วันที่ ๑๙ เมษายน พ.ศ. ๒๔๖๖ น

​บ้านปลายเนิน คลองเตย

วันที่ ๑๙ เมษายน พ.ศ. ๒๔๖๖

กราบทูล กรมพระดำรงราชานุภาพ ทราบฝ่าพระบาท

องคเสรฐ^๑เธอให้ลูกชายมาถามว่าจะใช้อไรเธอบ้าง เกล้ากระหม่อมก็มานึกได้ทันทีนั้นเอง ว่าถ้าใช้เธอเปนผู้นำของออกไปถวาย เหนจะเหมาะดีเพราะเธอเปนหลานที่ใกล้ แลเธอก็คล่องแคล่วดี ทั้งชาติเธอก็สูง จะเข้าเฝ้าแหนก็สมควร เว้นแต่ยังไม่ได้พูดกับเธอ คิดจะทูลปฤกษาฝ่าพระบาทเสียก่อน ทรงพระดำริหเหนเปนการควรมิควร ขอประทานลายพระหัถให้ทราบเกล้า เกล้ากระหม่อมก็หนักใจอยู่ที่จะวานใคร ๆ เขานำไป เกรงเขาจะมีความรังเกียจเพราะว่าอาจจะเปนทางอันตรายแก่เขาก็เปนได้ ที่ว่าเที่ยวประจบประแจงเจ้านาย เปนเจ้าน่านำของไปถวาย ถ้าองคเสรฐแล้วเหนเปนเสฟทีเดียว

ได้พบหญิงจงสองครั้งแล้ว หนักแลเอื้อเปนอันมาก เกล้ากระหม่อมปล่อยให้เธอจัดตามใจเธอเหนดีทุกประการ

ได้ยินเขาว่าทางไปหาดเจ้าสำราญนั้นลำบากหนัก ถ้ามีเข้าของไปก็ต้องมีเกวียนบันทุก ถ้าเปนจริงดั่งนั้นไม่เตรียมการไว้ก่อน อาจจะไปไม่สำเรจอไรต่าง ๆ ได้ ในเหตุนี้ หวังพระบารมีฝ่าพระบาทจะทรงช่วยอนุเคราะห์ได้ ด้วยตรัสขอให้เทศาฤๅผู้ว่าราชการเมืองเขาช่วยตระเตรียมรับรองส่งเสีย คงสำเรจสดวกทุกประการ.

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรส