน่าโรงตรงเข้าไป |
| ส่งโพยพลันหันขยับนับเงินตรา | แล้วก็ถอยออกมาหาช้าไม่ |
| ค่าน้ำโรงเรายังค้างอยู่ข้างใน | แทงตัวฮอฟอไฟไว้ด้วย เอย. ๚ |
| ช่างเขียน๏ สักรวาเจ้าสัวหงเห็นส่งเสร็จ | กลัวตัวเด็ดที่ในห่อคิดอ้อแอ้ |
| หัวอกเต้นกระดิบกระดิบหยิบถุงแพร | ชักตัวมอยิ้มแต้แผ่ให้ดู |
| มีกำไรหลายร้อยบาทไม่ขาดทุน | หัวอกอุ่นร้อยเท่าเราคงอู๋ |
| สั่งเสมียนตรวจเงินตราชั่งตาชู | อย่านิ่งอยู่ตรวจไปไวไว เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวารับเงินเต็มเดิมพัน | ตัวมอหันหุนเต็งเต็มเก่งก๋า |
| แล้วรีบเดินเร็วไวมิได้ช้า | คนถูกมาคอยดูอยู่พร้อมกัน |
| ส่งเงินให้แล้วชักค่าน้ำถ้วน | ผู้ได้ด่วนเดินหมุนมาหุนหัน |
| เสมียนตามไปด้วยช่วยส่งพลัน | คอยป้องกันคนพาลอย่าคร้าน เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาถูกหวยรวยถนัด | นึกนิยมโสมนัศสหัสสา |
| ขอเปลี่ยนผลัดคัดคิดเล่นปิดตา | คุณมหาสงครามครูให้อยู่โยง |
| ด้วยรำซุยกุ๋ยเก้อเธอยังค้าง | ที่รับจ้างเจ้าแบนแสนโอ่โถง |
| อย่างะเงอะเซอะซะเกะกะโกง | ไปอยู่โยงเสียดีดีเดี๋ยวนี้ เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาคุณสงครามงามสง่า | ทวนทองขวารับจ้างยังค้างอยู่ |
| ด้วยรำซุยเหลืออายให้คนดู | จะต้องสู้อยู่โยงตะโพงไป |
| ขอเชิญคุณวงตำรวจที่อวดกล้า | จงหนีหน้าซ่อนเร้นเห็นจะได้ |
| เชิญทุกวงรีบล่อหนีต่อไป | ฉันจะได้อยู่โยงไม่โกง เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาว่าไปซ่อนในทิมดาบ | ที่ตู้ทาบฝาผนังกำบังหาย |
| ให้ขุนหมื่นถือหอกออกยืนราย | ใครกล้ำกรายแทงซ้ำกระหน่ำลง |
| ด้วยตู้นั้นสำหรับไว้ใส่อาวุธ | เครื่องยงยุทธนาดังปราสงค์ |
| ถ้าคนอื่นเปิดมิได้ดังใจจง | จำเภาะองครักษ์เปิดจับเถิด เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาคุณสงครามติดตามไล่ | ถือโล่ห์ใหญ่กันตัวไม่กลัวแน่ |
| ถึงทิมดาบตำรวจน่าพากันแล | ข้างทิมแรใต้ต้นจันทน์ไม่พรั่นพรึง |
| จึงเยื้องย่องขยักรู้จักยั้ง | แล้วก็นั่งพยักหน้าทำตาขึง |
| แล้วเข้าแอบฝาผนังนั่งรำพึง | จะจับดึงมิได้วิ่งไป เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาได้มาแล้วหยุดนั่ง | จะรอรั้งอยู่ทำไมจึงไม่จับ |
| ฤากลัวหอกออกสพรั่งอยู่คั่งคับ | กลัวแทงยับโล่ห์จะแตกแยกฤๅนา |
| มานั่งอยู่ทำไมใต้ต้นจันทน์ | ทำเหหันไหลเลื่อนแล้วเบือนหน้า |
| เห็นจับเราไม่ได้จึงไม่มา | หอกเงินตราหลายเล่มอยู่เต็ม เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาครั้นจะจับแล้วกลับคิด | ด้วยว่าติดคุณพระอินทร์เปนถิ่นเก่า |
| ที่ตรงหอกอย่ามาหลอกลวงเรา | พูดเปล่าเปล่าแทงไม่ได้ที่ในวัง |
| ฉันขอเชิญคุณพุ่มไปซุ่มซ่อน | จะเที่ยวจรจับไปต่อภายหลัง |
| จะได้เที่ยวเลี้ยวไล่ที่ในวัง | ให้แค้นคั่งความเก่าว่าเบา เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาน่าจะโห่พาโลละ | ดูเถิดคะความเก่าเอามาว่า |
| ทำงุ่นง่านพาลพาโลเที่ยวโกรธา | อย่าทำหน้าดื้อไปจนในวัง |
| ทูลแถลงแจ้งความไปตามเหตุ | พระปิ่นเกษเจาะจงทรงรับสั่ง |
| ให้ไปซ่อนโรงทหารวานระวัง | แล้วไปนั่งอยู่ที่แท่นแอนแซน เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวานารีได้ทีไล่ | เที่ยวไถลจับเซอะเลอะหนักหนา |
| ค่อยเมียงมองกำบังแอบหลังมา | แล้วตั้งท่าขยับจะจับตัว |
| เห็นอนงค์วงในจะวิ่งจับ | ค่อยขยับเข้าไปใกล้คว้าไขว่ทั่ว |
| เห็นหม่อมนั่งยั้งหยุดวิ่งฉุดตัว | ด้วยไม่กลัวในกำลังอยู่โยง เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาซุกชนเที่ยวค้นว่อน | ด้วยยอกย้อนอยู่ไปใหม่ไถลแล่น |
| เข้ามาจับที่กอลอแนน | ให้แอนแซนฉุดลากกระชากไป |
| ทำกุ๋ยกุ๋ยหุยฮาพ่อหน้าตื้อ | ทำตาปรือกินกันชามาแต่ไหน |
| ฉันจะโห่ให้ล้มจมบันได | อย่าอวดกล้าหน้าสองไพจัญไร เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาด่าว่าไม่ปราไส | จะเปนได้เจียวฤาคุณทำหุนหัน |
| เปนแต่เล่นปิดตาเที่ยวหากัน | มารำพรรณด่าทอผิดข้อไร |
| จำสนองร้องฎีกาน่าที่นั่ง | ถึงเต็มหลังก็ไม่ละคงจะใส่ |
| น้อยฤาคุณป้ามาด่าได้ | จงโปรดให้กรมตำรวจนวดบ้าง เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาสารภาพเข็ดหลาบละ | ผิดแล้วคะได้เอนดูคุณหนูหลาน |
| เดี๋ยวนี้ได้มาเปนโจทย์เปรื่องโปรดปราน | จะคิดอ่านทูลฉลองลองกำลัง |
| เจ้าปัญญาควรข้าแผ่นดินเนื่อง | ได้ผ่านเมืองในป่าปัญญาหวัง |
| พวกสัตว์เสือเนื้อวัวกลัวกำลัง | จะได้นั่งขี่ควายสบาย เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาพระสงครามความชนะ | ตำรวจจะประนอมยอมทำขวัญ |
| จัดแจงหาอะไรก็ไม่ทัน | ฉวยไต้พลันต่างเทียนจุดเวียนไป |
| แล้วเวียนขวามาซ้ายย้ายตำหรับ | กระเหม่าจับต่างกระแจะแล้วเจิมให้ |
| กาบหมากดับโบกควันไปทันใด | ช่วยกันโห่อวยไชยสงคราม เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาชำระความตามวิไสย | นี่อะไรมาทำขวัญฉันหนักหนา |
| ช่างทำให้ทุจริตผิดตำรา | เอาควันไต้เจิมหน้าระอาใจ |
| ฤๅจะเล่นบวชนาคกระดากจิตร | ฤๅสิ้นคิดไม่มีเทียนเวียนด้วยไต้ |
| มาทำเล่นต่างต่างช่างกะไร | คุณอินทร์ไม่เมตตาต้องลา เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาเวลาก็ดึกแล้ว | จะคลาศแคล้วคลาไคลไปสถาน |
| นิจาเอ๋ยเคยสนุกศุขสำราญ | สองวันวารจะได้คิดต่อติดพัน |
| ถึงจากไปไกลสมรคงอ่อนพับ | แต่พอหลับบอกตรงก็คงฝัน |
| เสียดายหมดบทบาทที่พาดพัน | ขอลาทั่นเจ้าพระยาเมืองป่า เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาบังคมลาฝ่าพระบาท | ศศิคลาดเคลื่อนกลับเกือบลับหาย |
| อโณแจ้งแสงหิรัญพรรณราย | ดาวประกายพฤกษ์โพลงโด่งอัมพร |
| ชาวป้อมยิงปืนลั่นเปนสัญญา | จะขอลาอนงค์วัดหงษ์ก่อน |
| ต่อวันพรุ่งรุ่งขึ้นจึงคืนจร | มากล่าวกลอนบำเรอบาทธิราช เอย. ๚ |
| คุณนุด๏ สักรวาเวลาก็ควรเลิก | อรุณเบิกลมหวนจวนจะดึก |
| น้าค้างชื่นคลื่นไส้ใจทึกทึก | นั่งสอึกหิวหาวนอนอ่อนกำลัง |
| บังคมลาฝ่าลอองทั้งสองบาท | แม้นชีวาตม์ยังไม่ดับจะกลับหลัง |
| เล่นกันสักสิบรุ่งให้นุงนัง | วันนี้ขอลาเข้าวังเสียก่อน เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาอาไลยสุดใจเอ๋ย | จะละเลยมิ่งมิตรขนิษฐา |
| ดังวิหคหงษ์ทองที่ล่องฟ้า | มาเลี่ยงหลีกเหมราเวลาจวน |
| เสียดายเสียงเพรียงพร้อมดังกล่อมขับ | สำเนียงจับจิตรให้อาไลยหวน |
| เสียดายกลอนวอนร่ำล้วนน้ำนวล | ดังจะชวนไว้มิให้ครรไล เอย. ๚ |
| เจ้าแบน๏ สักรวาฝ่าลอองธุลีบาท | ถวายบังคมบรมนารถนาถา |
| แสนสนุกศุขเกษมเปรมประชา | เปนมหามหัศอัศจรรย์ |
| พระแก้วก่อกู้เกื้อขจร | ดังอมรนฤมิตประสิทธิสรรค์ |
| ห้าร้อยปีจึงจะมีสารสำคัญ | นามเสวตรวรวรรณประทาน เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาดาวกระดอนเดือนกระเด็น | น้ำค้างเซ็นตกฉ่าดังห่าฝน |
| หนาวเนื้อเหลือเย็นดังเล่นชล | พระสุริยนต์เยี่ยมรถบทจร |
| แสงทองส่องฟ้าดังไฟไหม้ | อย่าตกใจเลยพุ่มพวงดวงสมร |
| จวนจะได้จรลีเข้าที่นอน | บังคมลาบทจรไปบ้าน เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาฟ้าขาวจวนเช้าตรู่ | พิศดูรองรองเดือนส่องแสง |
| แสงทองส่องงามอร่ามแรง | จวนจะแจ้งเสียจริงต้องจากจร |
| โอ้เจ้าดวงมณฑาทองน้องรัก | ไปหยุดพักเสียเถิดหนาจะลาก่อน |
| แสนสุดห่วงหนักหนาสัญญาวอน | ที่กล่าวกลอนยกรื้ออย่าถือ เอย. ๚ |
| ช่างเขียน๏ สักรวาอาไลยมิใคร่จะจาก | โอ้วิบากด้วยแจ้งพระสุริยฉัน |
| กรรมเอ๋ยกรรมจำพรากไปจากกัน | นิจาเอ๋ยเคยรำพรรณอยู่ทีเดียว |
| นิจาเอ๋ยแต่จะเลยไปลับภักตร์ | อกเอ๋ยอกจะหักหนักทรวงเสียว |
| กรรมเอ๋ยกรรมจำพรากไปจากเจียว | ซังตายเหลียวลามิตรตามพิศ เอย. ๚ |
คืนที่ ๓ ณวัน ๖ ๑ฯ ๑๑ ค่ำ ปีวอกจัตวาศก ๑๒๓๔
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาน้อมคำนับตามรับสั่ง | พร้อมสพรั่งเรียงรายทั้งซ้ายขวา |
| จะร้องเล่นให้สนิทเรื่องปิดตา | วงเราพากันอยู่โยงตะโพงไป |
| ขอเชิญท่านทั้งหลายเร่งไปซ่อน | จะสัญจรแอบแฝงอยู่แห่งไหน |
| จะไปฟุบไปยอบตามชอบใจ | ฉันจะได้ค้นคว้าเที่ยวหา เอย. ๚ |
| เจ้าจำเริญ๏ สักรวาวงนี้ดีขยัน | ไม่ผายผันนั่งอยู่คอยดูเขา |
| เพราะได้ปี่พระอไภยไว้มือเรา | เอาไว้เป่าให้ฟังเมื่อยามดึก |
| ถ้ามาทแม้นผู้ใดใครมาจับ | ก็คงหลับสิ้นอารมณ์ก็สมนึก |
| พวกเราหนอจงหัวร่อเล่นคึกคึก | ดูคนฮีึกเข้ามาจับต้องหลับ เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาพากันไปซ่อนหมด | กระบี่ยศใส่บ่าหาช้าไม่ |
| แล้วถือหอกสำหรับตัวไม่กลัวใคร | เข้าซ่อนในตำหนักแพเปนแน่นอน |
| ให้รองงานปิดบานทวารไว้ | สลักใส่กุญแจลั่นกันคนถอน |
| ใครจู่ลู่ปืนชักสลักกลอน | รองงานนอนประจำนั่งระวัง เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาเล่นปิดตาสี่ห้าครั้ง | เหลือกำลังนารีจะหนีหาย |
| จะลอยประทีปกระทงทรงสบาย | เดือนก็หงายแจ่มจับพยับโพยม |
| จึงคิดหนีลงไปที่เรือบัลลังก์ | ไปนั่งหลังพระองค์เจ้าสาวทรงโฉม |
| สว่างแจ้งแสงสีอัคคีโคม | ไม่มีโทมนัศจิตรสักนิด เอย. ๚ |
| คุณมอญ๏ สักรวาวงนี้ไม่หนีหน้า | นั่งกลางชลาก๋าก้อหัวร่อร่วน |
| พวกโปลิศเสร็จสรรพนับกระบวน | สามร้อยถ้วนบังคับให้จับคน |
| ถ้าแม้นพวกปิดตาเข้ามาได้ | จงจับไว้ทุบตีให้ปี้ป่น |
| เอาเชือกหนังรั้งรัดมัดสกนธ์ | แล้วจ่ายไปให้ขนฝุ่นฝอย เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาวงนี้หาที่ซ่อน | แล้วรีบร้อนเร่งไปดังใจหมาย |
| ซ่อนในฉางน้ำตาลสำราญกาย | นอนสบายมิดชิดปิดประตู |
| แม้นตาขุนอวดรู้มาจู่จับ | จะต้องปรับเปนผู้ร้ายอายอดสู |
| อย่าดื้อดึงเข้ามานะตาครู | จะต้องอยู่ขาหยั่งนั่งคราง เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาเจ็บช้ำด้วยคำหยาบ | ที่จ้วงจาบว่าจัญไรต้องหายหน้า |
| วงสัตรีคิดได้ไวปัญญา | นึกขึ้นมาต้องจำแลงแปลงเปนไร |
| แอบเข้าไปใต้พระแท่นแสนศุโข | น้าใจโตเต็มประดาอัชฌาไศรย |
| ถึงใครจะมาจับก็คับใจ | ด้วยว่าไม่เห็นตัวอย่ากลัว เอย. ๚ |
| เจ้าแบน๏ สักรวาวันก่อนซ่อนไม่มิด | เหลือจะคิดซ่อนไม่ให้มีใครเห็น |
| ด้วยจวนจนพ้นที่จะหนีเร้น | ไม่มีเช่นโง่งมคิดนมนาน |
| จะไปซ่อนที่ไหนกลัวไม่พ้น | ต้องเช่นซนเข้าไปนั่งหลังทหาร |
| เข้าพะพิงอิงกะพระทวาร | เอาใบบานบังตัวไม่กลัว เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาท่านผู้ซ่อนจรไปหมด | ตามสกดพบตำรวจเก่งกวดกล้า |
| เปนนิไสยใจดุเสพสุรา | ท่านจึงพากันไปพักตำหนักแพ |
| ร้องเชิญคุณราชวรินทร์มากินเหล้า | ท่านอยากเมานึกกระหยิ่มเดินยิ้มแต้ |
| พอเห็นได้ท่วงทีคลี่ผ้าแพร | มัดมือแร่จูงมาโยงแก้โกง เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาเอ๊ะเออเธอนี่กรรม | เจ๊กปืนตำหนักแพแต่ปีขาล |
| ได้มีหมายประกาศบทพจมาน | โปรดประทานส่งคุกอยู่ทุกวัน |
| ยังองอาจโดนเดาเข้ามามัด | เราสลัดหลุดผลุนด้วยหุนหัน |
| แล้วลัดลงนาวากันยาพลัน | ทอดทุ่นมั่นตามไปใส่ทิม เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวายอมแพ้แน่แล้วนะ | ท่านเกะกะเต็มทีผิดวิไสย |
| เข้าไปจับกลับหนีเลี่ยงลี้ไป | ต้องจนใจกลับมาหาวงนารี |
| พบวงคุณสงครามไล่ตามจับ | ท่านแปลงกลับเปนไรไล่หลีกหนี |
| เข้ารอเรียงเคียงใกล้พอได้ที | จับนารีพาตะโพงไปโยง เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาฟังว่าดูน่าสรวล | เข้ามากวนนารีผิดวิไสย |
| เข้าแอบอยู่ใต้พระแท่นแน่นเหลือไซ้ | บังอาจใจเข้ามาค้นเปนคนบอ |
| วงตำรวจท่านจึงได้เอาไปขัง | ไม่รอรั้งกลั่นกล้านักหนาหนอ |
| พวกนารีช่วยกันผูกพันฅอ | ไปส่งต่อให้คุณศรีภักดี เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาซ่อนถึงในใต้พระแท่น | ทำอ้อนแอ้นองอาจประมาทเหลือ |
| พอรู้ข่าวรีบคลามาจากเรือ | พิเคราะห์เนื้อความดีหนีชอบกล |
| เปนของหลวงที่ประทับไม่ยับยั้ง | มาซ่อนบังดูเห็นไม่เปนผล |
| เราก็จับตัวไรเอาไว้คน | จรดลกลับไปในทุ่น เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาจำเภาะคราวเคราะห์ร้าย | คุณนอกซ้ายท่านเคืองขัดสหัสสา |
| ไม่มีผิดคิดอ่านรานรามา | แกล้งกล่าวว่าองอาจประมาทใจ |
| มิได้ตามจับไรใต้พระแท่น | คุณค่อนแค่นหาญหักจักไฉน |
| จะต้องฎีกาว่าความไป | ฤๅอยากได้สินบนคนจน เอย. ๚ |
| พระราชนิพนธ์๏ สักรวารับฎีกาบัญชาตรัส | เรื่องเคืองขัดขอเสียทีไม่มีผิด |
| พระยาโอฆบุรีไม่มีความคิด | ทุจริตซ่อนเร้นมาเปนไร |
| ล่วงพระราชอาญาอันกล้าหาญ | จะคิดการซึ้งซึกนึกไฉน |
| ให้มีพระกระทู้ถามเนื้อความไป | ตำรวจใครอยู่ที่นั่นถามมัน เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวารับฎีกาประทานให้ | จึงตั้งใจเชิญกระทู้ซักขู่ถาม |
| ทำไมมาจู่ลู่คิดวู่วาม | เปนไรลามซ่อนเร้นเห็นไม่ควร |
| ฤาจะคิดทรยศกระบถบาท | ภูวนารถบพิตรองค์อิศวร |
| ให้ผู้คุมขังไว้อย่าใส่ตรวน | มาก่อกวนทำความไม่งาม เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาภรรยาโอฆบุรี | ก้มเกษีกราบงามลงสามหน |
| ในดวงจิตรมิได้คิดทรชน | จึงคิดด้นเปนไรเพราะไม่ตรอง |
| ประทานโทษโทษาให้ข้าบาท | เปนหญิงอาจผิดประมูลทูลฉลอง |
| หมายจะซ่อนให้พ้นที่คนปอง | ไม่ทันตรองโว้เว้เดชะ เอย. ๚ |
| พระราชนิพนธ์๏ สักรวาได้สดับมีรับสั่ง | ข้อที่บังอาจหาญประทานให้ |
| ทรงทำนุบชุบเลี้ยงผ่านเวียงไชย | ได้พานใหญ่เท่ากระโหลกโอฆบุรี |
| ให้เอาแม่เจ้าประคุณที่อุ่นเกษ | ยายม่วงเทศมาในวังตั้งเปนที่ |
| ใช้เลี้ยงหมูดูเล่นเห็นจะดี | โอฆบุรีนั้นคิดกลอนเที่ยวซ่อน เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาแม่เจ้าหนูหนีอยู่ไหน | ไปเปนไรเปนเลนไม่เห็นขัน |
| จนเกิดผิดติดโทษพระทรงธรรม์ | ไม่คอยฉันเลยแม่ม่วงดวงชีวา |
| ตำรวจในใครเกาะต้องติดตาม | จะไต่ถามความดูให้รู้หนา |
| เดินไปพบพุ่มพวงแม่ดวงตา | ไยเจ้ามานั่งนิ่งเปนลิง เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาขึ้นมาจากเรือทุ่น | ต้องวายวุ่นชำระความตามรับสั่ง |
| ด้วยแม่ม่วงกับจ่าช่วงประทีปวัง | เปนไรบังใต้พระแท่นแสนซุกซน |
| บัดนี้โปรดพ้นโทษเรียกตัวมา | ไปเที่ยวหาซ่อนหลีกอีกสักหน |
| ค่าฤชายกให้ไม่ปะปน | ด้วยเปนคนรู้จักรักกัน เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาซ่อนที่ไหนเห็นไม่พ้น | ยังมีมนต์เศกปรอทยอดคาถา |
| จึงเหาะร่อนไปริมหิมวา | ถึงจะหาแสนยากลำบากลำบน |
| เศกปรอทกันไว้ด้วยพระเวท | สำแดงเดชเหาะไปในเวหน |
| เฉวียนฉวัดลงที่วัดเชตุพน | ขึ้นอยู่บนเพดานวิหาร เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาทราบว่าวงคุณมหา | ท่านเข้ามาอมปรอทเหาะลอดหนี |
| จำจะต้องสำแดงแผลงฤทธี | เปนโยคีวิชาธรเที่ยวจรตาม |
| ถึงอาวาศเชตุพนเที่ยวค้นจบ | พอไปพบตัวไม่ได้ไถ่ถาม |
| จึงวิ่งเข้าจู่ลู่ขู่คำราม | คุณสงครามขอหนีอิกที เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาจะไปซ่อนในป่าช้า | ร้องเรียกหาฝูงปิศาจอันอาจหาญ |
| รวังไว้แล้วจะให้กินกระบาน | ใครคิดอ่านตามหนักจงหักฅอ |
| แต่อย่าให้เยินยับดับฉวางค์ | ดูท่าทางท่วงทีให้ดีหนอ |
| ขู่ตะคอกหลอกให้กลัวจนตัวงอ | แม้นรีรอเจ้าจงหลอกให้ยับ เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาคุณพระหนีพึ่งผีดิบ | ไปซุบซิบฝูงปิศาจอันอาจหาญ |
| ให้กินเครื่องเส้นใส่ในกระบาน | ต้องคิดการจับคุณป้าคิดน่ากลัว |
| ด้วยหลงลัดพลัดอยู่เรือที่นั่ง | ละล้าละลังเวียนวนเที่ยวค้นทั่ว |
| จึงค่อยวิ่งเข้าไปจับได้ตัว | เข้าพันพัววิ่งมาหาโยง เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาไม่กลัวจับตัวป้า | ยอมปิดตาโดยดีไม่หนีหาย |
| ต้องวิ่งวางไปถึงฉางน้ำตาลทราย | เห็นทนายก็พอปะพระนานา |
| ด้วยพระองค์เปนคนต้นรับสั่ง | ให้รื้อคลังทำศาลนานหนักหนา |
| เห็นทูลกระหม่อมกราบกรานแล้วคลานมา | จับเอาฝ่าพระบาทส่งไปโยง เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาไม่รู้ตัวมัวนอนหลับ | ตกใจวับสดุ้งตื่นฟื้นผวา |
| เห็นคุณพุ่มงุ่มง่ามติดตามมา | จนปัญญายอมให้จับรับดีดี |
| ฉันจะไปปิดตาดอกหนาทั่น | จงพากันสัญจรเที่ยวซ่อนหนี |
| แล้วขึ้นรถรีบมาไม่ช้าที | มายืนที่เสาโยงไม่โกง เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาอาไลยใจจะขาด | ทูลลาบาทบพิตรอดิศร |
| ปากเอ๋ยปากจะคิดก็ติดกลอน | ถึงอดนอนจนตายไม่หมายลา |
| จะจากไปใจคงนึกรฦกถึง | นึกคนึงถึงวันละพันกว่า |
| ถวายพรอย่างอังกฤษอิศรา | ชันษาฝ่าลอองลองลิฟ เอย. ๚ |
| คุณนุด๏ สักรวาเดือนงามสามยามเศษ | ดาราเรศเรืองจำรัสรัศมี |
| ส่องสวรรค์วันแรมแจ่มฤดี | จรลีลับฟ้านภาอัมพร |
| โอ้ดาวเคลื่อนเดือนคล้อยจะลอยลิบ | จะเร็วรีบลอยลิบพระบรรจฐรณ์ |
| เชิญเสด็จพระยอดฟ้าสถาวร | อดิศรคืนสถานพิมาน เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาลารักสักรวา | สมเด็จพระน้องยาอดิศร |
| กรมเจริญผลสวัสดิพิพัฒน์พร | กับคุณมอญคุณพุ่มร้างจะห่างไกล |
| ทั้งพระองค์ประเสริฐศักดิลักษณนาม | พระมหาสงครามพิศมัย |
| หม่อมเจ้าแบนตลาดพลูชื่นชูใจ | ขาดอาไลยนานร้องฉลอง เอย. ๚ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาดวงจันทร์บุหลันเลื่อน | ขยายเขยื้อนลับยุคุนธร์ขุนศิงขร |
| มาละโลกแหล่งฟ้าไม่อาวรณ์ | ถวายกรนอดฟอกัตคัดคดี |
| แปลคำไทยว่าให้นึกรฦกถึง | จะหมายพึ่งบงกชบทศรี |
| กระหม่อมขอเปนข้าฝ่าธุลี | ทิงออฟมีคิดถึงฉันทุกวัน เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาดาวเดือนก็เลื่อนลับ | ดูแสงทองส่องพยับโพยมหน |
| จวนจะแจ้งแสงศรีสุริยนต์ | ขึ้นผ่องพ้นสัตภัณฑ์ยุคันธร |
| เปนวันส่งสักรวาทูลลาบาท | ไทธิราชบพิตรมหิศร |
| ขอพระชนม์ทูลกระหม่อมจอมนิกร | ให้ถาวรถ้วนร้อยอย่าถอย เอย. ๚ |
| ตำรวจ๏ สักรวาคำนับรับอย่างนอก | ยุโรปบอกเช็กแฮนด์ปริแซนถวาย |
| เมเย่อกัปตันทั่วทุกตัวนาย | แอนแซนรายคอยรับจับสัญญา |
| เอาไทยแนมแกมปนเปนคนเขลา | ว่าโดนเดาไม่ได้ฝึกคิดศึกษา |
| เตกลิฟธิบดินทร์ปิ่นสุธา | จะนิรางดร้องฉลอง เอย. ๚ |
| ช่างเขียน๏ สักรวาบังคมลาฝ่าพระบาท | ไทธิราชบพิตรอดิศร |
| บำรุงราษฎร์สาสนาให้ถาวร | นักเลงกลอนคราวนี้แสนดีใจ |
| ต่างคนต่างได้ถวายหน้า | ทั้งเจ้าข้ายินดีจะมีไหน |
| ขอพระเดชปกเกษทุกคนไป | อย่ามีไภยเกษมศุขสนุก เอย. ๚ |
| พระองค์เจ้า๏ สักรวาฟ้ามัวเมฆหมอกหาย | พอพระพายพัดแรงติดแสงศรี |
| ได้ชมแต่จันทราเมื่อราตรี | ดูเร็วรี่รีบรถบทจร |
| เสียดายเอ๋ยจวนจะปัจจุสสมัย | เมื่อยามดึกนึกให้สท้อนถอน |
| ต่างน้อมจิตรแลกายถวายกร | สถาพรภูลพระยศปรากฎ เอย. ๚ |
| เจ้าจำเริญ๏ สักรวาจวนจะสางสว่างฟ้า | พระจันทรามืดชอุ่มคลุ้มเวหา |
| จะจากเดือนเหมือนมัวทั่วเมฆา | พระพายพากลิ่นเกสรขจรขจาย |
| เสียดายคำที่ร่ำรำพรรณฝาก | โอ้จะจากสักรวาน่าใจหาย |
| เสียดายเสียงสำเนียงแสนเสียดาย | ได้สบายเปนศุขสนุก เอย. ๚ |
| มหาสงคราม๏ สักรวาจะสว่างนภางค์นภา | บังคมลาทรงฤทธิสถิตย์สถาน |
| อรินราชคลาศแคล้วอย่าแผ้วอย่าพาน | ทรงสำราญภูลศุขทุกวี่ทุกวัน |
| ชโนในไตรภพสยบสยอน | พลากรปรีดิ์เปรมกระเษมกระสัน |
| ขอพระองค์ทรงเสวกอเนกอนันต์ | ทุกเขตรขัณฑ์หวั่นจิตรระอิดระอา เอย ฯ |
| คุณพุ่ม๏ สักรวาฟังเสนาะอยากเคาะโขก | เจ้าคุณโอฆบุรีอยู่ที่ไหน |
| ฤๅคิดถึงแม่ม่วงจึงง่วงไป | ฤาว่าไพล่เข้าไปอยู่ในรูรก |
| โศกถึงเมียเสียเสบียงต้องเลี้ยงหมู | คืนนี้ดูไม่สบายท่านยายหมก |
| ฉันจะให้เลื่อนที่สักสี่ยก | เปนตลกเทวทัตอิกนัด เอย. ๚ |
| พระราชนิพนธ์๏ สักรวาวันนี้มีธุระ | จะฟังพระมหาชาติสาสนา |
| รอแยลไฮเน็ศเจษฎา | คือสมเด็จเจ้าฟ้าจาตุรนต์ |
| รัศมีมีศรีสุนทรเพศ | ดังดวงเนตรอนุชาสถาผล |
| ฉันจะขอลาก่อนอย่าร้อนรน | เช็กแฮนด์ปนลาไปกุ๊ดไนต์ เอย. ๚ |
| ทูลกระหม่อม๏ สักรวาคารวะอภิวาท | ขอบพระราชหฤไทยยิ่งใหญ่หลวง |
| ทรงพระคุณเหลือจักคิดตักตวง | ข้าทั้งปวงขอทูลลาฝ่าลออง |
| จะเว้นว่างห่างเหินไปเนิ่นนัก | เคยซ้อมซักสักรวามาสนอง |
| เช็กแฮนด์ให้ใจหายไม่วายปอง | จะจำต้องร้างไปกุ๊ดไนต์ เอย. ๚ |
----------------------------
