| อรินทร์ |
ศัตรู |
| ยาว |
ยืนยาว, ยั่งยืน |
| กฤษดาญ |
อานุภาพ, อำนาจ |
| โสฬส |
สิบหก หมายถึง พรหมทั้ง ๑๖ ชั้น |
| วิษณุ |
พระนารายณ์ |
| บรเมศ |
พระอิศวร |
| ปราการ |
กำแพง |
| ขั้น |
กั้น, ขวาง |
| อรรณเวศ |
มหาสมุทร |
| จรรเทิน |
เชิงเทิน |
| สระหล้าง |
สล้าง = มากมาย |
| นางจรัล |
เสานางเรียง |
| จรอก |
ตรอก |
| รัถยา |
ทางเดิน |
| โดรณ |
เสาค่าย, ซุ้มประตู |
| ผ้าง |
พ่าง, เหมือน, เพียงหนึ่ง |
| เมิล |
มอง |
| กวาย |
ไกว, โบกไปมา |
| โสม |
ทอง |
| บัน |
หน้าบัน |
| เขบ็จ |
ลวดลาย |
| กระหลับ |
กลับ |
| สี่เกล้า |
พระพรหม |
| หว้าย |
ว่าย |
| เวหน |
ท้องฟ้า |
| จรนำ |
มุข, ซุ้ม |
| อาสน์กำพล |
แท่นที่ประทับของพระอินทร์ |
| มุขเด็จ |
หน้ามุขมีที่เสด็จออก |
| จัตุรงค์พิริย |
กองทัพสี่เหล่า คือ ม้า, รถ คช, พล |
| อรินทร์ |
ศัตรู |
| ขาม |
กลัว |
| พฤนท์ |
กองทัพ |
| ชัว |
ชื่นชม |
| กทง |
กระทง |
| กำโบล |
แก้ม |
| กำสรด |
โศกเศร้า |
| พราก |
จากไป |
| ตราด |
กราด |
| จรลึง |
ตะลึง |
| หว้อง |
ว่อง |
| หว่า |
ว้าเหว่, เปล่าเปลี่ยว |
| มล้าง |
ล้าง, ทำให้สิ้นไป |
| เลว |
รบศึก |
| ชาด |
สีแดงสด |
| จุมพิต |
จูบ |
| ตระกอง |
กอด |
| ตระโบม |
กอดรัด |
| ปิยุทร์ |
(ปิยะ + อุทร) = ที่รัก |
| บัวมาศ |
บัวทอง หมายถึง นม |
| นาเวศ |
เรือ |
| วิญญา |
ใจ |
| อาดูร |
โศกเศร้า |
| ปราม |
ห้าม |
| เหล้น |
เล่น |
| กมเลศ |
กมล + อิศ = ดอกบัว คือดวงใจ |
| ฉนวน |
ท่าน้ำ |
| สุรางค์ |
หญิงชาววัง, นางใน |
| ลุ |
ถึง |
| วัจนา |
พูด, บอก |
| หน้อย |
หน่อย, น้อยหนึ่ง |
| ละเวิก |
เลิกออก, เปิดออก |
| กอก |
ดูด |
| เหน้า |
เน่า |
| เลียบ |
ลัด, เลาะ |
| เต้า |
เดินทาง |
| เชิง |
ตีน |
| ทรามสวัสดิ์ |
หญิงที่รัก |
| ลาญ |
แหลก, ละเอียด |
| เรียม |
พี่ |
| เหยี้ยม |
เยี่ยม |
| ปล้ำ |
พยายามอย่างยิ่ง |
| สาวปลื้ม |
สามปลื้ม |
| สามเพ็ง |
สำเพ็ง |
| แข |
ดวงจันทร์ |
| จี่ |
เผา |
| รำหัด |
ทำให้หายไป |
| สมาน |
รักษา |
| ขร้ำ |
คร่ำ, คร่ำครวญ |
| บำราศ |
ปราศจาก |
| ห้อม |
ล้อม |
| แด |
ใจ |
| แหน |
หวง |
| กาน |
ตัด |
| แน่ง |
นางงาม, งาม |
| นพมาลย์ |
ดอกไม้แรกแย้ม |
| พิโดร |
กลิ่นหอม |
| ละลุง |
ใจเป็นห่วงถึง |
| จรหลิ่ง |
ตลิ่ง, ฝั่งน้ำ |
| จรลึง |
ตะลึง |
| ไห้ |
ร้องไห้, คร่ำครวญ |
| ทก |
ทุก |
| จรเทิน |
จระเทิน, สะทก, งกเงิ่น |
| คลาคลา |
เคลื่อนไป |
| นาเวศ |
เรือ |
| หว้าย |
ว่าย |
| ชลธี |
น้ำ |
| คลาคลาด |
จากไป, พ้นไป |
| เผด็จ |
ตัดออก |
| สระ |
เอาออก, ทำให้หมดไป |
| ก้าง |
กั้ง, กั้น |
| อาสูร |
สงสาร, เอ็นดู, กังวล |
| เหย้า |
บ้าน, เรือน |
| รำเพย |
พัดโชยแผ่ว ๆ |
| คนธ์ |
กลิ่นหอม |
| เต้า |
ไป, เดินทาง |
| ทุ่ม |
ทับ, ถมลง |
| เกลือก |
เกรงว่า |
| กุสุเมศ |
กุสุม + อิศ = ดอกไม้ |
| อัปสร |
นางฟ้า |
| บั้น |
เบื้อง, ครั้ง |
| รอน |
ตัด |
| ซั้น |
รีบ, ถี่ติดๆ กัน |
| มาโนช |
เกิดจากใจ หมายถึงความรัก |
| ประดาษ |
ลำบาก, ไม่ดี |
| จรลิ่ว |
เที่ยวไปไกล |
| มฤธู |
มฤธุ ความหวาน |
| นงแถง |
นางซึ่งงามดั่งดวงจันทร์ |
| ลรรลุง |
ระลุง ใจเป็นห่วงถึง |
| เพ็ง |
เพ็ญ เต็ม หมายถึงพระจันทร์เต็มดวง |
| เหน้า |
หนุ่ม, สาว |
| รำไพ |
ดวงอาทิตย์ (รวิ) |
| แกว่น |
แกล้วกล้า |
| รึง |
ร้อน, ระอุ |
| ถั่นถั่น |
เร็วๆ, รีบเร่ง |
| บารนี |
ปานนี้, ป่านฉะนี้ |
| เผด็จ |
ตัดออก |
| ยุพมาลย์ |
ดอกไม้แรกผลิ |
| ลิวโลด |
จากไปไกล |
| วิมล |
ปราศจากมลทิน |
| เซี่ยม |
เสี้ยม, ทำให้แหลม |
| นิยม |
กำหนด |
| เท้า |
เท่า |
| สอย |
บ่ง |
| ค้อม |
โค้ง, โก่ง |
| ฉลอง |
ข้าม, พ้นไป |
| ชุบ |
รวม |
| มลัก |
เห็น, มาก |
| โดร |
พิโดร = กลิ่นหอม |
| รำพา |
น่าจะตัดมาจาก “รำเพยพา” |
| ผาย |
เผย, ระเหย |
| หม้อย |
ม่อย, หลับไม่สนิท |
| รวยรวย |
ระรวย |
| เลวง |
ฟุ้งไป |
| ยรรยวน |
ยั่วยวน |
| กระเวน |
วนเวียนอยู่ |
| เข้า |
ข้าว |
| มวย |
มวยผม |
| สรวง |
สวรรค์ |
| สรรพ์ |
ทั้งหมด |
| เทว |
สอง, เทวภาคย์ = แบ่งออกเป็นสองส่วน |
| หน้อย |
หน่อย, น้อยหนึ่ง |
| คาม |
หมู่บ้าน |
| ถ้าง |
ถาง, ทำให้เตียน |
| ลำเนา |
ที่อยู่ |
| รางชาง |
สวยงาม |
| ไฉง |
ฉงาย ตัดมาจาก “ฉงนฉงาย” หมายถึง สงสัย |
| เหล้น |
เล่น |
| ม้วย |
สิ้น, หมดไป |
| เผือ |
ตัวเอง เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑ |
| ปีบ |
เสียงร้องของเสือ |
| พิไร |
คร่ำครวญ |
| ขลั้ง |
คลั่ง, กลัดกลุ้ม |
| เขา |
คนอื่น, คู่รักอื่น |
| ยล |
เห็น, มองเห็น |
| จบ |
ทั่วทุกแห่ง |
| จลาด |
ตลาด |
| อ้าว |
ร้อนระอุ |
| หวู้ |
วู่, เสียงลมพัด |
| แบใบ |
กางใบเรือ |
| ตราด |
กราด, สาดไป |
| บง |
มอง |
| ไถง |
ดวงอาทิตย์ |
| สระคุ่ม |
ตะคุ่มๆ ไม่ชัดเจน |
| ล่ง |
โล่ง, ไม่มีอะไรกีดขวาง |
| ชำลาย |
ทำลาย |
| ล่าว |
แตกไป |
| สาวสมุทร |
นางมณีเมขลา |
| ทำงล |
ความทุกข์, หนักใจ |
| ทัง |
ทั้ง |
| ธเรศ |
ทรงไว้ หมายถึงแผ่นดิน |
| ราก |
อาเจียน |
| เขาสมมุข |
เขาสามมุข |
| ไฉง |
สงสัย |
| ธาดา |
พระพรหม, ผู้สร้าง |
| จี่ |
เผา, ไหม้ |
| สอบ |
กระสอบ, ถุง |
| แหม้น |
แม่น, เหมือน |
| ดะ |
ใส่ลง |
| บ่อน |
ตำแหน่ง, สถานที่ |
| ฆาน |
จมูก |
| ปราณ |
ลมหายใจ |
| โขลก |
กะโหลก (โขลก = ขะ – โหลก) |
| นง |
นาง, หญิงงาม |
| จาว |
นม |
| ยุคล |
คู่, ทั้งสอง |
| ถัน |
นม |
| ปริยุทร |
ปริย (ที่รัก) + อุทร (ท้อง) = ท้องของนางที่รัก |
| หย้าน |
ย่าน, บริเวณ |
| ระลุง |
ใจห่วงถึง, เป็นทุกข์ถึง |
| กมเลศ |
กมล + อิศ, ดวงใจ |
| เคี้ย |
อยู่ |
| เกลี้ย |
ชักชวน, ทำให้ไล่เลี่ยกัน |
| ภู่ |
แมลงภู่ |
| ตระบอก |
ดอก |
| ม่าย |
ปราศจาก, ไม่มี |
| อุตรา |
ลมที่พัดจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ในต้นฤดูร้อน |
| คันโดง |
เสากระโดง |
| ร่าว |
ราว, ราวกับ |
| ติง |
ไหวติง, เคลื่อนไป |
| เงี้ยว |
งู |
| เลว |
ไปรบ, ไปในทัพ |
| แม้ว |
อ่านว่า แม้ – วะ ตัดจาก แม้ว่า |
| ดำเกิง |
ขึ้น |
| นางรมย์ |
ชื่อเกาะ |
| เจียร |
เนิ่นนาน |
| ราศ |
ตัดจาก “นิราศ” = จากไป |
| ทุเร |
ลำบาก |
| ราศ |
ตัดจากคำว่า “นิราศ” จากไป |
| มาน |
มี |
| ข้อย |
ตัวเอง สรรพนามบุรุษที่ ๑ |
| อ่อน |
นางที่รัก |
| ไกร |
มาก, ยิ่ง |
| วาฬ |
ปลาวาฬ |
| จุมพล |
รวมกำลัง, ชุมพล |
| โขดง |
เสากระโดง |
| ผกา |
ดอกไม้ |
| แจรง |
กระจายออก |
| ประเหล |
เหมือน, ราวกับ |
| นิธี |
ทรัพย์, ขุมทรัพย์ |
| หว้าง |
ว่าง, เปล่า |
| ขัว |
สะพาน |
| แสระ |
แซะ = เอาเครื่องมือแบน ๆ เช่นตะหลิวหรือเสียม แทงเบาๆ โดยรอบแล้วช้อนขึ้นให้หลุดร่อนจากที่เดิม |
| สะพัง |
บ่อน้ำ, หนองน้ำ |
| ไฉง |
ฉงาย, สงสัย |
| ชลุ |
ทะลุ |
| บง |
มองดู |
| ห้อย |
ละห้อย |
| สนธเยศ |
สนธยา + อิศ = เวลาใกล้ค่ำ |
| ลันลุง |
ระลุง = เป็นทุกข์ถึง |
| ขลั้ง |
คลั่ง |
| ถลม |
ถล่ม |
| พยุ |
พายุ, ลมพัดแรง |
| ผรัศสุราม |
ปรศุราม คือ รามสูร |
| สาตร |
อาวุธ |
| ธรณิศ |
ธรณี + อิศ = แผ่นดิน |
| โอฆ |
ห้วงน้ำ |
| เมขล |
นางมณีเมขลา |
| มณฑล |
บริเวณ |
| ทฤษฎี |
เห็น, มองเห็น, มองดู |
| วรเวค |
เคลื่อนไปอย่างเร็ว |
| เพิก |
เพิกเฉย, นิ่งเฉย |
| สันโดษ |
ลำพัง |
| หล้ม |
ล่ม, แหลกไป, ป่นไป |
| บรรจถรณ์ |
เตียง, ที่นอน |
| แนม |
แนบ, ชิด |
| กรรแจะ |
กระแจะ, เครื่องหอม |
| เกศินี |
มีผมอันงาม |
| สีภู่ |
สีเหมือนปีกของแมลงภู่ |
| ยูง |
นกยูง |
| เสนียด |
หวี |
| คาบ |
ครั้ง, คราว |
| มลัก |
เห็น, มาก |
| โนเน |
อ้อนแอ้น, แบบบาง |
| มยุร |
นกยูง |
| เฉวียน |
บินฉวัดเฉวียน |
| ฉวาง |
ขวาง |
| สบู |
พบู, งาม |
| มายูร |
นกยูง |
| กุโงก |
นกยูง |
| ภูรโดก |
นกโพระดก |
| จักโกระ |
นกชนิดหนึ่งกินแสงจันทร์เป็นอาหาร |
| บุรบุ่น |
นกชนิดหนึ่ง |
| ทำงล |
ความทุกข์, หนักใจ |
| มนท์ |
เฉื่อยช้า, อ่อนแอ |
| วาฬ |
ปลาวาฬ |
| คล่ำ |
มากมาย |
| รางวัด |
รังวัด, วัด |
| อัศดร |
ม้า |
| อัสดง |
ตกไป, ล้มไป |
| มยุเรศ |
นกยูง |
| โทน |
เดี่ยว, ลำพัง, ผู้เดียว, กลองชนิดหนึ่ง |
| ถงาด |
ชะโงก, เงื้อม |
| เว้ |
ว้าเหว่, เดียวดาย |
| ถ้อง |
ทาง |
| โบย |
ตี |
| กะทง |
กระทงเรือ |
| กวัด |
แกว่งไปมา |
| โขดง |
เสากระโดง |
| บ่อน |
สถานที่ |
| คุง |
คง, คงอยู่ |
| ชุม |
รวม |
| หน้อย |
น้อย, หน่อยหนึ่ง |
| ประนัง |
ประชุม, รวมกัน |
| ดำเลิง |
ทำให้รุ่งเรือง |
| มล้าง |
ล้าง, ทำให้หมดไป |
| กุณฑ์ |
ไฟ |
| ดาษ |
มากมาย |
| ดวง |
ดอก |
| พิโดร |
กลิ่นหอม |
| ผอูน |
น้อง , หญิงที่รัก |
| ฉม |
กลิ่นหอม, หอม |
| ปรีเยศ |
ปรีย + อิศ = ที่รักยิ่ง |
| ค้อม |
โค้ง, น้อมลง |
| บง |
มอง |
| เติบเต้า |
นมใหญ่, เต้าใหญ่ |
| ไฉง |
ฉงาย, สงสัย |
| แสนสาตร์ |
อาวุธจำนวนแสน |
| ระลุง |
เป็นห่วงถึง |
| ยา |
รักษา, ทำให้หาย |
| แดยัน |
แทบขาดใจ |
| สาโรช |
ดอกบัว |
| ดำฤษณ์ |
ความกำหนัด |
| ภิราม |
พิราม = งาม |
| รึก |
รึกต์ ความว่างเปล่า |
| จิ่ม |
ใกล้, เกือบจด |
| เฟือน |
เลือนไป, จางไป |
| โกศ |
ดอกไม้ตูม, ฝัก, กระพุ้ง |
| ดวงไถง |
ดวงอาทิตย์ |
| ว่างเว้ |
ว่างเปล่า, ว้าเหว่ |
| กวัก |
บิน, กระพือ |
| ละคาบ |
แต่ละครั้ง |
| ดูตาง |
ดูต่างหน้า |
