เครื่องแต่งตัวลคร

มนุษ

ท้าวทุษยันต์ เครื่องนายโรง ใส่ชฎา เว้นแต่ในตอนทีแรกพบนางนั้น สมมุติว่าเปลื้องชฎา เพราะฉนั้นควรใช้หมวกทรงประภาศปักทอง ผัดหน้าถือศร เว้นแต่ในตอนที่ถอดชฎานั้นถือพัชนี
กุมาร (โอรสท้าวทุษยันต์) ยืนเครื่อง หัวจุก ผัดหน้า
วาตายน (กรมวัง) เครื่องเสนา ผ้าโพกกับสุวรรณมาลา ผัดหน้า ถือไม้เท้ายอดทอง
นายสารถี เครื่องเสนา ผ้าโพกกับสุวรรณมาลา ผัดหน้า ถือแพนคู่ แส้จามรีเหน็บเข็มขัด
เสนา เครื่องเสนา หมวกทรงประพาศโหมดหรือตาด ผัดหน้า
กุมภิล (ชาวประมง) นุ่งถกเขมร เสื้อแขนสั้น ผมยาวประบ่า ไม่ผัดหน้า และติดหนวดดำ ถือคันเบ็ด ย่ามสพาย มีแหวนด้วยวง ๑
ราชบุรุษ (จำอวด) แต่งอย่างจำอวด โพกผ้า ถือพลอง
นางศกุนตลา ตอนต้นเครื่องขาวล้วน กระบังหน้าและเครื่องแต่งดอกไม้สดล้วน ช้องเกล้ามวย ตอนกลางแต่งเครื่องนางเอก ใส่มงกุฎกษัตรี ตอนปลายนุ่งขาวห่มขาว เครื่องแต่งผม เปนดอกไม้ขาว ช้องถักเปีย
นางอนูสูยาและปิยวาท เครื่องขาว เครื่องแต่งผมดอกไม้
นางกำนัล เครื่องนางกำนัล

ฤษีและพราหมณ์

พระกัณวะดาบส ผ้าขาวขลิบแดง ผ้านุ่งห้อยชายโจงชายเสื้อแขนสั้น ผ้าห่มเฉียงบ่า ชฎาผ้าขาวขลิบแดงแต่งดอกไม้ขาว ไม่ผัดหน้า ติดหนวดเคราหงอกขาว ถือพัดใบตาลด้ามตรงสั้น ๆ
ฤษี (ที่ห้ามท้าวทุษยันต์ไม่ให้ยิงกวาง และที่เปนบริวารพระกศป) เครื่องฤษีขาว คล้าย ๆ ที่พระกัณวแต่ง แต่ชฎาไม่แต่งดอกไม้ ไม่ผัดหน้า ติดหนวดและเคราดำ และฤษีที่ห้ามท้าวทุษยันต์นั้นถือพร้าหรือขวานสำหรับตัดไม้
โสมราต (ปุโรหิต) เครื่องพราหมณ์ชั้นสูง คือนุ่งยกขาวโจงกระเบน (ไม่ใส่สนับเพลา) เสื้อขาว ห่มเสื้อครุยเฉียงบ่า ผมมวย ไม่มีเครื่องแต่งผม ไม่ผัดหน้า ติดหนวดและเคราสั้น ๆ หงอกมีดำแซม
โคตมีพราหมณี แต่งขาวล้วน มีกระบังหน้าและผ้าโปร่งขาวคลุมหัวปิดผม และยาวลงไปข้างหลังบ้าง กอง ๆ ไว้ที่บ่าบ้าง ผัดหน้าบาง ๆ เขียนเส้นให้เห็นย่นบ้างเล็กน้อย
พราหมณ์บริวาร นุ่งผ้าขาวโจงกระเบน ห่มผ้าขาวเฉียงบ่า โพกผ้าขาวทับเมาลี ไม่ผัดหน้า ติดหนวดเคราหรือไม่ติดตามแต่จะเหมาะ

เทวดา

พระเทพบิดร นุ่งยกขาวนุ่งชายโจงชาย เสื้อขาวแขนสั้น ห่มผ้าสใบเฉียงขาวโรยทองขลิบทอง ทับทรวงเพ็ชร กำไลเพ็ชร มงกุฎน้ำเต้า ไม่ผัดหน้า ผมหงอกขาว ติดหนวดเคราหงอกขาว ถือพัชนี
พระอทิติเทพมารดา เครื่องขาวล้วน มงกุฎกษัตรี ผัดหน้า
พระอินทร ยืนเครื่อง ชฎา ผัดหน้า ถือวัชระ
พระมาตุลี ยืนเครื่อง หัวผ้าโพกสุวรรณมาลา ผัดหน้า ถือแพนคู่
ท้าวธตรฐ ยืนเครื่อง ชฎาหางไก่ ผัดหน้า เขียนพรายปาก ถือพระขรรค์
ท้าววิรุฬหก ยืนเครื่อง ชฎามนุษ ผัดหน้า ถือหอก
ท้าวกุเวร ยืนเครื่องยักษ์ มงกุฎน้ำเต้าสี่เหลี่ยม ผัดหน้าบาง ๆ และติดคิ้วให้ขมวด ติดหนวดและเคราน้อย ๆ สีดำ ถือตะบอง ใช้กิริยาอย่างยักษ์
ท้าววิรูปักษ์ ยืนเครื่อง ชฎายอดหัวนาค ผัดหน้า ถือศร
เทวดาบริวาร (พลท้าววิรุฬหก) เครื่องเสนา ใส่ชฎา ผัดหน้า (หรือจะใช้หัวโขนหน้าสีต่าง ๆ มีชฎาก็ได้) ถืออาวุธยาว เช่น หอก หอกกับโล่ห์ ฯลฯ

เบ็ดเตล็ด

คนธรรพ (พลธตรฐ) เครื่องเสนา หัวผ้าโพกสุวรรณมาลา ไม่ผัดหน้า เขียนคิ้วขมวด พรายปาก (หรือจะใช้หัวโขนอย่างมนุษหัวโล้น หน้าสีต่าง ๆ ก็ได้) ถืออาวุธสั้น เช่นดาบเขน ดาบสองมือ ฯลฯ
ยักษ์ (พลท้าวกุเวร) เครื่องเสนายักษ์ กระโหลกหัวยักษ์ ไม่ผัดหน้า ติดคิ้วขมวดและดก หนวดเคราตามควร (หรือจะใช้หัวโขนหน้าเสนายักษ์ก็ได้) ถือตะบอง ใช้กิริยาอย่างยักษ์
นาค (พลท้าววิรูปักษ์) เครื่องนาคแบบโขนหลวง ผัดหน้า ถือธนู และดาบ
นก (บริวารพระเทพบิดร) เครื่องเสนา ใส่หัวนก
วานร (บริวารพระเทพบิดร) เครื่องสิบแปดมงกุฎ ขาวตัว ๑ ดำตัว ๑
ท้าวกาลเนมี ยืนเครื่องยักษ์ หัวโขนหน้าดำมงกุฎหางไก่ ถือศร
ทานพ (บริวารกาลเนมี) เครื่องเสนายักษ์ หัวโขนหน้าต่าง ๆ ถือตะบอง
กวางดำ เครื่องกวาง มีเสื้อกางเกงติดกัน สรวมหัวกวาง

----------------------------

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ