เสือโค ก กา

๑. ฉบับเลขที่ ๓๖๘ ว่า “ยอกรชุลี” ↩

๒. ไภย = ภัย ↩

๓. อะขะระ = อักขระ ในที่นี้ต้องการให้เป็นแม่ ก กา (ไม่มีตัวสะกด) ↩

๔. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ และ ๓๖๗ ว่า “ที่ในราคี” ↩

๕. พะยะฆา = พยัคฆา ↩

๖. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “อาไศรยในคู” ↩

๗. สาระพะ = สารพ, สรรพ ↩

๘. คราใน = ครานั้น ↩

๙. สำมะดี = สมประดี ↩

๑๐. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ และ ๓๖๗ ว่า “แม่นี้ไปไกลไม่มา” ↩

๑๑. เปไร เป็นไร ↩

๑๒. ฉบับที่ ๓๕๘ ว่า “ข้าให้ไม่ได้ไภรี” ↩

๑๓. คราใน = ครานั้น ↩

๑๔. พุโธ = พุทโธ เนื่องจากเนื้อหาตอนนี้ว่าด้วย “แม่ ก กา” จึงใช้คำที่ไม่มีตัวสะกด ↩

๑๕. ไม้ตรี = ไมตรี ↩

๑๖. พารณา = พรรณนา ↩

๑๗. อะโข = อักโข ↩

๑๘. มือโซ = เมื่อโซ ในที่นี่ต้องการใช้สระเดี่ยว ↩

๑๙. สะตะยา = สัตยา ↩

๒๐. ฉบับเลขที่ ๓๘๕ ว่า “ที่ร่ำรู้มา” ↩

๒๑. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ความหายไป ๕ วรรค ↩

๒๒. อะฌา = อัชฌา ↩

๒๓. สะจา = สัจจา ↩

๒๔. กาละใน = กาลนั้น ↩

๒๕. มฤโธ = มฤธุ, มธุ หมายถึง อ่อนหวาน ↩

๒๖. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ความหายไป ๒ บท ↩

๒๗. พระสิธา = พระสิทธา ↩

๒๘. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “จะเปน กน มะกอหฤๅ จอ” ↩

๒๙. กำม์ = กรรม ในที่นี้ต้องการให้เป็น แม่ ก กา (ไม่มีตัวสะกด) ↩

๓๐. อุประถำภ์ = อุปรถัมภ์, อุปถัมภ์ ↩

๓๑. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “ยินดีปรีดา” แต่ฉบับเลขที่ ๓๐ มีรอยเพิ่มด้วยเส้นดินสอว่า “ยินดีปรีดายาใจ” ↩

๓๒. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “มาเข้าใจตน” ↩

๓๓. ดูจากจำนวนคำ มี ๙ วรรค วรรคละ ๔ คำ น่าจะเป็น ๓๖ ไม่ใช่ ๓๒ ↩

๓๔. เชาสำเภา = ชาวสำเภา ในที่นี้ต้องการให้เป็นแม่ ก กา (ไม่มีตัวสะกด) ↩

๓๕. ชำพูแผ่น หมายถึง ชมพูทวีป ในที่นี้ต้องการให้ “ชำ” เป็นแม่ ก กา ↩

๓๖. ธำมสวนา = ธรรมสวนา หมายถึง ฟังธรรม ↩

๓๗. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “สองราพากันไปคือ” ↩

๓๘. จามจุรี = จามรี ↩

๓๙. วถา = วัตถา เสื้อผ้าอาภรณ์ ↩

๔๐. เชาเรา = ชาวเรา ↩

๔๑. ฉบับเลขที่ ๓๖๗ ว่า “ชมสองเยาวราชกระสัตรา”
ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “ชมสองเยาวราชหันษา มาล้างอสุรา” ↩

๔๒. ฉบับเลขที่ ๓๕๘ ว่า “กาโกกะนา”
ฉบับเลขที่ ๓๖๑ ว่า “กาโกโลฆะนา”
ฉบับเลขที่ ๓๖๒ ว่า “กาโกโลกะใน” ↩

๔๓. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “อุดหนุนสมยา” ↩

๔๔. แสดงว่าผู้แต่งยังอยู่ในสมณเพศ ↩

๔๕. ฉบับเลขที่ ๓๖๑ ว่า “มูล” ↩

๔๖. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “จะขืนจะเคืองใจ” ↩

๔๗. ประจา = ปัจจา ↩

๔๘. ฉบับเลขที่ ๓๖๔ ว่า “ต่อไปนี้ว่าใน เกย” ↩

๔๙. โคลง ๒ บทสุดท้าย ปรากฏเฉพาะฉบับเลขที่ ๓๖๘ ↩