|
๏ สุนทรทำคำสวัสดิรักษา |
ถวายพระหน่อบพิตรอิศรา |
ตามพระบาลีเฉลิมให้เพิ่มพูน |
เป็นของคู่ผู้มีอิสริยยศ |
จะปรากฏเกิดลาภไม่สาบสูญ |
สืบอายุสุริย์วงศ์พงศ์ประยูร |
ให้เพิ่มพูนภิญโญเดโชชัย |
อย่าหลงลืมจงอุตส่าห์รักษาสิริ |
ตามคติโบราณท่านขานไข |
ว่าเช้าตรู่สุริโยอโณทัย |
ตื่นนอนให้ห้ามโมโหอย่างโกรธา |
ผินพักตร์สู่บูรพทิศแลทักษิณ |
เสกวารินด้วยพระธรรมคาถา |
ที่นับถือคือพระไตรสรณา |
ถ้วนสามคราจึงชำระสระพระพักตร์ |
แล้วเอื้อนอรรถตรัสความที่ดีก่อน |
จะถาวรพูนเกิดประเสริฐศักดิ์ |
ด้วยราศีที่ชะลอนรลักษณ์ |
อยู่พระพักตร์แต่ทิวาเวลากาล |
ยามกลางวันนั้นว่าพระราศี |
สถิตที่วรองค์ให้สรงสนาน |
พระอุระประสุคนธ์วิมลมาลย์ |
จะสำราญโรคาไม่ราคี |
ครั้นพลบค่ำคล้ำฟ้าสุธาวาส |
ฝ่ายเบื้องบาทซ้ายขวาเป็นราศี |
จงรดน้ำชำระซึ่งราคี |
ห้ามสตรีอย่าให้พาดบาทยุคล |
เสวยนั้นผันพระพักตร์ไปบูรพทิศ |
เจริญฤทธิ์ชันษาสถาผล |
แม้นผินพักตร์ทักษิณถิ่นมณฑล |
ไม่ขาดคนรักใคร่เวียนไปมา |
ทิศประจิมอิ่มเอมเกษมสุข |
บรรเทาทุกข์ปรากฏด้วยยศถา |
แต่ทิศเหนือเหลือร้ายวายชีวา |
ทั้งชันษาทรุดน้อยถอยทุกปี ฯ |
๏ อนึ่งนั่งบังคนอย่ายลต่ำ |
อย่าบ้วนน้ำลายพาเสียราศี |
ผินพักตร์สู่อุดรประจิมดี |
ไม่ต้องผีคุณไสยพ้นภัยพาล |
แล้วสรงน้ำชำระพระนลาฏ |
จึงผุดผาดผิวพรรณในสัณฐาน |
เสด็จไหนให้สรงชลธาร |
เป็นฤกษ์พารลูบไล้แล้วไคลคลา ฯ |
๏ อนึ่งพระองค์ทรงเจริญเพลินถนอม |
อย่าให้หม่อมห้ามหลับทับหัตถา |
ภิรมย์รสอตส่าห์สรงพระคงคา |
เจริญราศีสวัสดิ์ขจัดภัย ฯ |
๏ อนึ่งวันชำระสระพระเกล้า |
อังคารเสาร์สิ้นวิบัติปัดไถม |
ตัดเล็บวันพุธจันทร์กันจังไร |
เรียนสิ่งใดวันพฤหัสสวัสดี ฯ |
๏ อนึ่งภูษาผ้าทรงณรงค์รบ |
ให้มีครบเครื่องเสร็จทั้งเจ็ดสี |
วันอาทิตย์สิทธิโชคโฉลกดี |
เอาเครื่องสีแดงทรงเป็นมงคล |
เครื่องวันจันทร์นั้นควรสีนวลขาว |
จะยืนยาวชันษาสถาผล |
อังคารม่วงช่วงงามสีครามปน |
เป็นมงคลขัตติยาเข้าราวี |
เครื่องวันพุธสุดดีด้วยสีแสด |
กับเหลือบแปดปนประดับสลับสี |
วันพฤหัสจัดเครื่องเขียวเหลืองดี |
วันศุกร์สีเมฆหมอกออกสงคราม |
วันเสาร์ทรงดำจึงล้ำเลิศ |
แสนประเสริฐเสี้ยนศึกจะนึกขาม |
หนึ่งพาชีขี่ขับประดับงาม |
ให้ต้องตามสีสันจึงกันภัย ฯ |
๏ อนึ่งว่าถ้าจะลงสรงสนาน |
ทุกห้วยธารเถื่อนถ้ำและน้ำไหล |
พระพักตร์นั้นผันล่องตามคลองไป |
ห้ามมิให้ถ่ายอุจาร์ปัสสาวะ |
อย่าผินหน้าฝ่าฝืนขึ้นเหนือน้ำ |
จะต้องรำเพรำพัดซัดมาปะ |
เมื่อสรงน้ำสำเร็จเสร็จธุระ |
คำนับพระคงคาเป็นอาจิณ ฯ |
๏ อนึ่งวิชาอาคมถมถนำ |
เวลาค่ำควรคิดเป็นนิจศิล |
จึงศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรนพ้นไพริน |
ให้เพิ่มภิญโญยศปรากฏไป ฯ |
๏ อนึ่งสุนัขมักเฝ้าแต่เห่าหอน |
อย่าขู่ค่อนด่าว่าอัชฌาสัย |
เสียสง่าราศีมักมีภัย |
คนมิได้ยำเยงเกรงวาจา |
อนึ่งเขฬะอย่าถ่มเมื่อลมพัด |
ไปถูกสัตว์เสื่อมมนตร์ดลคาถา |
อนึ่งพบปะพระสงฆ์ทรงศีลา |
ไม่วันทาถอยถดทั้งยศทรัพย์ |
อนึ่งอย่าด่าว่าแดดแลลมฝน |
อย่ากังวลเร่งวันให้พลันดับ |
เมื่อเช้าตรู่สุริยงจะลงลับ |
จงคำนับสุริยันพระจันทร |
อนึ่งเล่าเข้าที่ศรีไสยาสน์ |
อย่าประมาทหมั่นคำนับลงกับหมอน |
เป็นนิรันดร์สรรเสริญเจริญพร |
คุณบิดรมารดาคุณอาจารย์ |
๏ อนึ่งผ้าทรงจงนุ่งเหน็บข้างขวา |
กันเขี้ยวงาจระเข้เดรฉาน |
อนึ่งอย่าไปใต้ช่องคลองตะพาน |
อย่าลอดร้านฟักแฟงแรงราคี |
ทั้งไม้ลำค้ำเรือนแลเขื่อนคอก |
ใครลอดออกอัปลักษณ์เสียศักดิ์ศรี |
ถึงฤทธิ์เดชเวทย์มนตร์ดลจะดี |
ตัวอัปรีย์แปรกลับให้อัปรา |
อนึ่งไปไหนได้พบอสภซาก |
อย่าออกปากทักทายร้ายนักหนา |
ให้สรงน้ำชำระพระพักตรา |
ตามตำราแก้กันอันตราย ฯ |
๏ อนึ่งเครื่องผูกลูกสกดตะกรุดคาด |
เข้าไสยาสน์ยามหลับทับฉลาย |
เครื่องอาวุธสุดห้ามอย่าข้ามกราย |
อย่านอนซ้ายสตรีมักมีภัย |
อนึ่งวันจันทคราสตรุษสารทสูรย์ |
วันเพ็ญบูรณ์พรรษาอัชฌาสัย |
ทั้งวันเกิดเริศร้างให้ห่างไกล |
ห้ามมิให้เสน่หาถอยอายุ |
แม้นสตรีมีระดูอย่าอยู่ด้วย |
ถ้ามิม้วยก็มักเสียจักษุ |
มักเกิดมีฝีพองเป็นหนองพุ |
ควรทำนุบำรุงองค์ให้จงดี ฯ |
๏ อนึ่งนั้นวันกำเนิดเกิดสวัสดิ์ |
อย่าฆ่าสัตว์เสียสง่าทั้งราศี |
อายุน้อยถอยเลื่อนทุกเดือนปี |
แล้วมักมีทุกข์โศกโรคโรคา |
อนึ่งบรรทมถ้าลมคล่องทั้งสองฝ่าย |
พระบาทซ้ายอย่าพาดพระบาทขวา |
ข้างขวาคล่องต้องกลับทับซ้ายมา |
เป็นมหามงคลเลิศประเสริฐนัก ฯ |
๏ อนึ่งว่าถ้าจะจรแลนอนนั่ง |
สำเนียงดังโผงเผาะเกาะกุกกัก |
คือคุณผีปีศาจอุบาทว์ยักษ์ |
ใครทายทักถูกฤทธิ์วิทยา ฯ |
๏ ขอพระองค์จงจำไว้สำเหนียก |
ดังนี้เรียกเรื่องสวัสดิรักษา |
สำหรับองค์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา |
ให้ผ่องผาสุกสวัสดิ์ขจัดภัย |
บทโบราณท่านทำเป็นคำฉันท์ |
แต่คนนั้นมิใคร่แจ้งแถลงไข |
จึงกล่าวกลับซับซ้อนเป็นกลอนไว้ |
หวังจะให้เจนจำได้ชำนาญ |
สนองคุณมุลิกาสามิภักดิ์ |
ให้สูงศักดิ์สืบสมบัติพัสถาน |
แม้ผิดเพี้ยนเปลี่ยนเรื่องเบื้องโบราณ |
ขอประทานอภัยโทษได้โปรดเอย ฯ |