วันที่ ๑๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๗๐ น

​ศรีมหาราชา

วันที่ ๑๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๗๐

กราบทูล กรมพระดำรงราชานุภาพ ทราบฝ่าพระบาท

เกล้ากระหม่อมหนีไปอยู่ศรีราชา ตั้งใจว่าจะนอนพักให้สบายสักที ที่อยู่ก็สบายดี เว้นแต่ร่างกายยังไม่สบาย เพราะนอนไม่หลับดีดั่งนึก ท้องมันไม่ปรกตินอนฝันสดุ้งประเดี๋ยวหลับ ประเดี๋ยวตื่น แต่อย่างไรก็ดี เปนที่พอใจที่พ้นจากนิวเซนที่ต้องไปเที่ยวเผาผีใครต่อใครเหมือนอยู่บางกอก

เมื่อก่อนจะไปได้จัดการที่จะให้เขาซ่อมพระพุทธรูปซึ่งเชิญลงมาแต่เชียงแสน เพราะช่างว่างมือที่จะทำได้แล้ว ได้พิจารณาดูแล้วก็พอใจ ในการที่คิดไว้ว่าจะกระแหนะแก้นั้นทีจะไม่สำเร็จ เพราะไม่ได้เสียแต่ปากจมูกซึ่งเปนแต่ส่วนน้อยทรงทั้งองคเสียเสียทีเดียว ไม่เปนทางที่จะแก้ได้ มานึกสงสัยว่าทำไมดูในรูปเหนงาม แต่ตัวจริงไม่งามเลย จึ่งได้พลิกสมุดเจดียสยามดู มีความเสียใจจับได้ว่าเชิญมาผิดองค องคที่งามนั้นดูในรูปอยู่ข้างขวามือ เปนพระสมาธิ องคที่เชิญมานี้เปนพระมารวิชัยอยู่ข้างซ้ายมือ นึกหนักต่อไปว่าจะเชิญขึ้นตั้งบนการเปรียญวัดราชาธิวาส จะขึ้นชื่อว่าทรงเชิญลงมาแต่เชียงแสน เชิญเอาของไม่ดีไม่งามมาตั้ง เปนที่เสียพระเกียรติยศ แม้ไม่ตั้งเสียเลยจะเปนดีกว่า

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรส