ฉากที่ ๓
วิมานพระอินทร์
(พระอินทร์นั่งเตียง. มีมาตะลีเฝ้าอยู่.)
บทร้อง-พระอินทร์
(ยานี)
| ๏ ดูก่อนมาตะลีมีปัญญา | |
| ท่านก็รู้อยู่ว่าเรานี้ไสร้ | |
| มีเหตุอนาทรร้อนใจ | |
| เพราะจอมกรุงไกรหัสดิน | |
| ถูกพระทุรวาสแช่งไว้ | |
| จนหลงไหลเคลิบเคลิ้มหมดสิ้น | |
| พบศกุนตลายอดนาริน | |
| ภูมินทร์ไม่รู้จักนงเยาว์ | |
| ครั้นนางพ้นภูวดลได้เห็นแหวน | |
| รำฦกได้ใจแสนจะโศกเศร้า | |
| ครั้นเราจะช่วยทุกข์บันเทา | |
| เราก็ขยาดเพราะนักธรรม์ | |
| แต่มาบัดนี้หลายปีแล้ว | |
| เห็นจะแผ้วปลอดภัยทุกสิ่งสรรพ์ | |
| จำเราจะช่วยทุษยันต์ | |
| ให้พลันได้สมอารมณ์รัก | |
| พะเอินทานพเนมี | |
| หมู่นี้กำเริบเอิบหนัก | |
| จะเชิญเธอบำราบปราบยักษ์ | |
| แล้วพบนงลักษณ์ผู้ยาใจ | |
| วันนี้ฤกษ์งามยามดี | |
| มาตะลีดูราอย่าช้าได้ | |
| รีบไปหัสดินเวียงชัย | |
| แล้วรับจอมไผทขึ้นมา ฯ |
(มาตะลีถวายบังคม, แล้วคลานถอยออกมา. พิณพาทย์ทำเสมอแล้วเชิด. พระอินทร์กับมาตะลีเฃ้าโรงคนละทาง.)
บทร้อง-คนเสียง (ในฉาก)
(เชิดฉิ่ง)
| ๏ เลื่อนลอยมาโดยนภากาศ | |
| โอภาสผ่องเพียงแขไข | |
| เสร็จปราบอสูรจัญไร | |
| โสมะพงศ์ทรงชัยแสนยินดี (รับ) | |
| ทูลลาสมเด็จอมเรศร์ | |
| เพื่อคืนสู่เขตกรุงศรี | |
| ล่องลอยเวหนด้นเมฆี | |
| ชมเทพวิถีทางจร (รับ) | |
| งามเมฆใหญ่เยี่ยมมหิมา | |
| ดูราวภูผายอดสิงขร | |
| สีแดงแสงจับทินกร | |
| ภูธรชมเพลินจำเริญตา (รับ) | |
| ลิ่ว ๆ ประหนึ่งลมพัด | |
| รถรัตน์แล่นกลางหว่างเวหา | |
| เรื่อย ๆ รถตรงลงมา | |
| ยังผาเหมะกูฎคีรี ฯ (รับ) |
