๏
| ร่าย๏ ศรีศรีสวัสดิมงคล | วิมลมิ่งเมืองสยาม |
| งามเงื่อนเกื่อนทิพย์ฟ้า | จรรโลงหล้าเลืองชม |
| ปานสวยมภูวนารถ | เตรียกไกรลาศคีรี |
| เป็นศรีอยุทธ์ยยาวโยชน์ | เพราะเพื่อโพธิ์ใบบุญ |
| ละคึกขุนขี่เกล้า | เจ้าเศวตกุญชรไชย |
| ยศเกรียงไกรเกรียรติคคึก | เดชพรรฦกเลื่องหล้า |
| เฟื่องฟุ้งฟ้าฟอดดิน | ฝึกพิริยพฤนท์ห้าวหาญ |
| ผลาญเสี้ยนเศิกชรบาบ | ขุนเข็ญคาบข่าวขาม |
| หวามหวูกลัวทท้าว | น้าวเอาเมืองมาออก |
| ดอกไม้เงินทองถวาย | ผายสีมากว่ากว้าง |
| มลังโศกให้สุข | ดับกลิยุคให้เย็น |
| เผด็จเข็ญให้ขาด | ประชาราษฎร์สำราญ |
| มวญมหุรการเกริกไกร | ไชย ๆ ชรเลืองหล้า |
| ยศยิ่งยศเจ้าฟ้า | เฟื่องไท้ใดเทียม ท่านแฮ ฯ |
| ๑๏ อยุทธยายศโอ่อ้าง | อวดสวรรค์ เล่นฤๅ |
| ฤๅพระอิศวรสรร | เศกด้าว |
| ฤๅฤทธิบุญบรรพ์ | บรมราช รังฤๅ |
| สรรพ์สนุกนิสมบัติท้าว | เทพไท้ใดเสมอ ฯ |
| ๒๏ อารามอร่ามท้อง | ธราดล |
| ไตรรัตน์เรืองสากล | ก่ำหล้า |
| นำสัตว์สู่สถล | ทิพยโมกข์ เมืองเอย |
| เจอดแจ่มใจดินฟ้า | เฟื่องฟื้นฝึกบุญ ฯ |
| ๓๏ พุทธรูปพระก่องแก้ว | มรกต |
| สฐิตราชอารามพรต | เพริศแพร้ว |
| โปรดสรรพสัตว์ทศ | ทิศนบ เนืองเอย |
| ครองพิภพเย็นแผ้ว | อยู่เพี้ยงพุทธองค์ ฯ |
| ๔๏ ปราสาทแซงยอดแพร้ว | พรายฉาย |
| กนกรัตนโสมสาย | สุกพริ้ม |
| ฉลุเฉลาเมลืองลาย | เลงโลด ลิ่วแฮ |
| เล่ห์จะล่องฟ้ายิ้ม | เยี่ยมเย้ยเวชยันต์ ฯ |
| ๕๏ ควรยอวรยศเจ้า | จอมพงศ์ |
| เห็นแม่นมุนิวงศ์ | แว่นรู้ |
| รอยเทพอัญเชิญลง | ครองโลก ไส้แฮ |
| มาก่อบารมีกู้ | ภพพื้นพูนเกษม ฯ |
| ๖๏ พระญาณส่องโลกเพี้ยง | ภาณุมา |
| เลี้ยงโลกดุจจันทรา | ร่มร้อน |
| สนองหนุนพระศาสนา | ตรงแน่ว |
| เผด็จเข็ญผดุงค้อน | โลกขึ้นเคียงสวรรค์ ฯ |
| ๗๏ พระคุณพระควบฟ้า | ดินปัน ปูนฤๅ |
| พระยศพระลอยสวรรค์ | เลิศล้วน |
| พระทัยพระทรงธรรม์ | สิบทัศ เที่ยงแฮ |
| พระเดชพระดุจม้วน | ทวีปไว้ในกร ฯ |
| ๘๏ กอบมไหสุริยส่ำคฤ้ๅน | ศฤงคาร |
| กอบนักสนมนางงาน | หนุ่มหน้า |
| กอบขุนมุขมาตยหาร | สารเศวต |
| กอบแกว่นพลเพียบหล้า | สลักมล้างอรีกระลี ฯ |
| ๙๏ เย็นอกทวยธเรศเพี้ยง | โพธิ์ทอง |
| แสนริปูฤๅปอง | อาจเอื้อม |
| มานบบทละออง | ขอออก พระนา |
| เอาแต่ตนตกเงื้อม | บาทไท้ทุกเมือง ฯ |
| ๑๐๏ เสนาะเสียงทุกส่ำผู้ | ถวายพร ท่านแฮ |
| สาวบ่าวสโมสร | ชื่นช้อย |
| จากเมียมลักเกลากลอน | เพราะยิ่ง เพราะนา |
| ซอนิราศโคลงจ๊อย๑ | แอ่วแจ้วจับใจ ฯ |
| ๑๑๏ เยินยอพระยศไท้ | ทรงธรรม์ |
| บรรทึกเฉลิมเจิมขวัญ | ปราชญ์ไว้ |
| หวนถึงทุกข์โศกศัลย์ | เสียวสวาท เรียมเอย |
| โอ้ว่าจะนิราไร้ | รักน้องครองสงวน ฯ |
| ๑๒๏ แถลงปางนิราสน้อง | นงพาล |
| สุดโศกสุดสงสาร | สุดเศร้า |
| บเริ่มราชกิจการ | กรรมพี่ แล้วแม่ |
| มิร้างก็จำร้างเจ้า | พี่แล้วจำเป็น ฯ |
| ๑๓๏ เรียมจะโดยสมเด็จเจ้า | จอมเมลือง โลกเอย |
| เสด็จพยุหยาตรเมือง | เก่ารั้ง |
| จำบำราศบุญเรือง | รองบาท พระนา |
| โอ้แต่นี้จะตั้ง | แต่ร้อนสกนธ์กรม ฯ |
| ๑๔๏ โหยตระชักชิดเนื้อนั่ง | แนบนวล |
| สองกระซิกกำศรวญ | สะอื้น |
| ซบพักตร์ผอักอวล | อิงแอบ กันเอย |
| ยามแลยามฤๅฟื้น | ไผ่น้ำชลนัยน์ ฯ |
| ๑๕๏ แต่พลบโศกสยบใกล้ | สุริยกาล แล้วแม่ |
| เสนาะสุโนกขันขาน | เร่งร้าง |
| คำโอษฐ์จะสั่งสาร | แสนเทวษ วายเลย |
| อัก ๆ สะอึกสะอื้นค้าง | ขัดแค้นลำเค็ญ ฯ |
| ๑๖๏ แม่ซบพักตร์ทุ่มทิ้ง | ทับเพลา พี่นา |
| พลางพี่รับขวัญเอา | จิตต์เจ้า |
| ชชิดเช็ดสุชลเบา | สะไบโบก ผิวแม่ |
| ประพรั่นขวัญหายเช้า | ตรู่แล้วจะลา ฯ |
| ๑๗๏ ผยุงกายกรโอบอุ้ม | ผโอนอิง อกเอย |
| โลมลูบสรรพางค์พิง | พุ่มเต้า |
| ปลอบสมรอย่าวอนวิง | วายโศก เทอญแม่ |
| เรียมจะสั่งสารเจ้า | จุ่งเจ้าจำสาร ฯ |
| ๑๘๏ อยู่ดีศรีสวัสดิ์เท้อญ | โฉมฉาย |
| จุ่งเสงี่ยมสงวนกาย | จิตต์เจ้า |
| อย่าเตร็จเกลือกอันตราย | ระมัดมั่น ตนเอย |
| อุส่าห์ใส่บาตรเช้า | ค่ำน้องภาวนา ฯ |
| ๑๙๏ โอดวงวชิรชู้ชื่น | ชูใจ พี่เอ๋ย |
| ยอดรักยอดอาไลย | ยิ่งล้ำ |
| เยียวหาว่าเรียมไกล | นับเนิ่น วันเอย |
| จากแม่ยามเดียวช้ำ | ชั่วร้างแรมปี ฯ |
| ๒๐๏ นิ่งเทอญแม่นิ่งร้อง | เพลาเพลา เทอญแม่ |
| โศกจะเสียนวลเยาว์ | อย่าอ้อน |
| แรงบาปบำราศเรา | ราก่อน แม่เอย |
| บุญบขาดคงค้อน | ชีพค้อยคืนถนอม ฯ |
| ๒๑๏ สงสารสองแก้มยิ่ง | ใยยอง |
| สารสรสใดปอง | เปรียบได้ |
| ยามโศกกำสรดนอง | ชลเนตร นางฤๅ |
| เป็นคร่ำคราบอาบไล้ | สลดแก้มเกสร ฯ |
| ๒๒๏ พิศถันทิพยมาศแม้น | โกมล |
| สัมผัสเพ็ญกรอล | อ่อนน้ำ |
| ยามจากแม่ทอดตน | ตีอก โอดฤๅ |
| อักเสกสองนมซ้ำ | ใช่ช้ำมือชม ฯ |
| ๒๓๏ อาสูรสาโรชสร้อย | สระประทุม ทิพย์แม่ |
| กำเลาะผกากรรพุม | พุ่มลื้น |
| กรรลงพี่ลงขลุม | เคลือกอาบ ละอองแม่ |
| แขมบฤดีรื้นรื้น | จะร้างดูโรย ฯ |
| ๒๔๏ อ้าโฉมเฉลิมโลกล้ำ | วรลักษณ์ พี่เอย |
| ตนจากฝากใจรัก | ร่วมเชื้อ |
| แม้ทรวงพี่พางฟัก | แฟงผ่า ภาคฤๅ |
| ภาคจะแล่งแบ่งเนื้อ | แนบน้องครองสงวน ฯ |
| ๒๕๏ เชยรสบรู้อิ่ม | เอมใจ พี่เลย |
| ฤๅจะเด็จแดใย | ยากแท้ |
| โฉมเฉลาเฉิดไฉไล | แลลเลิศ โลกเอย |
| เด็กกำดัดฟ้อแฟ้ | ฝากน้องหนไหน ฯ |
| ๒๖๏ เชิญโฉมแม่ฝากห้อง | หกสวรรค์ ได้ฤๅ |
| เกรงเทพไทชิงกัน | แก่งแย่ง |
| ฉุกเกิดศึกสวรรค์สรรพ์ | สุรมอด หมดฤๅ |
| หมื่นโลกพลอยตายแล้ง | บาปได้เรียมเดียว ฯ |
| ๒๗๏ จะฝากสิบหกเท้า | พรหมาน เล่านา |
| พรหมพระฤทธิเรืองญาณ | อยู่ด้วย |
| ฉุกโฉมสำเร็จฌาน | เฉยพี่ เสียแม่ |
| เรียมจะกลัดเกลศม้วย | ม่ายชู้ชมใคร ฯ |
| ๒๘๏ จะฝากประเทศด้าว | ดินแดน ใดนา |
| ทุกเทศทุกไทแสน | เสน่ห์น้อง |
| มอบองค์อุมาแมน | ศิวมุ่ง ชมแม่ |
| มอบพระลักษมีพ้อง | พิษณุเจ้าจะกวน ฯ |
| ๒๙๏ ลอบนุชลอยน่านน้ำ | วนวัง ได้ฤๅ |
| ฉวยภุชงค์ฉกผัง | ผาดเคล้า |
| จะเจาะสุเมรุฝัง | แฝงแม่ ไว้แม่ |
| เกรงพระไพรปจิติเจ้า | เจาะชู้ชิงชม ฯ |
| ๓๐๏ จะแบกบงกชแก้ว | เกาะกาย ไปฤๅ |
| เกรงแต่แดดลมชาย | ชอกคล้ำ |
| นุชเนาเกลือกอันตราย | ดำริ ไฉนนา |
| อยู่ก็ช้ำไปก็ช้ำ | สุดรู้เรียมสงวน ฯ |
| ๓๑๏ แสนยากฝากทั่วแล้ว | รลุงถอน ใจเอย |
| ปรับทุกข์ฤทัยสมร | แม่ข้อง |
| ครั้นเรียมพิไรวอน | ฝากจิตต์ เจ้านา |
| สบฤทัยท้าวน้อง | รับน้ำคำเรียม ฯ |
| ๓๒๏ เดียวงามสามแผ่นอ้าง | อาจระวัง ได้ฤๅ |
| โฉมบควรฝากฝัง | โลกหล้า |
| ฝากใจแม่เรียมหวัง | ใจอุ่น ใจเอย |
| ดีกว่าฝากดินฟ้า | ฝากเจ้าใจดี ฯ |
| ๓๓๏ ห้องหอขอหับห้าม | แหนสมร |
| สมรอย่าลงดินดอน | สะดุดเสี้ยน |
| เตียงเขนยที่นางนอน | เตือนนุช นอนนา |
| นอนและปิดมุ้งเมี้ยน | ม่านกัั้งระวังโฉม ฯ |
| ๓๔๏ ราชกิจสุดฤทธิ์รั้ง | ดำรง อยู่แม่ |
| เกรงราชอาญาปลง | ชีพด้วย |
| บัดตายตระบัดคง | คืนชีพ เรียมฤๅ |
| เจ็บจะอยู่สู้ม้วย | กอดแก้วเกิดคืน ฯ |
| ๓๕๏ บุญใดนำสบชู้ | โฉมพเธ พี่เอย |
| บาปสิ่งใดดลเห | ห่างห้อง |
| เพรงพรากนกเขาเร | รังร่อน ไปฤๅ |
| จำพี่จำจากน้อง | เพื่อเนื้อเวรไฉน ฯ |
| ๓๖๏ ว่นๆ นัยนเนตรว้า | วิงวิง ใจเอย |
| เอนแอบอรอาลิงค์ | ละห้อย |
| จนจิตต์จวบจวนจริง | จำจาก แล้วแม่ |
| ขอพี่เชยชมน้อย | หนึ่งแล้วจะลา ฯ |
| ๓๗๏ จูบปรางสองข้างย้าย | ยักชม เชยแม่ |
| จูบค่างคางคอคม | อะเคื้อ |
| จูบพักตร์จูบผากผม | จูบโอษฐ์ แม่เอย |
| จูบหว่างนมจูบเนื้อ | จูบนิ้วเชยขนอง ฯ |
| ๓๘๏ จำจิตต์ปลิดสวาทลี้ | ลาสมร มาแม่ |
| แม่ด่วนโดยโกรยจร | จากห้อง |
| ลงจากอัฑฒจันท์ถอน | ฤทัยท่าว ลงเอย |
| ใจระริกๆร้อง | ช่วยด้วยดวงใจ ฯ |
| ๓๙๏ สังเวชนุชวิ่งเข้า | เคียงผงม พี่นา |
| ยาจิตต์เยียวยาดม | ดับเปลื้อง |
| ผจงยืนย่างทุกข์ระทม | ระทวยอ่อน อกเอย |
| แม่ค่อยพยุงกายเยื้อง | ยาตรยั้งยังเฉนียน ฯ |
| ๔๐๏ ลาลงนาเวศน้ำ | ตาไหล |
| เรือเคลื่อนอกคลอนไหว | วุ่นว้า |
| เหลียวหลังสั่งลาใจ | จะขาด |
| แลทอดอาลัยหน้า | แม่หน้าอาลัย ฯ |
| ๔๑๏ ลับตาเลือดตกทุ้ง | ทุกระเด็น เจียวแม่ |
| อ้าแม่เอยเรียมเห็น | เมื่อกี้ |
| เป็นใดแม่มาเป็น | หลัดหลัด เจียวเอย |
| มาพรากอกเรียมลี้ | ลับเลี้ยวแลหาย ฯ |
| ๔๒๏ ตีตนก่นโศกช้า | ครวญโฉม มาแม่ |
| เรียมร่ำลำคลองโครม | ครั่นคฤ้ๅน |
| เสียงโศกดั่งเสียงโหม | โรงเรี่ย ทางเอย |
| สองขอกคนตื่นตื้น | แตกตั้งตาดู ฯ |
| ๔๓๏ ออกจากคลองหลอดน้ำ | ไหลโชน เชี่ยวแฮ |
| คลื่นขย้อนเรือโยน | โยกโย้ |
| แลเหลียวเปลี่ยวทรวงโหน | ใจห่วง แม่เฮย |
| เรือรี่รอใจโอ้ | อกว้างอาทวา ฯ |
| ๔๔๏ ถึงวัดตองปุตั้ง | ตาแสวง |
| ตองบเห็นปุแซง | ปลูกสร้าง |
| เสมอรักแม่ปุแปง | ปนปะ เรียมฤๅ |
| นางก็ค้างเรียมค้าง | รักค้างคารา ฯ |
| ๔๕๏ บางลำพูพิศพื้น | ลำพู |
| ลาดพาดเลเพดู | เปิดเปิ้น |
| ลำภาคพธูฟู | พูกะเพื่อม อยู่เอย |
| กะเดียมกะตากปากเอิ้น | อวดโอ้อายบาง ฯ |
| ๔๖๏ บางขุนพรหมพระเจ้า | ใจบุญ กูเอย |
| พักตร์สี่ธขี่ขุน | ห่านเหี้ยม |
| แลบพบพระคุณ | ขอฝาก แม่รา |
| ท้าวบรับทุกข์เฟี้ยม | รีบฟ้าฤๅแฝง ฯ |
| ๔๗๏ มลักเห็นโรงเล่าน้ำ | นรกานต์ กูเอย |
| ย่านบาปเรียมบหาญ | เสพสู้ |
| เมาใจพี่เหลืออาน | ใจอด แล้วแม่ |
| เมาแต่รักรสชู้ | ค่ำเช้าเมาเสมอ ฯ |
| ๔๘๏ บ้านปูนปูนแจดแจ้ | ใจขาม |
| ใครมลักมักมากปาม | ปากไหม้ |
| กลหลงเกลศกาม | กัดอก กูเอย |
| ปวดยิ่งปูนปาดไส้ | แสบปิ้มปูนปาน ฯ |
| ๔๙๏ บ้านลานแลมิ่งไม้ | เสียดแซม |
| ลานบเลี่ยนเลาแขม | ขัดข้อง |
| ลานเกลียงทิพย์หรอมแหรม | แลระรื่น กูเอย |
| ลาญรฦกลานน้อง | สนุกลื้นลาญถวิล ฯ |
| ๕๐๏ เห็นใดใจเร่าร้อน | รวนเร |
| จะใคร่คืนหลังเห | ห่วงหน้า |
| รฦกโฉมแม่โนเน | นวลนะแน่ง เรียมเอย |
| ใจพี่เพียงชิงช้า | แกว่งคว้างกลางหน ฯ |
| ๕๑๏ บางจากชื่อจากด้วย | จากใด จากเอย |
| จากบเจ็บจากใคร | กี่ครั้ง |
| ฤๅเหมือนพี่เจ็บใจ | จากสวาท มาแม่ |
| จากชื่นจากชมทั้ง | จากบ้านมาบาง ฯ |
| ๕๒๏ สามเสนเพรงพระเจ้า | จมชล |
| ชุมฉุดสามแสนคน | ห่อนขึ้น |
| ขอพระเพิ่มพรผล | กระมลมิ่ง แม่รา |
| ดินคร่าฟ้าฉุดคฤ้น | เคร่าถ้าอย่าลอย ฯ |
| ๕๓๏ หลักหินปักถิ่นด้าว | แดนจักร |
| บอกขาดขงเวียงหลัก | แหล่งห้วน |
| หลักโศกปักทรวงรัก | เร่ร่อน มาเอย |
| จะขาดเขตต์เทวษด้วน | แด่นร้างปางไฉน ฯ |
| ๕๔๏ บางพลัดยินชื่อแค้น | ใจคอ |
| เจ็บเพราะเรียมพลัดหอ | พลัดห้อง |
| พลัดสุขก็ทุกข์พอ | แรงพี่ แล้วแม่ |
| ยังมิหนำซ้ำพ้อง | พบบ้านพลัดบาง ฯ |
| ๕๕๏ ถึงบางบอกชื่อพร้อง | เพราะเสียง |
| ซ่อนซื่อสองบางเคียง | คู่เค้น |
| เสมอนุชร่วมเรือนเรียง | รสรัก เรียมนา |
| สองซื่อถือสัตย์เร้น | ซ่อนไว้ในทรวง ฯ |
| ๕๖๏ วัดสร้อยทองถะเถือกเที้ยร | ทองทำ |
| หวนคิดสร้อยจะขาบคำ | อะเคื้อ |
| สังวาลย์เวี่ยเฉวียงรำ | ยวนบ่า เจ้าฤๅ |
| งามระยับจับเนื้อ | แม่เนื้อนพคุณ ฯ |
| ๕๗๏ บางละมุดคิดละมุดน้อง | ในกะทง |
| เคยพี่เชิญโฉมยง | ปอกป้อน |
| บางคาบพี่ประสงค์ | สมรยั่ว หยอกเอย |
| แย้มแต่เม็ดในปล้อน | เปลือกปลิ้นปลาบทรวง ฯ |
| ๕๘๏ ตลาดแก้วคิดแก้วเฉก | วชิรฉาย |
| ตลาดแม่ครรไลหลาย | หล่างมื้อ |
| แสนสาวบ่าวโชยชาย | ชมเพรียก |
| โอ่สะอาดนาดนวยซื้อ | ตลาดลี้ลามา ฯ |
| ๕๙๏ เครื่องครัวใครไป่ต้อง | เตือนตัก แม่เลย |
| เบ็ตเสร็จการเรือนรัก | รอบรู้ |
| ยลเรียมกระหายชัก | เรียมร่ำ ฤๅแม่ |
| ซับทราบสิ่งใดสู้ | เสาะซื้อเสร็จทำ ฯ |
| ๖๐๏ สรรพันการช่างเจ้า | ผจงดี |
| เทียบเครื่องเอกโทตรี | หยดย้อย |
| ชาวแม่ชื่นชมฝี | มือมิ่ง |
| ร้อยช่างชุนช่างร้อย | ปักร้อยแปดเป็น ฯ |
| ๖๑๏ คิดยามเรียมแกล่กล้ำ | กระยาหาร |
| ผัดพักตร์นั่งแนบพาน | เพ่งยิ้ม |
| พลางวีแซ่พลางสาร | เสนอบอก |
| เรียมอร่อยพลอยเพลินลิ้ม | โลดลิ้นเหลือหวาน ฯ |
| ๖๒๏ จากงามปามโศกซ้ำ | แสนระกำ มาแม่ |
| ฤๅรับกระยาคำ | หนึ่งเข้า |
| จะกลืนขื่นขมรำ | ฦกแม่ คอยแม่ |
| รินสุชลปนเคล้า | คลื่นแค้นคอคาย ฯ |
| ๖๓๏ ตะนาวศรีสีน้องใช่ | ชาวตะนาว |
| สีแม่สีใสสาว | สะอ้าน |
| พิศขำก็ขำขาว | ควรสวาท แม่เอย |
| สีตะนาวขาวด้าน | ดื่นบ้านตะนาวศรี ฯ |
| ๖๔๏ บางสีทองถิ่นนี้ | ทองไหน |
| ถวิลว่าสีทองสะไบ | เพริศพริ้ม |
| ผิวพักตร์แม่นวลใย | ยามห่ม สะไบฤๅ |
| สมกับสีทองปิ้ม | แปดน้ำคำทอง ฯ |
| ๖๕๏ ตลาดขวัญขวัญเนตรเนื้อ | นวลงาม |
| ยามกลับตลาดยาม | หยุดยั้ง |
| ไปเห็นพี่จะถาม | ใครเล่า นาแม่ |
| ขวัญจะเทียบโต๊ะตั้ง | แต่งให้ใครกิน ฯ |
| ๖๖๏ ขวัญใจไกลสุขเศร้า | ศรีทรง |
| ขวัญอ่อนนอนเอองค์ | โอดถ้า |
| สุษุมชาตินาฏนวลผจง | ใจขลาด อยู่แม่ |
| นอนจะหวาดผวาคว้า | พี่คว้างขวัญหาย ฯ |
| ๖๗๏ นางสงวนนวลแต่น้อย | ตรุณา มาฤๅ |
| เท้าแต่เพียงพสุธา | บต้อง |
| สงสารบเดียงษา | สักสิ่ง ใดเลย |
| แต่มโหรสพน้อง | ห่อนได้ไปแล ฯ |
| ๖๘๏ ปางมาร่วมพุ่มเพี้ยง | พิสมัย พี่ฤๅ |
| วอนพี่ไปประณาไมย | พระแก้ว |
| ยลยักษ์วิ่งหวีดไหว | ใจดั่ง นี้แม่ |
| เยียวอยู่คนเดียวแล้ว | อยู่ได้ฉันใด (แม่เอย) ฯ |
| ๖๙๏ กรรมใดมาเด็ดแก้ว | กับตน กูเอย |
| เรียมตกกลางหาหน | บ่นบ้า |
| ศรีเมืองอยู่เมืองทน | ทุกข์เทวษ วายฤๅ |
| ต่างบเห็นหน้าหน้า | ทอดทิ้งตนตาย ฯ |
| ๗๐๏ นาวาชายใกล้ท่า | ชลธาร |
| แสร้งชื่นชมสลมมาลย์ | มิ่งไม้ |
| สวนศรีทรสายสานต์ | สุขร่ม รื่นเอย |
| แบะผกาไม้ไหล้ | เลิศล้วนหวนหอม ฯ |
| ๗๑๏ การเกดกลกลิ่นแก้ว | เกศผม เจ้าฤๅ |
| หอมลำดวนควรชม | กลิ่นแก้ม |
| นมนางนึกถึงนม | นุชนาฏ เรียมเอง |
| ดูดอกนางแย้มแย้ม | อย่างยิ้มหยอกเรียม ฯ |
| ๗๒๏ จันทน์หอมหอมหื่นให้ | หฤหรรษ์ |
| เหมือนแม่เนื้อเจือจันทน์ | กลิ่นกล้า |
| จันทน์ผลผ่องเพียงพรรณ | ผิวพักตร์ แม่แม่ |
| นวลยิ่งนวลจันทร์จ้า | แจ่มเนื้อนวลจันทร์ ฯ |
| ๗๓๏ เห็นแตงติดขวั้นร่ม | ใบแฝง |
| นวลแม่ยิ่งนวลแตง | ตกเกลื้อน |
| ปรางคำก่ำสีแสง | ใสสด |
| บเปรียบกึ่งปรางเยื้อน | ยอบช้ำยามชม ฯ |
| ๗๔๏ ใบโบกกลน้องกวัก | กรคระวี พี่ฤๅ |
| องค์ระทวยกัทลี | อ่อนดิ้น |
| ปล้องเฌอแปลกปล้องศรี | สอสวาท |
| แสงโอษฐ์บารนีลิ้น | จี่จิ้มจัดแสง ฯ |
| ๗๕๏ ลมโยนลำโยกแม้น | มารยา |
| โอ้อำพาดูดุ๊พา | พี่ค้าง |
| ชงโคเฉกชงฆา | เชิงไขว่ |
| สังเวชเต่าร้างร้าง | เต่าได้อาทวา ฯ |
| ๗๖๏ เล็บนางนึกเล็บน้อง | นางลง เล็บฤๅ |
| หว้าพี่ว่าวอนปลง | ปลิดเปลื้อง |
| แทงทวยแม่ระทวยองค์ | อายอับ พี่ฤๅ |
| พะยอมมิอยากยอมเยื้อง | หยิกยื้อยิงยอม ฯ |
| ๗๗๏ เถาวัลย์พันไม้โอบ | เอวรึง |
| กลพี่โอบเอวกลึง | ก่ายเกี้ยว |
| รากเถากระหวัดถึง | ฐานราก เฌอเอย |
| รำฦกวัลลีเลี้ยว | เล่นว้างเอววัน ฯ |
| ๗๘๏ ลมลงทรงกลิ่นไม้ | หอมจรุง ใจเอย |
| กลอยกลิ่นเสาวคนธ์ปรุง | ประเนี้อ |
| ภมรม่วลเมาฉฉุง | ฉมทราบ รสฤๅ |
| กลพี่เมารสเกื้อ | กกชู้ฉมสงวน ฯ |
| ๗๙๏ กระดังงามาลิซ้อน | สุรภี พี่เอย |
| หอมเล่ห์แพรสีศรี | ร่ำย้อม |
| หวนหอมพิกุลฝี | มือมิ่ง แม่ฤๅ |
| ร้อยระเบียบเสียบส้อม | ส่งให้เรียมชม ฯ |
| ๘๐๏ ต้นรักเหมือนต้นแรก | รักอนงค์ พี่นา |
| สละเกี่ยวกาหลงหลง | สละชู้ |
| บงจากพิบากบง | ใจจาก มาแม่ |
| ระกำเพราะกรรมจำสู้ | โศกซ้ำระกำทรวง ฯ |
| ๘๑๏ มลักเห็นต้นโศกเศร้า | โศกหมอง |
| โศกบเทียมโศกของ | พี่ไข้ |
| สุกกรมบ่มราคดอง | แดเดือด มาเอย |
| ไม้บสุกเรียมไหม้ | ก่อนไม้สุกกรม ฯ |
| ๘๒๏ ดอกซ้อนเคยอยู่ซ้อน | สมศรี แม่นา |
| ดลดอกลามาลี | ลับแก้ว |
| จำปีจะนับปี | จำจาก ไปแม่ |
| จวบประจำเป็นแล้ว | เจ็บปิ้มจำไป ฯ |
| ๘๓๏ ซ่อนกลิ่นซ่อนชู้ชื่อ | เฉลียวใจ |
| เฉลียวว่าเรียมจากไกล | คู่คุ้น |
| ลมพัดบัดใบไหว | หวาดหวั่น ใจพี่ |
| เกรงแต่ใครกระตุ้น | สติเจ้าจะคลอน ฯ |
| ๘๔๏ ลับหลังยิ่งคลั่งคลุ้ม | มัวหมอง นักแม่ |
| เกลือกมิอดใจลอง | เล่นชู้ |
| ดุจจอกจ่อมในหนอง | แหนแน่น เนียนเอย |
| สุดที่เรียมหยั่งรู้ | บ่อเบื้องบุบสลาย ฯ |
| ๘๕๏ เรียมกลับจะแกล้งเลศ | ลองดี ดูแม่ |
| อวยแม่ลุยเพลิงลี | ลาศเต้า |
| แม้สัตย์แม่เหมือนสี | ดารัก รามฤๅ |
| จะทำขวัญแก้วเก้า | แก่น้องสนองคุณ ฯ |
| ๘๖๏ ถึงบางบอกชื่ออ้าง | ธรณี นั้นฤๅ |
| สุดกำหนดธาษตรี | ตราบเสี้ยง |
| ยามยากจากมิตรมี | กายเท่า นี้เอย |
| เที่ยวทั่วธรณีเพี้ยง | ผ่อนร้อนฤๅเย็น ฯ |
| ๘๗๏ ดลตำบลด่านตั้ง | ตะเหลวปัก |
| ขุนด่านเรียกเรือพัก | พี่พร้อง |
| บอกขุนว่าเรือรัก | รึงโศก มาพ่อ |
| มีแต่ทุกข์ประทุกท้อง | เพียบท้องเรือมา ฯ |
| ๘๘๏ ปากเตร็จปากเตร่ร้อง | หาใคร |
| เตร็จเตรียบพี่เตร็จไกล | เตร่ห้อง |
| มาโหยคระหนใน | คลองเคลือก แล้วแม่ |
| เที่ยวเตร็จเตร่เร่ร้อง | ร่ำไห้หาสมร ฯ |
| ๘๙๏ ออกคลองลุแหล่งเจ้า | ภาษี |
| จีนเรียกเบิกเรือตี | แต่ฆ้อง |
| รันทรวงพี่โสกี | คงคู่ ฆ้องเอย |
| จะใคร่เบิกทุกข์ร้อง | เรียกเจ้าในใจ ฯ |
| ๙๐๏ บางพูดคิดเจ้าเพื่อน | พจนา |
| ช่างพูดช่างเจรจา | ช่างร้อง |
| บรรสานบรรเสียงสา | ทรชื่น ใจเอย |
| เรียมจากแม่จะพร้อง | พลอดให้ใครฟัง ฯ |
| ๙๑๏ ป่านนี้นักนิ่น๒เนื้อ | นมพวง พี่เอย |
| กันเกศฤๅกรองดวง | ดอกไม้ |
| สระสนานปริกปรุงจวง | จันทน์ผัด พักตร์ฤๅ |
| ฤๅนั่งคิดนอนไข้ | ขุ่นร้อนคอยเรียม ฯ |
| ๙๒๏ คิดไปใจฟุ้งซ่าน | ซมเซิง |
| ใจจะบ้าใจเชิง | ใช่ใบ้ |
| บ้ามิตรจิตต์ใจกระเจิง | ใจเฝื่อน ใจเอย |
| ใจบเป็นใจให้ | ห่วงเจ้าหัวใจ (ดิรบานี) ฯ |
| ๙๓๏ บางพังเป็นพื้นแผ่น | ดินยัง พังนา |
| รอยว่าทุกข์ประดังดัง | ทุกข์ข้อย |
| แม้ทรวงพี่เป็นหนัง | ผืนแผ่น ดินฤๅ |
| จะเปื่อยพุทะลุย้อย | ยิ่งบ้านบางพัง ฯ |
| ๙๔๏ ถึงบางโควัดบ้าน | อึงอัด |
| โคบเห็นเห็นวัด | เพริศแพร้ว |
| โคทรงพระองค์ทัด | จันทร์ยาตร มาฤๅ |
| พระช่วยประสาทพรแก้ว | กับข้าคืนสม ฯ |
| ๙๕๏ อ้อยขายรายเรียดร้าน | รามัญ |
| บงคิดอ้อยดวงจันทร์ | จักชิ้น |
| จรุงรสบุหงาควัน | เทียนเทียบ มาฤๅ |
| มธุรชิดติดลิ้น | พี่แล้วฤๅลืม ฯ |
| ๙๖๏ ยลตะลุ่มยี่ปุ่นชั้ว | อรชร พี่เอย |
| จานเลื่อมลายทองสมร | มอบให้ |
| ห่อนเห็นแม่บังอร | อิงค่าง อยู่แม่ |
| ยลแต่ชาวไพร่ใช้ | ชอกช้ำใจถวิล ฯ |
| ๙๗๏ ยาจันหมากดิบเจ้า | เจียนจำ ปาฤๅ |
| ผจงจีบพลูเหลืองลำ | แสล้ม |
| กานพลูกรบูรรำ | หัดรส ให้ฤๅ |
| ขวดจรไนใส่แง้ม | หีบไม้มฤดมา ฯ |
| ๙๘๏ สงสารทุกสิ่งน้อง | นางหา มาแม่ |
| จากจะนับทีวา | เหี่ยวแห้ง |
| แรมรสดำฤษณา | ไฉนนาฏ เรียมเอย |
| ตรอมวิตกอกแล้ง | สวาทแล้วเหลือทน ฯ |
| ๙๙๏ บ้านใหม่บใหม่แม้น | สมญา |
| เรือนรุกรุงมุงคา | แฝกฟี้ |
| คิดหอระหงฝา | กระดานใหม่ แม่เอย |
| งามตระหง่านปานนี้ | นุชน้องครองไฉน ฯ |
| ๑๐๐๏ สงสารเยาวอยู่ห้อง | อาทวา ใจแม่ |
| เย็นย่ำยามไสยา | เยี่ยมมุ้ง |
| ไป่เห็นพี่จะหา | หาเปล่า แล้วฤๅ |
| จะทอดกายฟายฟุ้ง | เฟียดไหม้ใจกะสันฯ |
| ๑๐๑๏ จะกอดเขนยแนบเนื้อ | นอนคระหึม ฤๅแม่ |
| สะไบพี่เปลี่ยนจะคฤม | คลี่หุ้ม |
| จะชื่นอุราจึม | ใจเท่า พี่ฤๅ |
| สะไบจะปิดพักตร์คลุ้ม | คลั่งแล้วใครโลม ฯ |
| ๑๐๒๏ เผยแกลแลซ้ายลอบ | เหลียวขวา แม่ฤๅ |
| ปางเมื่อสระพักตรา | ตื่นเช้า |
| ไป่เห็นพี่คอยตา | ตากคร่ำ อยู่แม่ |
| จะโศกสะอื้นคืนเข้า | หับห้องหวนโหย ฯ |
| ๑๐๓๏ คันฉ่องคันเช็ดหน้า | นวลนาง ไฉนแม่ |
| ผ้าจะซรับสุชลตาง | ซรับน้ำ |
| สางเสยเสนียดสาง | ศกแสก เสียฤๅ |
| จะว่างสระคละคล้ำ | คลี่ซ้องมวยสยาย ฯ |
| ๑๐๔๏ แว่นฉายวางม้านาก | กนกทอง แม่เอย |
| เคยพิมลพักตร์มอง | ผัดแผ้ว |
| สงสารแม่โศกหมอง | ใจจาก พี่ฤๅ |
| น้ำเนตรจะหยดรดแก้ว | ซบก้มกำศรวญ ฯ |
| ๑๐๕๏ แหนบนากจากนุชแล้ว | ลืมถอน ไรฤๅ |
| เล็บจะลืมเจียนนอน | นับนิ้ว |
| ไม้สอยซ่นงางอน | งามสรัพ พี่เอย |
| จากจะวายวาดคิ้ว | ขาดค้างเขียนไร ฯ |
| ๑๐๖๏ โถตะคันเคยอบน้ำ | นวลละออง อาบเอย |
| จะว่างอ่าองค์หมอง | หม่นคล้ำ |
| ปริกปรุงประทิ่นทอง | วายทาบ ทาฤๅ |
| จะลูบแลแต่น้ำ | เนตรไล้ชะโลมสรง ฯ |
| ๑๐๗๏ ยิ่งคิดก็ยิ่งโอ้ | อาไลย แม่นา |
| คิดบสมอกใจ | ข่อนข้อน |
| ดูใดบมีใด | ดับทุกข์ เรียมเลย |
| ยิ่งรักก็ยิ่งร้อน | ยิ่งร้อยพันทวี ฯ |
| ๑๐๘๏ เรือจรจรล่ำเลี้ยว | ลมวู |
| ลุโคกช้าพลูดู | สะดื้น |
| สำลอหลากช้ามลู | แมลงลัก นางเอย |
| โรยเซ่นซอยฝอยฟื้น | น่าน้ำยานาง ฯ |
| ๑๐๙๏ โคกช้าจากช้าโคก | ระคางใจ เจ้าฤๅ |
| พลูทิพย์สัณฐานไฉน | ม่ายม้าง |
| แรมรสสุหร่ายใคร | สรงโสรจ แม่นา |
| แรมชื่นช้าพลูค้าง | โคกร้อนรานระแหง ฯ |
| ๑๑๐๏ ทองหลางรายเรียดน้ำ | แนวสฐาน นี้ฤๅ |
| ฦๅว่าโจรจองผลาญ | ชีพผู้ |
| แม้โจรจะสังหาร | หารฤทธิ์ เรียมฤๅ |
| ใจจะสู้สุดสู้ | ศึกร้างฤทธิ์สมร ฯ |
| ๑๑๑๏ บางหลวงเชิงราคร้อน | ทรวงครวญ |
| เรียมติดการหลวงหวน | ละห้อย |
| เชิงราคคิดเชิงชวน | เชิงร่วม รักแม่ |
| เชิงพี่รู้เชิงร้อย | ช่างรู้เชิงเรียม ฯ |
| ๑๑๒๏ สงสารวันส่งน้อง | นอนหอ |
| นุชบเคยใจคอ | ครึดครื้อ |
| เรียมตรลอกลองขอ | โลมและ เลียมแม่ |
| หวาดจะหนีพี่ยื้อ | ยอบรั้วกลัวเรียม ฯ |
| ๑๑๓๏ เรียมแข้นนุชเคียดแค้น | ขัดขวาง พี่ฤๅ |
| เรียมฤฟังคำนาง | เหนี่ยวเคล้า |
| สังเวชทุเลาคราง | ครวญคร่ำ น้อยฤๅ |
| ต้องค่อยรอรักเล้า | ลูบเล้าเอาใจ (แม่นา) ฯ |
| ๑๑๔๏ เคยนอนสนุกนิแนบเน้น | นมนวล อกเอย |
| กรประกิดกะเบนกวน | แกะนิ้ว |
| เจิมจูบลูบปรางสรวล | เสสวาท แม่แม่ |
| พลางแผละเพลาเยาวพลิ้ว | เพลี่ยงค้อนเคืองขนาง ฯ |
| ๑๑๕๏ ขี้อายแอบซ่อนเร้น | เรียมลอง ใจแม่ |
| ยื้อหยอกเยาวง่าของ | ขอดม้วน |
| แต่สองต่อสองสอง | ราร่าม กันเอย |
| ยังไป่เดียงถนัดถ้วน | ถ่องแท้ทางเกษม ฯ |
| ๑๑๖๏ ปางเรียมลอบเล่นชู้ | ชายา น้อยฤๅ |
| เชิงช่างหึงษ์ประหารฝา | ลอบล้อ |
| ทุบโถประเทียดสา | ใจพี่ ฤๅแม่ |
| ปอบเท่าปลอบยังพ้อ | พี่สู้อดออม ฯ |
| ๑๑๗๏ เรียมผิดเรียมคิดรู้ | อดออม |
| สมรมิตรผิดฤๅยอม | เท่าเผ้า |
| สรรพัตรพี่จะถนอม | ใจแม่ นาแม่ |
| ยังบได้ใจเจ้า | จากได้ใจคอ ฯ |
| ๑๐๘๏ ถึงวัดไก่เตี้ยตก | ตะลึงตรอง |
| รฦกไก่จำเรียงสนอง | สนั่นจ้า |
| แถลงยามพระหามสอง | ราตื่น แล้วแม่ |
| เรียมกระไดล้างหน้า | ไก่แก้วกับสมร ฯ |
| ๑๑๙๏ ถับถึงสามโคกอ้าง | ออกนาม |
| ยินโคกแสยงขนกาม | เกิดเก้อ |
| สงสารโคกยำยาม | แรมรัก อยู่แม่ |
| จะชรลืนลอนเฟ้อ | ใฝ่สร้อยคอยสนาน ฯ |
| ๑๒๐๏ สามโคกบอกโคกน้อย | นารี พี่ฤๅ |
| สามใช่สามโคกศรี | เศษห้า |
| อายโอษฐ์อวดดีหลี | แสลงปาก แล้วแม่ |
| กระเพื่อมพูนนูนฟ้า | ฟ่องเฟ้นเพื่อนสวรรค์ ฯ |
| ๑๒๑๏ บ้านงิ้วยินชื่องิ้ว | ชำงือ |
| จากเจ็บเหน็บใจปือ | ปวดร้าว |
| เจ็บรักระริบคือ | คมกรด นาแม่ |
| ยงยิ่งหนามงิ้วง้าว | งอกแย้งแยงทรวง ฯ |
| ๑๒๒๏ บางกระบือตระบะเบื้อง | กระบือรอน ณรงค์ฤๅ |
| กระบี่ตัดกระบาลตอน | ตกกลิ้ง |
| เสมอคมดาบเวรฟอน | ฟันสวาท พี่แม่ |
| ฉะยอดหัวใจทิ้ง | เทวษไว้ ในนาง ฯ |
| ๑๒๓๏ ยลละเมาะเกาะงอกเงื้อม | งำชล |
| เกาะใหญ่สมญายล | ใหญ่แท้ |
| เกาะรักเกิดกลางหน | หัวอก กูเอย |
| เกาะบแอ้เรียมแอ้ | อกแล้วเหลือทน ฯ |
| ๑๒๔๏ ลานเทลานพร่ำทิ้ง | เทใด |
| วานช่วยเททุกข์ใจ | จากเจ้า |
| นางเททอดอาไลย | ลาญทับ มาแม่ |
| เหลือที่ทนจึ่งเฝ้า | ฝากบ้านลานเท ฯ |
| ๑๒๕๏ บางไทรไทรเทพไท้ | สิงสฐิต นี้ฤๅ |
| โอบพระอนิรุทธ์ฤทธิ์ | ร่อนฟ้า |
| วางสมอุษานิทร | ถนอมแนบ นางเอย |
| วานพระถ่อมถนอมข้า | คู่ค้างคืนสม ฯ |
| ๑๒๖๏ ไป่รับสังเวชอ้อน | วอนไฉน พระเอย |
| ขยับแต่ใบไหวไหว | บเว้า |
| เห็นเผือบมีใด | สนองเดช พระฤๅ |
| น้ำเนตรพอสรงเท้า | ท่านคุ้มคุณสนอง ฯ |
| ๑๒๗๏ ปากสาปประสิทธิทราบแล้ว | บเฉลย พรพ่อ |
| กรสี่ผทมสินธุ์เฉย | ช่างแกล้ง |
| พันเนตรพระเล็งเลย | โลกมนุษย์ ไปฤๅ |
| แปดโสตรฟังบแจ้ง | เจ็บร้อนเรียมไฉน ฯ |
| ๑๒๘๏ ร่ำพลางทางบ่ายข้าม | คำนึง |
| เรืองวกตกวนดึง | ดื่มด้น |
| พลางเรียมเร่งพลขึง | แข็งเรี่ยว |
| เพรียวผงาดผาดวนพ้น | พุ่งเข้าเขตต์แคว ฯ |
| ๑๒๙๏ แสนมหาสาคเรศห้วย | ละหานธาร ใดแม่ |
| เรียมจะโดดโลดหาญ | ห่อนคร้าม |
| ชเลเลกล่มสงสาร | สักกะเปาะ กรเอย |
| สุดที่เรียมจะข้าม | อ่าวพ้นวนตาย ฯ |
| ๑๓๐๏ ยามเย็นสุริเยศเยื้อง | ยอแสง |
| ลุลัดศาลาแดง | แดดคล้อย |
| กำดัดกำเดาแสยง | สยองอก เรียมเอย |
| แลเล่ห์สายเลือดย้อย | หยาดน้ำตาเรียม ฯ |
| ๑๓๑๏ สองตราบจรีจรอกทึ้ม | ภูมิฐาน |
| ออกท่งทิวพฤกษลาน | ลิ่วโล้ง |
| เหมือนฉากช่างเขียนผสาน | ศิขรเมฆ ไม้เอย |
| วงรอบขอบเตียงโค้ง | ค่างมุ้งนางนอน ฯ |
| ๑๓๒๏ กระแสสินธุ์ใสสะอาดล้ำ | ไหลเย็น ใจเอย |
| ตระล่งเห็นเป็นแฉว | ว่างเวิ้ง |
| มัตสยาซ่าเซ็นเห็น | ตัวคล่ำ อยู่แม่ |
| กลกะถางนางเลิ้ง | อ่างตั้งกลางชลา ฯ |
| ๑๓๓๏ บงบัวตูมเต่งตั้ง | บังใบ |
| คิดคู่บัวจันทร์ใจ | สั่นเริ้ม |
| ครัดเคร่งเต่งโตไต | ติดอก อยู่แม่ |
| อยากใคร่บีบบัวเยิ้ม | ย่ามยื้อมือเผยอ ฯ |
| ๑๓๔๏ สาหร่ายสายติ่งต้น | สันตะวา |
| เคยแม่ชอบภักษา | กรอดกร้วม |
| กว่าเรียมจะกลับหา | หายาก แล้วเอย |
| จะเก็บผักบุ้งร้วม | ฝากเจ้ายามจน ฯ |
| ๑๓๕๏ จราวจริวซิ่วสร้อยซ่า | สับสน |
| สลาดสลิดลอยหลังชน | ช่อนล้วง |
| กรุมตรีกล่าวพอยล | ยังมาก มายเอย |
| แม้แม่มาจะท้วง | ทักให้เรียมชม ฯ |
| ๑๓๖๏ คางเบือนเหมือนเจ้าเบี่ยง | คางขบวน เบือนฤๅ |
| ปางพี่ยั่วยวนชวน | ชิดเชื้อ |
| นวลจันทร์จะเหมือนนวล | จันทร์แจ่ม ฤๅแม่ |
| เนื้ออ่อนอ่อนเหมือนเนื้อ | อ่อนโอ้อรไฉน ฯ |
| ๑๓๗๏ หวีเกศเพศชื่อนี้ | เยียไฉน ปลาเอย |
| เกศจะมีฤๅไร | ใคร่รู้ |
| แก้มช้ำชื่อฉันใด | ดำนิ นางนา |
| ช้ำช่างปลาแก้มชู้ | ห่อนช้ำไยฉิน ฯ |
| ๑๓๘๏ เพียนทองผะผ่องพ้น | พรรณฉวี เจ้าฤๅ |
| คล้ายแม่ผิวทองสี | สุกเข้ม |
| ปลากรายว่ายวารี | กรายกรีด อยู่ฤๅ |
| กลแม่กรีดนิ้วเม้ม | น่าผ้าลายเรียม ฯ |
| ๑๓๙๏ นางหัดเย็บเมื่อเข้า | ปลาแพง |
| เรียมหัดสานตะแกรง | กระด้ง |
| นวลนางนั่งแนบแผง | ฟูมฟัก พี่นา |
| เตือนว่าสานห้งห้ง๓ | บอกให้เห็นงาม ฯ |
| ๑๔๐๏ ชมพลางจะร้างย่ำ | สายัณห์ แล้วแม่ |
| ฝูงพิหคเหินหัน | คลาศแคล้ว |
| ประอรประเอียงผัน | หาเพื่อน กันนา |
| โจมจิกจรรจาแจ้ว | จับไม้จอแจ ฯ |
| ๑๔๑๏ นกขมิ้นหลืองอ่อนโอ้ | เรืองเรือง ตาเอย |
| ลอยล่องเวหาเหลือง | ชะอ้อน |
| นึกนางถนิมเมือง | นวนขมิ้น แม่นา |
| อวดร่างกางกรฟ้อน | ร่ายร้อยระบำรำ ฯ |
| ๑๔๒๏ โนรีพิศเจ้าพี่ | ประไพสม ศรีนา |
| สีดุจสะไบบัวนม | นาฏป้อง |
| ลายสลาบนกสีชม | พูเลิศ แลแม่ |
| กลเกล็ดพิมเสนน้อง | นุ่งช้ำฉุยฉาย ฯ |
| ๑๔๓๏ สาลิกาดุเหว่าเว้า | ละเวงหวาน ใจเอย |
| แสนเสนาะนิสำนาน | พลอดพร้อง |
| เสมอเสียงแม่บรรสาน | ซอกล่อม พี่ฤๅ |
| กรเร่งรำมะนาร้อง | ร่ำช้าชะวาครวญ ฯ |
| ๑๔๔๏ มลักเห็นนกแก้วส่ง | เสียงดัง เสนาะนา |
| กกคู่คอนเลอหลัง | กิ่งแก้ว |
| โอโอ๊ะแต่นกยัง | สังวาศ กันแม่ |
| สังเวชเรียมมาแคล้ว | คลาศแก้วกกถนอม ฯ |
| ๑๔๕๏ จากพรากจากไม้จาก | รังมา ฤๅแม่ |
| เหมือนพี่พรากคฤหา | หอบแห้ง |
| กระสวนแลกระสา | กระเสาะ ใจฤๅ |
| จับกระสังบอกแส้ง | โศกรู้เรียมกะสัน ฯ |
| ๑๔๖๏ แขกเต้าวานไต่เต้า | ตามลม ไปรา |
| เป็นแขกไปเยือนผทม | ที่ชู้ |
| แถลงสารว่าเรียมกรม | ใจหนัก ณแม่ |
| ให้อนงค์นุชรู้ | เรื่องร้อนเรียมถวิล ฯ |
| ๑๔๗๏ สัตวาวานร่านร้อน | เร็วเอ็น ดูรา |
| เชิญนุชมาทันเย็น | อย่าช้า |
| แม้ช้าจะชวดเห็น | ใจพี่ แล้วแม่ |
| เห็นแต่ศพเรียมถ้า | เถิดเพี้ยงทันเผา ฯ |
| ๑๔๘๏ นกเหินหาข่าวแล้ว | เห็จหัน มาเอย |
| เรียมอยากยินข่าวถลัน | แทบล้ม |
| นกบบอกความตัน | ใจพี่ แล้วแม่ |
| ปิดแต่สะไบนางก้ม | พักตร์ซั้นกรรแสง ฯ |
| ๑๔๙๏ สุริยาลาโลกเลี้ยว | ไศลลง แล้วเอย |
| จวบพระจันทร์ผจง | แจ่มฟ้า |
| หวนว่าพักตร์ยุพยง | ผยองเมฆ มาฤๅ |
| ถนัดว่าเดือนใช่หน้า | นุชน้องเรียมแหนง ฯ |
| ๑๕๐๏ ชมเดือนตะเด่นเรื้อง | รัศมี งามเอย |
| ทรามแต่ตัวกะต่ายสี | สาบไล้ |
| เพ็ญพักตร์แม่หมดฝี | ไฝฟ่า แม่ฤๅ |
| จะเปรียบจันทร์จันทร์ไหม้ | หม่นเศร้าหมางแสง ฯ |
| ๑๕๑๏ ดูใดในสี่ด้าว | แดนสรวง ก็ดี |
| ฤๅชื่นเหมือนดูดวง | พักตร์เจ้า |
| แต่ชมร่องรอยรวง | ไรระเบียบ ทนต์แม่ |
| ยิ่งกว่าชมแก้วเก้า | เกิดล้ำเลิศไศล ฯ |
| ๑๕๒๏ คิดเคยปานนี้นั่ง | ในเฉลียง หอเอย |
| อวยแม่ตามโคมตะเกียง | ครอบแก้ว |
| ผัดพักตร์ชรหมอบเมียง | สมานเนตร เรียมฤๅ |
| นวลประทะประทีปแผ้ว | ผ่องพ้นพิศวง ฯ |
| ๑๕๓๏ ปางเรียมทายกล้องถ่าย | ถนำกำ ไว้แม่ |
| เยาวหยิบชุดจุดประจำ | ป่าวจิ้ม |
| พลางหยิบสลาคำ | วางหัตถ์ พี่แม่ |
| พลางพี่ยุดนางยิ้ม | ยอบสะเทิ้นเมินหมาง ฯ |
| ๑๕๔๏ บางคาบชวนนุชน้อง | จำนรรจ์ |
| อวยแม่อ่านโคลงฉันท์ | แช่มช้า |
| ลิลิตลักพันธ์ | กลอนพาด ไปแม่ |
| เสนาะสำเนียงนุชจ้า | จบแล้วฦๅละเวง ฯ |
| ๑๕๕๏ บางคาบชวนนุชตั้ง | ตีสะกา พะนันนา |
| ลางเปลี่ยนกลกรีฑา | ต่อแต้ม |
| ขวยพักตร์พี่อัปรา | นางร่ำ ไปแม่ |
| พลางแม่หะเหยเย้ยแย้ม | ยั่วย้วนสรวลสรร ฯ |
| ๑๕๖๏ หลัดหลัดมาพลัดน้อง | เนาไกล แล้วแม่ |
| โฉมแม่ปลุกอาไลย | ล่อเล้า |
| ยังคิดพี่ติดใจ | ติดอก อยู่เอย |
| ทั้งติดตาหน้าเจ้า | จากแล้วฤๅลืม ฯ |
| ๑๕๗๏ ถับถึงกลางย่านด้าว | เดือนตก |
| มืดบเห็นทางสะทก | สะท้าน |
| คลำคลองร่องรอยรก | เรียมป่วน ใจเอย |
| อุส่าห์แหวกแฝกฟ้าน | ฝ่าหญ้าหาทาง ฯ |
| ๑๕๘๏ ปะโคกเป็นโขดแห้ง | หาดเหิน |
| คูแคบเข็นคับเขิน | ขัดน้ำ |
| เรียมลงถ่อไถลเดิน | เดาดะ ไปเอย |
| พอสบร่องเรียมซ้ำ | ส่งท้ายเรือโคลง ฯ |
| ๑๕๙๏ ตกลุ่มลมพยุโย้ | โยกยัน |
| ถ่อบถึงดินดัน | มิดด้ำ |
| คลื่นฟัดคัดแคมผัน | เพียงล่ม |
| พอสงบลมพอน้ำ | ท่วมท้องเรือฟูม ฯ |
| ๑๖๐๏ เรือล่มจะกู้ลืม | ลอยเรือ คืนแม่ |
| แต่พุกามเกลศเหลือ | ที่รู้ |
| ยังเป็นบุถุชนเฝือ | รักตราบ ใดนา |
| สุดที่เรียมจะกู้ | เกลศให้กายลอย ฯ |
| ๑๖๑๏ ปากกรานกรานกราบไหว้ | ใครวาน |
| ฤๅปากจะคอยขาน | ข่าวเจ้า |
| บอกสมรอ่อนคำหวาน | วอนพี่ นั้นฤๅ |
| ค่อยหมอบกรานกราบเท้า | บอกถ้อยทางแถลง ฯ |
| ๑๖๒๏ จะหามารยาทแม้น | เสมอสมร มีฤๅ |
| ละม่อมแมนอัปสร | สะพร้อม |
| นั่งเดินและยืนนอน | สงวนเสงี่ยม งามนา |
| จับแต่งานง้อมง้อม | อยู่เงื้อมสงสาร ฯ |
| ๑๖๓๏ ยามนอนนุชนวดไคล้ | ไคลเคล็น พี่แม่ |
| ลางกระพือพัดเย็น | รื่นเร้า |
| บำเรอพี่คือเป็น | เทพบุตร นางนา |
| ยามนิทรากราบเท้า | พี่เที้ยรประดิทิน ฯ |
| ๑๖๔๏ ว่านอนสอนง่ายทั้ง | เกรงกลัว |
| สดับนิโดยใจผัว | แช่มช้อย |
| เรียมสงวนยิ่งสงวนหัว | ใจพี่ อีกแม่ |
| สงวนบผิดใจน้อย | จิตต์น้องจากไฉน ฯ |
| ๑๖๕๏ ยามดึกดาวสว่างด้าว | เดือนดับ |
| ดูดั่งดวงโคมระยับ | ระย้า |
| ลับแลจะแลลับ | แลลิ่ว ลิบเอย |
| อัจกลับจะกลับช้า | ชวดชู้ชมโฉม ฯ |
| ๑๖๖๏ แจ้วแจ้วจักจั่นร้อง | เรไร เรื่อยเอย |
| ว้าว่าเสียงสายใจ | พร่ำพร้อง |
| พลิกถนอมวรนุชไฉน | นอนหวาด ฤๅแม่ |
| ถามเท่าใดใยน้อง | นิ่งได้ไป่แถลง ฯ |
| ๑๖๗๏ นาฬิกาบอกย่ำแล้ว | ฤๅหลับ ลงแม่ |
| เห็นแต่โฉมไว้วับ | คลับคล้าย |
| มะเมอเรียกรับขวัญรับ | มาแม่ เชิญแม่ |
| หว่าผวาขวาซ้าย | ก่นสิ้นสุดเสียง ฯ |
| ๑๖๘๏ เจ็บจากเจ็บหั่นห้ำ | หฤไทย พี่นา |
| สุดจะหยิบยาใด | ดับเชื้อ |
| ยาเดียวยอดยาใจ | จอมสวาท พี่เอย |
| พอจะยาโรคเรื้อ | ราคร้อนเรียมหาย ฯ |
| ๑๖๙๏ ออกลัดลุเขตต์เข้า | คลองตะเคียน แล้วแม่ |
| ดูตะเคียนดาษเดียร | ค่อมโค้ม |
| ขอนางตะเคียนเวียน | ระวังมิ่ง แม่รา |
| ให้แม่ครองชีพโน้ม | เสน่ห์ถ้าเรียมถึง ฯ |
| ๑๗๐๏ ออกคลองจะร้างรุ่ง | เรืองไถง แล้วแม่ |
| แสงหิรัญอุไร | พร่างพร้าง |
| เมฆหมอกชรมัวไข | ขจรร่วง โรยเอย |
| หนาวพิรุณน้ำค้าง | ครั่นแค้นคนึงโฉม ฯ |
| ๑๗๑๏ ถ้าพระพระจะถ้า | คอยถาม เรียมฤๅ |
| เรียมจะขอสั่งความ | เรื่องน้อง |
| แม้สมรแม่มาตาม | เตือนเร่ง เร็วรา |
| บอกว่าคงพบพ้อง | พี่ถ้าวังจันทร์ ฯ |
| ๑๗๒๏ สวนหลวงหลวงบได้ | นำพา |
| คงแต่สวนพฤกษา | โค่นเค้ |
| สวนนุชบุษบาดา | ฤดูดอก แล้วแม่ |
| เรียมพิโยคโยกเย้ | ยับบ้างยังไฉน ฯ |
| ๑๗๓๏ อารามนามชื่อแท้ | ธรรมา |
| เขาเรียกธารมาตรา | ชื่อใช้ |
| แถลงทุกข์ที่นางธา | รมานพี่ นั้นฤๅ |
| ให้ตกธารกรรมไหม้ | อยู่เที้ยรธารมา ฯ |
| ๑๗๔๏ หัวแหลมแหลมเลื้องชื่อ | ใครชม |
| ฤๅเท่าแหลมเนตรคม | นุชค้อน |
| ลับสายเนตรนางสม | แสนโยชน์ มาแม่ |
| ยังนึกปลาบทรวงย้อน | อยู่แล้วเหลือแหลม ฯ |
| ๑๗๕๏ ชาวแพขายแผ่นผ้า | พรรณแพร |
| เครื่องมาศขาวเหลืองแล | เลื่อมพร้อย |
| ขายเพ็ชร์เม็ดพลอยแถง | ถงาดเงื่อน งามเอย |
| ฤๅเทียบแหวนเพ็ชร์ก้อย | ก่องนิ้วนางกราย ฯ |
| ๑๗๖๏ ตรวจสาวทุกทั่วด้าว | แดนสฐาน มาแม่ |
| ฤๅเทียบละอองบทมาลย์ | แม่ได้ |
| ไป่เห็นที่สงสาร | สักหยาด หนึ่งเลย |
| ชอบแต่เป็นช่วงใช้ | เช็ดเท้านางนอน ฯ |
| ๑๗๗๏ นางใดในโลกแม้ | มีดี ก็ดี |
| เขาใช่เพื่อนชีพี | เท่าเผ้า |
| เห็นแลแต่นารี | รักร่วม ใจเอย |
| ควรจะกล่อมกลืนเจ้า | จ่อมไว้ ในแด ฯ |
| ๑๗๘๏ หวังฝากชีพน้องเมื่อ | เรียมมี ชีพนา |
| จะฝากศพมานศรี | เมื่อม้วย |
| มาจากจะฝากผี | ใครเล่า นาแม่ |
| ตายก็ตายตายด้วย | จะได้ ใครเผา ฯ |
| ๑๗๙๏ ยิ่งคิดชลเนตรซั้น | โทรมไหล ลงแม่ |
| คิดก็เหลืออาไลย | พี่แล้ว |
| ปางใดคิดฉันใด | ใดดั่ง นี้เอย |
| จึงจะพลันสมแก้ว | พี่ให้คลายถวิล ฯ |
| ๑๘๐๏ คลองธ่อเป็นธ่อน้ำ | เขาไข |
| ทดซึ่งชลขังใน | อัดอึ้ง |
| ธ่อเนตรพี่นองไหล | เนืองนิตย์ อยู่เอย |
| ทดสุชลโศกฃึ้ง | ไป่สิ้นสุดกระแส ฯ |
| ๑๘๑๏ ถึงวัดเชิงถ้าเคร่า | คอยใคร |
| เชิงพระบเยื่อใย | อยู่ถ้า |
| เรียมจากแม่จงใจ | จองเคร่า พี่ฤๅ |
| ฤๅระคายข่าวช้า | หลากแล้วนางลืม ฯ |
| ๑๘๒๏ วัดนี้เผือแต่น้อย | นักเรียน นั้นฤๅ |
| เคยสำนักนิจำเนียร | อยู่นั้น |
| เจริญวัยคระไลเสถียร | กรุงเทพ ฯ |
| ต้องติดราชการหั้น | ห่อนเมื้อคืนเมือง ฯ |
| ๑๘๓๏ พลางฉลองอุรุเวศรั้ง | รอรี |
| จ่องจอดแพชนนี | เกอดเกล้า |
| ประยุรญาติเกษมศรี | เยือนเยี่ยม เรียมเอย |
| ถามไถ่ทุกข์สุขเซ้า | แซ่ซ้องสโมสร ฯ |
| ๑๘๔๏ เสร็จลามาลุคุ้ง | เขตต์คลอง สระบัวนา |
| บงบมีบัวหมอง | หม่นไหม้ |
| ถวิลสระประทุมทอง | ทิพยมาศ แม่เอย |
| จากจะกลัดกลิบไข้ | ขอดเร้นแรมสนาน ฯ |
| ๑๘๕๏ ถึงจวนจวนเก่าครั้ง | คราวไหน |
| จวนชำระความใคร | ก็ได้ |
| วานจวนชำระใจ | ความทุกข์ พี่รา |
| จวนเจ็บจวนตายให้ | เหือดร้อนรำจวน ฯ |
| ๑๘๖๏ ถึงท่าสิบเบี้ยน่า | สงไสย |
| โอท่าราคาไฉน | ต่ำเตี้ย |
| เสมอจากพี่ยากใจ | จนยิ่ง จนฤๅ |
| จนกว่าท่าห้าเบี้ย | บได้ ใครประสงค์ ฯ |
| ๑๘๗๏ บ้านม่อคิดม่อทั้ง | กะทะทอง |
| นางก่อไฟทำของ | เขี่ยคุ้ย |
| เคยทำไข่หวานสอง | ยามยั่ว ใจเอย |
| อวยพี่ปามปุ้ยปุ้ย | ป่านนี้นอนคอย ฯ |
| ๑๘๘๏ วัดแม่นางปลื้มปลุก | ปลอบใคร |
| นางบเห็นนางไฉน | นิ่งคฤ้ๅม |
| ถวิลถึงแม่ปลื้มใจ | ปลอบจิตต์ พี่เอย |
| ยามสนุกนิเคยปลุกปลื้ม | กลับปล้ำระกำกิน ฯ |
| ๑๘๙๏ ถึงรอเรียมก็รั้ง | เรือรอ ดูรา |
| รออยู่เพราะรอตอ | ตอกตั้ง |
| รอรักเมื่อเริศหอ | รอห่วง มาเอย |
| แรมทุกข์รอถ้าทั้ง | รักทิ้งรอทน ฯ |
| ๑๙๐๏ เรือลิวบรรลุด้าว | ดำบล วังเอย |
| จอดท่าถอนใจรน | ราคเร้ง |
| จากมิตรคิดถึงตน | ตากเทวษ อยู่แม่ |
| ลอยแต่เรือเท้งเต้ง | ตกไร้ใครแล ฯ |
| ๑๙๑๏ เสียดายกรุงเก่าด้าว | ดูอธึก |
| สนุกนิพรรฦกใด | เปรียบได้ |
| ไป่ควรจะเสียศึก | แสนม่าน มันเลย |
| กลายกลับเป็นป่าไม้ | หมดสิ้นสงสาร ฯ |
| ๑๙๒๏ แม้กรุงยังสุขบ้าน | เมืองดี อยู่ฤๅ |
| เราก็ชาวกรุงศรี | หนึ่งบ้าง |
| เมืองเป็นพนาลี | ลำบาก แล้วพ่อ |
| เรียมก็ต้องตกร้าง | ยากไร้ไกลเมือง ฯ |
| ๑๙๓๏ บุญพระจอมเจ้าหาก | ปรุงเปรม |
| สฤษดิวังจันทรเกษม | ก่อสร้าง |
| สนุกนิปลุกใจเอม | อกราษฎ์ร แลพ่อ |
| เทียรผดุงกรุงมล้าง | ล่มแล้วลอยคืน ฯ |
| ๑๙๔๏ จันทรเกษมสนุกนิเพี้ยง | วังสวรรค์ แลฤๅ |
| แต่ที่จากดวงจันทร์ | เจ็บช้ำ |
| มาดลเกษมสรร | สมศุข แล้วแม่ |
| ยิ่งพิโยคโศกซ้ำ | โรคร้ายฤๅเกษม ฯ |
| ๑๙๕๏ ทุกชายเขาแซ่ซ้อง | สุขสานต์ นาพ่อ |
| ร่อระบำรำขาน | ขับร้อง |
| แต่ตนพี่เลวลาญ | ทัคเทวษ อยู่เอย |
| ตรอมวิตกแต่น้อง | พี่นี้นางเดียว ฯ |
| ๑๙๖๏ ทุกไททุกท้าวทั่ว | นิทาน ใดพ่อ |
| จากคู่ควรสงสาร | โศกเศร้า |
| โหยหวนบหึงพาน | พบคู่ ท่านนา |
| แต่พี่ร่ำทรวงเร้า | คู่ร้างฤๅคืน ฯ |
| ๑๙๗๏ ฤดูหนาวหนาวเหน็บเนื้อ | นอนไกล นุชเอย |
| ลมเฉื่อยชายหัวใจ | ริ่วริ้ว |
| อังกุณฑ์อุ่นผืนสะไบ | ระบมแดด ก็ดี |
| ฤๅเท่าอุ่นอายนิ้ว | หนึ่งน้องอังถนอม ฯ |
| ๑๙๘๏ ฤดูร้อนแดดร้อนผ่าว | พอทน |
| พอตากลมชะโลมชล | ชื่นได้ |
| ร้อนแดฤดีดล | ใดดับ ได้เอย |
| ได้แต่ดับโดยไล้ | เสน่ห์น้ำใจนาง ฯ |
| ๑๙๙๏ ฤดูฝนมลเมฆคลุ้ม | ทรวงแครง |
| ชลเนตรคือเผลียงแผลง | พล่านหล้า |
| สายพิชชุ์เปล่งเปลวแสง | สายเนตร เรียมเอย |
| เสียงพี่สุดเสียงฟ้า | ครั่นคฤ้านครวญโฉม ฯ |
| ๒๐๐๏ ดวงเดียวงามล่มฟ้า | ธาษตรี |
| โฉมแม่ปลุกโลกีย์ | กึกก้อง |
| เทพดาทุกราศี | เสริญรูป รักแม่ |
| ลางมนุษย์ติน้อง | เพื่อน้อยใจงาม ฯ |
| ๒๐๑๏ อ้าสองปรางทิพยเที้ยร | ปรางทอง พี่เอย |
| ประธูปทิพย์ใยยอง | ยักยิ้ม |
| จูบฉมชื่นใจของ | เรียมหนัก ณแม่ |
| จากระคายฆานปิ้ม | ป่วยช้ำสลำสลาย ฯ |
| ๒๐๒๏ เคยใดไคลเดาะเคล้น | คลึงดวง แม่นา |
| ปลุกฤดีหื่นหวง | ทั่วห้า |
| ถนอมกอดยอดยันทรวง | แสนชื่น แล้วแม่ |
| จากอ่อนกรกายอ้า | อกโอ้อมหนอง ฯ |
| ๒๐๓๏ เคยสรงสระทิพย์ถ้ำ | นที แม่นา |
| มังกรชูวชิรลี | แล่นเลื้อย |
| เกลือกบุษบ์กระบอกศรี | โสรจสร่าย สร้อยเอย |
| เย็นยิ่งอมฤตย์เจื้อย | จากเจ้าเจียนตาย ฯ |
| ๒๐๔๏ เคยพักต์รสมพักต์รเพี้ยง | พิมพ์เดียว กันแม่ |
| ทรวงเกลือกดำตรุงเกลียว | กล่อมกลั้ว |
| ท้องสแทบอุทรเสียว | สังวาศ แม่นา |
| สนุกนิดินฟ้ารั้ว | ราคเร้งรนสมร ฯ |
| ๒๐๕๏ เคยกรควักไขว่เกี้ยว | กรกัน |
| ไปล่ประหวัดเอววัน | วุ่นว้า |
| ชงฆ์เวียนเปลี่ยนปลีผัน | เพลงพาด แม่แม่ |
| ทุกละบองลองถ้า | ทั่วท้องผทมสวรรค์ ฯ |
| ๒๐๖๏ สบสุขสบโสตแส้ง | กระซาบถาม ความแม่ |
| เคยโอษฐ์อรออกความ | ลับให้ |
| พลางประหยัดยำยาม | รอร่อ รักเอย |
| สรวลสนุกนิไล้ไล้ | เล่นล้วนรฦกเห็น ฯ |
| ๒๐๗๏ เที่ยวรอบขอบฟ้านอก | ซอกแมน ก็ดี |
| จักรวาฬโกฏิแสน | สุขโพ้น |
| ฤๅเทียบพี่เที่ยวแดน | ดงเสน่ห์ นางเอย |
| หลายเล่ห์สนุกนินั้นโน้น | นึกได้ไป่ลืม ฯ |
| ๒๐๘๏ รสไผททิพย์ง้วนเกิด | เดิมกัลป์ ก็ดี |
| รสทิพย์อัปสรสวรรค์ | หกห้อง |
| รสรัตนสุดาจันทร์ | จักรราช รมย์ฤๅ |
| ฤๅเท่ารสรักน้อง | พี่ครั้งคราเดียว ฯ |
| ๒๐๙๏ สุชาดาตยุติ์เยื้อง | หยาดสรวง ลงฤๅ |
| ฤๅรัตนอุดรดวง | แท่งแท้ |
| แปลงโฉมนุชโลมลวง | โลกล่ม แล้วแม่ |
| ดูประเสริฐเลิศแล้ | แต่น้องนางเดียว ฯ |
| ๒๑๐๏ มหิสีศีวราชอ้าง | เอาองค์ แม่ฤๅ |
| แบ่งภาคเป็นโฉมยง | เหยียบแป้น |
| เกศินีกฤษณแลงลง | ลองรูป ฤๅแม่ |
| โฉมจึ่งบาดใจแม้น | แม่เจ้าหัวใจ (พี่เอย) ฯ |
| ๒๑๑๏ พระศุลีมาลอบล้วง | ดวงใจ พี่ฤๅ |
| ฤๅควักมณีเนตรไป | ชุบปั้น |
| เป็นโฉมนุชประไพ | มอบพี่ มาฤๅ |
| โฉมจึ่งบาดตากลั้น | กลัดน้ำใจตาย ฯ |
| ๒๑๒๏ โฉมมณฑาเทพท้าว | ธารทิพย์ พี่เอย |
| เคยชื่นชมดมหยิบ | หยอกได้ |
| ไฉนน้องล่องลมลิบ | ลอยลิ่ว ลับเอย |
| แกล้งจะล่อพอให้ | พี่ม้วยเป็นผี ฯ |
| ๒๑๓๏ วันเดือนปีเลื่อนแล้ว | ลับพักตร์ แม่เอย |
| เรียมตรากโศกโรครัก | รูปน้อง |
| ทุกข์เหลือที่ทุกข์ดัก | ดาลเทวษ อยู่แม่ |
| ทุกข์ทุกหายใจข้อง | เสน่ห์ค้ำคาทรวง ฯ |
| ๒๑๔๏ เคยชื่นทุกค่ำเช้า | ยามเย็น |
| เคยที่เห็นไป่เห็น | ละห้อย |
| หัวใจจะกระเด็น | จากร่าง ไปแม่ |
| ใจพี่ฤๅยังน้อย | อยู่นี้นิดเดียว ฯ |
| ๒๑๕๏ ยามอาบอาบแต่น้ำ | เนตรริน โรยเอย |
| ยามนั่งนั่งทุกข์ถวิล | นั่งไข้ |
| ยามกินก็โกยกิน | ระกำร่ำ มาแม่ |
| นอนก็นอนอนาถไห้ | ห่วงน้องนอนคอย ฯ |
| ๒๑๖๏ ศรีปราชญ์สามปราชญ์ทั้ง | ตรังนรินทร์ ก็ดี |
| จากมิตรคิดกลอนถวิล | กล่อมเกี้ยว |
| โคลงพิพิธสั่งยิน | ยมอยู่ ฤๅพ่อ |
| ฤๅเท่ากระผีกซีกเสี้ยว | โศกร้างเรียมกะสัน ฯ |
| ๒๑๗๏ หน่วงสอรอดาบคั้น | สังขาร เสียฤๅ |
| ตายบตายใจหาญ | แล่เนื้อ |
| สติตริเวรผลาญ | พลัดพราก อีกเอย |
| ห่วงบเห็นหน้าเงื้อ | ง่าง้างงดใจ ฯ |
| ๒๑๘๏ สุดสายนัยน์เนตรส้อง | สอดสมาน แม่นา |
| สุดโสตทราบสำนาน | ข่าวชู้ |
| สุดเสียงจะสื่อสาร | สุดสั่ง แล้วแม่ |
| สุดฤทธิ์พี่สุดรู้ | สุดสู้โศกสมร ฯ |
| ๒๑๙๏ สุดรักหักห่วงชู้ | ครองชนม์ พี่เอย |
| สุดคิดจะคืนระคน | ร่วมสร้อย |
| สุดเหลือกำลังทน | ทุกข์เทวษ ไปแม่ |
| สุดละเหี่ยโหยละห้อย | หอบแห้งหัวใจ ฯ |
| ๒๒๐๏ แม้พี่มีชีพเพี้ยง | พันกัลบ ก็ดี |
| พันมวธๆ ละพัน | โอษฐ์ด้วย |
| โอษฐ์ละโอษฐ์พันอัน | ชิวหะ ก็ดี |
| จะร่ำรักตราบม้วย | ไป่สิ้นเสร็จสาร ฯ |
| ๒๒๑๏ อากาศเป็นสมุดแม้ | เป็นลาน เล่าฤๅ |
| ดินดั่งหมึกละลายธาร | ทั่วท้าง |
| เมรุจดจานปาน | ปากไก่ ก็ดี |
| จาฤกรักเรียมร้าง | ร่ำแล้วฤๅหลอ ฯ |
| ๒๒๒๏ ทุกข์พี่มีรูปเพี้ยง | กายสะกอ แลฤๅ |
| จักรพาฬฤๅพอ | แผ่กว้าง |
| พรหมโลกว่าสูงหลอ | สุดโลก แล้วแม่ |
| จะโตรจกลบลบล้าง | ล่มล้มพรหมสฐาน ฯ |
| ๒๒๓๏ ทรวงพี่เพียงนี้จะ | อาจผจญ โศกฤๅ |
| ฤๅจะรับทุกข์ทน | ท่วมฟ้า |
| ผอุกกระอืดมืดมน | ตาพร่าง แล้วแม่ |
| ทุกข์ตรลบฟ้าหล้า | แหล่งล้วนแลเหลือง ฯ |
| ๒๒๔๏ เพลิงราคโพลงโลกปิ้ม | เป็นควัน แล้วแม่ |
| ชลเนตรพี่ไหลทัน | ดับได้ |
| บุญบเกิดไฟกัลป์ | เถกิงโลก ขึ้นเอย |
| หาไม่มนุษย์เทพไหม้ | มอดม้อยหมดสรวง ฯ |
| ๒๒๕๏ เรียมโศกตายสยบสิ้น | สามวัน |
| ไปสู่ยมบาลควัน | ราคกลุ้ม |
| ยามราชบอาจผัน | พักต์รพบ พี่เอย |
| มาส่งคืนจึงคุ้ม | ชีพค้อยคงเป็น ฯ |
| ๒๒๖๏ ดินละลายหายฟ้าโค่น | ขุนไศล แหลกฤๅ |
| ล้างแต่โลกอาไลย | บล้าง |
| สูรย์จันทรไกษย | สูญกัลป์ ก็ดี |
| ร้างไผทไป่ร้าง | เสน่ห์น้องนิจสิน ฯ |
| ๒๒๗๏ ดับชีพเกิดใหม่ร้อย | พันทวี ไปแเม่ |
| ขอสบโพธิสมศรี | เศกซ้อม |
| เฉกองค์อัครมุนี | ในก่อน กาลเอย |
| ไปนิพพานไปพร้อม | กับเจ้าจึงไป ฯ |
| ๒๒๘๏ นุชเอยพี่ร่ำร้าง | รักนวล นี้ฤๅ |
| ฟ้าและดินยินครวญ | ครั่นก้อง |
| เป็นสุดสำนวนควร | คดีโลก แล้วแม่ |
| ควรแม่ไว้เพื่อนน้อง | ต่างหน้าเรียมนาน ฯ |
| ๒๒๙๏ ใช่เชิงเรียมช่างแสร้ง | เศกสรร นาแม่ |
| เหตุรำฦกคุณขวัญ | เนตรไซ้ |
| ไป่มีสิ่งสนองอัน | ใดอื่น แล้วแม่ |
| ฝากแต่ฝีปากไว้ | เถอดให้ทันเห็น ฯ |
| ๒๓๐๏ ทุกอิริยาอย่าพลั้ง | ลืมหลง เลยแม่ |
| เช้าค่ำควรถนอมองค์ | อ่รไว้ |
| ยามสุขเกษมทรง | ซอกล่อม แม่นา |
| ยามเมื่อนอนเชิญให้ | เห่ช้าพระยาหงส์ ฯ |
| ๒๓๑๏ โคลงนิราสจากน้อง | จำเนียร นี้ฤๅ |
| นายเริกเปรียญเพียร | ผูกไว้ |
| มลักแถลงแต่พาเหียร | หอมปาก ดอกพ่อ |
| ใช่จะเทียบปราชญ์ได้ | ดั่งนั้นนึกแหนง ฯ |
| ๒๓๒๏ นิราสกรุงเก่านี้ | ฤๅนา |
| เรานินามนายมหา | เริกพร้อง |
| เจียมเยาวปัญญา | ยังอ่อน ดอกพ่อ |
| ใช่ฝึกฝีปากร้อง | อวดรู้ดูขวย ฯ |
| ๒๓๓๏ สรวมพรวอนไว้เรื่อง | ราวฉะบับ |
| ทั้งยากภาคย์พูมทรับ | ทราบน้อย |
| ผิดชอบปราชญ์ใดสดับ | ผดุงเปลี่ยน แปลงพ่อ |
| โปรดเปรียบไหมทองร้อย | กึ่งแก้วอลงกร ฯ |
| ๒๓๔๏ องค์กระวีผิดชอบชี้ | เราชม |
| กำลังแต่ปราชญ์ฉลาดลม | พูดเพ้ย |
| ไป่คิดว่าคำคม | ใครกล่าว ไฉนนา |
| ควรบควรสรวลเย้ย | หย่างนี้ยังไฉน ฯ |
| ๒๓๕๏ โคลงเพลงชะเลงเลศชู้ | ชมโฉม นี้ฤๅ |
| ล้วนแต่สังเกลศโลม | โลกไซ้ |
| เป็นการก่อทุกข์โทม | นัสเนื่อง ไปพ่อ |
| เวียนว่ายตายเกอดให้ | อยู่ห้วงสงสาร ฯ |
| ๒๓๖๏ เป็นดำเลิงโสตเพี้ยง | พอสดับ เล่นเอย |
| เท็จบควรจะระงับ | ราคได้ |
| นรชนอย่าควรนับ | ถือเชื่อ เลยพ่อ |
| จะเกิดบาปกรรมให้ | แก่ข้าคนแถลง ฯ |
| ๒๓๗๏ ซึ่งพิไรร่ำร้าง | รักสมร นั้นฤๅ |
| เป็นนิสัยนักกลอน | กล่าวแกล้ง |
| ผิบกล่าวเกลาถอน | เท็จโทษ เสียฤๅ |
| ดุจกระยาหารแล้ง | กับกล้ำกลืนไฉน ฯ |
| ๒๓๘๏ อย่ารักรูปร่างเพี้ยง | พึงชัง นาพ่อ |
| เกิดแก่แปรปรวนรัง | โรคม้วย |
| อนิจจังพระทุกขัง | พระอนัต ตาเอย |
| โสโครกพึงเกลียดด้วย | เน่าน้ำหนองหนอน ฯ |
| ๒๓๙๏ ปลงลงไตรลักษณแท้ | ธรรมดา เทอญพ่อ |
| อาจจะดับดำฤษณา | หมดเชื้อ |
| ดับทุกข์ชาติชรา | พยาธิมอด ม้วยเอย |
| เป็นบรมสุขเมื้อ | อยู่เพี้ยงเวียงเกษม ฯ |
| ๒๔๐๏ วันศุกรเดือนสี่ไซ้ | ศุกลปักษ์ นาพ่อ |
| สามค่ำลุจุลศัก | ราชได้ |
| พันชไมยสตสมพักษ์ร | ยี่สิบ สองแฮ |
| ปีวอกโทศกไซ้ | สฤษดิ์สิ้นเสร็จสาร ฯ |
| ๒๔๑๏ นิ รสุขมาทุกข์ร้อน | รึงใจ พี่เอย |
| ราส รักบำเรอไท | ท่านเต้า |
| กรุง ทวารพดีไกล | กลอยสวาท |
| เก่า ก่อนกรรมใดเร้า | เร่งร้างแรมสมร ฯ |
| ๒๔๒๏ จบ นิราสเรื่องชู้ | แรมเชย |
| บ คู่ควรเราเลย | เล่ห์นี้ |
| ริ ทำร่ำรักเฉลย | ลองเล่น ลองนา |
| บูรณ เพื่อพยายามชี้ | ชื่อไว้ในสยาม ฯ |
| ๒๔๓๏ เสาวภาพสองร้อยสี่ | สิบทศ บทแฮ |
| เติมอีกสองบททัง | กะทู้ |
| ลิลิตหนึ่งสมมต | สามบท แล้วพ่อ |
| เป็นสี่สิบสสู้ | สริทั้งบทรวม ฯ |
----------------------------
-
๑. ในสมุดดำตัวรงต้นฉะบับเดิมมีหมายเหตุด้วยดินสอขาวว่า “จ๊อย” คำนี้เป็นคำลาวแท้ ถ้าใคระจะลอก อย่าเขียนแปลงเป็นจ้อยไปเลย. ↩
-
๒. ในสมุดดำตัวรงต้นฉะบับเดิม หมายเหตุไว้ด้วยดินสอขาวว่า “นักนิ่น คำนี้เป็นคำโบราณ ถ้าใครจะลอก อย่าแปลงเป็นนักนิ่มไป” ↩
-
๓. ในสมุดดำตัวรงต้นฉะบับมีหมายเหตุว่า “ห้ง ๆ คำนี้ ชาวปัจจันตีชนบทเขาว่า คุ่ม ๆ ฦก ๆ นำมาใส่เพราะประสงค์จะให้มีโทพร้อม ↩
