ที่ ๖๒

​กวินสเฮาส์ โคลัมโบ

วันที่ ๒๙ พฤศจิกายน ๓๐ร.ศ. ๑๑๖

ถึงแม่เล็ก,

ด้วยฉันมาถึงเวลา ๔ โมงเช้าผิดเวลาที่นัดไว้ จอดอยู่สักหน่อยหนึ่งพระยาเทเวศร์^๒๗๑จึงได้ลงมา ฉันได้รับหนังสือลงวันที่ ๔ ฉบับใหญ่ ๑ เล็ก ๑ กับรูปมีความยินดีเปนอันมาก การที่คนทั้งปวงมีใจยินดีพร้อมกันที่จะจัดการรับรองนั้นมีความยินดีเปนอันมาก การที่มีในโปรแกรมนั้นดูเปนการใหญ่โตมากอยู่ ฉันออกไม่ชอบในเรื่องพยุหยาตรา กลัวจะถือว่าไปเมืองฝรั่งมังค่ามาแล้ว ยังกลับมาแห่อย่างเก่าอย่างโบราณ เปนมาลงมือถอยหลังเข้าคลอง อีกประการหนึ่งพวกต่างประเทศที่จะให้มาพร้อมกับราษฎรนั้น มีความสงสัยว่าจะไม่เปนที่เรียบร้อย ถ้าจะโก่งคอหน่อย ๆ เรื่องรับทูตต่างประเทศเขารับต่างหาก เปนแต่มาปนในการเลี้ยงดูต่าง ๆ ถ้าเขาไม่เปนที่รังเกียจอยากเองก็ตามที แต่อย่าไปชวนเขาให้มาแอดเดรสเลยจะดีกว่า การรับรองทั้งปวงอยู่ข้างจะยาวมาก โขนกลางแปลงเกรงจะโคม ถ้าจะทำให้เปนการปลีก ๆ ไป อย่าให้เปนเปลเชอตั้งเดือนให้ถูกนินทาได้จะดี

อนึ่งการที่จะเอาพระขึ้นไปคอยให้ศีลก่อนสรงนั้นไม่ทัน ต้องขึ้นไปพอทันไชยันโต เวลาสรงแล้วจึงมาบอกบริสุทธิ์ต่อภายหลังจึงจะทัน

​ฉันจะจดหมายให้ลเอียดก็ไม่ได้ เพราะเรือจะออกในเวลาค่ำวันนี้ เวลาอ่านได้หมดก็บ่าย ๓ โมงเสียแล้ว แต่ไม่รู้จะบอกว่าวันถึงเข้าจะโคมประการใด ฉันไม่เคยประหม่าอันใดเลย วันนี้พบพระยาเทเวศร์เข้าออกสั่น ๆ จะพูดอะไรก็นึกไม่ใคร่ออก จึงไม่สามารถจะเล่าได้ว่าดีใจเพียงใด หัวยังโคม ๆ อยู่จนเดี๋ยวนี้

จำเปนต้องจบที

ผัวที่รักของแม่เล็ก

(พระปรมาภิไธย) จุฬาลงกรณ์ ปร.