จตุตถรัชช

ฉะบัง

๑๖ อนุกรมกถาทำนูล นัยมีเนื่องมูล
ณพระบรมจักรีวงศ์  
๏ กษัตริย์รัตนโกสินทร์ทรง เสวยราชธำรง
จตุตถรัชช์รัฐถนอม  
๏ พระบาทสมเด็จพระจอม เกล้าราชย์ราษฎร์ยอม
ย่อมถวายชีพิตภักดี  
๏ ต่อใต้เบื้องบทศรี นิรันดร์มั่นมี
กมลประติมานมอบหมาย  
๏ อัตถประวัติปริยาย บ่งไพบูลภาย
ในภาคราชพงศาวดาร  
๏ พระบรมสมภพชิวะวาร สิบสี่ค่ำกาล
สุกกปักขลักขณา  
๏ เดือนสิบเอ็ดลุตุลา คมสิบแปดวา
ระมิ่งมุสิกฉนำ  
๏ สองพันสามร้อยสร้อยลำ ดับสี่สิบจำ
เศษเจ็ดพุทธศาสน์พรรษา  
๏ พระชาติเชิดศักดิ์อัครรา โชรสพระมหา
ขัตติยะพระจักรีพงศ์  
๏ นับที่ทวีติยะทรง สืบสันตติวงศ์
วรนาถบรมราชอภิไธย  
๏ พระพุทธเลิศหล้านภาลัย เมื่อขณะสมัย
ยังไม่ได้ผ่านภพถวัลย์  
๏ พระชนม์เจริญมาห้าพรร ษาเข้าเยาว์ทัน
พระปฐมบรมจักรี  
๏ สมเด็จไอยกาธิบดี ได้ยลยังมี
พระราชดำรัสตรัสชม  
๏ ว่าพระสิริลักษณ์เลอสม ทรงจำพระบรม
ไอยกาธิราชได้ถนัด  
๏ พระชนม์ดลวัยนววรรษ ในรัชชกาลขัต
ติยาธิบดีที่สอง  
๏ พระบรมชนกนาถครอง มไหศูรย์สนอง
องค์พระวีระราชปฐม  
๏ ราชพิธีอันดีอุตดม เสร็จลงสรงสม
โภชศักดิ์ประจักษ์เกียรติการ  
๏ เฉลิมพระนามาภิธาน เทอดร่วมรวมมาน
มากแยบเยี่ยงแบบบูรพ์มี  
๏ กอบการมโหฬารพิธี ทะนุกประเพณี
อันเนิ่นนำเนื่องเนืองมา  
๏ แผนแผ่นพระสุพรรณอันจา รึกพระบุณยา
ภิไธยเผดิมเสริมสม  
๏ เจ้าฟ้ามงกุฎ ฯ อนุกรม สร้อยศักดิ์นิยม
สมมุติเทววงศ์บวร  
๏ เป็นศรีสวัสดีสุนทร มงคลพลพร
พิพัฒน์พิพิธสิทธิ์สกล  
๏ เบื้องเพรงพระองค์ทรงสน ธิศึกษาอนนต์
เนื่องสิปปกิจวิชชา  
๏ อาทิอักษรสยามภาษา คชกรรม์บรรดา
ศัสตราวุธวิธีทั้งหลาย  
๏ แจ่มแจ้งเจนจบสบภาย ในไม่นานหมาย
สมรรถสันทัดทุกละบอง  

อินทรวิเชียรฉันท์

๑๑ สมบูรณ์พระชนม์บรร ลุณพรรษสิบสอง
มีมอญนิกรกอง อพยพกะครอบครัว
๏ หมายโพธิสมภาร ลุสราญณเบื้องบัว
บทผู้พระอยู่หัว ทุติยาธิราชัย
๏ โดยกาญจน์บุรีภาค บุรตากอุทัย ฯ ใน
ภูมิเขตต์ประเทศไทย ประลุแล้วก็รั้งรอ
๏ เจ้าเมืองกะกรมการ ระบุขานคดีขอ
รับสั่งณกรุงพอ พจนัตถ์ตระบัดถึง
๏ ใต้ฝ่ายุคลบาท อธินาถธคำนึง
เนื่องราชกรุณย์จึง อุปถัมภธำรง
๏ โปรดให้พระจอมเกล้า ขณะเยาว์พระชนม์ทรง
คุมทัพและสรรพสง เคราะหะภัณฑ์สะเบียงพล
๏ ไปรับตะเลงราษ ฎรยาตรลุยั้งหน
หัวบูริกาญจน์ยล ระยะกอบพระเกียรติสม
๏ ตำรวจและเรือดั้ง สรพรั่งสะพรึบคม
แห่เข้าขบวนรม ยฤดีเสด็จไคล
๏ สมเด็จพระสัมพันธ์ กุลชั้นพระวงศ์ไท
เจ้าฟ้าเถกิงไกร ยศกฤติพิสิฐศรี
๏ กรมหลวงเถลิงศัก ดิพิทักษมนตรี
รับราชภารี วรราชโยงการ
๏ ให้โดยเสด็จช่วย ธุระด้วยเพราะยังมาน
ชนมายุเยาว์วาร พระประวัตินิทัศน์ไข
๏ เพื่อเปรมพระปรีชา คุณวารหย่อนวัย
ยังทรงสมรรถใน กรณียเนืองมา

สัทธราฉันท์

๒๑ ราชกิจสิทธิ์เสร็จเสด็จคลา ประลุพระนครกา
ลานุกรมวา ระรุ่งพรรษ
๏ จึงองค์สมเด็จบรมขัต ติยะพระชนกตรัส
สั่งตระเตรียมจัด พิธีราช
๏ โสกันต์ครันครบขนบศาสตร์ ประดุจบุรพคาด
ควรณโอกาส ประกิตสรรพ์
๏ ล่วงถึงอีกหนึ่งฉนำอัน จตุรทสมพลัน
ทรงประพฤติบรร พชาพรต
๏ บำเพ็ญสามเณรสมมต กุศลจริยบถ
เบื้องอุโบสถ ณวัดนาม
๏ ศรีรัตนศาสดาพระอาราม อุปกรณก็งาม
สมพระเกียรติตาม สฤษฎิจัด
๏ แล้วได้ไปจำสถิตพรรษ ทะนุธุระปฏิบัติ
ยังนิวาสน์วัด มหาธาตุ
๏ ครองกาลฝนเสร็จลุเจ็ดมาศ ณพระจตุรถราช
สืบพระพุทธศาสน์ ผนวชลา
๏ คืนคงทรงฝึกพระศึกษา ศิลปวิทยนา
เนกนิรันดร์มา เสมือนเดิม
๏ ดำแหน่งแห่งราชกิจเติม พระกรณิยเฉลิม
ฐานะสูงเสริม ณภารราช
๏ โปรดให้สัมฤทธิสิทธิ์ขาด ธุระสกลมหาด
เล็กตลอดอาจ จะทรงทำ
๏ ชั้นหุ้มแพรแม้จะทรงชำ ระนิเคราะห์ประเคราะหกรรม
ได้ประดุจดำ ริถอดเทอด
๏ ทรงเสพส่ำสัณหสุขเลิศ ณกฤติยศประเสริฐ
สรรพอันเกิด ประกอบบุณย์
๏ ภายหลังตั้งราชมนัสหนุน สติตริรมยคุณ
ภิกษุภาพสุน ทรากร
๏ ปรารพภ์จบสุดอนุสสร อุปสมบทกรณ์
เพศสถาพร พินิจชัด
๏ ด้วยทรงศึกษาณพุทธอัต ถคติพระปริยัตติ์
ก่อนระวางวัต รพรหมจรรย์

อินทรวงศ์ฉันท์

๑๒ ยี่สิบกะหนึ่งสบ วยะครบพระชนมพรรษ์
เริ่มกิจพิธีสรร พผนวชณศาสนา
๏ ยังวัดพระศรีรัตน์ ปฏิบัติอุปัธยา
จารย์วัดมหาธา ตุสถิตสฤษฏิสม
๏ ตามควรประมวลไข นยในวินัยนิยม
สามวันก็พลันคม จรจำพระพรรษกาล
๏ ราชาธิวาสชื่อ ฉะเพาะคือนิวาสน์วิหาร
เคร่งครัดสมาจาร จริยานบุณยมัย
๏ สืบกาละมาบัด ทุติย์รัชช์วราภิไธย
เลิศหล้านภาลัย ลุเสวยสวรรควงศ์
๏ สมเด็จพระนั่งเกล้า ทะนุเผ้าพสกประสงค์
เจ้าฟ้า ๆ พระผู้ทรง อุปสัมปทาธิกรรม์
๏ ครองภิกษุภาพเพศ พิเคราะห์เหตุมหัศจรรย์
ในราชประวัติบรร ลุเพราะสัจจบารมี
๏ สัมฤทธิ์อธิษฐาน ปฏิญาณนิยุตวจี
แด่สิ่งพิสิษฐ์ศรี รตนาธิตรัยธเตรียม
๏ แห่งพุทธบัญญัติ อนุวัตรบลวงบเลียม
หากแปรมิแท้เทียม จะละภิกษุเพศพิสัย
๏ ศีลแปดกะศีลห้า ณประการหนึ่งฤใด
จักยึดประพฤติใน คฤหัสถธูรกระทำ
๏ สามวารลุเจ็ดวาร ปณิธานณสัตยกรรม
กลเทพเจ้านำ แนะกระนั้นมิทันจะถึง
๏ มีเถระรามัญ ฉะเพาะพลันตระหนักคะนึง
ในราชกมลจึง จรมาเหมาะกาลสม
๏ ท่านนั้นสิบรรเจิด คุณเลิศสุลักษณ์นิยม
ยกอัตถะอาคม วรพุทธศาสนา
๏ สมข้อสุขุมคัม ภิรธรรมธพรรณนา
แจ่มแจ้งแถลงสา ระพระศาสน์พิสุทธ์ไฉน
๏ ทรงเพิ่มพระศรัทธา สหสาธุสบหทัย
ถ่องธรรมะอันไพ บุลด้วยปริชญา
๏ รับเอาวินัยวงศ์ กะพระสงฆเถระรา
มัญนั้นนิรันดร์มา ปฏิบัติณฝ่ายพระองค์
๏ คันถ์ธูรพุทธ์วัจน์ ปริยัตติธรรมธทรง
เรียนสิทธิกิจสง เคราะหะเพื่อจะเกื้อจะกูล
๏ ทราบส่ำสมุฏฐา นเสาะหาณเหตุและมูล
แม่นมาดมิขาดศูนย์ สิไฉนอะไรจะสม
๏ ด้วยพีริยุตสา หะวิจารณานุกรม
สิ้นพิทยาคม คุรุวาจกานุศาส์น
๏ ทรงเข้าแสดงคัม ภิรธรรมสิกขการ
ได้แปลก็แตกฉาน ณประชุมพระเถระสงฆ์
๏ รวมห้าประโยคบรร ลุณชั้นเปรียญพระองค์
ยังเมตตเจตน์ทรง อนุศาสน์พระธรรมวินัย
๏ แก่ผู้ประกอบมา นะประสาทะมีหทัย
เชื่อแน่บแปรใน วรพุทธศาสนา
๏ ผลดีลุที่สุด กุลบุตรอเนกก็มา
บวชเรียนและเพียรปรา รภปรีดิตามพระองค์
๏ มากหลายขยายฐา นะมหานิกายพระสงฆ์
ภาคเพิ่มเผดิมทรง ทะนุโดยประดิษฐาน
๏ เป็นธัมมยุกติก คณะอิกนิกายประการ
เนื่องเนิ่นเจริญปาน ลุปรัตยุบันสมัย

สัททุลลวิกกีฬิตฉันท์

๑๙ ได้ดำรงวรอิสสรียยศะใน  
เพศบรรพชิตไกร ประกอบ
๏ ที่ราชาคณะสงฆะทรงทะนุระบอบ  
บูรพ์ธรรมยุติก์รอบ นิกาย
๏ ถูกต้องถ่องคติพุทธยุติวินยหลาย  
หลากพิสดารภาย ณแผน
๏ เป็นที่ปรีดิณราชพระบาทดิลกแดน  
รัฏฐ์สามธทรงแสน ประสาท
๏ โปรดให้แห่กิจแปรประจากวรนิวาสน์  
เดิมมาประทับราช วิหาร
๏ อารามนามบวรนิเวศกะพระประมาณ  
ห้าสิบสถิตฐาน ประมุข
๏ ทรงสั่งสอนปริสัชคฤหัสถ์สมณะปลุก  
ศรัทธาพิสุทธิ์สุข ณธรรม
๏ ให้เบิกไพบุลภาพเซาะซาบมนสสำ  
เร็จโพธิประโยชน์นำ พิพัฒน์
๏ อังกฤษพากย์ปรภาษะมานะพระสมรรถ  
แม่นเรียนประจักษ์ชัด นิยม
๏ เผยโอกาสพิเคราะห์ราชกิจอนุกรม  
เกี่ยวเหตุวิเทศสม สฤทธิ์
๏ เช่นเชิงทูตธุระพูดสนองนยลิขิต  
สัญญาระวางมิตร ประเทศ
๏ แบ่งเบาภาระพระราชผู้บรมเชษ  
ฐาธิปประทังเหตุ คดี
๏ ให้เรียบรัฏฐประศาส์นประการกลวิธี  
เนืองเนื่องลุเรื้องตรี ติย์รัชช์
๏ ด้วยผู้รู้ลุวิทูรการณนิทัศน์  
ถึงผลประจักษ์ชัด บมี

มาณวกฉันท์

บรรลุสมัย ในวรบาท
ตรีติยนาถ ภูวบดี
ล่วงลุสวรรค์ สันติวิถี
การพระบุรี รัฏฐก็คง
๏ สิทธิกรัณย์ สรรพนิยม
โดยพระบรม อิสสระวงศ์
พร้อมประมุขา มาตยปลง
ตามมติลง ร่วมดุจกัน
๏ ค้อมศิรราบ กราบบทมาลย์
อัญชลิธาร เทอดอภิวันทน์
บ่งบริหาร มานสหฉันท์
สาทรอัญ เชิญวรองค์
๏ เคลื่อนสละคลา ลาพระผนวช
เพศพิธยวด ยิ่งเพราะประสงค์
โสตถิถวัลย์ สันตติทรง
สืบสุรพงศ์ จักริพิศาล
๏ จึงพระบรม สมณพิเศษ
ทรงวิเคราะห์เหตุ ผลอนุมาน
มากพระกรุณย์ สุนทรการ
กลปิตุฐาน รักณดนัย
๏ เพื่อนรหมู่ ภูมิพศก
ทุกขมิตก ต้องประทะภัย
พุทธพระศาส์น กาลก็จะไกล
เหตุพระมไห ศูริยทรง
๏ โดยพระประกาศ ราชอนุมัติ
พร้อมพระนิวัตน์ เพศวรสงฆ์
เสี่ยงสดุดี มี่สรปลง
ปลื้มวรองค์ เอกะบดินทร์
๏ ราชพิธี มีอดิเรก
ราชย์อภิเษก ทรงปถพินทร์
รัชชจตุตถ์ วุฑฒิชนินทร์
บูรพะระบิล เบื้องบริบูรณ์

วสันตติลกฉันท์

๑๔ สมเด็จบรมจตุรถา ธิปราชไอศูริย์
ทรงมีพระราชธุระมูล พิธเกี่ยวกะการเมือง
๏ ยิ่งยากวิบากสุขุมสรร พะจะพลันประสพเนือง
เนื่องราชย์วิจารณ์วิเคราะห์ประเทือง ก็ประทังวิบากคลา
๏ จักแจ้งแถลงริปุประเภท อริเขตต์ภุกามสา
มารถหย่อนสยอนพละเพราะกา ละกระนั้นสิพันพัว
๏ อังกฤษประชิตพิชยรอน บุรมอญณตอนหัว
เมืองชายทะเลกษณะกลัว ภยะอยู่กะคู่รณ
๏ สงครามสยามกะริปุม่าน จิระกาลก็เริดคน
เคยเศิกสิเสื่อมมิดุจหน ณอดีตเดิมมา
๏ ควรยาตรยกพลประยุท ธประทุษฐปลายอา
ณาเขตต์ภุกามสกลปรา กฏกฤตพหลกรุง
๏ เป็นที่สะทกทหยม่าน มิพะพานลุนานคุง
กับเพื่อจะเกื้อพลผดุง นรรบระรานชาญ
๏ โปรดเกล้าพระเจ้าอนุชสม ยศกรมหลวงขาน
วงศาธิราชสนิทมาน มหศักดิเกรียงไกร
๏ กับเจ้าพระยาประมุขมู ลิกภูธราภัย
ตำแหน่งณยุคนิยมใน ยมราชสฤษฏิ์นาม
๏ กองทัพละทัพนิกรรบ พหุครบคระไลตาม
ขึ้นไปประจบคณนสาม กะประเทศราชลาว
๏ เชียงตุงสิมุ่งประทะกระทำ รณกรรมกระหน่ำคราว
แกล่ใกล้จะได้พิชยฉาว กฤติเชิดก็เกิดเป็น
๏ กันดารประการพิพิธแดน ทุระแสนจะลำเค็ญ
ขัดสนเสบียงพิรุณเซ็น เซาะวิถีก็ถอยคลา
๏ ภายหลังธยังระบุยุบล กะสกนธโยธา
ไปเมืองเขมรขณะจลา จลเกิดกบฏลาม
๏ ปราบพวกทุพาลทุรพล ชนะดลสงบงาม
แล้วโปรดพระราชประเคราะหะตาม อภิเษกประเพณี
๏ สมเด็จนโรดมนเรศ ณเกษตร์เถลิงศรี
กรุงกัมพุชาธิบดิจี ระนิพัฒสภาพเพ็ญ

สุรางคณางค์

๒๘ ส่วนราชกิจ ประเทศเขตต์ทิศ
อัสดงคตเป็น มิตรพันธ์มั่นครา
ก่อนมาหมายเห็น กรุงเกรตบริเตน
นับถือลือชา  
๏ ทอดทัฬหิกรรม กิจจะกระทำ
หนังสือสัญญา ทางราชไมตรี
ที่รีรอครา รัชย์ตติยรา
ชยาธิปไตย  
๏ สมเด็จพระนาง กษัตรีย์ปาง
โพ้นพระอภิไธย กวินวิกตอเรีย
เจียรราชัย อังกฤษกรุงไกร
โดยราชเสาวณี  
๏ ส่งผู้สำเร็จ ราชกิจขาดเด็ด
ฮ่องกงบุรี เป็นทูตพิเศษ
สู่เขตต์กรุงศรี ท่านนั้นนามมี
เซอร์ยอนเบาวริง  
๏ จอมจตุรถา ธิปราชญ์ทรงปรา
รภแจ้งเรื่องจริง ผลเหตุเจตนา
ไม่น่าประวิง หวั่นหน่วงท้วงติง
ต่อนัยไมตรี  
๏ พระราชทาน ปฏิสันถาร
ด้วยฉันท์อันดี ในสี่เดือนแรก
ซึ่งแขกบุรี ลุมหาธานี
ก็สิทธิกิจปอง  
๏ ได้ทำหนังสือ สัญญาคู่มือ
ประเทศทั้งสอง อังกฤษกับสยาม
ยึดความปรองดอง สืบเนื่องสนอง
ดำเนิรเนิ่นมา  
๏ ผลเสร็จเผล็ดสุด นิยมสมยุตติ์
ไมตรีสัญญา ด้วยราชดำริ
เพ่งพิจารณา การจักรักษา
เกษตรสยาม  
๏ ให้เย็นเป็นสุข อยู่ราบคาบยุค
จักต้องครองความ ผ่อนยาวผ่อนสั้น
ถือมั่นสงบงาม จำเริญเดิรตาม
ทางภัยไม่มี  
๏ อังกฤษมิตรนำ ทางทูตพูดทำ
สัญญาไมตรี เพื่อนำพณิชย์
เนื่องกิจทวี ประโยชน์ย่อมดี
แด่ด้าวชาวไทย  
๏ ทั้งนี้ชี้เหตุ ให้นานาเทศ
ทวีปทั่วไป ต่างมีปีติ
ดำริวิจัย รอบคอบชอบใน
สัตยคดี  
๏ ที่สุดเซอรยอน เบาวริงอาทร
ทางทูตภารี ฉันทานุมัติ
จากรัฏฐ์เสียมศรี ฐานผู้แทนพี
ริยะกระทำ  
๏ หนังสือสัญญา สยามอาณา
เกษตรเทศนำ ทวีประวาง
ด้าวบางแดนบำ เพ็ญสนธิ์ผลสัม
พันธ์ในไมตรี  
๏ ตราบแต่นั้นมา อเมริกา
สหปาลี รัฐทั้งฝรั่งเศส
กับเทศอื่นปรีดิ์ เปรมมุ่งมามี
สัญญากะสยาม  
๏ นยขะประเภท สิทธิพิเศษ
ข้อใหญ่ใจความ จำกัดมัดหมาย
ละม้ายคล้ายตาม ตอบรับกับนาม
อังกฤษมิตรสกล  
๏ ได้ทรงส่งซึ่ง อัครราชทูตถึง
ยุโรปด้าวดล เป็นเดิมเริ่มนับ
ไทยกับฝรั่งสนธิ์ สืบมิตรพิมล
กรงเทพ ฯ กรงศรี  
๏ เซอร์ยอนเบาวริง รู้ความตามจริง
ในราชกรณีย์ ถวายพระนาม
ต้องตามคดี ว่าพระจตุรถี
รชยาดิศูริย์  
๏ คือราชนิทัศน์ แห่งมหากษัตริย์
ทางเบื้องทิศบูรพ์ อักษรสมัยรัฏฐ์
ฝ่ายอัสดงคต์พูน เพียบปราชญ์ศาสตร์มูล
ทรงทราบสรรพสถาน  

อุปชาติฉันท์

๑๑ ณรัชชภาคนี้ กรณียเกี่ยวการณ์
กับอัสดงคต์อาร ยประเทศพิเศษหลาย
๏ คืบค่อยคะคล้อยมา ลุสยามรัฏฐ์ราย
ผริตสถิตภาย ณปรัตยุบันครา
๏ อเมริกันบ้าง ชนทางยุโรปหา
มาเพื่อประกอบภา รพระราชการสรรพ์
๏ สมภูมิพิชชา ศิลปานุฐานันดร์
จะเห็นก็เช่นบรรณ ปริวรรตวจีแปล
๏ และบ้างก็ทางครู แนะณหมู่ทหารแล
แพทย์ชำระบาดแผล และตำรวจจะรักษา
๏ นายเรือและช่างกล จรดลประจำพา
หะแล่นทะเลกา รกะพิมพอักษร
๏ กษาปน์สภาพรู ปิยะบูระแบบรอน
เปลี่ยนรูปหิรัญกร กลแบนก็แทนกลม
๏ โรงศุลกภาษี และวิถีสถลคมน์
คฤห์ตึกคฤคฤกรม ยสฤษฏิ์ประกิตแผน
๏ นิยมยุโรปชี้ คติดีเผดิมแทน
เก่าซึ่งบ่พึงแหน สละห่วงเพราะล่วงกาล
๏ เหล่านี้แนะชี้อา ทิประดาประโดยมาน
ณรัชชภูบาล จตุร์ถาธิราชัย
๏ ยุโรปภาษา วิทยาประการใด
ราโชปการไท ธประสิทธิศึกษา
๏ ทุกองค์พระราชเอา รสเจ้าเจริญมา
ณสิกขกิจปรา รภเพิ่มประเดิมมี

อีทิสังฉันท์

๒๐ เพรงพระราชภารภูบดี  
สถลณหนมหาบุรี พระดำรง
๏ พร้อมพระเมตตธรรมสรรพสง  
เคราะห์ด้วยพระราชกรุณย์พระองค์ เสด็จออก
๏ ทรงสดับคดีประดาจะชอก  
จะช้ำประชามิกล้าจะบอก ระบิลยัน
๏ โดยพระองค์ธทรงระงับพิฉินท์  
ณยุกติธรรมนิจจทิน ประทักษ์ธูร
๏ ราชกฎและบทพระธรรมนูญ  
อะไรจะร้อนก็ผ่อนและพูล ณพร่องภาค
๏ ปางเสด็จประเวศณยาตรมารค  
พสกบ่ต้องสยองกระดาก ประโดยแหน
๏ เนื่องพระราชยานุญาตมิแกลน  
เสมือนบุรพกษัตริย์ก็แสน สุมานัศ
๏ เงินสลึงและเฟื้องณเนืองนิวัทธ์  
ก็รับประจาคพระราชหัตถ์ มิทรงถือ
๏ ราชกิจพิธีณจีรฤา  
กุศลขะนบฉะบบระบือ บบูรณ์แบบ
๏ เชิดเฉลิมและเพิ่มภิย์โยมิแคบ  
มิขัดและเสื่อมและเหลื่อมณแยบ นิยมครา

วิชชุมมาลาฉันท์

โปรดให้ขุดคลอง คูช่องชลขอบ
เขตต์นอกกรุงรอบ รวมหกยกมา
อาทิ์ขานมานมี เจดีย์บูชา
สิ้นธนคณนา มากสิทธิ์หิตสาร
๏ โปรดให้ตัดทาง ถลสร้างด้วยทรัพย์
คลังหลวงลำดับ ห้าสายหมายนาน
เจริญกรุงเป็นต้น ยังยลอยู่นาน
ทั้งชื่อลือฐาน ที่เดิมเริ่มปรุง
๏ โปรดให้ก่อป้อม รายห้อมหนใต้
ชิดเหนือชั้นใน ตามฝั่งคลองกรุง
ป้องปัจจามิตร อาทิ์ฐิตเทอดคุง
ชื่อรู้อยู่จุง จิตต์เลือนเตือนจำ
๏ โปรดให้หัดการ ทวยหาญกำหนด
แบบอัสดงคต เขตต์ท่วงทีทำ
ไว้รับราชกิจ ใกล้ชิดชาญชำ
นาญควรส่วนสำ หรับรักษาองค์
๏ โปรดให้สร้างพา หนนาวาใบ
เป็นเรือรบใน น่านน้ำจำนง
ไคลคลาค้าขาย ง่ายดายโดยจง
อาจยุทธยรรยง อยู่ครบสบสรรพ์
๏ เรือรบกลไฟ พร้อมไพบูลด้วย
นายเรือรวมทวย หาญปืนพื้นพรรค์
ยลอย่างอังกฤษ ปองกิจป้องกัน
ชายเขตต์ชลขัณฑ์ ปราบจับสมุทรโจร
๏ พึงเห็นเป็นต้น เผยผลเพ็ญราช
ปรีชาสามารถ แผ่โดยไพโดร
เกียรติเกินกาษฐ์โกฏิ กองโรจน์โชติโชน
ราษฎร์มวลล้วนโอน เศียรซร้องสรรเสริญ

กมลฉันท์

๑๒ วรราชอารา มวิหารจำเริญ
มนะเสริมประสาทเพลิน นยนานุทัศนีย์
๏ อุปบัติณรัชย์ครา จตุร์ถาธิเบนทร์มี
ฉะเพาะห้าพระทรงศรี ธสฤษฎิพึงชม
๏ ระบุราชประดิษฐ์โส ภิตโสมนัสสม
และมกุฎกษัตริย์บรม ะนิวาสปทุมวัน
๏ พหุแห่งธแปลงฐา ปนสาธุซ่อมสรรค์
ณมหานครอัน ตรรัฏฐ์บุรีภูว์
๏ อภิลักษณถูปเจ ติย์อเนกเนื่องบู
ชนิย์พุทธรูปมู ลอนันต์พระสรรเสริม
๏ และสถาปนามน ทิรยลภิโยเดิม
คฤหะตึกคระครึกเติม วรราชนิวาสน์ฐาน
๏ บุรพาธิการเพื่อ ผลเกื้อพระสมภาร
พลบารมีการณ์ ก็ตระหนักประจักษ์หมาย
๏ สิริสารเศวตพา หนราชพังพลาย
ฉคชาภิชาติภาย ณพระบุณย์อุบัติมี
๏ พิเคราะห์อัศจรรย์เอก อดิเรกจรูงปรีดิ์
ทวิพุทธสารี ริกธาตูเสด็จมา
๏ และพระองค์ธทรงสุน ทรคุณเพราะศรัทธา
วรรัตนไตรสา ธรราชปรารมภ์
๏ อุปถัมภเพื่อภัทร ถิรวัฒนาคม
จิรศาสน์ประกาศสม วรพุทธแผ่ถึง
๏ พิธราชกุศลสรร พนิรันดร์พระรำพึง
ทะนุรอบประกอบสึง ณพระราชกมลมาน
๏ คณะธรรมยุติก์แม้ พระจะแปรประดิษฐาน
ลุสฤทธิ์แรงภาร พิริย์ล้ำก็ทำเนา
๏ พระบ่ห้ามบ่ปรามปัด สละลัทธิพรรเหา
ณมหานิกายเคา รวสงฆคงควร
๏ ผิวศีลสุตลัก ษณรักษ์เจริญมวล
นฤนาถบดีศวร ก็ประสิทธิศักดิสม
๏ ทวิภิกษุเพศพรรค ฉะเพาะปักษ์ประพฤติพรหม
จริยานุพรตรม ยสุบถสบายบูรณ์
๏ มิประหวั่นมนัสหวาด เพราะพระบาทยุคลมูล
ฐิติยุกติโดยดูล ยพระราชธรรมครอง

มาลินีฉันท์

๑๕ พระติปิฏกณธรรมผอง แผ่ลุแด่คลอง
พระปรีชา  
๏ เพราะวรวิริยอุตสาห์ สิกขทราบมา
สิแตกฉาน  
๏ คณกวิธิรในกาล นั้นบ่ก้ำปาน
พระจอมปราชญ์  
๏ มคธพจนภาษอาจ ทรงประพันธ์บาฐ
ละบทอัตถ์  
๏ เพราะเจาะเสนาะสรเรียบชัด ศัพทสันทัด
วิธีนัย  
๏ สกลนิยมนามไชย ไท้นิพนธ์ไพ
เราะรูปความ  
๏ ดุจพระบรมวงศนาม เมืองพระอาราม
อมาตยศักดิ์  
๏ วิเคราะห์สละสลวยนัก เนื่องบผิดหลัก
ณภาษา  
๏ พิทยคณนโหรา ศาสตรถ่องฐา
นโคจร  
๏ นพเคาะห์สุริยจันทร ทั้งปกรณ์ไทย
ยุโรปแผน  
๏ พระกฤติคุณกระเดื่องแดน ราษฎร์พสกแสน
ประสาทสรรพ์  

ภุชงคปยาตรฉันท์

๑๒ ลุปลายรัชช์พิพัฒพุท ธศกยุตติสองพัน
กะสี่ร้อยและหกอัน ตคัณนาสิครากลาย
๏ นิวัตติเหตุประเภทภา รรัฏฐศาสโนบาย
ประการหนึ่งอุบัติภาย ณภพไทยไผหนาม
๏ บดีเมืองเขมรอัน พระราชันณรัชช์สาม
และรัชช์สี่พระมีความ กรณเทอดอุปัตถัมภ์
๏ ทะนุอัครศักดิ์สม นโรดมพระเจ้ากัม
พุชาโมหะเหตุนำ ประเทศหากประจากเสียม
๏ พะพึ่งยังฝรั่งเศส ผะโอนเขตตะขึ้นเตรียม
ประพฤติอาตม์ประดาษเทียม กะญวนผู้สมัครผัน
๏ สยามภูว์ก็เพิกปลิด ประดากิจจสัมพันธ์
ณกรุงกัมพุชาสรรพ์ สกลเนื่องกระโน้นนาน
๏ เขมรญวนพะม่ามอญ สถาพรสถิตฐาน
ณแหลมทองประชุมชาน กะชาติไทยสยามยง
๏ ก็ต่างอยู่ณหมู่สุข นิยมยุกติมั่นคง
พระราชาธธำรง ประเทศอิสสราการ
๏ ณแต่ไหนและไรมา ตลอดกาลโบราณ
กระทั่งรัชชภูบาล สมัยรัตนโกสินทร์
๏ ระวางรัชช์จตุตถา ธิราชนาถภูมินทร์
ยุโรปชาติฉลาดชิน กะภูมิธรรมจำเริญ
๏ คะเนแง่กระแหน่งาม คระไลตามอุบายเดิร
สะดวกรุกมิฉุกเฉิน เพราะเตรียมพร้อมจะห้อมโหม
๏ ณอานัมและกัมพุช ภุกามซุดตะเลงโซม
เดาะร่อยทีละน้อยโทม ะนัสขึ้นกะเขตต์เขา
๏ ลุที่สุดสลายเส ริภาพเอกราชเนา
เถลิงชื่อก็คือเรา สยามสานติภาพทรง
๏ ณต้นรัชชกาลทห้า สิสี่หล้ามิเหลือลง
ละล้วนรัฏฐูอัสดงคต์ แสดงสิทธิสวมครอง
๏ สกลอิสสรากร ประดาจรประดาษจอง
อนาถมิตรอนิจหมอง มนัสช้ำระกำกรม
๏ ฉะนี้เห็นประเด็นเหตุ ทวีเภทนยาคม
ประทุษฐ์จูงประเทศจม ประการล้ำและสำคัญ
๏ พระราชาธิบดี บทรงมีสมรรถสรร
พะเชิงรัฏฐ์ประศาสน์ทัน สมัยเหตุวิเทศดล
๏ ประกอบเกี่ยวกะเกลียวกลม สมัครรมยร่วมมน
ระวางชาติบุทคล ขนัดมวลบ่มีหมาย
๏ จตุตถาธิเธียรราช ธจอมปราชญ์ธทรงทาย
ลุถ่องศาสโนบาย ยุโรปรัฐถนัดถึง
๏ ฝรั่งโอบตะวันออก ตระบัดบอกกระจ่างจึง
ผิจำหย่อนก็ผ่อนขึง ชะลอค่อยคะคล้อยขืน
๏ ประคองอัปปมาทตั้ง พิรีย์หวังวิวัฒน์ยืน
ระวังใฝ่ระไวฝืน ประคัลภ์ฝ่าพยายาม
๏ นิยมอาทิอ้างมวล ละล้วนควรสงวนงาม
สงบตั้งประทังตาม ขยายเติบเขยิบตน
๏ ประมวลพร้อมพระจอมเกล้า พระเพ็ญเสาวภาพผล
สุปรีชาสมรรถมน ผะสานพฤทธิไพบูล
๏ สกุลชนสกลชาติ สยามราษฎร์สมัครมูล
เจริญรอยบ่ถอยธูร ประทักษ์มานสมานฉันท์
๏++ สยามรัฐพิพัฒน์เดี่ยว ประเทศเดียวเคราะห์ดีครัน
เฉลิมแหล่งแถลงสรร พเรียบโสตถิ์พิโรจน์ศานต์
๏ ระลึกแล้วสิแผ้วจิตต์ ประโมทย์อิสสราการ
คะนึงไทยไผทฐาน เสถียรพัฒนาภา

ฉะบัง

๑๖ เสด็จทรงดำรงราษฎรา ธิปัติย์มุรธา
ภิเษกเอกราชไอศูรย์  
๏ ด้วยราชสามารถมานมูล ปรีชาญาณพูน
พระเกียรติยศภิยโย  
๏ พระคุณสุนทรเดโช ดมเด่นเห็นมโห
ฬารมหัศจรรย์อันมี  
๏ มากในรัชช์สมัยจตุตถี เธียรราชปราชญ์ปรี
ติโดยราชปวัตติรัชย์ครา  
๏ สิบแปดปีดลคณนา สรูปเสวยรา
ชรัชชขัตติยสยาม  
๏ จากละพระผนวชนับตาม คราวครองเพศงาม
อยู่ยี่สิบหกศกประมวล  
๏ กษณทรงพระประชวร อวสานกาลจวน
เสด็จประเวศสรวงสถาน  
๏ สองพันสี่ร้อยสร้อยมาน สิบเอ็ดเศษขนาน
ขนัดพุทธพรรษนาคฉนำ  
๏ มาศสิบเอ็ดตุลแต่งลำ ดับเดือนดุลย์จำ
ขึ้นสิบห้าค่ำชีวะวาร  
๏ ตรงวันอันออกวรรษกาล ณพระพุทธศาส์น
ภิกษุบรรลเลอสมัย  
๏ เสมือนพระประสูติเสด็จใน ภพมนุษย์สุดไกร
กระเกริกฤกษกาลวารเดือน  
๏ พระสติสัมปชัญญ์มั่นเตือน พระหทัยไป่เลื่อน
ระลึกโลกสภาพทราบสรรพ์  
๏ สามารถตรัสราชนิพันธ์ พากย์ภาษาอัน
สุขุมมคธพจน์แสดง  
๏ ขมาโทษทวยสงฆ์ทรงแจง แจ่มชัดอัตถ์แถลง
ทั้งมวลละล้วนควรความ  
๏ ศรีสุนทรโวหารนาม (ฟัก) ยศพระยาตาม
พระราชดำรัสจรดขาน  
๏ นำพร้อมเครื่องน้อมนมการ สู่ราชวิหาร
วัดราชประดิษฐ์ดลสงฆ์  
๏ อ่านจบสงฆ์ครบครันองค์ ปวารณาปลง
เปรอญัตติอัจจยกรรม  
๏ สวรรคตกำหนดในลำ ดับเห็นเป็นสำ
คัญคลุ้มหมอกกลุ้มพระนคร  
๏ บ่งบุณยวันตบวร วิสัยสาธร
จตุตถราชรัฐสยาม  
๏ โดยราชประวัติอัตถ์ตาม ย่อแต่งยลตาม
ขนบบรรจบบริบูรณ์  

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ