| ๑๙๏ ขอถวายภิวาทนศาสดาดิลกธรรม์ |
| ทั่วสงฆ์อันทรงสรรพ์ |
คุณา |
| ๏ นบพรหมินทร์วชิรินทรวิษณุศิวา |
| รวิศศิดารา |
จำรัส |
| ๏ ฉ้อกามาคัคนาคิรินทรสินธุพนัส |
| ภูมพฤกษ์กำภูฉัตร |
ธำรง |
| ๏ ทวยเทพทิพยพิมาน ณะ สถานสถิตยทุกองค์ |
| อิกแมนสมุติทรง |
ธเรศ |
| ๏ เชิญปกป้องภยผองพิบัติอุปัทวเหตุ |
| นานาประเภทพยาธิ์ |
อย่าพาน |
| ๏ แต่ตูผู้จะนิพนธ์ยุบลบทบรรหาร |
| แห่งราชโยงการ |
ดำรัส |
| ๏ ให้รังสฤษดิกฤษณาสุภาสิตสวัสดิ |
| เลบงฉันท์รำพรรณอรรถ |
ภิปราย |
| ๏ แปลกแปลงแสดงพจนเพรงเชลงลักษณบรรยาย |
| ชาวชนบทธิบาย |
ประดาษ |
| ๏ ไป่สมเสนอบเสมอสมานมุขประกาศ |
| อโยธยาคณาปราชญ์ |
ทั้งมวญ |
| ๏ รังสรรค์สารพอจักขานจักคู่พจนควร |
| เสนอสนองสำนวนเนือง |
กระวี |
| ๏ หวังโอวาทอนุสาสนุสนธิสกลสัตรี |
| แสวงสวามิภักดี |
ฤๅวาย๚ |
| ๑๖๏ แถลงเรื่องเบื้องต้นจนปลาย |
โบราณนิยาย |
| เปนอย่างแต่ปางก่อนไกล |
|
| ๏ มีองค์อิศราธิปไตย |
ทรงนามภูวไนย |
| คือพรหมทัตกระษัตรา |
|
| ๏ เถลิงภพผ่านแผ่นพสุธา |
ดลด้าวพารา |
| ณสีบุเรศเขตรขัณฑ์ |
|
| ๏ เอกอรรคพนิดาลาวรรณ |
เฉิดโฉมโนมพรรณ |
| พระนามพระนุชบุษบา |
|
| ๏ เปนปิ่นอนงค์เนกบริจา |
ริกนาฎคณนา |
| คือหมื่นหกพันนงพาล |
|
| ๏ มีราชธิดาดวงมาลย์ |
ทั้งสองสคราน |
| พิลาสเลิศลักขณา |
|
| ๏ หนึ่งนามกรแก้วกฤษณา |
หนึ่งจิรประภา |
| ประไพพระพักตร์เพียงจันทร์ |
|
| ๏ ท้าวสงวนนวลนุชในครรภ์ |
ปรางค์รัตน์นิรัน |
| ตรายนิราสราคิน |
|
| ๏ ควรคู่ขัติยาธิบดินทร์ |
ปรีดาประดิทิน |
| ในกามกรีธากล |
|
| ๏ ผดุงเผดิมเริ่มราชมงคล |
สวยมพรมณฑล |
| พิธีวิวาห์ถาวร |
|
| ๏ เศกสองศุภลักษณบังอร |
มหิษีมหิศร |
| เสวยสวัสดิไอศวรรย์ |
|
| ๏ ในขัติยพงศาพัน |
ธุศักดิเสมอกัน |
| เปนเกศมกุฏธาษตรี |
|
| ๏ ทั่วกาสิกรัฐธรณี |
ดลด้าวอันมี |
| พิศาลพิสัยสีมา |
|
| ๏ อัคเรศเกศแก้วกฤษณา |
ยิ่งยศปรีชา |
| เฉลียวเฉลิมโลกีย์ |
|
| ๏ ประฏิบัติกษัตราสวามี |
ห้าองค์นฤบดี |
| เสน่ห์สนิทนิจกาล |
|
| ๏ ห่อนเคียดขึ้งคำรำคาญ |
เขษมสุขสำราญ |
| ภิรมย์ฤดีปรีดา |
|
| ๏ ผลัดเปลี่ยนเวียนเวรราชา |
ถนอมแนบนิทรา |
| ละวันบรรโลมโฉมสมร |
|
| ๏ ในห้องสิริไสยากร |
เกื้อกามตระอร |
| บโรยบร้างห่างขวัญ |
|
| ๏ เสวยสวัสดิสังวาสนิรัน |
ดรแผ้วไภยัน |
| ตรายฤๅพานพาธา |
|
| ๏ เพื่อพระเทพีมีมา |
รยาทกิริยา |
| บหยาบสุภาพพร้อมมูล |
|
| ๏ ควรฉลองลอองบาทบดีสูรย์ |
ภิเษกสมบูรณ์ |
| สมบัติพิพัฒน์โอฬาร๚ |
|
| ๑๔๏ ปางองค์อนงค์นุชสุดา |
จิรประภาพิมลมาลย์ |
| ภรรดานราธิปบดาล |
ประดิพัทธเปรมปรีดิ์ |
| ๏ เคียดขุ่นก็ครุ่นฤทยโทษ |
บมิโปรดมิปรานี |
| เศร้าทรวงรลวงทุกขทวี |
ดุรเทวษถวิลครวญ |
| ๏ อกโอ้อาภัพดูอัปรลักษณ์ |
นิราสรักแต่ไห้หวน |
| เอกาสวามิบมิควร |
กระมลหมางมาห่างเหิน |
| ๏ พระพี่ธมีวรภรรดา |
ประมาณห้าบำเรอเจริญ |
| จิตรท้าวฤๅร้าวรมยเพลิน |
เสน่ห์น้อมประนอมโฉม |
| ๏ ฉันใดจึงดาลกระมลปรี |
ดิฤดีบลืมประโลม |
| ห่อนห่างและสร่างสุขตระโบม |
บริบาลบรรสานสม |
| ๏ ควรกูจักสู่อรจักถาม |
จักขานความที่เกรียมตรม |
| ยลอย่างบร้างเสน่หชม |
จักเชยชื่นทุกคืนวัน |
| ๏ ตริเสร็จพธูก็ยุรยาตร |
ยังปรางค์มาศพิมานจันทน์ |
| เกศก้มประนมกรภิวันทน์ |
วรเชษฐ์ยุพาพงา |
| ๏ เทพีธมีพจนประภาษ |
เยียใดนาฎกนิษฐา |
| เศร้าศรีฉวีวรรณวิกา |
รวิกลมาหม่นหมาง |
| ๏ เพื่อพาลพิบัติอุปัทวทุกข์ |
บมีสุขในสรรพางค์ |
| ไข้จริงไข้ใจฉันใดนะนาง |
นุชชี้คดีแถลง |
| ๏ อ้าอายบอาจอรรถจักเอื้อน |
แลจักเยื้อนยุบลแสดง |
| โอษฐ์อ้างไฉนฤไทยแหนง |
มรณเลิศประเสริฐแล |
| ๏ อดสูดูยิ่งสิ่งใดจะเทียบ |
จะปูนเปรียบที่ห่างแห |
| โหยหาภรรดาก็บมิแปร |
พักตรพ้องเปนสองสรวล |
| ๏ ร้อยทุกข์รันทมระบมระบุ |
อุระระอุกำสรวญครวญ |
| ชอกช้ำระกำจิตรประมวญ |
ประมาณมากกว่าแดนดิน |
| ๏ พระองคทรงคุณพิเศษ |
วรเวทประสิทธิศิลป์ |
| อาจโผอนมนัสขัติยนรินทร์ |
ทั้งห้าท้าวฤๅร้าวราน |
| ๏ ร่วมรมย์บรรธมสุขบสร่าง |
สวาดิร้างฤดีสมาน |
| เชิญเฉลยในเล่ห์เสน่หวาน |
วจนาดถ์ประสาทสอน |
| ๏ อ้าแม่อย่ามานกระมลปรี |
ดิกระลีกระลำพร |
| ใช่ชอบประกอบกรรมจักรอน |
ยศยิ่งทุกสิ่งเจริญ |
| ๏ ไป่ก่อในกิจประสิทธิเวท |
อคุณเหตุห่อนสรรเสริญ |
| สวามีภักดีธรรมะพรรเอิญ |
ภิรมยราชฤไทยไท |
| ๏ อย่าแม่อย่าแปรประทุฐจิตร |
ทุจริตจัญไรไภย |
| ซื่อซ้อมถนอมสัตยใน |
บทเรณุภรรดา |
| ๏ แม้วรักด้วยฤทธิ์ประสิทธิมน |
ตรวิกลกฤติยา |
| พลันหน่ายบังวายสวาดิอา |
ดุรร้างบรางนาน |
| ๏ เสน่ห์สนิทด้วยมิตรธรรมะแท้ |
บปรวนแปรจักร้าวฉาน |
| สุจริตเจริญคุณะฤๅราน |
เมตรมุ่งคุ้งวายวาง |
| ๏ สารแล่นครรไลคือใครจักฉุด |
และจักยุดจักยื้อหาง |
| พฤษภฤๅเสพภักษบราง |
จักข่มเขาให้ตฤบตฤณ |
| ๏ จักแจ้งแสดงอรรถภิปราย |
บรรยายเบื้องระบอบระบิล |
| โอวาทนุสาสนยุพิน |
ทรเพื่อจักเพียรผดุง |
| ๏ โดยกิจสวามิบริรักษ์ |
พิทักษ์ราชอำรุง |
| กอปกัตเวทิธรรมะคุง |
ชีพิตม้วยด้วยสัตยา |
| ๏ อิกการภิบาลพิบุลวัตร |
ประฏิบัติแลวาจา |
| หย่อนหยาบสุภาพพจนมา |
รยาทพร้อมลม่อมกาย |
| ๏ สิ่งนี้เปนที่ภิรมเยศ |
บุรุษเจตนาหมาย |
| เสน่ห์สนองบหมองจิตรรคาย |
ฤๅข้องเคียดจักเกลียดไกล |
| ๏ ธรรมดาบุรุษอุดมเพศ |
ก็พิเศษคือธงไชย |
| เฉลิมศรีสุรางคคณะใน |
ภพแม้นมกุฏทรง |
| ๏ ผิบนั้นประหนึ่งวรประวิตร |
ประกิจแก้วพิเชียรผจง |
| สวมใส่ในนิ้วอรอนงค์ |
พิโรจรัตน์จรัสเจริญ |
| ๏ ไร้ร้างนิราสวรสวา |
มิภรรดาธห่างเหิน |
| เปนม่ายฤๅวายวัจนดำเนิน |
ดำเนียรความอันหยามยิน |
| ๏ เฉกเช่นชโลทกนที |
บมิมีกระแสสินธุ์ |
| นคราอันไร้นฤบดิน |
ทรเสื่อมสถาพร |
| ๏ สิ้นสูญสิริแลกฤติยศ |
ฤๅปรากฎประกาศขจร |
| ทั่วทวยคณานรนิกร |
ประมาทหมิ่นทุกถิ่นสถาน |
| ๏ ธงไชยอันไพบุลในงอน |
เปนอาภรณ์แห่งรถยาน |
| ธุมาก็ปรากฎแก่กรานต์ |
แลเถกิงระเริงแสง |
| ๏ ราชาก็ปรากฎเปนปิ่น |
นครินทรเขตรแขวง |
| สวามีเปนศรีสวัสดิแสดง |
ศักดิสง่าแก่นารี |
| ๏ ชายใดแม้ได้เปนภรรดา |
บโสภาทั้งอินทรีย์ |
| สูญเสื่อมสติวิริยฤๅมี |
ปัญญาโหดแลโฉดเฉา |
| ๏ ไป่ควรจักคิดจิตรประมาท |
บริภาษดูเบา |
| ควรคิดสนิทเสน่หเคา |
รพเริ่มภักดีสนอง |
| ๏ เฉกฉัตรประชาบดีพรหเมศ |
สุรเชษฐปกครอง |
| กั้งเกล้าบรรเทาทุกขทั้งผอง |
พิบัติใดบใกล้กราย๚ |
| ๒๘๏ อย่าเยี่ยงหญิงชั่ว |
| ไป่รู้คุณผัว |
ไม่กลัวความอาย |
| ลิ้นลมข่มคำ |
ห่อนยำเยงชาย |
| จงจิตรคิดหมาย |
มุ่งร้ายภรรดา |
| ๏ ต่อหน้าปราไส |
| ลับหลังตั้งใจ |
ดูหมิ่นนินทา |
| คอยหาข้อผิด |
ห่อนคิดกรุณา |
| ไป่ได้นำพา |
กิจการงานเรือน |
| ๏ การหูกการไน |
| สดึงรึงไหม |
ต้องให้ตักเตือน |
| เย็บเสี้ยวร้อยปัก |
คร้านนักชักเชือน |
| คบค้าหาเพื่อน |
ชอบหน้าพาที |
| ๏ โภชาอาหาร |
| ห่อนเอื้อเอาภาร |
ประฏิบัติสวามี |
| กล่าวเถียงเลี่ยงล้อ |
ปากต่อมือตี |
| คารมข่มขี่ |
จู้จี้เจรจา |
| ๏ อย่าเยี่ยงหญิงโหด |
| มักหึงขึ้งโกรธ |
วิวาทวาทา |
| ฤๅห่อนย่อท้อ |
งอนง้อภรรดา |
| โอหังตั้งหน้า |
ปากกล้าไม่กลัว |
| ๏ อย่าเยี่ยงหญิงร้าย |
| แง่งอนห่อนอาย |
เล่นริกขิกหัว |
| หากินก็เกียจ |
เตรียดชายเข้าครัว |
| ละไว้ให้ผัว |
กอบกิจปิดงำ |
| ๏ แขกมาหาสู่ |
| เกรงเปลืองหมากพลู |
ทานทัดขัดคำ |
| ดูตาผัวพลาง |
ให้ข้างฤๅยำ |
| แยบยลกลทำ |
ขับแขกจากสถาน |
| ๏ อย่าเยี่ยงหญิงบาป |
| ลโมภโลภลาภ |
เกลศเหลือประมาณ |
| เร่ชู้รู้เช่น |
ฤๅเปนแก่นสาร |
| ชาติช้าสาธารณ์ |
ทรลักษณ์ศักดิสูญ |
| ๏ ไป่กลัวความอาย |
| ชนฉินยินร้าย |
หยาบคายแด่ประยูร |
| ชนกชนนี |
สวามีตระกูล |
| เกิดเข็ญเปนมูล |
โทโสโมหันธ์ |
| ๏ เผ่าพงศ์วงศ์วาร |
| เพื่อนเรือนเพื่อนบ้าน |
ผิดพ้องหมองกัน |
| เคืองขุ่นครุ่นเคียด |
รังเกียจเดียดฉัน |
| ฤๅว่างเว้นวัน |
จองจิตรฤษยา |
| ๏ ห่อนผูกไมตรี |
| ร่วมสุขเขษมศรี |
พาทีปรีดา |
| ทำเล่ห์เท่ห์กล |
แยบยนต์นานา |
| ซื่อส่อต่อหน้า |
ลับหลังปรวนแปร |
| ๏ แหวนทองเงินตรา |
| แพรพรรณผืนผ้า |
ย้ายยักชักแช |
| ผันผ่อนซ่อนไว้ |
ห่อนให้ผัวแล |
| เปนหญิงแสนแง่ |
ลามกพกลม |
| ๏ ล้วนชาติหฤโหด |
| ก่อเข็ญเปนโทษ |
ชายร้างห่างสม |
| ฤๅห่อนเคียงคู่ |
สมสู่อภิรมย์ |
| บำราศขาดชม |
เชยชิดนิจกาล๚ |
| ๒๑๏ เอกองค์อนงค์นุชนงคราญ |
กลศศิชัชวาลย์ |
| เมฆบพ้องพาน |
ก็ผ่องทิศ |
| ๏ เปนพงศ์ขัติยาวราฤทธิ์ |
วิบุลยธนะสมิทธิ์ |
| อรรคราชิศ |
รบดี |
| ๏ รักศักดิสุริวงศ์กระษัตรีย์ |
กลมิคจมรี |
| เสน่หอินทรีย์ |
สงวนพาล |
| ๏ ไป่ได้อาไลยในชนมาน |
บมละสัตยปาน |
| เปรียบก็ปูนประมาณ |
ดั่งยองยง |
| ๏ บริรักษ์ภักดีบาทบงสุ์ |
นฤบดิศรทรง |
| คุณะคือองค์ |
พระภรรดา |
| ๏ รักตนสงวนตนกัลยา |
ครหะวจนะทา |
| รุณะโทษา |
จงอย่าพาน |
| ๏ ยังราชหฤไทยนราบาล |
นฤจิตรวิมัติดาล |
| เชื่อฤๅร้าวราน |
เสน่ห์สนิท |
| ๏ โดยสุนทรภาพยมิตรจิตร |
กลชนมชีวิต |
| สุจริตร่วม |
นโมสมาน |
| ๏ ห่อนเคียดเคืองคำรำคาญ |
ประดิพัทธขัติยปาน |
| เปรียบดังชนมาน |
บหม่นหมาง |
| ๏ จงจำพร่ำพจนอย่าละวาง |
คุณวิบุลยทาง |
| วัตจริยาง |
คขัติยา |
| ๏ จักเจริญเกียรติยศฦๅชา |
อิศริยยศวรา |
| ดิเรกบริวา |
ระไพบูลย์ |
| ๏ สมศักดิอรรคราชประยูร |
วรอุทิศตระกูล |
| อย่าพึงเสื่อมสูญ |
ในสิ่งสัตย์ |
| ๏ ไว้ความสรรเสริญเจริญสวัสดิ์ |
คุณวิบุลยพิพัฒน์ |
| โดยวิริยวัตร |
กระสัตรี |
| ๏ พึงทราบอัธยาสวามี |
มนัสภิรัตปรี |
| ดาอันใดมี |
บันโดยตาม |
| ๏ อย่าทำทรนงจิตรหยาบหยาม |
สุจริตประดิษฐงาม |
| พึงพยายาม |
เสงี่ยมสงวน |
| ๏ ทูลแถลงแสดงอรรถโดยควร |
ยุบลสัตยประมวญ |
| เท็จบทบทวน |
มาทูลไท |
| ๏ รอบรู้กิริยาอัชฌาไศรย |
นฤบดิศรไอ |
| ศูรย์พระสาสน์ไข |
บขัดคำ |
| ๏ ร่วมทุกข์สุขร่วมรมย์สัม |
ฤทธิหฤทยบำ |
| เรอบำรุงทำ |
คุณาสนอง |
| ๏ สวามีภักดีจิตรโดยปอง |
กตัญญูวิบุลยครอง |
| กรรมบถคลอง |
กุศลแสวง๚ |
| ๑๑๏ ตื่นก่อนเมื่อนอนหลัง |
พึงเฝ้าฟังบรรหารแสดง |
| ตรัสใช้รไวรแวง |
รวังศัพท์รับสั่งสาร |
| ๏ ยามไท้ธิเบศร์ทรง |
ประชวรองค์บสำราญ |
| อย่าคลาพยาบาล |
บำเรอรักษ์ภักดีตระโบม |
| ๏ ปางท้าวธไสยา |
อย่าลีลาให้เครงโครม |
| อำรุงฤไทยประโลม |
บพิตรผู้อย่าดูเบา |
| ๏ ที่สูงที่ไสยาสน์ |
อย่าอุกอาจจักเอื้อมเอา |
| สิ่งใดบได้เคา |
รพไท้ฤๅไป่ควร |
| ๏ ยามเอื้อนโองการตรัส |
สนองอรรถอย่าลามลวน |
| ยามท้าวธเชยชวน |
บันโดยชอบในเชิงสม |
| ๏ ยามร้อนพึงไกวกวัด |
รำพายพัดรำเพยลม |
| ยามสรงถวายฉม |
สุคนธ์ฟุ้งจรุงขจร |
| ๏ ยามงายก็อยู่งาน |
บริบาลบดีศร |
| ยามสถิตย์ไสยากร |
พึงนวดนั่งระวังยาม |
| ๏ ปางไท้ธสู่สม |
สนมใดบันโดยตาม |
| ฤๅแหนฤๅห่อนงาม |
พึงโหดเหตุหวงหึง |
| ๏ ปางราชรางวัลปัน |
กำนัลนางที่พอพึง |
| อย่าทัดอย่าทันทึง |
อธรรม์จิตรอันฤษยา |
| ๏ เกรงไท้ฤไทยราน |
บันดาลโทษโกรธา |
| เสื่อมศักดิเดชา |
นุภาพผู้จะดูแคลน |
| ๏ รักองค์สงวนองค์ |
อย่าทนงพึงกลัวแกลน |
| ภรรดาคุณาแทน |
บิดุเรศพิเศษสมาน |
| ๏ ไตรตรวจทุกหมวดหมู่ |
อนงค์ผู้พนักงาน |
| ในราชบำเรอการ |
ประฏิบัติกระษัตรา |
| ๏ เช้าคํ่าบำบวงบาท |
บมิขาดสักเวลา |
| ผดุงราชบริจา |
ริกวัตรสวัสดี |
| ๏ ดูถ้วนทุกนวลนาง |
สุรสุรางคนารี |
| ปองโปรดปรานีมี |
มิตรธรรมอันเที่ยงธรรม์ |
| ๏ มละเหตุอคติ |
บ่เริ่มริทั้งสี่พรรค์ |
| โทษะโมหะฉัน |
ทะภยาฤๅอาวรณ์ |
| ๏ ครั้งหนึ่งถึงสองครั้ง |
ผิผิดพลั้งพึงสั่งสอน |
| สามซํ้าควรกรรมกรณ์ |
นุกิจราชอาญา |
| ๏ หนึ่งรู้จริตจิตร |
บพิตรผู้ภรรดาปรา |
| รภใดบันโดยอา |
รมณพระประสงค์สม |
| ๏ หนึ่งน้องจักทูลความ |
สิ่งใดยามสำเริงรมย์ |
| ยามไท้ฤไทยระทม |
ทุกขอย่ากิจจาแถลง |
| ๏ รู้รอบประกอบการ |
บริบาลบันโดยแสดง |
| ชอบราชมโนแหนง |
สิ่งใดไซร้อย่าได้ทำ |
| ๏ ตรวจตราสุธาโภช |
อันเอมโอชบำเรอบำ |
| รุงราชผู้พำ |
นักนิเนืองคณาประชา |
| ๏ จัดเครื่องสุคนธ์ปรุง |
จรุงรสมาลา |
| ลูบไล้พระกายา |
ขัติเยศสำอางองค์ |
| ๏ อิกทั้งพระภูษิต |
พิจิตรพัสตรอันบรรจง |
| อวลอบตระหลบทรง |
เสาวคนธ์เลวงขจร |
| ๏ นํ้าสรงแลนํ้าเสวย |
รำเหยรสเกสร |
| เสารภยเอมอร |
อดิเรกชวยฉม |
| ๏ ปัดปูยี่ภู่ลาด |
บรรจ์ฐรณ์อาสน์ภูธรผธม |
| ยามราชนิทรารมย์ |
บริรักษ์ภักดีผดุง |
| ๏ ลูบล้างวิบูลย์บท |
สุธารสสุคนธ์ปรุง |
| ประกอบราชอำรุง |
ขณะสู่ไสยาสถาน |
| ๏ เครื่องสรงพระพักตร์ไท้ |
เอาใจใส่เปนนิจกาล |
| ปางปิ่นสุธาธาร |
มิทันตื่นพึงเตรียมถวาย |
| ๏ แม้วไท้ธไคลคลาศ |
พยุหบาตรคลี่คลาย |
| จักโดยเสด็จผาย |
คชยานยาตรา |
| ๏ กูบกั้งกระโจมทอง |
วิสูตรป้องกำบังตา |
| สำรวมพระไนยนา |
อย่าแหวกม่านรเมียลมอง |
| ๏ แสนเสวกามาตย์ |
อันลีลาสอเนกนอง |
| ทราบไท้ฤไทยหมอง |
มนัสแหนงรแวงถวิล |
| ๏ หนึ่งน้องอย่ายืนขาน |
นุสนธิ์สารแด่ราชินทร์ |
| ฤๅชอบระบอบระบิล |
บำญัติหยาบพึงเยงยำ |
| ๏ เถ้าแก่ชะแม่หมู่ |
กำนัลผู้ใดใดทำ |
| ควรโทษพิโรธคำ |
อย่าเคียดขึ้งให้เครงโครม |
| ๏ พึงน้องสำรวมโอษฐ์ |
ผรุสโทษทำลายโฉม |
| เสียศรีอินทรีย์โทรม |
ศุภลักษณ์พักตราหมอง |
| ๏ หนึ่งเราแต่เยาว์มี |
ชนนีชนกครอง |
| ตราบได้ภิเษกสอง |
สุขในมไหศวรรย์ |
| ๏ คุณพระภรรดาเจ้า |
ได้ปกเกล้าช่วยกั้นกัน |
| คุ้มขวงภยันต์อัน |
ตราบร้างบรางพาน |
| ๏ ธรรมดาคณะพธู |
บำราศคู่สมัคสมาน |
| เสมอแหวนวิเชียรราน |
รังษีหมองบผ่องพรรณ |
| ๏ เจียรจันทรดารก |
วลาหกมากีดกัน |
| เศร้าแสงชรอับอัน |
ธการคลุ้มชรอุ่มโพยม |
| ๏ เฉกหญิงที่ชายหน่าย |
แม้เป็นม่ายก็หมองโฉม |
| เสื่อมสุขแต่ทุกข์โทม |
มนัสเศร้ากำสรวญศัลย์ |
| ๏ ชุมชนจะชวนฉิน |
ประมาทหมิ่นทุกสิ่งอัน |
| ยากนักจักผ่อนผัน |
บันเทาที่สัตรีตรอม |
| ๏ สบสรรพสิ่งชั่ว |
มาเกลือกกลั้วให้หมองมอม |
| พักตร์ผ่องก็เผือดผอม |
พิกลรูปจักซูบทรง |
| ๏ พฤษภกาษร |
อิกกุญชรอันปลดปลง |
| โททนต์เสนงคง |
สำคัญหมายในกายมี |
| ๏ นรชาติวางวาย |
มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ |
| สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี |
ประดับไว้ในโลกา |
| ๏ ความดีก็ปรากฎ |
กฤติยศฦๅชา |
| ความชั่วก็นินทา |
ทุรยศยินขจร |
| ๏ เปนราชบุตรี |
มหิษีมหิศร |
| เสวยสวัสดิถาวร |
ถวัลยราชธราดล |
| ๏ อย่าเผยบัญชรบาน |
พิศาลทัศนาชน |
| จักแถลงแสดงนุสนธิ์ |
อย่าสรวลเสียงสำเนียงดัง |
| ๏ เดินนั่งจงยั้งองค์ |
ดำรงกายระไวระวัง |
| ซวดซวนก็ชวนชัง |
ชนผองจะซร้องสรวล |
| ๏ อย่าด่วนครรไลแล่น |
กรกรีดแหวนบรางควร |
| ทอดตาลิลาจวน |
สดุดบาทจักพลาดพลำ |
| ๏ อย่าเดินทัดมาลา |
เสยเกศาบควรทำ |
| จีบพกพลางขานคำ |
สกิดเพื่อนสำรวลพลาง |
| ๏ ยุรยาตรโยกย้าย |
กรกรีดกรายสไบบาง |
| ยอหัดถ์สำผัสปราง |
จักเสื่อมสวัสดิสัตรี |
| ๏ นุ่งเฟ็ดภูษาเดิน |
แลมุ่งเมิลวิถีลี |
| เปลือยเปล่าพระอินทรีย์ |
หนึ่งสองบ่าสไบทรง |
| ๏ พบชายก็ชายสรวล |
สำรวลฤๅสำรวมองค์ |
| ล้วนเลศอวมง |
คลเหตุบห่อนงาม |
| ๏ เท้าคางแลเท้าแขน |
จนองค์แอ่นฤๅเขินขาม |
| หนึ่งสนธยายาม |
แลแวะพูดเพื่อนเคหา |
| ๏ หนึ่งนั่งเอาบ่าทรง |
ศิระบงบโสภา |
| โยกย้ายวิการกา |
ยประเภทหลากหลาย |
| ๏ หนึ่งสถิตย์ที่บันได |
อิกร่มไม้แลตากกาย |
| นอนนั่งยังชานชาย |
สถลท้องวิถีทาง |
| ๏ ล้วนเลศอัปรลักษณ์ |
ทุรลักษณานาง |
| ราคีคดีหมาง |
กระมลผู้ภรรดาตน |
| ๏ หนึ่งโสดจักสำรวล |
บมิควรทรอึงอล |
| แย้มยิ้มพะพริ้มยล |
พักตรเพริศพะเพราพราย |
| ๏ จักจามบงามแรง |
แสดงอรรถอย่าตรัสหลาย |
| นอนนานมักคร้านกาย |
ป่วยการกิจคิดการงาน |
| ๏ น้อยภักษ์ก็ผอมซูบ |
สริรรูปก็บันดาล |
| มากภักษ์ก็พีพาน |
จะหนักเนื้อแลเทื้อองค์ |
| ๏ พึงภักษ์พอประมาณ |
บวิการวิกลทรง |
| โสภาคยยรรยง |
ทุกสิ่งสิ้นทั้งอินทรีย์ |
| ๏ อิกอิริยาบถ |
กำหนดถ้วนทั้งสี่มี |
| นั่งนอนหนึ่งจรลี |
แลยืนพร้อมเสมอสมาน |
| ๏ เพียรกิจบคิดเกียจ |
ฤๅกลัวเกลียดในงานการ |
| รอบรู้วิธีชาญ |
ประฏิบัติกระษัตรา |
| ๏ รักตนเสงี่ยมตน |
บำเพ็ญผลสัตยา |
| ทานศีลศรัทธาปรา |
รภเกื้อกุศลธรรม์ |
| ๏ รักสัตวนานา |
พึงรักษาบเดียดฉันท์ |
| เลี้ยงดูทุกคืนวัน |
จนอิ่มหนำเปนอาจิณ |
| ๏ รักรุกขอุประถัมภ์ |
พึงรดน้ำแลพูนดิน |
| กิ่งก้านฤๅรานสิน |
สงวนไว้ได้เชยชม |
| ๏ รักชนพึงเลี้ยงดู |
ให้อยู่สุขสำราญรมย์ |
| นุ่งห่มอุดมสม |
บูรณพร้อมภักษาหาร |
| ๏ ใช้สอยบหลบลี้ |
ฤๅหน่ายหนีในงานการ |
| จงรักภักดีนาน |
ห่อนเหินห่างคุ้งวางวาย |
| ๏ ผูกงูด้วยมนตรา |
วิทยาอาคมหมาย |
| ผูกสารบเคลื่อนคลาย |
ด้วยเชือกบาศกระสันพัน |
| ๏ ผูกชนด้วยไมตรี |
จิตรปรีดีหฤๅหรรษ์ |
| รักคุ้งชีวาวัน |
มรณาศฤๅหน่ายแหนง |
| ๏ คำสอนสมรมาลย์ |
ประสาทสารสุนทรแสดง |
| จงจำอย่าเคลือบแคลง |
ประพฤติเพื่อผดุงตน |
| ๏ เปนที่เสน่หา |
แต่ภรรดาเจริญผล |
| กว่าเล่ห์เสน่ห์มนต์ |
ตรมายาอันอาธรรม์๚ |
| ๑๕๏ มธุรพจนรำพรรณ |
พื้นพิเศษสรรพ์ |
สถาพร |
| ๏ มธุรพจนสารสอน |
เชิญวิมลสมร |
บำรุงองค์ |
| ๏ มธุรพจนยรรยง |
สรรพทุกสิ่งมง |
คลาเลิศ |
| ๏ มธุรพจนกอบเกิด |
วัฒนาประเสริฐ |
สวัสดี |
| ๏ มธุรพจนสารศรี |
ธรรมวาที |
สุภาสิต |
| ๏ มธุรพจนโสภิต |
นุชนาฎพนิต |
บำเพ็ญเพียร |
| ๏ อมรนิกรอันเสถียร |
ราชมณเฑียร |
จะอวยไชย |
| ๏ อมรนิกรสถิตใน |
เศวตฉัตรไท |
ธอวยผล๚ |
| ๑๒๏ วรราชกนิษ |
ฐพนิตวิมล |
| ธสดับอนุสนธิ์ |
อนุสาสนคดี |
| ๏ ศุภมงคลเหตุ |
วรเชษฐภคินี |
| ก็ประนตบทศรี |
ศิรรับพจนา |
| ๏ ประฏิบัติบขาด |
ดุจนาฎกถา |
| คุณวัฒนปรา |
กฎเกิดอภิรมย์ |
| ๏ ขัติเยศสวา |
มิธมาสุขสม |
| รติราคนุกรม |
กิจกามตระกล |
| ๏ ธก็เสพยสวัส |
ดิพิพัฒน์ณพระมณ |
| ฑิรเทียรพิชยน |
ตพิมานอมรินทร์ |
| ๏ ธก็สมฤทธิใน |
หฤไทยยุพิน |
| สุขกามประดิทิน |
ทิพรสฤๅปาน |
| ๏ ธเสวยสิริรัช |
วรฉัตรอุฬาร |
| จิตรผาสุกสาน |
ติสมบัติสมบูรณ์๚ |
| ๑๔๏ กฤษณาสุภาสิตวิธี |
คดีโลกย์ฤๅเสื่อมสูญ |
| สำหรับประดับยศประยูร |
เยาวยอดยุพาพงา |
| ๏ พึงเพียรบำเพ็ญพิพิธวัตร |
ประฏิบัติภรรดา |
| สุจริตเจริญสวัสดิสวา |
มิภักดีแต่โบราณ |
| ๏ โดยกิจกตัญญุกตเว |
ทิบุพเพภิปรายสาร |
| เปนอย่างแต่ปางอดีตกาล |
ประกาศเกียรดิในโลกา |
| ๏ เนืองนางสุรางคพึงอำรุง |
ผดุงโดยจรรยาปรา |
| กฎกลวิมลมกุฏิอา |
ภรณรัตนสัตรีทรง |
| ๏ เปนศรีสถาพรอเนก |
อดิเรกคุณคง |
| เฉลิมเกศนิกรอรอนง |
คพธูทั้งธาษตรี๚ |
| ๏ กฤษ ณายุพาพักตร์เพี้ยง |
เพ็ญจันทร์ |
| นา เรศเชษฐรำพัน |
พร่ำถ้อย |
| สอน นุชดุจแสดงฉัน |
ทพากย์พจน์ นี้นา |
| น้อง สดับรับสารสร้อย |
สืบสร้างสมประสงค์๚ |
