กล่อมพระบรรธม
๑
| ๏ เห่เอยพระหน่อนารถ | พระเยาวราชอดิศร |
| หน่อเนื้อพระชินวร | จำเริญสวัสดิมงคล |
| ๏ เทพเชิญเจริญภักตร์ | พระยอดรักมาปฏิสนธิ์ |
| ฝูงญาติแลฝูงชน | ก็ชื่นชมแลสมปอง |
| ๏ หมายพึ่งพระเดชา | อยู่ในใต้ฝ่าธุลีสนอง |
| เชิญเสด็จลงอู่ทอง | ไสยาศน์สำราญพระวรกาย |
| ๏ พี่เลี้ยงแลนางนม | บังคมบาทกล่อมถวาย |
| พร้อมเพรียงอยู่เรียงราย | บำเรอพระราชเยาวพา |
| ๏ บ้างก็เข้าประคองซ้าย | บ้างก็ย้ายประคองขวา |
| ดังเดือนดาวในเวหา | มาแวดล้อมพระจันทร |
| ๏ เชิญผธมให้หลับสนิท | อย่าหงุดหงิดพระไทยถอน |
| อย่ายกพระบาทกร | ขึ้นกวัดแกว่งอยู่ไปมา |
| ๏ อย่าทรงพระกรรแสงกริ้ว | จะเผือดผิวพระมังษา |
| เชิญหลับพระไนยนา | นิทราสำราญพระองค์เอย ๚ |
๒
| ๏ เห่เอยพระโฉมเฉิด | ดังแก้วเกิดในดวงประทุม |
| เทพชวนกันชุมนุม | ประชุมเชิญให้ลงมา |
| ๏ จากทิพพิมานทอง | อันเรืองรองรจนา |
| พระเอกอรรคชายา | นารีเลิศประเสริฐวงษ์ |
| ๏ จะแลไหนวิไลยลักษณ์ | พระวรภักตร์ก็สมทรง |
| พวกพระญาติประยุรวงษ์ | ก็ปลงปลื้มลืมเกรียมกรม |
| ๏ เพลิดเพลินเจริญรัก | อยู่พร้อมพรักภิรมย์สม |
| ทั้งพี่เลี้ยงแลนางนม | ต่างชื่นชมทุกคืนวาร |
| ๏ ก็อวยไชยถวายพร | จงถาวรเกษมสานต์ |
| พระโรคไภยอย่าแผ้วพาน | ให้สำราญพระองค์ เอย ๚ |
๓
| ๏ เห่เอยเห่กล่อม | พระทูลกระหม่อมจะบรรธม |
| ข้าบาทขอบังคม | ขับประสมดนตรี |
| ๏ ฟังเสนาะเพราะสำเนียง | ประสานเสียงดีดสี |
| ขับไม้มโหรี | รายรอบพระกรงทอง |
| ๏ ฝ่ายพี่เลี้ยงจะชักช้า | นางกัลยาจะกล่าวสนอง |
| ถนอมในพระกรงทอง | ให้พระบรรธมให้สำราญ |
| ๏ สาลิกาในกรงกรอง | ก็ส่งซ้องเสรียงหวาน |
| แขกเต้าเล่าประสาน | ก็ขับขานกับโนรี |
| ๏ เบญจวรรณรำพรรณพลอด | ส่งเสียงสอดกับปักษี |
| ถวายเสียงสกุณี | ระเรื่อยรี่ดังเรไร |
| ๏ ให้เพลิดเพลินเจริญรศ | หายระทดพระหฤไทย |
| ดังดนตรีปี่ไฉน | มากล่อมให้บรรธม เอย ๚ |
๔
| ๏ เห่เอยพระเยาวลักษณ์ | ประเสริฐศักดิกว่าสุริวงษ์ |
| เทพเชิญดำเนินองค์ | ลงมาจากฟากตรึงษ์ไตร |
| ๏ พระวรโฉมประโลมเลิศ | ประเสริฐพร้อมลม่อมลไม |
| ดังแท่งทองมาทอดไว้ | ในพระอู่ดูน่าชม |
| ๏ พระกรรณเกษเนตรขนง | พระวรองค์ก็งามสม |
| ดังช่างกลึงมาเกลากลม | ประสงค์สมในลำทรง |
| ๏ เชิญเถิดพระหน่อนารถ | ไสยาศน์หลับพระเนตรลง |
| พร้อมเหล่าประยูรวงษ์ | ประจงกล่อมถนอมนวล |
| ๏ ทั้งนางนมแลพี่เลี้ยง | ประคองเคียงให้เสรสรวล |
| บรรธมเถิดพระทรามสงวน | เวลาก็จวนจะเลยไป |
| ๏ อย่าทรงเล่นให้ล่วงเวลา | เชิญนิทราสำราญฤไทย |
| ให้แคล้วคลาศนิราศไภย | พระชนม์ได้สักร้อย เอย ๚ |
๕
| ๏ เห่เอยพระเยาวราช | พระหน่อนารถจอมสกล |
| เทพเชิญให้ปฏิสนธิ์ | ในมณฑลธิบดินทร์ |
| จำเริญเรื่องพระเดชา | ทั้งวงษามาพร้อมสิ้น |
| ประชาชนพระจอมนรินทร์ | ก็ยินดีอำนวยพร |
| ๏ สวัสดีอย่ามีทุกข์ | จำเริญศุขสโมสร |
| จงสถิตย์สถาวร | ขจรทั่วทั้งธาตรี |
| ๏ ให้พร้อมพรั่งทั้งเกียรติยศ | ทั้งชนบทชาวกรุงศรี |
| ให้นบนอบชอบฤดี | มาอัญชลีพึ่งเดชา |
| ๏ อย่ามีพระโรคัน | จำเริญมั่นพระชัณษา |
| วรรณศุขพลา | จงบริบูรณ์ภูลศุข เอย ๚ |
๖
| ๏ เห่เอยวันเพ็ง | พระจันทร์ก็เปล่งปลั่งลอย |
| เหลืองชแล่มแช่มช้อย | เคลื่อนคล้อยลอยลม |
| ๏ แจ่มแจ้งแสงส่อง | สว่างห้องพระบรรธม |
| น้ำค้างลงพร่างพรม | ชำเลืองชมพระจันทรา |
| ๏ ที่กลางเดือนเหมือนกระต่าย | คล้ายคล้ายยายกับตา |
| ลอยเลื่อนเคลื่อนคลา | ทุกเพลาราตรี |
| ๏ ดาวดวงช่วงโชติ | รุ่งโรจน์รัศมี |
| ร่อนเร่ในเมฆี | จรลีเลื่อนลอย |
| ๏ แสนรักจักใคร่ได้ | ไม่มีใครจะช่วยสอย |
| เรียงรายพรายพร้อย | น้ำค้างย้อยเย็นใจ |
| ๏ ที่ดวงเด่นเปนเอก | ดั้นเมฆอยู่ไรไร |
| ดาวสำเภาเสาใบ | ลอยอยู่ในนภา |
| ๏ ดาวเต่าดาวจรเข้ | ขึ้นร่อนเร่ในเวหา |
| ดาวธงอยู่ตรงหน้า | ดาวพระยาอัศดร |
| ๏ โชติช่วงดวงเด่น | ดังจะเผ่นโผนจร |
| ดาวไถก่งโง้งงอน | ขึ้นลอยร่อนรายเรียง |
| ๏ ปักษาการเวก | แฝงเมฆมองเมียง |
| ร่อนร้องซ้องเสียง | สำเนียงเสนาะเพราะเพลง |
| ๏ ไก่สวรรค์ขันเอ๊ก | แว่ววิเวกวังเวง |
| ดังเทวัญบรรเลง | ซอเจ้งจับใจ |
| ๏ เสียงจังหรีดกรีดกริ่ง | หริ่งหริ่งเรไร |
| ดังดนตรีปี่ไฉน | มากล่อมให้ไสยา |
| ๏ รวยรินกลิ่นกลั่น | จวงจันทน์กฤษณา |
| ลมเชยรำเพยพา | ให้ไสยาเย็น เอย ๚ |
๗
| ๏ เห่เอยพระจันทร์เพ็ง | ดูปลั่งเปล่งวิมลโฉม |
| เคลื่อนคล้อยลอยโพยม | ดูน่าประโลมละลานใจ |
| ๏ ทรงกลดดูหมดเมฆ | แลวิเวกนภาไลย |
| งามเพลินเจริญใจ | จะหายไปกับไนยนา |
| ๏ ดูดวงเดือนก็เลื่อนลอย | แช่มช้อยดังเลขา |
| ดูน่ารักลักขณา | พระจันทราช่างงามจริง |
| ๏ ดวงเดือนช่างเหมือนภักตร์ | นรลักษณ์พระองค์หญิง |
| พริ้งเพริศประเสริฐยิ่ง | น่าประวิงใจ เอย ๚ |
๘
| ๏ เห่เอยดาวพยับ | ดังใครประดับในเวหา |
| เปนรูปสัตว์ดังจัดแจง | กระจ่างแจ้งในนภา |
| ๏ ดูน่าเพลินเจริญใจ | แลวิไลยในเมฆา |
| งามระยับจับตา | ด้วยดาราพร่างพราย |
| ๏ เวลากระจ่างเมฆ | ลิ่ววิเวกไม่ระคาย |
| ห้อมล้อมบุหลันฉาย | เพริศพรายจะพรรณา |
| ๏ พระจันทร์ท่านทรงกลด | ชักรถครรไลลา |
| ดูลอยเลื่อนในนภา | พระจันทราท่านงาม เอย ๚ |
๙
| ๏ เห่เอยเห่ช้า | พวงผกาสุมาไลย |
| เคลื่อนคล้อยลอยไป | สักเมื่อไรจะลอยมา |
| ๏ คลายคลายสายสมุท | แลก็สุดสายตา |
| สร้อยสุคนธ์มณฑา | แย้มผกาผลิขจร |
| ๏ บานแบ่งแสงสด | ระรื่นรศเกสร |
| ภุมรินบินร่อน | ว่ายว่อนเวียนวน |
| ๏ เกลือกกลั้วมัวเมา | ไซ้สร้อยเสาวคนธ์ |
| หอมฟุ้งปรุงปน | รศสุคนธ์สุมาไลย |
| ๏ สาธุสะพระพาย | ช่วยเชยชายมาชื่นใจ |
| ระรื่นรินกลิ่นใกล้ | สักเมื่อไรจะได้เชย |
| ๏ แสนรำฦกดึกดื่น | รศรื่นรำเพย |
| พวงมาลีเจ้าพี่เอ๋ย | จะลอยเลยลับตา |
| ๏ เย็นน้ำค้างพร่างพรม | ระรื่นลมพัดพา |
| หอมแต่กลิ่นจำปา | มลิลาลำดวน |
| ๏ สาวหยุดสาวสวาดิ | พุทชาดหอมหวน |
| นางแย้มแช่มชวน | ให้รัญจวนจิตรใจ |
| ๏ แก้วกุหลาบซาบทรวง | ไม่เหมือนพวงสุมาไลย |
| หอมบุหงารำไป | ชื่นฤไทยทุกเพลา |
| ๏ หอมกลิ่นอินจันทน์ | อังกาบกรรณิกา |
| รศคนธ์มณฑา | ชื่นวิญญาในอารมณ์ |
| ๏ ดอกฟ้าเจ้าข้าเอ๋ย | ยังไม่เคยเชยชม |
| กลิ่นกลบตระหลบลม | แต่สุกรมแลยมโดย |
| ๏ ระรวยรินกลิ่นโบก | เกสรโศกโบกโบย |
| รื่นรื่นชื่นโชย | ร่วงโรยโปรยปราย |
| ๏ พวงพยอมหอมกรุ่น | กลิ่นพิกุลฟุ้งขจาย |
| น้ำค้างพร่างพราย | พระพายชายเฉื่อยมา |
| ๏ หอมหวนอวลอบ | พิกุลตลบโลกา |
| ชื่นพระไทยไสยา | ระรื่นรศมาไลย เอย ๚ |
• • • • • •
๑
| ๏ เห่เอยเข้าไสยาศน์ | เทวศหวาดในวิญญา |
| ยอกรก่ายภักตรา | แล้วจินตนาคนึงใน |
| ๏ จึงเผยสุวรรณบัญชร | ทุรนร้อนในฤๅไทย |
| เห็นแสงพระจันทร์เธอดั้นไข | ส่องถึงในช่องแกล |
| ๏ บริสุทธิผุดผาด | สุกสอาดในตาแล |
| พี่หมายน้องเหมือนปองแข | เฝ้าชะแง้ชะเง้อคอย |
| ๏ โอ้บุหลันวันเพ็ง | อันปลั่งเปล่งครรไลลอย |
| สุดจะเหาะไปเสาะสอย | ให้เคลื่อนคล้อยจากโพยม |
| ๏ พินิจเตือนไม่เหมือนมาด | ยิ่งร้อนราชฤไทยโทรม |
| มณฑาไทวิไลยโฉม | เมื่อไรจะโน้มมาถึงกร |
| ๏ เหลือที่มาดสวาดิหวัง | เจียนชีวังจะม้วยมรณ์ |
| ด้วยรศรักกำเริบร้อน | จะผันผ่อนฉันใดดี |
| ๏ เหมือนหนึ่งว่ายในสายชล | อันกว้างพ้นพันทวี |
| แม้นดวงยิหวาไม่ปรานี | ก็เห็นทีจะมรณัง |
| ๏ เหมือนต้องศรสหัสจักร | มากรึงปักสริรังค์ |
| เหลือจะทนพ้นกำลัง | ในทรวงดังเปนกองไฟ |
| ๏ อกเอ๋ยเมื่อยามเข็ญ | ไม่เล็งเห็นท่านผู้ใด |
| ช่วยดับทุกข์ครั้งนี้ได้ | ไม่เห็นใครก็จำจน |
| ๏ อาวรณ์หวนครวญคร่ำ | กินแต่น้ำอัสสุชล |
| ดึกกำดัดสงัดคน | ประมาณจนสักสองยาม |
| ๏ เสียงไก่ขันสนั่นแจ้ว | วิเวกแว่วหไทยหวาม |
| สำคัญว่าพงางาม | มาร้องถามก็ยินดี |
| ๏ พลางรับขวัญสมรมิ่ง | ว่ายอดหญิงได้ปรานี |
| แม่มาแล้วฤๅแก้วพี่ | เชิญมานี่เถิดสายใจ |
| ๏ พี่ตั้งหน้าคอยท่าน้อง | ยิ่งหม่นหมองหฤไทย |
| อย่าเขินขามเลยทรามไทย | ปลื้มอาไลยของพี่ยา |
| ๏ แล้วเยี่ยมแกลแลลอด | พลางก็ทอดทัศนา |
| แลเขม้นไม่เห็นมา | หวาดผวาสกลกาย |
| ๏ เออนี่แล้วมิละเมอ | ครั้นแจ้งก็เก้อคิดลอาย |
| จนดาวเคลื่อนเดือนก็บ่าย | ไม่เหือดหายความรัญจวน |
| ๏ พระพายพาสุคนธมาศ | รุกขชาติอันหอมหวน |
| กลิ่นตระหลบอบอวล | แต่ครวญจนหลับไป เอย ๚ |
๒
| ๏ เห่เอยพระสุริยง | จะลับลงในเหลี่ยมผา |
| ให้อาไลยในทวีป | ไม่เร่งรีบรถคลา |
| อาไลยมิใคร่จะจร | ค่อยรอนรอนเวลา |
| ดวงแดดก็แผดเผือด | ดูคล้ายเลือดมารา |
| ทั้งดวงพระภักตร์ลักขณา | ก็โรยราแรมยล |
| ให้อาไลยในสมร | มิใคร่จะจรก็จำจน |
| น่าสงสารพระสุริยน | มิใคร่จะสนธยา เอย ๚ |
