ภาค ๒

​ร่าย

๏ ฝ่ายว่าวิศวามิตร พรหมนักสิทธิ์แสนกล จึงล่องหนหายตัว ติดตามทั่วทางจร แห่งภูธรหริศจันทร์ พร้อมจอมขวัญวนิดา โอรสายอดเสน่ห์ อิกเจ้าเล่ห์นักษัตรก์ ทั้งสี่ลัดเลาะป่า มุ่งกาศีแคว้นอุดม จึงพระพรหมสิทธา แปลงมรรคาทางจร ซึ่งแต่ก่อนเรียบราย บัดนี้หยาบขรุขระ ระกะหลุมลึกสลอน ก้อนหินผาสล้าง แทรกแซงหว่างวิถี นอกจากนี้ต้องฝ่า คงหนามหนาเนือง ๆ ส่วนเบื้องเวหนนั้น แสงตวันแผดเผา ระอุอ้าวราวไฟ ทรามไวและโอรส แทบหมดแรงอิดโรย หิวโหยเหลือกำลัง แต่ยังมีมานะ พระวิริยะแรงกล้า ฝ่าลำบากร่วมองค์ สุริยพงศ์นรนาถ จนพระบาทฟกช้ำ ฉวีคล้ำหม่นหมอง สองกษัตริย์อดทน ไม่พร่ำบ่นแต่น้อย หักทุกข์โศกละห้อย เหือดหาย ฯ

โคลง ๓

โคลง ๔

โคลง ๓

----------------------------