ชุดที่ ๓ (ลา)
ฉากอย่างชุดที่ ๑ ตัวละครมีนายร้อยตรีพร้อมยืนตรองอยู่ในสวน สาวเครือฟ้านั่ง มีคำเจิดอุ้มบุตรน้อยอยู่ด้วย
ตามกวาง
(ลูกคู่) แสนระกำที่จะจำจากเครือฟ้า | ด้วยมีตรายุทธนาให้หากลับ |
ไปแถลงแจงราชการลับ | การกองทัพกับเสบียงในเชียงนี้ |
ครั้นจะกอดยอดอาลัยพาไปด้วย | ก็เกรงป่วยการวันกระชั้นจี๋ |
ทั้งไม่ช้าจะต้องพามาอีกที | ไม่พอที่จะให้ยากลำบากลำบน |
ลูกก็อ่อนเขย่าขย้อนเย็นร้อนจัด | สารพัดร่อนเร่ระเหระหน |
จำหักห้ามความอาลัยไปแต่ตน | ยิ่งห่วงน้องหมองกมลทุรนใจ ฯ |
๖ คำ เจรจา ๑๕
ลาวลำปาง รับดนตรี
(ลูกคู่) โฉมเครือฟ้าอุ้มพาพ่อหนูน้อย | ยิ้มชม้อยเมียงพฤกษาเข้ามาใกล้ |
ช่างน่าเล่นหน้าเทล้นเป็นมะไฟ | พ่อรับไปจูบกอดพลอดล้อ |
เด็กจ้ำม่ำสำออยอ้อแอ้ใหญ่ | สุดสวาสดิ์ขาดใจทั้งแม่พ่อ |
สาวคำเจิดพี่เลี้ยงมาเมียงรอ | คอยรับล่อนายย่อมไปกล่อมนอน ฯ |
๔ คำ เจรจา ๑๖
เวศุกรรม
(ลูกคู่) ร้อยตรีพร้อมตรอมใจพิไรแถลง | จะกลับแหล่งอยุธยานิราสมร |
ด้วยมีตราให้หาคืนนคร | เป็นกิจราชการร้อนไม่ผ่อนเลย |
แต่มิช้าจะขึ้นมาเชียงใหม่ใหม่ | แสนอาลัยจำลานิจจาเอ๋ย |
เฝ้าสั่งเสียเมียหมางจะร้างเชย | ทั้งคลาดเคยชมลูกผูกคนึง ฯ |
๔ คำ เจรจา ๑๗
ลาวครวญ
(ลูกคู่) สงสารสาวเครือฟ้าน้ำตาตก | โอ้หัวอกทึกๆ สะอึกสะอื้น |
สุดจะขัดทัดทานดันดึง | จำเป็นจึงจำยอมประนอมใจ |
เฝ้ากำชับ (เอง) รีบกลับอย่ายับยั้ง | ทุกสิ่งสั่งเมียจะเฝ้าเอาใจใส่ |
(ลูกคู่) กวักเรียกคำเจิดมาพาดนัย | ให้พ่อผูกมือให้คุ้มภัยพรรค์ ฯ |
๔ คำ เจรจา ๑๘
ตะนาวแปลง รับดนตรี
(ลูกคู่) โหยละห้อยร้อยตรีทวีวิโยค | กำสรวลโศกกอดจูบลูบรับขวัญ |
ผูกมือลูกแล้วก็ผูกมือแม่พลัน | สะอื้นอั้นอาลัยใจรอนๆ ฯ |
๒ คำ โอด เจรจา ๑๙
ข้าโหย รับดนตรี
(ลูกคู่) สาวเครือฟ้าส่งยาให้พี่เลี้ยง | ฉอ้อนเคียงอุระตื้นสะอื้นอ้อน |
แก้กระหมวดเมาฬีชุลีกร | ขอศีลพรเช็ดเท้าแทบจาบัลย์ ฯ |
๒ คำ โอด เจรจา ๒๐
ลาวเล็ก
(ร้อง) (๑) โอ้พี่พร้อมจอมชีวิตร์ดวงจิตร์น้อง | จะห่างห้องห่างปลื้มลืมสัน ฯ |
(๒) เสร็จงานท่านสูอย่านานกลับบ้านพลัน | ลูกเมียขวัญขวัญฝันหาอย่าละเลิงหลง ฯ |
สร้อย
เสียดายเอย เสียดายดวงหน้า เสียดายจะลากลับเสียแล้ว แสนโศกสะท้านถึงทหารแกล้ว เครือฟ้าจะแคล้วพี่พร้อมลา หนาพี่พร้อมเอย เห็นแสนเข็ญ เห็นเป็นราชกิจ สาวสุดจะคิด หวงห้ามมิให้ไป จนอกจนใจ จำจากจำไกลกันเอย ฯ โอด
ธรณีร้องไห้ รับดนตรี
(ลูกคู่) ทรวงสลายนายร้อยละห้อยสั่ง | เห็นสุดหวังผวาวิโยคโศกสะอื้น |
ประโลมลูบจูบน้องประคองยืน | ถอนใจฝืนเสน่หาลาตลึง |
เหลียวหลัง(เอง)อาลัยเหลือเครือฟ้าเอ๋ย | จะชวนเชยชวนชิดเฝ้าคิดถึง |
เป็นจนจิตรราชกิจมาติดตรึง | เหลือรำพึงเหลือกรรมพี่จำจร ฯ |
๔ คำ โอด ทยอยโอด