ภาคเผดิม

วิษณุมนตร์¹

(อนุษฏุภฉันท, ภาษาสันสกฤต.)

๏ สุขกร ทุะขนุต สุกฺษุมาสูกฺษุม

มิหิร ปทฺม วฺฤษภ ปราปร ฤษภาธิโรหก

ธีร รกฺโษยกฺษปฺราถมิก อลีกคต

อาสาทิตชนฺโมทย โกฎิเทวเทว

เสามนสโชฺยติษก เตโชคต อเนก

คหฺวราภิราม ทิวิษทฺธิ ปรนิคม

ปรินิฆฺน ศฺรทฺธิต ปุณฺย ปรนิกรฺษ รเณศ

ศฺรีวตฺสลาฺจน อตุลธน ปริณามานฺตร

ปรพฺรหฺม อานนฺทคณก อนาสว อีศ

วสุเทวสูโน ศฺรีสกฺต ลสนฺนยเน ฯ

(ร่ายคำแปล)

๏ อ้าองค์พระพิษณู ผู้ประทานความสุข รำงับทุกข์โยคี ศรีสุขุมสุขุมเลิศ เพริดดังดวงตวันฉาย เพราพรายเพียงบัวบาน ท่านคือเอกพฤษภ เปนภพนี้ภพน่า อ่าเอาโคเปนอาสน์ แสนฉลาดเลิดไกร เปนใหญ่ยิ่งรากษส ยักษ์มวลหมดสยองเกล้า เปนพระเจ้าประเสริฐ ​กำเนิดหลายปางไซร้ เปนใหญ่เหนือเทวา คณนานับโกฎิ โรจน์รุ่งในฟากฟ้า สง่าด้วยแสงฉัน ทุกสิ่งสรรพ์เนาองค์ ดำรงในคูหา ห้องหัทยาโยคี มีพระญาณเลอสรวง รอบรู้ปวงพระเวท แสนวิเศษนักหนา เสริมศรัทธาค้ำจุน กอบบุญยิ่งยืนนาน เจ้าแห่งการรณวิธี ศรีวัตสะเด่นดวง² แก้วกลางทรวงงามสรรพ ท้าวมีทรัพย์หลากหลาย กลายรูปได้นานา เปนมหาปรพรหม อภิรมย์สุขใหญ่หลวง สละปวงโลกีย์ อีศะเหนือสิ่งสิ้น ปิ่นมาเกิดปรากฎ เปนโอรสวสุเทพ³ เสพย์สุขรักศรีแพร้ว นัยนะดั่งแก้ว ตระการ ฯ

(คำเสกท้าย, ภาษาสันสกฤต.)

๏ หริะ โอมฺ พฺรหฺมาณฺฑวิลย สตฺปาตร ปรมราช ฯ

(โคลง ๓ คำแปล)

ขอพรพระเปนเจ้า

โคลง ๔