เรื่องกากี
๑
| ๏ เห่เอยเห่กล่าว | ถึงเรื่องราวสกุณา |
| ครุธราชปักษา | อุ้มกากีบิน |
| ๏ ล่องลมชมทวีป | ในกลางกลีบเมฆิน |
| ข้ามคิรีศีขรินทร์ | มุจลินท์ชโลทร |
| ๏ ชี้ชมพนมแนว | นั่นเขาแก้วยุคันธร |
| สัตตภัณฑ์สีทันดร | แลสลอนล้วนเต่าปลา |
| ๏ งูเงือกขึ้นเกลือกกลิ้ง | มัติมิงคลมัจฉา |
| จรเข้แลเหรา | ทั้งโลมาแลปลาวาฬ |
| ๏ โผนเผ่นเล่นระลอก | ชลกระฉอกฉาดฉาน |
| นาคาอันกล้าหาญ | ขึ้นพ่นพล่านคงคา |
| ๏ หัสดินบินฉาบ | ก็คาบขึ้นบนเวหา |
| ในทเลเภตรา | บ้างแล่นมาแล่นไป |
| ๏ ลำนิดนิดจิ๊ดจิ๋ว | เห็นหวิวหวิวอยู่ไรไร |
| ชมชื่นหฤไทย | ก็ลอยไปในเมฆา |
| ๏ อุ้มแอบแนบชิด | ถนอมสนิทเสนหา |
| ปีกอ่อนร่อนรา | กระพือพาเผ่นทยาน |
| ๏ ลอยรอบขอบพระเมรุ | บริเวณจักรวาฬ |
| ชมป่าหิมพานต์ | เชิงชานพระเมรุธร |
| ๏ สินธพตลบเผ่น | สิงโตกิเลนแลมังกร |
| ราชสีห์ดูมีหงอน | แก้วกุญชรแลฉัททันต์ |
| ๏ นรสิงห์แลลิงค่าง | อีกเซี่ยวกางแลกุมภัณฑ์ |
| ยักษ์มารชาญฉกรรจ์ | ทั้งคนธรรพ์วิเรนทร |
| ๏ นักสิทธิวิทยา | ถือคทาธนูศร |
| กินรินแลกินร | รำฟ้อนร่อนรา |
| ๏ ห่านหงษ์หลงเกษม | อยู่ห้องเหมคูหา |
| พระฤๅษีชีป่า | หาบผลาเลียบเนิน |
| ๏ คนป่าทั้งม่าเหมี่ยว | ก็จูงกันเที่ยวดุ่มเดิน |
| ลอยลมชมเพลิน | พนมเนินแนวธาร |
| ๏ มีหุบห้องปล่องเปลว | ดูห้วยเหวรโหฐาน |
| ลดหลั่นเป็นชั้นชาน | เงื่อมตระหง่านเมฆี |
| ๏ บ้างเขียวขาวดูวาววาม | เรืองอร่ามรัศมี |
| ชมพลางทางชี้ | บอกคดีนีรมล |
| ๏ ที่สูงเยี่ยมเทียมฟ้า | นั่นต้นนารีผล |
| รูปร่างเหมือนอย่างคน | ดูงามพ้นคณนา |
| ๏ ยิ้มย่องผ่องภักตร์ | วิไลยลักษณ์ดังเลขา |
| น้อยน้อยย้อยระย้า | เพทยาธรคอย |
| ๏ ที่มีฤทธิปลิดเด็ด | อุ้มรเห็จเหาะลอย |
| พวกนักสิทธิฤทธิน้อย | เอาไม้สอยเสียงอึง |
| ๏ บ้างตะกายป่ายปีน | เพื่อนยุดตีนตกตึง |
| ชิงช่วงหวงหึงษ์ | เสียงอื้ออึงแน่นนัน |
| ๏ ที่ไม่ได้ก็ไล่แย่ง | บ้างทิ่มแทงฆ่าฟัน |
| ที่ได้ไปไว้นั้น | ถึงเจ็ดวันก็เน่าไป |
| ๏ พระบอกนางทางพา | ลอยฟ้าสุราไลย |
| เที่ยวชมเล่นให้เย็นใจ | แล้วกลับไปวิมาน เอย ๚ |
