ภาค ๓ บนยอดเขาไกลาส
| ๏ เมื่อนั้น | พระอิศวรเปนเจ้าเนาผา |
| เห็นพญาคนธรรพ์ภรรดา | ชายายุพยงนงคราญ |
| พากันผันจากฟากดิน | สู่ถิ่นทิพาศัยไพศาล |
| ทราบแจ้งแห่งเหตุเภทพาน | เพราะกรรมนำการณ์เกิดเปน |
| บีฑาดาบสพรตเลิศ | จึ่งเกิดการสาปบาปเข็ญ |
| สิ้นสาปหลาบจำลำเค็ญ | เหาะเห็นลิบลิบกลับมา |
| เหมือนฟื้นจากฝันอันร้าย | ผันผายสู่สวรรค์หรรษา |
| ภริยาสามีปรีดา | ชื่นหน้านวลเรียงเคียงกัน ฯ |
| ๏ ตรึกพลางพระศุลีอีศวร | สำรวลก้องหล้าฟ้าลั่น |
| ชาวดินยินเสียงเยี่ยงนั้น | สำคัญใจว่าฟ้าร้อง ฯ |
