กลอนนิราสนครวัด
| ๏ แต่ฟังเขาเล่าขานนานนักหนา | ||
| พวกที่ได้ไปเมืองเขมรมา | ว่าปราสาทศิลาน่าชมนัก | |
| ล้วนใหญ่โตมโหฬารโบราณสร้าง | ฝีมือช่างขอมชำนาญการจำหลัก | |
| ทำลวดลายหลายอย่างช่างเยื้องยัก | เขาชอบชักชวนให้เราไปดู | |
| แต่ยังติดกิจการพาลขัดข้อง | ก็จำต้องเฝ้าผัดหลายนัดอยู่ | |
| จนถึงปีชวดนี้มีช่องคู | จะไปสู่นครวัดในนัดนี้ | |
| ฝ่ายธิดายาใจอยากไปบ้าง | จะขัดขวางเธอไว้ก็ใช่ที่ | |
| เที่ยวแห่งใดก็ไปด้วยทุกที | จำปรานียอมให้ไปด้วยกัน | |
| จึงทูลลาพาสามทรามสวาท | แรมนิราสกรุงไกรมไหศวรรย์ | |
| แต่เดือนพฤศจิกายนจนเดือนธันว์ | ไปดัดดั้นเที่ยวอยู่กัมพูชา | |
| ฝรั่งเศสแสนดีอารีเหลือ | เขาเอื้อเฟื้อสารพัดช่วยจัดหา | |
| ไปถึงไหนก็เปนสุขทุกเวลา | ช่างนึกน่าขอบใจกระไรเลย | |
| ทั้งเจ้านายฝ่ายกรุงกัมพูชา | ก็ต้อนรับสู่หาไม่เพิกเฉย | |
| ได้พูดจาวิสาสะจนคุ้นเคย | ใจก็เลยชักชอบด้วยขอบใจ | |
| เที่ยวสนุกขุกคิดถึงมิตรสหาย | ทั้งหญิงชายอยู่หลังยังกรุงใหญ่ | |
| ให้นึกอยากฝากของต้องฤทัย | แต่คิดไปก็ลำบากยากใช่น้อย | |
| จะหาซื้อสิ่งไรมาให้เล่า | ทุนของเราก็ไม่พอต้องท้อถอย | |
| ด้วยเพื่อนฝูงคณนาเห็นกว่าร้อย | จะแจกย่อยไปทุกคนพ้นปัญญา | |
| อย่าเลยจะเลี่ยงทำเยี่ยงปราชญ์ | แต่งนิราสสักทีจะดีกว่า | |
| ลองเล่าเรื่องที่ไปเมืองกัมพูชา | ให้บรรดามิตรสหายทั้งหลายฟัง | |
| แล้วพิมพ์แจกเช่นทำนองเปนของฝาก | เห็นโดยมากจะสมอารมณ์หวัง | |
| แต่คิดกลอนแหละเบื่อเหลือกำลัง | จะแต่งตั้งนับปีก็มิแล้ว | |
| ด้วยกล่าวกลอนไม่สันทัดออกขัดข้อง | เห็นจะต้องเรียบเรียงเพียงร้อยแก้ว | |
| มีกลอนนำสักนิดเหมือนติดแวว | พอเนื่องแนวแบบนิราสปราชญ์โบราณ | |
| มิฉะนั้นจะว่าไม่ใช่นิราส | ด้วยเหตุขาดคำกลอนอักษรสาร | |
| จึงแต่งไว้พอเห็นเปนพยาน | ขอเชิญอ่านเนื้อเรื่องเนื่องไปเทอญฯ | |
วังวรดิศ
วันที่ ๓๑ มีนาคม พระพุทธศักราช ๒๔๖๗
