- คำอธิบาย
- โคลงของพระยามหาอำมาตย์ (หรุ่น ศรีเพ็ญ)
- ลิลิตของพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพระอรุณนิภาคุณากร
- กลอนสุภาพสรรเสริญพระเกียรติ
- โคลงของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์
- คาถาของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส
- คาถาของสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (แสง) วัดราชบุรณะ
- ร่ายดั้น ของ กรมหลวงพิชิตปรีชากร
- ฉันท์และกาพย์ห่อโคลง ของหม่อมเจ้าเพิ่ม
- แหล่เทศน์มหาชาติ ของพระกว้าง วัดประยุรวงศ์
กลอนสุภาพสรรเสริญพระเกียรติ
แต่งเมื่อราว พ.ศ. ๒๔๒๐
----------------------------
๏ ข้าบาททำคำนับอภิวาท | บรมบาทปรมินทร์นรินทร์สูรย์ |
เสวยสวัสดิสมบัติอันสมบูรณ์ | จอมประยูรอยุธยาเทพธานี |
แต่พระองค์ทรงเสวยสิริมไห | ตั้งพระไทยจะบำรุงซึ่งกรุงศรี |
ให้เย็นใจไพร่ฟ้าประชาชี | เปนสุขีเสร็จขาดนิราสไภย |
สถาปนาอาวาสราชบพิธ | พระสงฆ์สถิตมิได้เสื่อมที่เลื่อมใส |
ทั้งอุปถัมภ์บำรุงซึ่งกรุงไกร | ที่สิ่งไรโทรมทรุดชำรุดทราม |
ก็ทรงสละพระราชทรัพย์หลาย | ไม่เสียดายโดยผดุงกรุงสยาม |
ให้ซ่อมแปลงแต่งใหม่วิไลยงาม | ล้วนตึกรามเรืองจรัสรัถยา |
โรงมุเซียมโรงทหารหัดการยุทธ | พระสมมุติเทวราชสิงหาสน์มหา |
โรงกระษาปณ์ใหญ่ครึ้มมหึมา | หอรัษฎากรพิพัฒน์สวัสดี |
สิมาล้อมป้อมกำแพงซ่อมแปลงใหม่ | ถนนใหญ่ยงยศรถวิถี |
ทุกภาษามาอยู่ในบูรี | ได้เปนที่โสมนัสทัศไนย |
หนึ่งลำน้ำตำบลสายชลเชี่ยว | ที่คุ้งเคี้ยวคดเขินไม่เดิรไหว |
ก็ขุดคลองส่องส่งให้ตรงไป | ได้สมใจราษฎรที่จรดล |
อนึ่งพระกรุณาทรงปรารภ | ใคร่พานพบต่างประเทศฟังเหตุผล |
ทอดพระเนตรเขตแคว้นแดนตำบล | ที่ชุมชนหญิงชายหลายกระบวร |
ธรรมเนียมไหนใครดีจะมีบ้าง | โดยเยี่ยงอย่างผิดชอบได้สอบสวน |
ที่ยุกดิธรรม์อันอุดมเห็นสมควร | ได้ประมวลมาประกอบให้ชอบกล |
อุส่าห์เสด็จเสร็จคลาลงนาเวศ | แรมทุเรศทางชเลรเหหน |
สู้ฝ่าคลื่นฝืนลมรทมทน | ที่พระสกนธ์กายรกำไม่นำภา |
ทั้งไม่ขามคร้ามทมิฬอรินราช | เสร็จประพาสหลายประเทศเพสภาษา |
คือเมืองมิ่งสิงคโปร์มโหฬาร์ | เมืองมลกามอลแหม่งแก่งกันดาร |
จนย่างกุ้งมุ่งหมายรีบผายผัน | ข้ามมหรรณพใหญ่อันไพศาล |
ถึงเมืองกาลกตานั้นช้านาน | ทุกสถานธานีเขาปรีดา |
ขุนนางนาถราษฎรก็ต้อนรับ | ต่างคำนับน่าสนุกทุกภาษา |
บ้างมีมือถือเครื่องสักการา | ตั้งบูชาอวยไชยใช้เจริญ |
ไม่มีใครที่จะได้เปนปัจนึก | เฝ้ารำลึกผูกพันสรรเสริญ |
เพราะมหาบุญญาธิการเกิน | เขาเชื้อเชิญชมเสร็จเสด็จมา |
ต่างเคารพนบน้อมอยู่พร้อมเสร็จ | ส่งเสด็จโดยงามตามภาษา |
ก็กลับหลังยังศรีอยุธยา | โดยผ่องผาสุกสอาดนิราสไภย |
ก็ปรากฎยศยงดำรงเดช | ทุกประเทศโถมนาจะหาไหน |
บรรดาองค์วงศ์นรินทรแผ่นดินไทย | ยังมิได้เสด็จทางไกลอย่างนี้ |
แล้วพระองค์ทรงมหาการุญภาพ | ที่หมอบคลานกรานกราบในกรุงศรี |
เปนต้นอย่างต่างนิยมชมว่าดี | ล้วนข่มขี่คนยากลำบากกาย |
จึงทรงแสดงแปลงเปลี่ยนให้เรียนรับ | ยืนคำนับต่างหมอบก็ชอบหลาย |
ให้เดิรบ้างต่างคลานพานสบาย | ถึงมุลนายมีอำนาจไม่อาจอง |
ไม่คับใจไพร่ฟ้าประชาชื่น | ใครไม่ขืนข่มได้ดังใจประสงค์ |
สู้ผันผ่อนหย่อนพระยศให้ลดลง | ก็เพราะทรงเมตตาประชาชน |
แล้วทรงจัดหัดทหารชำนาญยุทธ | เพลงอาวุธล้ำลึกล้วนฝึกฝน |
ทั้งเงินตราอาหารบำนาญพล | คอยผจญกำจัดดัสกร |
ในกำแพงแต่งทหารชำนาญหน | รักษาคนเดิรทางสล้างสลอน |
ให้โปลิศนั้นสถิตหนทางจร | นอกนครระวังระไวดูไภยพาล |
แล้วจัดหมู่สุรพลคนขยัน | ล้วนล่ำสันสำรองเปนกองทหาร |
ไว้สำหรับดับเพลิงเถกิงการ | ไหม้โรงร้านคฤหาประชากร |
แล้วทรงพระกรุณาบรรดาเด็ก | ยังเล็กเล็กเยาวพาปัญญาอ่อน |
จัดขุนนางอย่างดีกวีวร | ให้ฝึกสอนหัดปรือหนังสือไทย |
พระราชทานเงินเดือนแลเลื่อนที่ | ตามแต่มีวิทยาอัชฌาไสย |
แม้ใครดีมีวิชาปัญญาไว | ตั้งพระไทยจะทำนุบโปรดชุบเลี้ยง |
ใครไม่คร้านพานจะเพียรค่อยเรียนรู้ | อยากได้ชูชอบฦๅซึ่งชื่อเสียง |
ก็งดงามตามระเบียบที่เรียบเรียง | ยังไม่เพียงพอในพระไทยทวี |
จึ่งเลือกดูผู้ประยูรตระกูลชาติ | ล้วนฉลาดแหลมหลักเปนศักดิศรี |
ตั้งเปนเหล่าเคานซิลด้วยยินดี | ได้เปนที่ปฤกษาหารือการ |
หลายความคิดผิดชอบได้รอบรู้ | สุดแต่ดูพร้อมใจให้ใสสานต์ |
ธรรมเนียมไหนในกำหนดบทบุราณ | ที่วิตถารเที่ยงตรงให้คงเดิม |
ที่รกเรื้อเฝือแฝงให้แปลงเปลี่ยน | ถ้าผิดเพี้ยนดัดแปลงซ่อมแซงเสริม |
ทั้งตั้งใหม่ไหนดีทวีเติม | ให้เฉลิมโลกประเทืองซึ่งเมืองไทย |
ยังภายหลังจะตั้งใหม่อีกหลายอย่าง | ค่อยเสาะสางสอดส่องที่ผ่องใส |
ใครข้องขัดตัดสินให้เสร็จไว | หวังมิให้ราษฎรเดือดร้อนเกิน |
ซึ่งพระคุณกรุณังนั้นยังหลาย | จำบรรยายย่นย่อพอสรรเสริญ |
เพราะพระองค์ทรงธรรม์จึ่งพรรเอิญ | ให้เจริญยศยิ่งทุกสิ่งทวี |
บรรดาเหตุเภทพาลการทั้งหลาย | ก็เกลื่อนกลายกลับมาเปนราศี |
ทั้งนาคเชษฐศรีเศวตสวัสดี | คู่บารมีขวัญเมืองเนืองเนืองมา |
ควรข้าทำคำนับรับสนอง | ขอประคองคุณใส่ในเกศา |
ถวายพระพรให้บวรวัฒนา | ขอสุราสุรแมนทั้งแดนดิน |
คือธาดาอาทิพระพิฆเนศวร์ | พระอิศเรศฤทธิรงค์ผู้ทรงศิลป์ |
พระจักรกฤษณ์วิสสุกรรมอัมรินทร์ | ทั้งเทวินทร์ยศโยคโลกบาล |
หกสวรรค์ชั้นฟ้าแลอากาศ | พิมานมาศภุมมาพฤกษาสาร |
นทีแถวแนวน้ำแลถ้ำธาร | ห้วยละหานเหวผาพนาลี |
อีกอำนาจสาสนาสุรารักษ์ | เทพนิกรจรจักรราศี |
พระเสื้อเมืองทรงเมืองเรืองฤทธี | ทุกถิ่นที่เทพพิทักษ์หลักนคร |
รักษาคลังวังนิเวศน์เศวตฉัตร | ทั้งปรางรัตน์เรือนสุวรรณแท่นบรรจฐรณ์ |
จงถนอมจอมบดินทร์นรินทร | ให้ถาพรภิญโญเดโชไชย |
พระเคราะห์โศกโรคไภยอย่าได้ปะ | ให้ยืนพระชนมายุกว่าไขย |
ทั้งศัตรูหมู่กลีให้หนีไกล | เปนสุขใสโสมนัสสวัสดี |
พร้อมทั้งพระตระกูลประยูรญาติ | แลพระราชดนัยสุกใสศรี |
ทั้งโหราพฤฒามาตย์ราชกวี | ประชาชีชื่นชมนิยมยิน |
สิ่งใดพระประสงค์จำนงหวัง | ให้สมดังนึกในพระไทยถวิล |
ทั้งไอศูรย์มูลมาเปนอาจิณ | อย่ารู้สิ้นสุดลงเหมือนคงคา |
ขอเดชะพระพายที่ชายพัด | อย่าข้องขัดแขงฤทธิ์ทุกทิศา |
ให้แคล่วคล่องท้องชเลนำเภตรา | สินค้ามาสู่เมืองเนื่องเนื่องกัน |
ขอพรุณคุณมหาพลาหก | ให้ฝนตกตามรดูอย่ารู้ผัน |
ทั้งผลพุ่มทุมมาลย์ให้หวานมัน | อีกพืชพรรณสาลีบริบูรณ์ |
อนึ่งช่วยดูผู้สถิตวินิจฉัย | อย่าหลงใหลโลภลาภจะสาบสูญ |
อย่ายลยินสินบลคนประยูร | อนุกูลแก่ประชาเหมือนตราชู |
ขอบรรดาข้าฉลองลอองบาท | ร่วมพระราชกมลทุกคนผู้ |
ให้สัจจังตั้งมั่นกตัญญู | ขออย่ารู้ร้างนิราสบาทมาลย์ |
ใครผิดชอบลอบโลมค่อยโน้มน้าว | อย่ารู้ร้าวรานรักสมัคสมาน |
หมั่นศึกษาหาชอบประกอบการ | ขอบันดาลภักดีประนีประนอม |
พระเกียรติคุณมุลิกาขอปรากฎ | เหมือนกลิ่นรสทิพย์ผกามณฑาหอม |
ขอพระยศรจนาสง่าพร้อม | เหมือนเจิมจอมจักรพรรดิสหัสไนยน์ |
พระเดชกระเดื่องเมืองแมนทุกแดนด้าว | ขจรข่าวคงคู่พระสูริย์ใส |
ถึงสูญดินสิ้นฟ้าคงคาไลย | พระยศไทขออย่าสิ้นกลิ่นลออง |
ได้ดับเข็ญเย็นอุราประชาชื่น | ทั่วแผ่นพื้นภพดลไม่หม่นหมอง |
พึ่งแผ่นดินภิญโญร่มโพธิ์ทอง | ดังแขส่องแสงไขชื่นใจเอย ฯะ |
----------------------------