เรื่องโคบุตร
| ๏ เห่เอยเห่ถวาย | ถึงเรื่องนิยายแต่ปางหลัง |
| ให้พระองค์ทรงฟัง | เมื่อแรกตั้งโลกา |
| ๏ มีพระมิ่งมงกุฎ | ชื่อโคบุตรสุริยา |
| ได้ข่าวพระธิดา | ตรึกตราตรอมใจ |
| ๏ องค์อำพันขวัญเนตร | เนานิเวศน์วังใน |
| แม้นรู้ที่จะไป | มอบไมตรีนาง |
| ๏ นิ่งนึกตรึกเกรง | จะทรงเพลงยาวพลาง |
| พอเปนคำนำทาง | ให้สว่างวิญญา |
| ๏ เขียนสารใส่ตอง | ให้ขุนทองปักษา |
| ซ้ำสั่งสกุณา | ให้พาสารตรารีบไป |
| ๏ ให้เจ้าสาวสวรรค์ | องค์อำพันพิศมัย |
| ฤๅลูกน้อยกลอยใจ | นอนอยู่ในวัง เอย ๚ |
