| ๑ ประณามสามแก้วก่อง |
ธาษตรี |
| ประนตอุปัชฌาย์จารย์ |
แห่งข้า |
| นบบาทบุรพการี |
มรุเทพ ท่านแฮ |
| ทุกช่องทุกชั้นฟ้า |
ภวรรคพรหม |
| ๒ คมบาทธิราชไท้ |
นฤบาล |
| นฤเบศร์เสวยสุขรมย์ |
ร่มเกล้า |
| กรุงรัตนยิ่งรัชชกาล |
เก่าเกียรติ์ พระนา |
| เข็ญขาดแขกคร้ามเฝ้า |
ฝ่าธุลี |
| ๓ จะประพันธ์ภาษิตสร้อย |
ศุภอรรถ |
| มังคะละทิปนี |
พระพร้อง |
| เรื่องเอระกะปัต |
นาคราช |
| โดยระเบียบโคลงดั้นคล้อง |
คล่าวใจ |
| ๔ ปางอดีตภาคโพ้น |
ภิกขุ หนึ่งนา |
| เจริญสมณธรรมใน |
ป่าช้า |
| พรรษกาลก็ล่วงลุ |
สองหมื่น ปีแฮ |
| เป็นนิจแต่ตั้งหน้า |
ภาคเพียร |
| ๕ คาบหนึ่งเป็นเจ้าล่อง |
เรือจรัล |
| แล่นหลีกลำธารเฉนียน |
แนบใกล้ |
| กรรมดลหฤทัย |
บันดาลเด็ด |
| ใบตะไคร้น้ำไว้ |
เมือบมือ |
| ๖ ตริเห็นเป็นแต่ต้อง |
ลหุกา บัติแฮ |
| บาปนิดเท่านี้หรือ |
จะมล้าง |
| กุศลส่ำสมมา |
มากหมื่น ปีแฮ |
| อาบัติถูกแล้วล้าง |
เริศปลง |
| ๗ ปางเป็นอาพาธิ์ใกล้ |
เกือบมรณ์ |
| อาบัติจะแสดงสงฆ์ |
บกล้ำ |
| นิมิตต์จิตต์สังหรณ์ |
เห็นหลาก |
| เห็นแต่ใบไคร้น้ำ |
แน่นกรรฐ์ |
| ๘ วิบากกรรมนำมุ่งเมื้อ |
มฤตยู |
| ถึงแก่มรณาสัญญ์ |
ชีพม้วย |
| เอาเพศภุชเคนทร์ดู |
ประดาด |
| กายใหญ่ยาวเฟื้อยด้วย |
อกุศล |
| ๙ นามเอระกะปัตป้อง |
ปกคณา |
| ในนาคภูมิมณฑล |
ทั่วแคว้น |
| ธมีราชธิดา |
ดวงสวาสดิ์ |
| มาณวิกโฉมอ้อนแอ้น |
เอกองค์ |
| ๑๐ วิไลวรลักษณ์ต้อง |
ตาครุ |
| โฉมเฉิดยิ่งภุชงค์ |
ชาติน้ำ |
| ฤๅเทียบเปรียบพธู |
เทียมเท่า โฉมนา |
| โฉมแม่งามล้นล้ำ |
อุรคาน |
| ๑๑ บิตุเรศรักยิ่งด้วย |
ดวงตา |
| มวลหมู่นาคบริวาร |
แวดล้อม |
| เนาในพิภพนา |
คนิเวศ |
| เสวยสุขทุกถ้วนพร้อม |
สิ่งสรรพ์ |
| ๑๒ องค์เอระกะปัตร้อน |
รำพึง |
| ใคร่ทราบพุทธสาสน์อัน |
เอกอ้าง |
| พุทธองค์อุบัติสึง |
สำนัก ใดนา |
| ดำริใคร่รู้บ้าง |
เบี่ยงไฉน |
| ๑๓ จึงประพันธ์พจนพร้อง |
เพลงขับ |
| ตามคณะคาถาใน |
ที่ตั้ง |
| ภาสิตประดิษฐ์ประดับ |
โดยฦก |
| โดยเลศเลงได้ทั้ง |
โลกธรรม |
| ๑๔ อาศัยสำฤทธิ์ด้วย |
โวหาร |
| เพลงขับโดยลำนำ |
แนะให้ |
| มาณวิกมนะสิการ |
กำหนด |
| เจนจิตรสอบซ้อมได้ |
ดุจเดียว |
| ๑๕ ยังโฉมมาณวิกให้ |
สรงสลิล แล้วแฮ |
| ทรงวิภูษิตเขียว |
ขดก้าน |
| แย่งกนกรัตนนาคินทร์ |
เข็มขัด รัตนา |
| สรวมสอดสเอ้งสอ้าน |
เอี่ยมอุไร |
| ๑๖ อรองค์ทรงสร้อยสอด |
สังวาล |
| ตาบทิศทับทรวงไพ |
โรจเร้า |
| ทองกรรูปอุรคาน |
เจ็ดขด |
| วับวาบแสงแก้วเก้า |
ก่ำคำ |
| ๑๗ พาหุรัดรักร้อยเงื่อน |
งามงอน |
| อร่ามธำมรงค์จำ |
รัสเร้า |
| กรรเจียกกระจังจอน |
เจิมมาศ |
| สรวมมงกุฎแก้วเกล้า |
กษัตรีย์ |
| ๑๘ กรายกรยุรยาตรเยื้อง |
มายัง |
| ชนกมณินทร์บดี |
หลกไท้ |
| ผกเศียรกระทำพัง |
พานแผ่ แทนแฮ |
| ยังธิดานั้นให้ |
สถิตเถลิง |
| ๑๙ ขึ้นเหนือหลังน้ำท่อง |
ทัศนา |
| ปรากฏเกียรติ์ดำเกิง |
ก่องล้ำ |
| งามโฉมนาคธิดา |
ดูเบื่อ บ้างฤๅ |
| งามชนกผกพ้นน้ำ |
เพิกพาน |
| ๒๐ มาณวิกขับไม้เสียด |
ซอสี |
| เสียงส่งศัพท์ประสาน |
สอดเคล้า |
| ฟ่ายฟ้อนอ่อนอินทรีย์ |
ส่ายไหล่ |
| งามเงื่อนนางฟ้าเต้า |
ตกชล |
| ๒๑ แถลงปางทวยทั่วทั้ง |
ชมพู ทวีปแฮ |
| ทุกเทศทุกมณฑล |
ที่รู้ |
| ข่าวโฉมนาคพธู |
เทียรย่อม |
| ปองเสน่ห์ไป่เพี้ยนผู้ |
ผูกใจ |
| ๒๒ ต่างคิดต่างใคร่เล้า |
โลมขวัญ |
| ต่างกลั่นเพลงขับไป |
กล่าวแก้ |
| ร่ายราบกาพย์โคลงฉันท์ |
วิภาคย์ |
| โดยคณะถูกถ้วนแท้ |
เทียบทวน |
| ๒๓ จีนจามพราหมณ์เทศทั้ง |
ไทยลาว |
| เมงม่านขอมแขกญวน |
ตาดเงี้ยว |
| ยุรเปียนต่างชาติชาว |
ผาเผื่อน |
| หาเลศกล่าวแก้เกี้ยว |
เกี่ยวกาม |
| ๒๔ สรรค์เรือผูกม่านแพรว |
ทองพราย |
| แดงดาดหลังคาหลาม |
แหล่งล้ำ |
| กรรเชียงฉากแจวพาย |
เพราเพริศ |
| เป็นเครื่องพายพุ้ยจ้ำ |
แจกมือ |
| ๒๕ ดีดสีตีเป่าแซ่ |
เสียงขรม |
| โดยประเภทบันลือ |
ลั่นก้อง |
| ชาติใดชาตินิยม |
ตามชาติ เขานา |
| ตกแต่งแผลงให้ต้อง |
ตื่นฟัง |
| ๒๖ ครั้นเสร็จต่างรีบร้อน |
เร็วคลา |
| ทางบกทางเรือผัง |
เผ่นน้ำ |
| ถึงขนานแห่งนาคมา |
ณะวิก |
| ลาญพิศจิตต์ปลื้มล้ำ |
ตะลึง |
| ๒๗ ต่างแลตาค้างคิด |
ใครหนอ |
| รูปร่างอย่างนี้พึง |
พบพ้อง |
| ฤๅนางเทพอม- |
รแมนแม่ |
| ลงโลกเลงหล้าซ้อง |
ขับซอ |
| ๒๘ ฤๅอุมาพระแม่เจ้า |
แจงลง |
| เลียบเล่นชลาชลอ |
โลกให้ |
| ทฤษฎีฤดีพะวง |
หวังสวาท |
| เพลินพิศจิตต์เคลิ้มไคล้ |
คลั่งครวญ |
| ๒๙ ผิวแผกพระแม่แล้ว |
ลักษมี ฤๅแม่ |
| แบ่งภาคมาเที่ยวทวน |
ท่องด้าว |
| งามทรงแม่งามศรี |
โสภิศ |
| งามยิ่งอเคื้ออคร้าว |
ใคร่ชม |
| ๓๐ ฤๅอนงค์ชาวพนักน้อง |
นางระบำ |
| เรอบาทแห่งพระสยม |
อยู่เกล้า |
| จากฟ้าเที่ยวฟ้อนรำ |
เจรียงกาพย์ กลอนแฮ |
| หาคู่แนบเนื้อเหน้า |
นฤมล |
| ๓๑ ฤๅหน่อธิตุราชด้าว |
แดนใด |
| ยุโรปเอเชียกล |
หนึ่งเชื้อ |
| ชาวแอฟริกาไตร |
ภพโลก ใดนา |
| โฉมนาฏแม่นี้เนื้อ |
หน่อไหน |
| ๓๒ มาแต่ทิศออกใต้ |
ตกเหนือ |
| เชิงชาติภาษาใด |
ใคร่รู้ |
| พงศ์เผ่าเหล่าว่านเครือ |
ขัติยชาติ ไฉนนา |
| พราหมณ์เวสฤๅเชื้อผู้ |
สุทกรรม |
| ๓๓ คิดพลางเข้าใกล้กล่าว |
สุนทร |
| ไพเราะเสนาะคำ |
ค่อยพร้อง |
| อ้าแม่วิมลสมร |
เสมอชีพ เรียมเอย |
| เรียมจะขับไม้ร้อง |
รับขวัญ |
| ๓๔ ว่าพลางทางจับไม้ |
จำเรียง |
| เสียงส่งเอื้อนโอษฐ์พัน |
เพราะพร้อม |
| ไดสะดำฟ่ายฟ้อนเฉวียง |
วงวาด |
| แอ่นอกยกเท้าน้อม |
เนื่องสกล |
| ๓๕ ยุรเปียนป้องปากร้อง |
รำพัน |
| กลอนกล่าวโลกมณฑล |
ที่ตั้ง |
| ย่อมมีอาทิตย์จันทร์ |
จรัสโลก แลแม่ |
| เชิดคู่ชูขึ้นทั้ง |
ธาษตรี |
| ๓๖ เป็นคู่ชูโลกให้ |
เห็นแสง |
| ไพโรจน์เรืองรัศมี |
ค่ำเช้า |
| บุญเพรงอุไภยแพง |
พิศวาส |
| รมย์ร่วมแผ่นฟ้าเคล้า |
คู่เข |
| ๓๗ เฉกพี่มาพบน้อง |
นฤมล |
| หวังรักจักร่วมเค |
หาสน์ห้อง |
| เคียงคู่อยู่ตราบชนม์ |
ชีพมอด ม้วยแฮ |
| ไป่ทอดไป่ทิ้งน้อง |
หน่ายแหนง |
| ๓๘ เจ้าพวงดวงดอกฟ้า |
ใฝ่โฉม |
| ส่งกลิ่นระรวยแรง |
รสเร้า |
| ย่อมเป็นที่สุดโสม |
มนัสยิ่ง แลแม่ |
| เพรงพระสรรค์ให้เคล้า |
คู่สมาน |
| ๓๙ บุญสองเราส่งให้ |
จำเพาะ |
| พระจิตต์พระวิญญาณ |
ย่อมสร้าง |
| อรพี่เพื่อสงเคราะห์ |
ครองคู่ กันนา |
| ตราบเท่าไฟไหม้มล้าง |
ปรัถพี |
| ๔๐ อิสลามความขับอ้าง |
อรรณพ |
| ประเปี่ยมด้วยชลธี |
ทุกคุ้ง |
| มัศยาย่อมอยู่อบ |
รมร่วม กันนา |
| ลอยแฉลบเล่นน้ำฟุ้ง |
ฟ่องฟู |
| ๔๑ โดยทึกจักขึ้นท่วม |
ถึงไหน |
| เพ็ญเพียบเขาเมรู |
มาศม้วย |
| มัจฉาย่อมตายไป |
ถึงที่ นั้นนา |
| ทุกหุบทุกห้วงห้วย |
ห่อนแหนง |
| ๔๒ ผิลมฟัดฟาดน้ำ |
ตีฟอง |
| คกเฝื่อนฝอยฟูมแรง |
ยิ่งล้ำ |
| อัมพุป่วนปางคนอง |
กัมปนาท |
| ปลาจะม้วยด้วยน้ำ |
นฤชนม์ |
| ๔๓ มัศยาได้น้ำปบ |
เป็นแรง |
| เชยชื่นชมวังวล |
ว่ายเคล้า |
| พี่เฉกมัจฉาแพง |
อัมพุ กลแม่ |
| หวังจิตต์อยู่เฟี้ยมเฝ้า |
ฟักฟูม |
| ๔๔ อ้าหล่าอาระหุดโอ้ |
เอ็นดู หน่อยรา |
| ชักเชื่อมอุภัยภูมิ์ |
แผ่นหล้า |
| ตราตรึงตอกตาปู |
ปรักมาศ |
| เป็นแท่งเดียวด้วยหน้า |
เติบตรู |
| ๔๕ เสนาะขิมจีนขับร้อง |
รำพัน |
| ดวงดอกโปตั๋นชู |
ช่อช้า |
| บานรอรับแสงจัน |
ทโรภาส |
| ส่งกลิ่นฟุ้งฟ้าหล้า |
แหล่งผอง |
| ๔๖ บุปผาสาโรชแม้น |
โปตั๋น |
| ผิจะปองฤๅปอง |
ยากได้ |
| เบื้องบุญแต่ปางบรรพ์ |
บุรพชาติ นั้นมา |
| อุบัติบานแย้มให้ |
เด็ดดม |
| ๔๗ ปักกิ่งมิ่งไม้ทั่ว |
มณฑล จีนนา |
| ฤๅจะฉมกลิ่นฉม |
เฉกไม้ |
| โปตั๋นส่งสุคนธ์ |
รสหื่น หอมแฮ |
| หอมยิ่งมิ่งไม้ใต้ |
ต่ำเมรุ |
| ๔๘ โปตั๋นฉันเฉกไม้ |
เมืองสรวง |
| ควรคู่แต่จีเนนทร์ |
ร่วมห้อง |
| สมรแม่แม่นแม้นพวง |
บุปเผศ พี่แม่ |
| ควรภิรมย์ร้อยคล้อง |
โสรดสรวม |
| ๔๙ ขอพระเป็นเจ้าโลก |
เฉลิมนาม |
| พระยุไหลสำรวม |
จิตต์ได้ |
| โปรดข้าช่วยผดุงความ |
พิศวาส |
| จูงจิตต์นวลน้องให้ |
เสน่ห์สนอง |
| ๕๐ เพลงปี่ญี่ปุ่นพร้อง |
พรรณนา |
| ทำนุกทำนองจอง |
บทเบื้อง |
| แสดงโดยหมู่มังกรา |
รำร่าย |
| เก้าท่าก้าวเท่าเยื้อง |
ย่างกราย |
| ๕๑ เก้าเล็บกำแก้วเชิด |
ชูชม |
| ชมช่อวิเชียรฉาย |
เฉิดรุ้ง |
| โสภิศเผ่นผยองลม |
โลดเล่น |
| โผนผกพ่นน้ำฟุ้ง |
เฝื่อนฟอง |
| ๕๒ มังกรงามเพราะแก้ว |
กลอกแสง |
| จากรัตน์ฤๅลำพอง |
ผกผ้าย |
| ผิโดยว่าจะแผลง |
พลิกท่า งามฤๅ |
| ฤๅเฉกกุมแก้วย้าย |
ยั่วยล |
| ๕๓ ดวงแก้วกอบเกื้อกับ |
มังกร |
| กำหนัดในกระมล |
มุ่งเคล้า |
| มณีรัตนาภรณ์ |
พิศวาส |
| เกี้ยวกอดดวงแก้วเกล้า |
เกลือกกาม |
| ๕๔ ควรพี่ควรคู่แก้ว |
กลอยสมร |
| สมรแม่อย่ามีความ |
สอดแคล้ว |
| อกเรียมเฉกมังกร |
กลอยสวาท |
| แก้วลกลน้องแก้ว |
ก่องแสง |
| ๕๕ แม้พี่ได้แก้วกอด |
กับทรวง |
| จะยั่วจะลำแยง |
ค่ำเช้า |
| ฤๅหน่ายมณีดวง |
กมเลศ เลยแม่ |
| จะแอบแนบเนื้อเคล้า |
ครุ่นไป |
| ๕๖ เพลงอนัมร่ำว่าโอ้ |
ปรัถพิน |
| อากาศสูงสุดไกล |
ลิบล้ำ |
| โลกคว้างอยู่กลางสลิล |
ลอยโลก อยู่นา |
| ดินชุ่มเพราะได้น้ำ |
หยาดฝน |
| ๕๗ หนสูงที่สุดฟ้า |
สถิตเสถียร |
| เรือนมาศเหมเหรญ |
เรี่ยฟ้า |
| อเนกอนัมเซียน |
ทรงเมฆ |
| ลอยเล่นในพื้นหล้า |
แหล่งเข |
| ๕๘ ดินดอยลอยอยู่ก้ำ |
กันดาร |
| โดยโลกสัณฐานเก |
จิอ้าง |
| มนุษย์สัตว์สาธารณ์ |
ทุกชาติ |
| อยู่ร่วมแผ่นพื้นสร้าง |
บาปบุญ |
| ๕๙ หนต่ำใต้แผ่นพื้น |
ภูมิ์มณ ฑลแฮ |
| มีโอฆอัมพุหนุน |
โลกไว้ |
| มินหมู่สัตว์สิงชล |
เฉกเย่า |
| เลี้ยงชีพด้วยน้ำได้ |
พืชพันธุ์ |
| ๖๐ เทวดาอยู่ร่วมด้าว |
แดนเดียว |
| มนุษย์ต่อมนุษย์ฉันท์ |
ญาติเยื้อ |
| สัตว์ต่อสัตว์กลมเกลียว |
กลอยเสน่ห์ กันนา |
| ฝักใฝ่ใจเอื้อเฟื้อ |
ซึ่งกันและกัน |
| ๖๑ เรียมได้มาร่วมน้อง |
ในสนาน น้ำแม่ |
| หวังรักจักมอบฉัน |
ทะให้ |
| พธูทิพย์นาคาน |
ครองคู่ เรียมเอย |
| ตราบเท่าดินฟ้าไหม้ |
มฤตชนม์ |
| ๖๒ กาพย์ม่านขาบขับอ้าง |
อุปมา |
| บรรพตย่อมทรงผล |
เพ็ชร์ไว้ |
| เพ็ชรเกิดจากภูผา |
พันฦก |
| เรือนเพ็ชรควรสร้างได้ |
แต่คำ |
| ๖๓ บ่อเพ็ชรเกิดกับพื้น |
ผาหลวง |
| ไพโรจน์รัศมีจำ |
รัสรุ้ง |
| เจียรตัดขัดฝนดวง |
เพ็ชรผ่อง ใสนา |
| บำราศรานร้าวบุ้ง |
บรบวล |
| ๖๔ ควรรองเพ็ชรรัตนด้วย |
เรือนคำ |
| จากมาศฤๅจะควร |
คู่ได้ |
| นอกจากสุวรรณทำ |
เรือนรับ งามฤๅ |
| พาเพ็ชรดำด้านให้ |
เสื่อมศรี |
| ๖๕ ควรแต่คำแปดเนื้อ |
เป็นเรือน |
| รองเพ็ชรพรายรัศมี |
รุ่งเร้า |
| เฉกแก้ววชิรเตือน |
ตาโลก งามแล |
| จรัสโรจน์ไป่รู้เศร้า |
ซีดหมอง |
| ๖๖ พี่แท้ทองแท่งเนื้อ |
นพคุณ |
| สามรรถเป็นเรือนรอง |
เพ็ชรแพร้ว |
| สีทองผ่องแสงหนุน |
สีเพ็ชร |
| งามมาศแกมแก้วแก้ว |
แกมคำ |
| ๖๗ ลำเตลงเพลงขับเอื้อน |
โอษฐ์พัน |
| นำแนะนิสัยธรรม |
ชาติเชื้อ |
| ราชหงษ์ย่อมหฤหรรษ์ |
หาสระ สนานนา |
| โกมุทอคร้าวอเคื้อ |
ใคร่ชม |
| ๖๘ สุวรรณหงษ์จงเจตน์ด้วย |
สระสนาน |
| เสพย์สนุกสุขภิรมย์ |
รสสร้อย |
| สาโรชบุษบันบาน |
บุณฑริก |
| แบะกลีบชูก้านช้อย |
อรชร |
| ๖๙ มุจลินท์สินธุล้วน |
บุษบง |
| เหมราชย่อมสโมสร |
สระแก้ว |
| สระขวัญสุวรรณหงษ์ |
ฤๅห่าง เหินแล |
| กินอาบซาบเนื้อแล้ว |
เล่นธาร |
| ๗๐ ชมชลกลแก้วเฉิด |
ชมบัว |
| บัวบห่อนให้ฉาน |
ฉีกซ้ำ |
| วารีไป่ขุ่นมัว |
หมองหม่น |
| บัวบชอกช้ำน้ำ |
เหน่งใส |
| ๗๑ วารีบำราศไร้ |
ราคิน |
| เหมราชย่อมสนานใน |
สระนั้น |
| สระใดมั่วมลทิน |
ธารเทือก |
| หงษ์บเกลือกกลั้วชั้น |
เสริดหนี |
| ๗๒ โฉมแม่แม่นแม้นสระ |
สิวาไลย |
| หงษ์ย่อมเสพย์สระศรี |
สร่างร้อน |
| เรียมหวังสระสนานใน |
สระนาฏ ณแม่ |
| ชมฌุกเชิดน้ำซ้อน |
กลีบกลม |
| ๗๓ ขอมขับศิรเกล้าคลี่ |
บัวทอง |
| ไฟฟอกโลกนิยม |
รสง้วน |
| ลงเสพย์รัศมีหมอง |
มีพืช พันธุ์นา |
| อยู่เกลื่อนกลอยหน้าล้วน |
ลูกหลาย |
| ๗๔ ผองแผนหลงเสพย์ง้วน |
ดินเผา |
| แสงดับไป่เสียดาย |
ดุจง้วน |
| หลงเสพย์ไป่คืนเนา |
พรหมโลก |
| อุบัติลูกเต้าล้วน |
เหล่าพรหม |
| ๗๕ รักดินสิ้นรักฟ้า |
ฤๅแหงน ดูเลย |
| กอบเกิดกามารมณ์ |
รสห้า |
| พืชพรหมอุดมแดน |
โดยเหตุ |
| เมารสรักง้วนหล้า |
เล่ห์เรียม |
| ๗๖ ฉมแม่หอมเฉกง้วน |
ดินฉม |
| รสทิพย์ฤๅหอมเทียม |
เทียบน้อง |
| ทรวงพี่เฉกทรวงพรหม |
เพลิงพลุ่ง ใจนา |
| ใคร่เสพย์ง้วนหล้าพ้อง |
เพศแผน |
| ๗๗ ความใคร่ใจพี่แม้น |
เหมือนพรหม พระนา |
| หวังดื่มรสดินแดน |
จิตต์ดิ้น |
| อ้าแม่เฉกง้วนฉม |
ชูชื่น ใจนา |
| ขอพี่พานแผ้วลิ้น |
เล่ห์หมาย |
| ๗๘ ลาวลำนำแต่ต้น |
ภัทกัลป์ |
| เขากาศกกตั้งปลาย |
ซรอดฟ้า |
| มนุษย์กับสวรรค์ |
รักร่วม กันนา |
| ตราบเท่าไฟไหม้หล้า |
มุ่นกจวน |
| ๗๙ แถนหลวงแถนแต่งตั้ง |
ขุนบฮม |
| ราชศักดิมเหศวร |
เศกให้ |
| ผ่านภพจบแผ่นชม |
พูทวีป |
| เป็นโจกเป็นเจ้าไท้ |
ธรณี |
| ๘๐ เพรงบุญขุนขี่กล้า |
กินเวียง |
| เป็นสุขมากอิหลี |
เลิศล้ำ |
| บุญไผก็ไป่เพียง |
บุญเพื่อน แลนา |
| เสริมส่งเขียวขึ้นค้ำ |
คู่สรวง |
| ๘๑ อยู่ดินกินข้าวโภชน์ |
สาลี |
| ชรดื่นลูกหลานหลวง |
สรล้าง |
| ปักปันราชธานี |
สำนัก |
| กินยศใหญ่น้อยบ้าง |
แบ่งดิน |
| ๘๒ แถนตกแถนแต่งตั้ง |
ตำรา ให้แฮ |
| อภิเษกสมพงศ์กิน |
ยศย้อม |
| อาวาหะวิวา |
หฤกษ์ |
| ทุกสิ่งสาตรให้ซ้อม |
สิทธิเม |
| ๘๓ จบไสยเจนสาตรแจ้ง |
ใจชน |
| สุขทุกข์ไป่พักคเน |
นึกรู้ |
| เชิญแถนท่านช่วยดล |
ใจนาฏ |
| ปองเสน่ห์ต่อข้าผู้ |
เสน่ห์นวล |
| ๘๔ กาพยกั้งฟังกล่าวเกลี้ยง |
กลอนขับ |
| บุญเกิดกรรมใดชวน |
ชักให้ |
| ตากตนอยู่แต่ทับ |
กะท่อม เถื่อนนา |
| ดมเด็ดดอกหญ้าไร้ |
รสสุคนธ์ |
| ๘๕ ผิวหอมฤๅแม้ว่า |
บหอม ก็ดี |
| ชมเล่นยามเมื่อตน |
ตกไร้ |
| ดอกฟ้าจะหาถนอม |
เหนื่อยนัก เปล่านา |
| ฤๅอาจจะเอื้อมได้ |
ดุจหวัง |
| ๘๖ กลำภักเนื้อไม้แก่น |
กฤษณา |
| ผิวเจตน์จะสมดัง |
จิตต์ด้วย |
| จันทน์คู่แก่นเสนหา |
ยากสุด แสวงแฮ |
| ตายเล่าเกิดแล้วม้วย |
ไม่พาน |
| ๘๗ บุญญาบารเมศแม้น |
ใครมี มากนา |
| เดชะอภินิหาร |
จึ่งได้ |
| แก่นจันทน์จรัสสี |
แสงสุก ใสแฮ |
| ได้เพราะบุญสร้างไว้ |
เพียบแพง |
| ๘๘ บุญเราต่ำเตี้ยตะ |
แหมะแขะ |
| ฤๅจะได้จันทน์แดง |
ดุจแก้ว |
| ชมแต่ดอกหญ้าและ |
เล็มเลือก ชมนา |
| หอมบหอมนั้นแล้ว |
แต่บุญ |
| ๘๙ แม้บุญเราสร้างส่ำ |
สมแสวง ไว้นา |
| คงจะตามอุดหนุน |
แนะให้ |
| ท่อนแก้วแก่นจันทน์แดง |
ดมกลิ่น |
| ฉมชื่นชุบน้ำไล้ |
ลูบตน |
| ๙๐ โอเนียอาก้าข่า |
เมแจะ |
| ละเม็ดละมังกล |
หมึกไล้ |
| ข่าหอกอิกข่าแยะ |
ไพเพศ ข่าแฮ |
| หลายส่ำเสียงไจ้ไจ้ |
จรีดเจรียง |
| ๙๑ ไทยเทงไทยลุ่มผู้ |
ไทยแผลง |
| ตองซู่คุลาเฉียง |
ช่างพร้อง |
| แม้วเย้าย่อยางแดง |
ดัดเพศ เขานา |
| ต่องแต่งโลดเต้นร้อง |
รายรำ |
| ๙๒ สยามชนสรชาติเชื้อ |
ชำนาญ |
| ชำนิเชิงลำนำ |
เพราะพร้อง |
| เจรียงดุริยางค์ผสาน |
เสียงส่ง |
| นางนาคขับไม้ร้อง |
รี่ระงม |
| ๙๓ พรรณนาว่าโลกแล้ว |
ย่อมมี |
| ดินฟ่องน้ำไฟลม |
หล่อเลี้ยง |
| สรรพสัตว์ทั่วธาษตรี |
ไตรภพ โลกแฮ |
| เกินธาตุไป่รู้เสี้ยง |
สีวะกาล |
| ๙๔ ขุนเขาเมรุมาศตั้ง |
ตำรง |
| เวชยันตพิมาน |
มาศแพร้ว |
| ไพชยนต์รัตนบรรยง |
เทียรย่อม |
| ควรคู่ขุนเกล้าแก้ว |
วัชรินทร์ |
| ๙๕ ดวงแก้วเกิดกอบเกื้อ |
กับบุญ |
| ท้าวสุชัมบดินทร์ |
เดชล้ำ |
| แสนสาวสุรางค์สุน |
ทรเทพ |
| เทียรย่อมเกิดขึ้นค้ำ |
คู่บุญ |
| ๙๖ เฉกเรียมเกิดร่วมแก้ว |
กลอยสมร |
| บก่อนบหล้าลุน |
แล่ล้ำ |
| พอสมเสพย์สโมสร |
สังวาส |
| สมเนตรสมเนื้อน้ำ |
คู่ควร |
| ๙๗ อ้าแม่เฉกแก้วเนตร |
สหัศไนย |
| พันเนตรภิรมย์สงวน |
เงื่อนน้อง |
| เผือพี่พิสมัยใจ |
จรอดแม่ แลแม่ |
| มิตรจิตต์เล่ห์นี้ต้อง |
มิตรใจ |
| ๙๘ อย่าระคายชะม้ายม่อย |
เมินหมาง เลยแม่ |
| เยี่ยงหยวกย่อมมีใย |
ยืดเยื้อ |
| จริงจิตต์พี่รักนาง |
รักตอบ พี่นา |
| เอาพี่ไว้ร่วมเชื้อ |
ภุชคินทร์ |
| ๙๙ เสียงขับเสียงร้องส่ง |
เสียงซอ |
| เสียงประสานเสียงพิณ |
พาทย์ฆ้อง |
| เสียงแตรแซ่เสียงกรอ |
กลองเกริก |
| เสียงโอษฐ์เสียงเอื้อนพร้อง |
เพราะเพรา |
| ๑๐๐ พระยาเอระกะปัตได้ |
ทรงสดับ |
| ร่ายกาพย์กลอนโคลงเขา |
ขับเขรี้ยว |
| ใช่พุทธวัจนสรรพ |
ภาษิต |
| เอาโลกกล่าวแก้เกี้ยว |
เกี่ยวกาม |
| ๑๐๑ ไป่เป็นที่ชอบเนื้อ |
พึงใจ ท่านนา |
| ผิดจากปัญหาความ |
โยกโย้ |
| จึงห้ามมิให้ดไนย |
มาณวิก |
| ขับต่อท่อถ้อยโต้ |
ตอบสนอง |
| ๑๐๒ แต่ไท้นาคราชให้ |
ธิดา |
| เพียรขับโดยทำนอง |
แนะไว้ |
| ทุกวันปักษ์คณนา |
กำหนด |
| บว่างบเว้นไท้ |
เที่ยวจร |
| ๑๐๓ พรรษกาลก็ล่วงพ้น |
พันนา |
| ตราบเท่าพุทธันดร |
หนึ่งสิ้น |
| ไป่ทราบพุทธุปปา |
ทะรหัสย์ |
| แดฤดีท้าวดิ้น |
ประดักดาน |
| ๑๐๔ แถลงปางสรรเพ็ชร์เจ้า |
จอมไตร ภพแฮ |
| ปางเมื่อพระผจญมาร |
หมดแกล้ว |
| ปองโปรดพุทธเวไนย |
นิกรสัตว์ โลกนา |
| เฉกชิเนนทร์โพ้นแล้ว |
ล่วงไป |
| ๑๐๕ คาบหนึ่งพระสถิตห้อง |
มหาวิหาร |
| จวบรุ่งพระตรวจไตร |
โลกกว้าง |
| ทราบเหตุแห่งอุรคาน |
ควรโปรด เขานา |
| เพียงแต่พอเขยื้อนบ้าง |
แบ่งเบา |
| ๑๐๖ พระอนันตญาเณศร์แจ้ง |
จารึก |
| โดยพุทธดำเนินเนา |
ฝ่ายใต้ |
| ฉายาโคกควงทรึก |
โสภิศ |
| เฉกฉัตรกางกั้งไท้ |
ทศพล |
| ๑๐๗ ภูมิเพียงทิพยอาสน์ท้าว |
เทพา |
| วชิระมณฑล |
ที่ใกล้ |
| พาราณสีสา |
กลเขตต์ เขาแฮ |
| เดียรดาษไปด้วยไม้ |
กลิ่นหอม |
| ๑๐๘ ชรเดียดชรดื่นด้วย |
ดอกดวง |
| ทวยกิ่งทอดก้านคอม |
ค่อมค้อม |
| ทรงช่อเชิดชูพวง |
บุปเผศ |
| วัลลิ์ตวัดเวียนไม้ล้อม |
เวียวน |
| ๑๐๙ พระผู้มีภาคไท้ |
ทัศนา |
| ฉะเพาะพักตรมณฑล |
ที่แจ้ง |
| บงสบอุตตระมา |
พหนุ่น |
| แรกรุ่นโฉมกล้องแกล้ง |
กรีดกรอ |
| ๑๑๐ โดยจิตต์เขาเพ่งตั้ง |
ตรงไป |
| ขันแข่งขับเพลงซอ |
คิดสู้ |
| กับอนงค์อรดไนย |
นาคราช |
| ความคิดผิดเพี้ยนผู้ |
กระวี |
| ๑๑๑ สรรพัญญูรู้แจ้งชัด |
ใจชนา |
| จึงเปล่งพระพุทธสีห |
นาทเยื้อน |
| ตรัสเรียกอุตตระมา |
นพสู่ พระแฮ |
| ทรงซักทราบแล้วเอื้อน |
โอษฐ์สอน |
| ๑๑๒ เพลงขับสูคิดเพี้ยน |
ผิดความ |
| ปนโลกย์นิวรณ์กลอน |
กล่าวพ้อง |
| จูงเจือเกลศกาม |
กองทุกข์ เห็นฤๅ |
| จึงพระสาสน์ให้ต้อง |
แต่ธรรม |
| ๑๑๓ อุตตระมานพซ้อม |
สัชฌาย์ |
| สามารถปัญญาจำ |
จบได้ |
| บรรลุพระโสดา |
ปัตติ ผลแฮ |
| โดยพระสาสน์ซ้อมไว้ |
ชัดเจน |
| ๑๑๔ ครั้นเสร็จน้อมศิรเกล้า |
กราบลา |
| บัวบาทพระชิเนนทร์ |
นารถแคล้ว |
| จรเสริดสู่นาคมา |
ณวิก |
| ยังที่น่านน้ำแล้ว |
สดุดี |
| ๑๑๕ กัลยามาณวิกน้อย |
นาคินทร์ |
| เอื้อนโอษฐ์จำเรียงที |
ชะม้อย |
| บันสานสอดเสียงพิณ |
เพลงขับ |
| ภาสิตเพราะพร้องถ้อย |
กล่าวไข |
