ลิลิตสดุดีเรือพระร่วง

(คัดจากดุสิตสมิต เล่ม ๙ ฉบับที่ ๙๓

วันที่ ๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๖๓)

ร่าย ศรีๆสวัสดิวิชัย เกริกกรุงไทยบรรเทือง เรืองรุ่งเรืองบรรเทิง เริงราษฎร์เริงอภิรม ชมชื่นชมแช่มหน้า เอื้อนโอษฐอ้าอวยชัย ปางเมื่อไทยสมปอง มีงานฉลองเรือพระร่วง อันแล่นล่วงลุพระนคร อมรรัตนโกสินทร์ คือเมืองอินทร์เอี่ยมฟ้า เรือแห่งข้าทวยไทย ผู้มีใจจงรัก สวามิภักดิ์ยุคลบาท บรมนาถนฤบดี จักรีวงศ์วิรกษัตร์ ฉัฏฐมรัชราเมศร์ ร่วมจิตเจตน์จงถวาย หมายเพื่อเปนรั้วบ้าน ด้านมหาสาคร ปราบดัสกรเกรงฤทธิ์ คิดเพื่อกัตเวที ต่อภูมีอยู่เกล้า พระเจ้าผู้เปนประมุข ทรงเผด็จทุกข์ผดุงเกษม ทวยไทยเปรมปราโมทย์ พระเดชโชติช่วงหล้า เกริกพระเกียรติฟ่องฟ้า เฟื่องฟุ้งกรุงสยาม เยี่ยมแล ฯ

๏ โคลง ๔ ฯ

๏ กรุงรามเรียบรั้วทั่ว ทุกทิศ
ทวยอรินทร์ชามฤทธิ์ ขาดร้อน
บุญรามสยามิศร์ มหาราช
ร่มเกษ,ภูวเรศช้อน ชาติขึ้นแข่งสมัย ฯ
สรวมเดชไตรรัตน์ทั้ง เทพไท
เปนปิ่นเปนประธานใน โลก, เฝ้า
กำจัดอุปัทวะภัย พินาศ
อภิรักษ์ราเมศร์เจ้า ผ่านหล้าถาวร ฯ
สรวมพรจตุพิธแผ้ว พึงสม
ถวัลยรัฐสวัสดีภิรมย์ อย่าไร้
เชิดชาติศาสโนดม เด่นโลก
ปวงอรินทร์ฤๅใกล้ กราบเกล้าหนาวหนี ฯ
ศรีๆสรวมสวัสดิ์เรื้อง รณชัย
พระร่วงฤทธิเกรียงไกร เกริกหล้า
อารักษ์ถิ่นสมุทร์ไทย ถะเกิงเดช
เสมือนหนึ่งรั้วรัตน์จ้า อริไร้ฤๅขวาง ฯ
ปางสงบเปนสง่าด้าว แดนสยาม
เผยเดชภูธเรศร์ราม รุ่งหล้า
ผิวะสบเกิดสงคราม ครองเดช อุดมแฮ
อาจจักรอนเศิกกล้า กลอกเกล้าแกลนหนี ฯ
นาวีอริราชแพ้ ฤๅพาน
แมกสมุทร์สุดแรงหาญ ห่อนสู้
เปนมหาวิชัยยาน วีรยศ ยิ่งเทอญ
เสมอดั่งร่วงราชกู้ เกียรติไท้ไทยเกษม ฯ

ชโย

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ