| (๑) เอวมฺเม สุตํ |
| (๑) องค์พระอานนท์ท่านเล่า |
ว่าฃ้าพเจ้า |
| ได้ฟังมาแล้วดังนี้ |
|
| (๒) เอกํ สมยํ ภควา |
| (๒) สมัยหนึ่งพระผู้มี |
พระภาคชินสีห์ |
| ผู้โลกนาถจอมธรรม์ |
|
| (๓) สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม |
| (๓) ประทับณเชตะวัน |
วิหาระอัน |
| อนาถะบิณฑิกไซร้ |
|
| จัดสร้างอย่างดีที่ใน |
สาวัตถีให้ |
| เปนที่สถิตสุฃา |
|
| (๔) อถ โข อฺฺตรา เทวตา |
| (๔) ครั้งนั้นแลเทวะดา |
องค์หนึ่งมหา- |
| นุภาพมหิทธิ์ฤทธี |
|
| (๕) อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา |
| (๕) ล่วงประถมยามราตรี |
เธอเปล่งรัสมี |
| อันเรืองระยับจับเนตร์ |
|
| (๖) เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา |
| (๖) แสงกายเธอปลั่งยังเฃต |
สวนแห่งเจ้าเชต |
| สว่างกระจ่างทั่วไป |
|
| (๗) เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ |
| (๗) องค์พระภควันนั้นไซร้ |
ประทับแห่งใด |
| ก็เฃ้าไปถึงที่นั้น |
|
| (๘) อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา |
| (๘) ครั้นเฃ้าใกล้แล้วจึ่งพลัน |
ถวายอภิวันท์ |
| แด่องค์สมเด็จทศพล |
|
| (๙) เอกมนฺตํ อฏฺาสิ |
| (๙) แล้วยืนที่ควรดำกล |
เสงี่ยมเจียมตน |
| แสดงเคารพนบศีร์ |
|
| (๑๐) เอกมนฺตํ ิตาโข สา เทวตา |
| (๑๐) เมื่อเทวดายืนดี |
สมควรณที่ |
| ฃ้างหนึ่งดังกล่าวแล้วนั้น |
|
| (๑๑) ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ ฯ |
| (๑๑) จึ่งได้ทูลถามภควัน |
ด้วยถ้อยประพันธ์ |
| เปนพระคาถาบรรจง ฯ |
|
| ๏ พหู เทวา มนุสฺสา จ |
มงฺคลานิ อจินฺตยุํ |
| อากงฺขมานา โสตฺถานํ |
พฺรูหิ มงฺคลมุตฺตมํ ฯ |
| ๏ เทพอีกมนุษหวัง |
คติโสตถิจำนง |
| โปรดเทศะนามง- |
คะละเอกอุดมดี ฯ |
| (ฝ่ายองค์สมเด็จชินสีห์ |
ตรัสตอบวาที |
| ด้วยพระคาถาไพจิตร์) |
|
| ๑. อเสวนา จ พาลานํ |
ปณฺฑิตานฺจ เสวนา |
| ปูชา จ ปูชนียานํ |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๑. หนึ่งคือบ่คบพาล |
เพราะจะพาประพฤติผิด |
| หนึ่งคบกะบัณฑิต |
เพราะจะพาประสพผล |
| หนึ่งกราบและบูชา |
อภิบูชะนีย์ชน |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๒. ปฏิรูปเทสวาโส จ |
ปุพฺเพ จ กตปฺุตา |
| อตฺตสมฺมาปณิธิ จ |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๒. ความอยู่ประเทศซึ่ง |
เหมาะและควรจะสุขี |
| อีกบุญญะการที่ |
ณอดีตะมาดล |
| อีกหมั่นประพฤติ์ควร |
ณสะภาวะแห่งตน |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๓. พาหุสจฺจฺจ สิปฺปฺจ |
วินโย จ สุสิกฺขิโต |
| สุภาสิตา จ ยา วาจา |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๓. ความได้สดับมาก |
และกำหนดสุวาที |
| อีกศิลปะศาสตร์มี |
จะประกอบมนูญการ |
| อีกหนึ่งวินัยอัน |
นรเรียนและเชี่ยวชาญ |
| อีกคำเพราะบรรสาน |
ฤดิแห่งประชาชน |
| ทั้งสี่ประการล้วน |
จะประสิทธิ์มนุญผล |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๔. มาตาปิตุอุปฏฺานํ |
ปุตฺตทารสฺส สงฺคโห |
| อนากุลา จ กมฺมนฺตา |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๔. บำรุงบิดามา- |
ตุระด้วยหทัยปรีย์ |
| หากลูกและเมียมี |
ก็ถนอมประหนึ่งตน |
| การงานกระทำไป |
บ่มิยุ่งและสับสน |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๕. ทานฺจ ธมฺมจริยา จ |
าตกานฺจ สงฺคโห |
| อนวชฺชานิ กมฺมานิ |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๕. ให้ทานณกาลควร |
และประพฤติ์สุธรรมศรี |
| อีกสงเคราะห์ญาติ์ที่ |
ปฏิบัติบำเรอตน |
| กอบกรรมะอันไร้ |
ทุษะกลั้วและมัวมล |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๖. อารตี วิรตี ปาปา |
มชฺชปานา จ สฺฺโม |
| อปฺปมาโท จ ธมฺเมสุ |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๖. ความงดประพฤติ์บาป |
อกุศลบ่ให้มี |
| สำรวมวรินทรีย์ |
และสุราบ่เมามล |
| ความไม่ประมาทใน |
พหุธรรมะโกศล |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๗. คารโว จ นิวาโต จ |
สนฺตุฏฺี จ กตฺุตา |
| กาเลน ธมฺมสฺสวนํ |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๗. เคารพณผู้ควร |
จะประณตและนอบศีร์ |
| อีกหนึ่งมิได้มี |
จะกระด้างและจองหอง |
| ยินดีณของตน |
บ่มิโลภทยานปอง |
| อีกรู้คุณาของ |
นรผู้ประคองตน |
| ฟังธรรมะโดยกา- |
ละเจริญคุณานนท์ |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๘. ขนฺตี จ โสวจสฺตา |
สมณานฺจ ทสฺสนํ |
| กาเลน ธมฺมสฺสากจฺฉา |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๘. มีจิตตะอดทน |
และสถิตณขันตี |
| อีกหนึ่งบ่พึงมี |
ฤดีดื้อทนงหาญ |
| หนึ่งเห็นคณาเลิด |
สมณาวราจารย์ |
| กล่าวธรรมะโดยกาล |
วรกิจจะโกศล |
| ทั้งสี่ประการล้วน |
จะประสิทธิ์มนุญผล |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๙. ตโป จ พฺรหฺมจริยฺจ |
อริยสจฺจาน ทสฺสนํ |
| นิพฺพานสจฺฉิกิริยา จ |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๙. เพียรเผากิเลสล้าง |
มละโทษะยายี |
| อีกหนึ่งประพฤติ์ดี |
ดุจะพรหมพิสุทธ์สรรพ์ |
| เห็นแจ้งณสี่องค์ |
พระอะรียสัจอัน |
| อาจนำมนุษผัน |
ติระฃ้ามทเลวน |
| อีกทำพระนิพพา- |
นะประจักษะแก่ชน |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๑๐. ผุฏฺสฺส โลกธมฺเมหิ |
จิตฺตํ ยสฺส น กมฺปติ |
| อโสกํ วิรชํ เขมํ |
เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ |
| ๑๐. จิตใครผิได้ต้อง |
วรโลกะธรรมศรี |
| แล้วย่อมบ่พึงมี |
จะประหวั่นฤกังวล |
| ไร้โศกธุลีสูญ |
และสบายบ่มัวมล |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี |
| ๑๑. เอตาทิสานิ กตฺวาน |
สพฺพตฺถมปราชิตา |
| สพฺพตฺถ โสตฺถึ คจฺฉนฺติ |
ตนฺเตสํ มงฺคลมุตฺต มนฺติ ฯ |
| ๑๑. เทวามนุษทำ |
วรมงคะลาฉนี้ |
| เปนผู้ประเสริฐที่ |
บ่มิแพ้ณแห่งหน |
| ย่อมถึงสวัสดี |
สิริทุกประเทศดล |
| ข้อนี้แหละมงคล |
อดิเรกอุดมดี ฯ |
