เรื่องอิเหนา
๑
| ๏ สรวมชีพบังคมบาท | พระเยาวราชธิเบนทร์สูร |
| ภุชพงษ์วงษ์ประยูร | อิศรราชเรืองเดชา |
| ๏ พระยอดเยาวยุพิน | หน่อภูมินทร์แม้นอมรา |
| เชิญเสด็จขึ้นไสยา | บรรธมศุขสำราญรมย์ |
| ๏ พระอู่เอกเอี่ยมสอาด | ยี่ภู่ลาดสอดสีสม |
| พระสูตรรูดบังลม | ล้วนลายทองกรองเครือวัลย์ |
| ๏ ข้าน้อยนางอนงค์ | พร้อมเฝ้าองค์อัญเชิญขวัญ |
| บรรเลงเพลงโอดพัน | นิพนธ์ขับกล่อมกล่าวการ |
| ๏ จะร่ำเรื่องรเด่นวงษ์ | เทเวศร์ทรงปรีชาชาญ |
| โอบอุ้มยอดเยาวมาลย์ | โฉมบุษบาพาจรลี |
| ๏ รีบรถเร่งอัศดร | พาดวงสมรเฉิดโฉมศรี |
| ออกนอกพระบุรี | แล้วจึงมีพระบัญชา |
| ๏ เจ้าพี่ผู้ดวงเนตร | อย่าแสนเทวศทรงโศกา |
| ใช่องค์ระตูมา | ลักพาน้องอย่าอาวรณ์ |
| ๏ พี่เองมาเชิญชวน | ให้นิ่มนวลอนงค์จร |
| เจ้าแม่ผู้งามงอน | เชิญเงยภักตร์ขึ้นพาที |
| ๏ บัดองค์สุดาสดับ | สุรศัพทคดี |
| ทราบเหตุว่าภูมี | รเด่นเดชมาปลอมแปลง |
| ๏ อัดอกสอื้นอ้อน | พระกรข้อนอุระแรง |
| โศกทรงพระกรรแสง | ระทวยทอดพระกายา |
| ๏ ทรุดองค์ลงจากเพลา | พลางหยิกเอาพระเชษฐา |
| ข่วนซ้ำไม่นำพา | อาไลยละพระภูธร |
| ๏ อิเหนาถนอมสอด | พระกรกอดพธูสมร |
| อ้าแม่อย่าอาวรณ์ | ภูธรปลอบถนอมชม ๚ |
๒
| ๏ เห่เอยรเด่นวงษ์ | อิศวรพงษ์อสัญหยา |
| กับรเด่นบุษบา | สถิตย์ถ้ำแท่นสุวรรณ |
| ๏ เย็นย่ำน้ำค้างหยัด | รำพายพัดกลิ่นสุคันธ์ |
| แจ่งแจ้งด้วยแสงจันทร์ | ขึ้นหมดเมฆดิเรกดวง |
| ๏ ดาราระดาดาษ | ห้องอากาศดังเงินยวง |
| อ้าแม่เสมอทรวง | จงเชิญชมศศิธร |
| ๏ นวลจันทร์แพ้นวลเจ้า | ไม่นวลเท่านวลสมร |
| จันทรกระจ่างกลางอัมพร | พระบังอรกระจ่างใจ |
| ๏ บัวทิพย์ยังอายถัน | ถนอมขวัญต้องบังใบ |
| บัวนางนี้อายใคร | จึงบ่มผิวด้วยริ้วทอง |
| ๏ ปรางประพระสุคนธ์ | ถึงปรางผลก็แพ้น้อง |
| บุบผามาลากรอง | ไม่รื่นรินเท่ากลิ่นนาง |
| ๏ เชิญเถิดประธมที่ | สุจนี่ยี่ภู่วาง |
| ตกยากมาจากปราง | เขนยทองยังรองทรง |
| ๏ หยิบพัดกระพือลม | คลี่คลุมประธมประทับองค์ |
| ขวัญอ่อนมานอนดง | ไร้อนงค์จำเรียงราย |
| ๏ อ้าพี่จะเห่กล่อม | งามลม่อมอย่าตื่นสาย |
| เชิญพระองค์วงษ์นารายน์ | สำราญราชบรรธม เอย ๚ |
๓
| ๏ เห่เอยตัวพี่ | องค์ปันหยีสุกาหรา |
| ติดตามวนิดา | มาปะมิสาอุณากรรณ |
| ๏ เหลือบไปก็คล้ายคลึง | ประหนึ่งเจ้าสาวสวรรค์ |
| ทอดสนิทติดพัน | สำคัญว่าองค์อนงค์นวย |
| ๏ ทอดกรอ่อนภักตร์ | นรลักษณ์ก็สะสวย |
| สงสารเจ้ารูปรวย | นวยนาดดังสัตรี |
| ๏ เทเวศร์เข้าดลจิตร | ให้พระคิดคนึงศรี |
| แม้นเจ้าเปนสัตรี | ตัวพี่จะละอย่าสงกา ๚ |
