เรื่องอนิรุทธ
๑
| ๏ อัญชลิตอดิศรกุมาเรศ | ขอถวายนิเทศในเบื้องหลัง |
| อนิรุทธพงษ์ภุชบัลลังก์ | นิราศบังอรอุสาลาวรรณ |
| ปางพระยุพยงวงษ์จักรกฤษณ์ | เธอเนานิทร์เหนือรถรังสรรค์ |
| ดาราดาษคลาศคล้อยเมฆัน | รังษีจันทร์หย่อนแสงสุริยา |
| อโณไทยไขกาญจโนภาษ | สกุณชาติเพรียกพร้องต่างภาษา |
| กุกกุแก้วขันก้องในวนา | โกกิลาเร้าเร่งรวีวรรณ |
| เสนาะเสียงมยุเรศร้องหา | เรียกนิกรมยุราแซ่สรรพ์ |
| จัตุบททวิบาทนานาพรรณ | บ้างตื่นตาหากันในดงดอน |
| หิมาเยือกเย็นกระเซ็นสาด | บุษปมาศเผยแผ่เกสร |
| สุคันธรศรวยกลิ่นขจายจร | ผึ้งภมรดื่มเคล้าเสาวคนธ์ |
| ประจุสสมัยไขสางสว่างหล้า | ฟื้นไสยาขัติยวงษ์ทรงฉงน |
| พลิกพระกายหมายแม่นมิ่งวิมล | แนบสกนธ์ไสยาศน์เหนืออาศน์นาง |
| กรตระกองต้องเขนยข้างขนอง | เผยเนตรบ่ยลน้องกระมลหมาง |
| พิศวงวินิจฉัยสมัยปาง | นฤมลแม่ห่างพี่กลใด |
| เผยอองค์ทรงประทับทอดพระเนตร | มณฑรีที่ประเทศสูงใหญ่ |
| ประกอบเหมหิรัญรัตน์อำไพ | ทั้งห้องในที่เธอนิทรา |
| ล้วนจำหลักฉลุลายหลายหลาก | กินรนาคเวนไตยสิงหา |
| เทพไททวยเทพธิดา | ฟ้อนรำทำท่าถวายกร |
| อิกทั้งบัลลังก์แว่นฟ้า | ประดับมหาเนาวรัตน์ประภัศร |
| วิเชียรประพาฬโกมินนิลบวร | ไพฑูรย์ซ้อนบุษรามุกดาดวง |
| มรกฎใสสุดบุษย์เสวตร | สุดวิเศษประเสริฐแสงโชติช่วง |
| วิสูตรสุวรรณโปร่งรายมาลาพวง | บรรจ์ฐรณ์เทียบเทพสรวงไสยา |
| ทั้งคณากำนัลนารีรัตน์ | ก็วิบัดิหายเห็นให้กังขา |
| ยลแต่สุวรรณรถรัตนา | กับหมู่มาตยาโยธี |
| ยังสนิทนิทราดาดาษ | ประจักษ์ราชฤไทยพระทรงศรี |
| ว่าเทวฤทธิ์มหิทธิศักดี | นำสมรศกามีกรีธา |
| โอ้นำสมฤๅนำนิรารัก | แสนจะหักไห้โหยฤไทยหา |
| วิบากใดจึงจากพรากน้องยา | อาทวาอกเทวศอ่วนทวี |
| ปัจฉิมยามยังสนิทนุชแนบ | ตระอรแอบองค์อุ่นอุราพี่ |
| กลิ่นกายแก้วกัลยาณี | สุคนธ์ซาบทรวงศรียังรวยรมย์ |
| ยามสมานร่วมรศเรียงเขนย | นาสาเชยปรางชวนให้เรียมสม |
| สัมผัสฉวีวรรณน้องน้อยนิยม | ถันอุดมเด่นดวงประทุมมาลย์ |
| เรียมสอดเคล้าเต้าต้องเจ้าป้องปัด | ทำเทียมขัดแต่มิข้องการสมาน |
| ระทวยทับทีแสดงแห่งสำราญ | ให้ละลานละลุงรศกามา |
| เนตรนุชนิลสีจำรัสแสง | ดังศรแสลงแย้งยิงเสนหา |
| ยามตระกองกกแก้วกัลยา | แม่ชายตาเพียงสายอสนี |
| พระวิโยคโศกสลดรันทดถอน | ทรงนุสรสู่สร้อยสวาดิศรี |
| พึ่งประจักษ์รักรศเมื่อราตรี | ฤๅห่อนอิ่มใจพี่โดยจินดา |
| เจ้าสถิตย์ใดด้าวแดนประเทศ | ธิดาภูธเรศไหนรัฐา |
| เรียมจะถามนามวงษ์พงษ์ยุพา | วจนาเอื้อนโอษฐบ่ออกความ |
| แม้นถามได้แจ้งใจจะเต้าติด | ถึงสุดคิดแสนขัดไม่ขอขาม |
| แรมทุเรศรัฐยาสาหะตาม | โดยจะข้ามกรดนทีอัคคีกัลป์ |
| เมรุมาศหิมเวศสิงขร | อิสินธรยุคันธรภาคมหันต์ |
| ไกรลาศวินันตกสัตตภัณฑ์ | หัศกันจักรวาฬคิรี |
| ซึ่งเปนขุนไศลในโลกย์ | อิกหนึ่งโอฆสมุทใสศรี |
| สีทันดรสรภูวารี | ประกอบมีสัตว์ร้ายนานา |
| ช้างน้ำฉลามฉนากนาคราช | เงือกงูราหูกาจตัวกล้า |
| กุมภีล์ติมิงคเหรา | เพียนหมอมัศยาโลมาวาฬ |
| ดุร้ายหยาบช้าสามารถ | อยู่เกลื่อนกลาดสมุทไทยสถาน |
| สิ้นหล้าไตรโลกแสนกันดาร | จะสู้ด้นทนทานให้ถึงองค์ |
| สุดฤทธิ์จนจิตรไม่ประจักษ์ | พระทรงลักษณ์รำพึงพิศวง |
| แว่วสุโนคเสนาะวนาวง | ว้าว่านวลอนงค์เต้าตามมา |
| ผันภักตร์พิศจบขอบเขตร | ไม่ยลยอดเยาวเรศยิ่งกังขา |
| สุมาลย์แม่ดวงกระมลพี่ยา | แสดงกายเถิดอย่าซ่อนองค์ |
| เรียมสุดศัลย์ทุกข์เท่าเขาขุน | คิดข้องขุ่นจิตรไข้ใหลหลง |
| ฟังสำเนียงใช่เสียงโฉมยง | พระยิ่งทรงโศกาจาบัลย์ |
| โอ้เวรใดไยมาปลิดเปลื้องสวาดิ | จากไสยาศน์ยามสมเกษมสันต์ |
| ฤๅบุพปางสร้างกรรมอเนกนันต์ | พรากคู่สัตว์พลัดกันกำลังเชย |
| เวรนี้นำสนองน้องรัก | กับตัวพี่ให้ประจักษ์นิจาเอ๋ย |
| พระทรงตรองหมองมุ่งไม่ละเลย | ศรีสุดาคู่เคยลืมละลาย |
| อิกทั้งสวรรยาราชายศ | จำเรียงรศดนตรีดีดสีสาย |
| สิบสองพระกำนัลสกลกาย | วิลาศลักษณ์เล็งคล้ายสุรางค์นาง |
| อิกปรางคิมหันต์วสันต์ปราสาท | ไพชนต์มาศเหมันต์รังสฤษดิสร้าง |
| ห้องสถิตย์ที่ประธมภิรมยางค์ | เครื่องสำอางเจือจันทน์สุคันธา |
| แท่นเสวยที่สรงทรงสนาน | ชลธารใสสุทธิ์เย็นกล้า |
| ทั้งพระผู้ทรงนรงกา | บิตุเรศมาตุราธิบดี |
| ให้งวยงงหลงตลึงเล็งสวาดิ | ภูวนารถโศกสร้อยเศร้าศรี |
| ประทะทุ่มอุราโศกี | ระทวยทอดอินทรีย์กำสรวญโทรม |
| ดังชีวิตรจะวินาศขาดประเวศ | พระภักตร์เพศวิปริตผิดโฉม |
| ชลไนยนองเนตรมนัศโทม | ทรวงสกนธ์เล่ห์โหมเพลิงกัลป์ |
| สวายสวิงนิ่งวินิจระอิดอ่อน | สุดร้อนแสนรักดวงขวัญ |
| หไทยหวาดวิ่วหวิวแดยัน | พระทรงธรรม์ถึงกาลสัญญี |
| นิบาตอนิรุทธหยุดยั้ง | ถวายบังคมเบื้องบทศรี |
| ขอพระองค์ทรงเจริญสวัสดี | อย่ารู้มีโรคันอันตราย |
| จงเกษมศุขาสถาผล | ศรีมงคลชนมานมากหลาย |
| สรรพสิ่งวิทยาวิชาชาย | จงทรงได้ง่ายดายเถิด เอย ๚ |
