ภาคคำอ่านปัจจุบัน

[๑] ที่ถูกควรเป็น“ทรง”

[๒] อ่านว่า “เป็นทอนท้าว”

[๓] คำว่า “นาง” ที่ถูกควรเป็น “บา”

[๔] ที่ถูกควรเป็น “บา”

[๕] อ่านว่า”สะเมน”

[๖] ที่ถูกควรเป็น “ทัดทรง”

[๗] คำว่า “โช” นี้ที่ถูกควรเป็น “โชค”

[๘] คำว่า “ปุตโต” หมายถึง “ลูกชาย”

[๙] คำว่า “คัพภ์” หมายถึง “ครรภ์”

[๑๐] อ่านว่า “นามมะหน่อ”

[๑๑] คำว่า “เมโฆ” นี้ แปลว่า “เมฆ”

[๑๒] ต้นฉบับเขียนว่า “ไหงร”

[๑๓] คำว่า “มาดา” นี้แปลว่า “แม่” มาจากคำว่า “มาตา” ในภาษาบาลี

[๑๔] เข้าใจว่าผู้จารคงจารตก

[๑๕] ที่ถูกควรเป็น “เมื่อจัก”

[๑๖] ที่ถูกควรเป็น “หูฮากาลโยค”

[๑๗] ที่ถูกควรเป็น “ผญา”

[๑๘] คำว่า “หงัด” นี้ย่อมาจากคำว่า “สงัด”

[๑๙] “สัพพะ” แปลว่า “ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุกสิ่ง, ทุกอย่าง”

[๒๐] ต้นฉบับเขียนว่า “อุดอนกุะลุะทีป”

[๒๑] น่าจะเป็น “ยินดีได้”

[๒๒] น่าจะเป็น “สูรย์แจ้ง”

[๒๓] ที่ถูกควรเป็น “หนํ่า ๆ ต้าน”

[๒๔] น่าจะเป็น “สงวน”

[๒๕] ที่ถูกควรเป็น “อุดรกุรุทีป”

[๒๖] ที่ถูกควรเป็น “กลองเสพนันเนือง”

[๒๗] ที่ถูกควรเป็น “สองให้ยืนยาว”

[๒๘] ที่ถูกควรเป็น “ค้อมเมื่อ”

[๒๙] ที่ถูกควรเป็น “คาบมาถวายเจ้า”

[๓๐] ที่ถูกควรเป็น “มาแล้วน้อมถวาย”

[๓๑] ต้นฉบับว่า “บุะออก”

[๓๒] ที่ถูกควรเป็น “กงจักรแก้ว”

[๓๓] ที่ถูกควรเป็น “แฝงเจ้าปำรือ”

[๓๔] ที่ถูกควรเป็น “พระยอดเมืองเป็นเจ้า”

[๓๕] ที่ถูกควรเป็น “พระธรรมแลพระสงฆ์”

[๓๖] ที่ถูกควรเป็น “พยับแดดได้”

[๓๗] ที่ถูกควรเป็น “วุฏฐิ” (ฝน)

[๓๘] ที่ถูกควรเป็น “ดอยสัตตะ”

[๓๙] ที่ถูกควรเป็น “เลยหอบอุ้ม”

[๔๐] ที่ถูกควรเป็น “ฮ่วน ๆ ฟ้า”

[๔๑] ที่ถูกควรเป็น “วัสสา” (ฝน)

[๔๒] ที่ถูกควรเป็น “พระยาหลวงคันคาก”

[๔๓] ที่ถูกควรเป็น “มื้อสืบมื้อ”

[๔๔] ที่ถูกควรเป็น “เถิงกีบฝ้า”

[๔๕] ที่.....ไว้เพราะใบลานถูกหนูกัดขาด ควรเติมดังนี้ “ทังม้าเนกนอง แต่นั้น แถนจิ่ง เอ่ยปากต้าน ถามดูหาเหตุ”

[๔๖] ข้อความตรงนี้เข้าใจว่าผู้จารคงจารตก ควรเพิ่ม ดังนี้ “สูนี้ ลุกประเทศด้าว ไหนแท้บอกมา ตูนี่ ลุกประเทศด้าว ชั้นชื่อชุมพู พุ้นแล้ว”

[๔๗] ที่ถูกควรเป็น “ปากกล่าวต้าน”

[๔๘] ใบลานขาดหาย ควรเติม ดังนี้ “พระยาแถนหลวง ปุนน้ำฟ้า”

[๔๙] ที่ถูกควรเป็น “เมืองล้านทีปคน”

[๕๐] ที่ถูกควรเป็น “ฟาดหมอนฟุนฮ้าย”

[๕๑] ที่ถูกควรเป็น “ลงโผดชุมเขา”

[๕๒] ที่ถูกควรเป็น “ออกปักตูวังกว้าง”

[๕๓] ที่ถูกควรเป็น “ซะเพิกช้าง ขาวเผือกฉัททันต์”

[๕๔] ที่ถูกควรเป็น “หลายส่ำช้าง สารต้นเฮื่องา”

[๕๕] ที่ถูกควรเป็น “อ้าปากฮ้อง”

[๕๖] ที่ถูกควรเป็น “ลามไปไหม้”

[๕๗] ที่ถูกควรเป็น “ราชาไท้”

[๕๘] ที่ถูกควรเป็น “ผันผ่ายังหิน”

[๕๙] ที่ถูกควรเป็น “สองเสมอโสพาบ”

[๖๐] ที่ถูกควรเป็น “เหตุว่า”

[๖๑] ที่ถูกควรเป็น “ดีกะดัดแท้”

[๖๒] ที่ถูกควรเป็น “ไตรยะจักรเจ้า”

[๖๓] ที่ถูกควรเป็น “ออกจากท้อง” คำว่า “ท้อง”และ “ห้อง” นี้ในภาษาบาลีใช้คำเดียวกันคือคำว่า “คพฺภ”

[๖๔] ที่ถูกควรเป็น “ภูมีเจ้า”

[๖๕] ที่ถูกควรเป็น “สามวาแขน”

[๖๖] ที่ถูกควรเป็น “หาบเอามาแล้วแด่”

[๖๗] ใบลานขาดหาย ควรเป็น “ทรงแผ่นชุมพู”

[๖๘] ใบลานขาดหาย ควรเป็น “หากแม่น”

[๖๙] ควรเพิ่มเป็น “ลือชา เจ้าเฮย”

[๗๐] ใบลานขาดหาย

[๗๑] ใบลานขาดหาย

[๗๒] ควรเพิ่มเป็น “ปางนี้สืบมา”

[๗๓] ควรเพิ่มเป็น “เป็นเหล่าบริวาร”

[๗๔] ควรเพิ่มเป็น “ริจนาแล้ว”

[๗๕] ใบลานขาดหาย

[๗๖] ควรเพิ่มเป็น “นิพฺพานปจฺจโย โหตุ”