| ฤษี |
๏ มหาบพิตร์อิศรา, โปรดเถิดเจ้าฃ้า, อย่า ! อย่า ! ฃ้าขอเสียที ! |
| |
อันกวางนี้ไซร้ได้หนี มาจนถึงที่ มันเคยได้พึ่งพำนัก. |
| |
ถ้าแม้พระองค์ทรงศักดิ์ แผลงศรมาปัก มฤคอันน้อยตัวนี้. |
| |
ก็เหมือนทรงวางอัคคี บนกองสำลี จะไหม้ในชั่วพริบตา : |
| |
กวางอันอ่อนตัวนี้นา จักม้วยสังฃาร์ โดยฉับโดยพลันฉันนั้น. |
| |
เก็บศรเสียเถิดทรงธรรม์, เอาไว้แผลงลั่น ไปทรงสังหารเหล่าร้าย, |
| |
ผู้จิตจำนงจงหมาย ทำอันตราย แก่คณะพราหมณาจารย์. |
| |
ดีกว่าจะใช้สังหาร สัตว์เดรัจฉาน อันความมุ่งร้ายไป่มี. |
| ทุษยันต์ |
ฃ้าขอไหว้พระฤษี และลดศรนี้ ลงตามวาทีไม่ขัด. |
| ฤษี |
๏ ดีแล้วพระเทวะ ฉนี้ละแลเห็นชัด |
| |
เปนบรมกษัตร์ บุรุษรัตน์อาชาไนย |
| |
ชโย ! พระจอมภูว์ ศัตรูจงพินาศกษัย |
| |
พระยศพระเกียรติไกร กระเดื่องพื้นธรณี |
| |
จงมีปิโยรส ดำรงคุณะธรรมมี |
| |
จรรโลงปัถพี เปนจอมจักรพรรดิพงศ์ ฯ |
| ทุษยันต์ |
๏ ฃ้าขอรับพรชัยมง คลเลิดวางลง ด้วยยินดีเหนือเกศา. |
| |
อนึ่งขอพระคุณกรุณา ชี้แจงแก่ฃ้า ให้แจ่มกระจ่างสว่างใจ ; |
| |
พระคุณนี้อยู่แห่งใด, อาศรมอยู่ไหน, และใครเปนพระคณาจารย์. |
| ฤษี |
อันอาตมะอยู่สำราญ ในอาศรมสถาน แห่งหิมพานต์ไพรนี้. |
| |
โน่นแลลำน้ำมาลินี ไหลเย็นเปนที่ โสดสรงองค์พระดาบส, |
| |
นามพระกัณวะจอมพรต ฦๅชาปรากฎ เปนยอดแห่งกาศยปะพันธุ์ ; |
| |
เธอเกื้อกรุณาสัตว์อัน อยู่ในไพรสัณฑ์ มิได้เลือกหน้าปรานี. |
| |
นางศกุนตลานารี องค์พระมุนี ท่านเลี้ยงและรักยอดใจ. |
| |
นางนั้นหมั่นเอาใจใส่ แก่ฝูงสัตว์ใน จังหวัดพนัศพนาลี. |
| |
จนสัตว์รักใคร่ไมตรี เหมือนนิ่มนารี ประดุจะเปนมารดา. |
| |
แม้องค์บพิตร์อิศรา ทรงว่างกิจจา ขอเชิญธเยี่ยมอาศรม; |
| |
คงได้ทรงรับประจุคม ตามเยี่ยงนิยม ณแบบโบราณประเพณี. |
| |
แห่งนั้นองค์พระภูบดี จะทรงพบชี ประพฤติสัมมาปฏิบัติ. |
| |
พระกมลบรมกษัตร์ จะได้โสมนัส เบิกบานสราญนักหนา. |
| |
ว่าพระเปนผู้รักษา คณะเหล่าฃ้า แผ่นดินประพฤติดีงาม. |
| ทุษยันต์ |
เอวํ ภันเต! มหาพราหมณ์. ตูฃ้าขอถาม อีกคำเพื่อสิ้นกังฃา; |
| |
อันพระมุนีปรีชา ชำนาญฌานกล้า, และเลิดณพราหมณ์วิสัย. |
| |
ท่านอยู่อาศรมหรือไฉน ? ตูฃ้านี้ไซร้ ใคร่รีบไปนอบนมัสการ. |
| ฤษี |
องค์พระกัณวะคณาจารย์ ท่านจากสถาน รอนแรมระหว่างกลางไพร. |
| |
โดยท่านประสงค์จงใจ ไปบูชาไหว้ พระผู้เปนเจ้าสถิตย์เสถียร. |
| |
ณเทวะสถานโสมะเตียรถ์, เพื่อบำเพ็ญเพียร ตะบะเสดาะเคราะห์ร้าย. |
| |
อันจะมีมากล้ำกราย ตัวนางโฉมฉาย ศกุนตลามารศรี; |
| |
แต่องค์พระมิ่งมุนี กำชับบุตรี ให้คอยรับแขกแปลกมา. |
| |
ขอเชิญบรมราชา เสด็จยาตรา ยังอาศรมร่มไม้ใหญ่. |
| |
อาตมะมีกิจจำไป หาตัดกิ่งไม้ เพื่อเพิ่มผดุงอัคคี, |
| |
ขอทูลลาพระภูมี ต่อไปทางนี้. |
| ทุษยันต์ |
สาธุ ภันเต ! ฃ้าลา. |
| |
(ฤษีจูงกวางเฃ้าโรง, และบริวารก็ตามเฃ้าโรง.) |
| ทุษยันต์ |
(เรียก) สารถี! |
| สารถี |
(ฃานในโรง) พิจะคะ ! (ออก) |
| ทุษยันต์ |
เวลานี้ตวันก็สาย, พลนิกายก็คงจะเหน็จเหนื่อยเมื่อยล้า. กูคิดว่าจะไปพักร่มที่อาศรมพระมุนี ที่แลเห็นอยู่โน่นรำไร. |
| สารถี |
พิจะคะ. |
