นิราศวัดเจ้าฟ้า

[๑] วันพฤหัสบดี

[๒] สามเณรพัด

[๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เณรหนูพัดหัดประดิษฐ์คิดอักษร”

[๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “กำจัดจร”

[๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “มายาม”

[๖] น่าจะหมายถึงเจ้าครอกข้างในหรือเจ้าครอกทองอยู่ พระอัครชายาในสมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมพระอนุรักษ์เทเวศร์ กรมพระราขวังบวรสถานพิมุขแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ซึ่งถวายเพลิงศพเมื่อข้างขึ้นเดือน ๑๑ ปีวอก อัฐศก ตรงกับ พ.ศ. ๒๓๗๙ ณ วัดอัมรินทราราม

[๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เสด็จ”

[๘] กรวดนํ้า

[๙] สุรา + อำมฤค

[๑๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พระคุณ”

[๑๑] ทำนุ สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ทำนุป”

[๑๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “กระนี้”

[๑๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ต้อง”

[๑๔] เนิน

[๑๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ไน”

[๑๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “รัญจวน”

[๑๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พุ่ม”

[๑๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พรหม”

[๑๙] ตรม

[๒๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ยัง”

[๒๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ไว้”

[๒๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ถนอม”

[๒๓] สมุดไทยเลขที่ ๑ เป็น “กฤษณา” ซึ่งอาจเลือนมาจาก ดำฤษฌา คือ ดิ้นรน อยาก หรือตัณหา

[๒๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “จะคิดมั่งยังคำที่รํ่าบอก”

[๒๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เหมือนโศกตรอมตรึกตรองมาหมองหมาง”

[๒๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เหมือนจืดจางใจแยกไปแตกกัน”

[๒๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เที่ยว”

[๒๘] หมายถึงปลาขนาดเล็กที่ต้องหาวิธีทำให้เนื้อแผ่ออกด้วยวิธีแล่หรือตำเพื่อให้ดูตัวใหญ่ขึ้น

[๒๙] ปัจจุบัน คือ ปากเกร็ด

[๓๐] ลำน้ำเล็กที่ใช้เป็นทางลัดเชื่อมทางนํ้าใหญ่สายเดียวกัน เรียกเป็น เกร็ด ก็มี

[๓๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ล้วน”

[๓๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ มีความเพิ่มก่อนถึงบางพูดว่า “โอ้นึกหวังสังเวชประเภทสัตว์ ต้องขาดขัดคู่ครองจึงหมองหมาง เหมือนอกชายหมายมิตรคิดระคาง มาอ้างว้างอาทะวาเอกากาย ฯ ๏ ถึงบ้านลาวเห็นแต่ลาวพวกชาวบ้าน ล้วนหูยานอย่างบ่วงเหมือนห่วงหวาย ไม่เหมือนลาวชาวกรุงที่นุ่งลาย ล้วนกรีดกรายหยิบหย่งทรงลำอาง”

[๓๓] คนช่างพูด

[๓๔] บรรจง ค่อยๆ ประคอง

[๓๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ลิ้น”

[๓๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เที่ยว”

[๓๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “หัวเราะ”

[๓๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เมื่อ”

[๓๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “กรีด”

[๔๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ขึ้น”

[๔๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ขวาง”

[๔๒] ที่คุ้ง ที่เวิ้ง สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ระแวก”

[๔๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ผัน”

[๔๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พระพายพัดแผ่วผ่าวหนาวสยอง”

[๔๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “มิได้คลาด”

[๔๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เย็นระเยียบ”

[๔๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ล้อม”

[๔๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ภาวนา”

[๔๙] ปฏิพัทธ์

[๕๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “และ”

[๕๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “หาย”

[๕๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “นิพาน”

[๕๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “รูป”

[๕๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ร่มนิโครธน้องไม่เสื่อมที่เลื่อมใส”

[๕๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “มากลางแจ้ง”

[๕๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ถึง”

[๕๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พา”

[๕๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พา”

[๕๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “สูด”

[๖๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ไม่”

[๖๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พอ”

[๖๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “งาม”

[๖๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ล้วน”

[๖๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ใส่”

[๖๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พวกเพื่อนพลอยทิ้งบ้างห่างเป็นวา”

[๖๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ถูกปุ่มปับปากกรีดหวีดผวา” ทำให้เนื้อความอีก ๓ วรรคต่อจากนี้ไม่ปรากฏในสมุดไทยเลขที่ ๒

[๖๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ออก”

[๖๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “คำ”

[๖๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “กล่าว”

[๗๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ว่าท้าวไทพระอู่ทองเธอกองทรัพย์”

[๗๑] สำนวนพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ หมายถึง กษัตริย์พระองค์ก่อน ในที่นี้คือพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

[๗๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ครั้นพระโกฏโปรดปรานประทานแปลง”

[๗๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ที่”

[๗๔] ปัจจุบัน คือ ปทุมธานี

[๗๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แม้น”

[๗๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ใส่”

[๗๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เขา”

[๗๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ไม่ตอบปาก”

[๗๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “คารม”

[๘๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ปลด”

[๘๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เสียดายผิวพักตร์น้องจะหมองโฉม”

[๘๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “น่า”

[๘๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ดูน่ารักรสชาติประหลาดเหลือ”

[๘๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แม้นลอยฟ้ามาเดี๋ยวนี้ที่ในเรือ”

[๘๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “หนัง”

[๘๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “มา”

[๘๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “จะ”

[๘๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ดูภูมิฐานที่ชลาพฤกษาไสว”

[๘๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ถึงอารามนามอ้างวัดนางไทร”

[๙๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ช่วยอุ้มพามาให้เถิดจะเชิดชม”

[๙๑] ถนอม

[๙๒] น่าจะเป็น นุ่มนุ่ม

[๙๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ถนอมแนบแอบอุ้มนุ่มนุ่มนิ่ม”

[๙๔] วัว

[๙๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แต่”

[๙๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “บาง”

[๙๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “หวัง”

[๙๘] สมุดไทยเลขที่ ๖ เป็น “เพลา”

[๙๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “คลอเข้า”

[๑๐๐] ตระกอง แปลว่า กอด สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “อกประคอง”

[๑๐๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ตาบ”

[๑๐๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “สุดจะแลเหลียวหาที่อาศัย”

[๑๐๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ก็”

[๑๐๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “กน”

[๑๐๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เรียน”

[๑๐๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “นภาลัย”

[๑๐๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ถ้าบ้านเมืองเคืองเข็ญจะเป็นเหตุ”

[๑๐๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แต่”

[๑๐๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แล้วก็”

[๑๑๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ลินลา”

[๑๑๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “หอม”

[๑๑๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ซุ้ม”

[๑๑๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แล้ว”

[๑๑๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ทั้ง”

[๑๑๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ไว้”

[๑๑๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ต่อเมื่อไรใครใครรักมาภักดี”

[๑๑๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ด้วย”

[๑๑๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แต่”

[๑๑๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “โก่ง”

[๑๒๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เท่านิ้วพระหัตถ์”

[๑๒๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ศิโรราบกราบก้มบังคมคิด”

[๑๒๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เคารพ”

[๑๒๓] กรุณา

[๑๒๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ทำ”

[๑๒๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ลินลา”

[๑๒๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ใน”

[๑๒๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ไม้ไผ่”

[๑๒๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “หอมระรื่นลำดวนรัญจวนใจ”

[๑๒๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ยิ่งเสียวทรวงง่วงเหงาเศร้าฤทัย”

[๑๓๐] เหงื่อ

[๑๓๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “นิจจาเอ๋ยเคยบำรุงผ้านุ่งห่ม”

[๑๓๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เหมือนหายยศหมดรักมาปลักปลอม”

[๑๓๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ที่”

[๑๓๔] พายุ

[๑๓๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “คนึง”

[๑๓๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “นัยนา”

[๑๓๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เวียน”

[๑๓๘] ตรับ แปลว่า ตั้งใจฟัง สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ตริ่งตรับ”

[๑๓๙] ปล่ง คือ ตลอด จะแจ้ง สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “หวังจะปะพระปรอทที่ปลอดโปร่ง”

[๑๔๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แม้น”

[๑๔๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แก่กลับกลายหนุ่มเนื้อนั่นเรื่อเหลือง”

[๑๔๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เป็น”

[๑๔๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “มา”

[๑๔๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “กลุ้ม”

[๑๔๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พอ”

[๑๔๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พอ”

[๑๔๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “มา”

[๑๔๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เหมือนโกรธขึ้งหึงหวงด้วยช่วงชิง”

[๑๔๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ดูตรองตรอดเตรียมตรอยตรองก๋อยโกร๋น”

[๑๕๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ขู่”

[๑๕๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “สอด”

[๑๕๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เปรียบเหมือนคนช่างสะดึงรู้ตรึงตรอง”

[๑๕๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ว่า”

[๑๕๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ประคอง”

[๑๕๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “กับ”

[๑๕๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แรง”

[๑๕๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เห็นแต่”

[๑๕๘] ถนอม

[๑๕๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “รัญจวน”

[๑๖๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ยาม”

[๑๖๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ปัทม์”

[๑๖๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เชิงผนังหนาแน่นด้วยแผ่นผา”

[๑๖๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “หมอง”

[๑๖๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ทรงจำลองลายหัตถ์ปฏิมา”

[๑๖๕] ตราบ

[๑๖๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ให้”

[๑๖๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ให้”

[๑๖๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ถึงสิ่วขวานผลาญเพนินไม่เยิ่นยู่”

[๑๖๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ใน”

[๑๗๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “มิใคร่จะดับ”

[๑๗๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ให้”

[๑๗๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “โขด”

[๑๗๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “สนิทพิศมัย”

[๑๗๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เคย”

[๑๗๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เย็บระเรื่อยเฉื่อยฉ่ำด้วยนํ้าค้าง”

[๑๗๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “พราย”

[๑๗๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ขอ”

[๑๗๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “จน”

[๑๗๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ปลิว”

[๑๘๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ร่วง”

[๑๘๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “จนดึกดื่นรื่นร่มลมสงัด”

[๑๘๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เป็นขอบเขต”

[๑๘๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “สำเนียงดังตึงเปรี้ยงแซ่เสียงคน”

[๑๘๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ทั้ง”

[๑๘๕] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ที่บนโขด”

[๑๘๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “แสงอุทัยรุ่งขึ้นจึงฟื้นกาย”

[๑๘๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ท่าน”

[๑๘๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “คัด”

[๑๘๙] อาถรรพณ์

[๑๙๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “จนวันตาย”

[๑๙๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ยัง”

[๑๙๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ไป”

[๑๙๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ลงคลุมเครือ”

[๑๙๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ออก”

[๑๙๕] คือ พระยาไชยวิชิต (เผือก) เจ้าเมืองอยุธยา สหายสนิทของพระภู่

[๑๙๖] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ทั้ง”

[๑๙๗] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “มาทีไรได้นิมนต์ปรนนิบัติ”

[๑๙๘] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “บำรุบำรุง”

[๑๙๙] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เปล่งปลั่ง”

[๒๐๐] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ได้หยุดอยุธยา” และชื่ออยุธยาในสมัยต้นรัตนโกสินทร์นั้นหมายถึงกรุงเทพฯ

[๒๐๑] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ที่เขามีดีจาก”

[๒๐๒] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “นารีใดไร้รักอย่าหนักหน่วง จะโรยร่วงรกเรี้ยวแห้งเหี่ยวหาย”

[๒๐๓] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “เมตตา”

[๒๐๔] สมุดไทยเลขที่ ๒ เป็น “ใจ”