| ๏ ดึกดำบรรพ์เบื้องโพ้น |
ทวยไทโล้นเรื่องหลัก |
| ไป่ประจักษ์ตำนาน |
ขานแต่เค้าเดาเหตุ |
| เลศสมเลศปานไฉน |
ในสมัยไกลเกีนนาน |
| ก่อนพุทธกาลลึกลี้ |
สองพันปีกว่ากว่า |
| ไทยังป่ายังเถื่อน |
ยังอยู่เผือนอยู่ถ้ำ |
| แถบแม่น้ำเหลืองลุ่ม |
ก่อนจีนทุ่มครัวเท |
| จากทำเลดอนดอย |
เอเซียน้อยน่านพนม |
| โถมถมไล่ไทเยีง |
ถอยเบีดเปีงทิ้งถิ่น |
| มาทักษิณรย่อร่น |
พ่ายพิษมะหง่ลจีนหลวง |
| ลางควงคู่สมรส |
ลางทรหดเหี่มสู้ |
| อยู่ในหมู่มะหง่ล |
ปนภาษาจารีต |
| แผกผวนอดีตเพรงดั้ง |
ทั้งจีนทั้งไทเลียน |
| เพี้ยนจีนเพี้ยนไทยผสม |
จีนจับนิยมเยี่ยงไท |
| ไทไถ่ไวไถ่ทำ |
การกษิกรรมการทอ |
| ไทเจรีญปร๋อเปรื่องปลุก |
ปางปฐมะยุคเยี่ยมคน |
| จนแสนจนยังใจ |
รักเปนไทเถลีงโลก |
| เสียโชคโยกย้ายสถาน |
สรบโชคทยานย่ำรุก |
| อุกแกล้วลบเหล่าเยีง |
เรีงเอกระเลีดเผ่า |
| เปนเหล่าเหล่าหลายก๊ก |
พอใจยกยอนใต้ |
| ชอบถิ่นไหนเนาแซก |
แผกจีนแผกขอมขบวน |
| จีนเรียกฮวนใจหาญ |
ขอมเรียกซยานใจห้าว |
| ไทสู่ด้าวใดใด |
เรียกตัวไททุกเผ่า |
| เตีมชื่อเหล่าลงท้าย |
เช่นไทอ้ายเหล่าทนง |
| ถึงต่างวงศ์ต่างไผท |
ขอเปนไทเปนจอม |
| ไป่ขอยอมเปนทาส |
สรูปชาติ์ไทปริมาน |
| ราวร้อยล้านร่วมพันธุ์ |
ในปัจจุบันแพร่กลาด |
| คาดถึงยุโรปยังมี |
ฮุงคารีเรียกนาม |
| แต่กรุงสยามยอนพม่า |
พร่าถึงสินธูแถม |
| แหลมสุวรรณภูมิ์เพียบไท |
กระทั่งในจีนะขันธ์ |
| เกาะไต้หวันเมืองญวน |
ควรมหัศจรรย์ |
| ยังคงถวัลยาภิเศก |
แต่เอกเอกะราชย์รัฐ |
| มีบรมกษัตร์สืบพงศ์ |
ทรงอาญาสิทธิ์ |
| เบื้องบูรพทิศเถลีงโลก |
โชคะวิชิต |
| วิศิษฎ์จักรีประยูร |
มูลอ้ายเหล่าเผ่าไท |
| ธำรงมไหศวรรยะจักร์ |
หลักพิภพ |
| ลบสุรศักดิ์ไทผอง |
ครองอมรรัตนโกสินทร์ |
| รามะธิบดินทร์เด่นวงศ์ |
วิกรม |
| สมเด็จมงกุฎเกล้า |
เจ้าชาติ์เจ้าช้างเจ้า |
| จักร์ไท เฉลีมไท |
บารนี ฯ |
| ๏ ไขจริงอิงปวัติ์ครั้ง |
สยามะชาติกาจกั้งตั้ง |
| มิ่งเมือง ฯ |
|
| ๏ เนืองทวยไทท่วมด้าว |
จวนพุทธกาลนั้นท้าว |
| หนึ่งเถลีง ฯ |
|
| ๏ เวิ้งยังซีลุ่มน้ำ |
ขุนอยู่เชียงตู้ก้ำ |
| เกียรติ์ราม ฯ |
|
| ๏ นามขุนมิ่งหยีงห้าว |
จีนบ่อาจเอื้อมก้าว |
| โกบแหน ฯ |
|
| ๏ แดนเสฉวนฉ่าหล้า |
อุดมภักษ์ศักดิ์กล้าท้า |
| วิเทศถวัลย์ ฯ |
|
| ๏ ยุคเลียดก๊กก๊กฌ้อ |
ชุมพล |
| กวนก่อสัตถันดร์สันต์ |
สุขสิ้น |
| เบียฬไทไป่วายผจณ |
จองข่ม เข็ญฮือ |
| สินริบบีบคั้นปลิ้น |
ไปล่พาล ฯ |
| ๏ พ่ายรบหลบลอบปล้น |
รณรัง หยาวพ่อ |
| ไทขุ่นรำคาญดาล |
เดือดแค้น |
| อพยพหลบจากยัง |
ซีหย่อย มารา |
| สู่ย่านน่านเจ้าแคว้น |
ป่าสาว ฯ |
| ๏ แสนโสตถิ์รวยโภชน์พื้น |
ผลาผล ผองพ่อ |
| จับสัตว์ดื่นพนัสราว |
แหล่งเล้า |
| ส่ำสยามต่างตามดล |
แดนใหม่ ประมวลแฮ |
| เรียกถิ่นเถียนด้าวเจ้า |
เจีดไท ฯ |
| ๏ หลายอเลอหลายเหล่าตั้ง |
ตามก๊ก กันเพื่อน |
| ล้วนชาติ์ไทผ่านไผท |
เทีงด้าว |
| เมืองใหญ่แผ่ใจปก |
เมืองแหน่ง น้อยนา |
| ทุกพวกสดวกด้วยน้าว |
เหนี่ยวกัน ฯ |
| ๏ ลางหมู่สู่เวี้งแม่ |
ชเวลี ตกรา |
| ลางหมู่สู่ญวนตวัน |
ออกใต้ |
| ลางหมู่สู่หรดี |
แดนทัก ษิณฤๅ |
| ทุกหมู่เมืองตั้งไว้ |
ศักดิ์สยาม ฯ |
| ๏ นครใหญ่ในน่านเจ้า |
เมืองตาล |
| ขุนอ่องพเยาทรงนาม |
หนึ่งแกล้ว |
| ตีจีนหมิ่นไทอาน |
ฤๅอาจ ตามนา |
| พุทธศกหกร้อยแล้ว |
เลื่องชัย ฯ |
| ๏ ศัตกะที่แปดครั้ง |
สามก๊ก |
| ขุนปกเมืองเงินภิไธย์ |
เบ่งเหี้ยม |
| ขงเบ้งยกทัพบก |
มาปราบ ไทนา |
| จำถ่อมยอมต้วมเตี้ยม |
ต่อจีน ฯ |
| ๏ สิบสองศัตกะเบื้อง |
วงศ์ถัง |
| ขุนผ่านเมืองแสรปีน |
ปกแคว้น |
| ไป่ขึ้นต่อจีนอหัง |
การแผก เพรงพ่อ |
| เดชพ่อหลวงฟ้าแปร้น |
ปราบคืน ฯ |
| ๏ อ้ายเมืองสูงศักดิ์กล้า |
ราวี จีนนอ |
| สยามะชาติ์เอกราชยืน |
หย่งเชื้อ |
| ขุนฟ้าผ่านธานี |
ถนอมอยู่ นานแฮ |
| ศัตกะสิบห้าเอื้อ |
มิตรกรรม ฯ |
| ๏ ภิเศกราโชรสด้วย |
ราชสุดา จีนพ่อ |
| ไทต่อไทไถลทำ |
ท่าร้าย |
| ไทเองก่อเพลงพา |
จีนพินาศ ไทแฮ |
| ปางรัชขุนฟ้าอ้าย |
อ่วนภัย ฯ |
| ๏ ลาปลายกลายกลับขึ้น |
ต่อกรุง จีนพ่อ |
| ศัตกะสิบแปดกุไบล |
ขั่นห้าว |
| นามง่วนสี่โจ๊วปรุง |
เปลี่ยนกษัตริย์ จีนพอ |
| วงศ์ง่วนเฉียวก้าวร้าว |
รบสยาม ฯ |
| ๏ สงครามลามล่อนล้าง |
ผลาญอเลอ ไทเฮ |
| ไทหลบอพยพหลาม |
หลั่นใต้ |
| เชียงแสนรุกแดนขเมอ |
แทบหมด เมืองพ่อ |
| ทิ้งถิ่นน่านเจ้าไร้ |
ราชครอง ฯ |
| ๏ เถีงชเลียงเวียงเก่าด้าว |
อุดรไผท |
| ขอมพ่ายฝ่ายไทจอง |
โจกยั้ง |
| เปนขุนหริภุญชัย |
เฉลีมภาค เหนือนา |
| เมืองใหญ่เมืองน้อยตั้ง |
ต่อมตอน ฯ |
| ๏ หลายขุนหลายเขตล้วน |
เลื่องไกร เกรีกแฮ |
| ศรีสัชนาลัยนคร |
เฃื่องสร้าง |
| กรุงศรีสุโขทัย |
เถลีงราชย์ เล่านา |
| ศัตกะสิบเก้าอ้าง |
อักษร ฯ |
| ๏ หลายรัชมหากษัตร์เจ้า |
นัครินทร์ |
| ยินแต่พระนามะกร |
เท่านั้น |
| ยากรดับจับปวัติ์ถวิล |
ว่าแน่ ไฉนเลย |
| ฟังข่าวขยายคล้ายปั้น |
ป่วนญาณ ฯ |
| พุทธพันแปดร้อยอัฐ |
จัตฬิส ศกพ่อ |
| มีหลักเสลาจาน |
เรื่องแจ้ง |
| สุโขทยะลวิศ |
วงศ์พระ ร่วงเอย |
| เถลีงรัชย์ชัดพ้นแม้ง |
หมกหลอน ฯ |
| ๏ พงศาวดารบั้นเรื่อง |
เมืองเหนือ นั้นรา |
| ไทอยู่ไหนใฝ่นุสร |
เช่นนั้น |
| นิยายผูกลูกนาคเฝือ |
ฟังเลอะ หูแฮ |
| ชาดกยกโย้คยั้น |
อย่างจริง ฯ |
| ๏ บุญพระจอมเกล้าเสด็จ |
ธุดงค์ อุดรเอย |
| ปางผนวชตรวจปวัติ์อิง |
สัตย์อ้าง |
| พบหลักสิลาทรง |
อ่านอรรถ ออกพ่อ |
| จึ่งทราบเรื่องโพ้นข้าง |
เขตชเลียง ฯ |
| ๏ สี่หลักจำหลักไว้ |
หวังเฉลย |
| ข่าวดึกดำบรรรพ์ผเดียง |
เรื่องลี้ |
| โมหะชนซุกซนเลย |
ลับมีด เสียรา |
| ยังแต่หลักต้นนี้ |
แนะเสนอ ฯ |
| ๏ อนึ่งพระสารศาสตร์เชื้อ |
อิตาเลีย ฝรั่งเอย |
| เที่ยววัดฤษีเจอ |
หลักน้อย |
| พามาแต่น่าเสีย |
ใจพิรุธ หลายแฮ |
| ปราชญ์ฝรั่งยังเฝ้าชม้อย |
อ่านคลำ ฯ |
| ๏ อดีตะยุคซุกเงื่อนส้อน |
พงศา วดารเอย |
| เราเกีดปัจฉิมฉนำ |
ยากรู้ |
| หากเดหลักเสลา |
หลายทิศ เสถียรพ่อ |
| ไหนจะสูญสิ้นผู้ |
สืบเพียร ฯ |
| ๏ น่าขอบคุณพระเจ้า |
รามรา ชาแฮ |
| ทรงพระกรุณาเขียน |
อวดไว้ |
| อิกขอบพระคุณมหา |
มกุฏราช เราเอย |
| ค้นหลักอ่านเค้าได้ |
โด่งรบิน สมรบิน ฯ |
| ๏ พอถวิลแถลงเรื่องเชื้อ |
พระร่วงฤทธิเรื้องเนื้อ |
| หน่อไท ฯ |
|
| ๏ ผ่านไผทเหนือน่านโน้น |
เผยอเดชอดีตด้าวโพ้น |
| ผึ่งสมัย ฯ |
|
| ๏ กรงสุโขทัยถิ่นร้าง |
เฉลีมพระเกียรติ์เจ้าช้าง |
| เผือกสยาม ศรียาม แลนา ฯ |
|
----------------------------
