๒๔

และนางง่วนฮุยบุตรไซเล่งสีนั้นเป็นคนรูปงามและมีปัญญาเฉลียวฉลาด พระเจ้าอึ้งตี่ฮ่องเต้ยกขึ้นเป็นฮองเฮา พระเจ้าอึ้งตี่ฮ่องเต้ตรัสปรึกษาด้วยนางง่วนฮุยฮองเฮาว่า บัดนี้เราได้จัดสรรพคุณยาแก้โรคและตำราสำหรับแผ่นดิน และสิ่งของใช้สอยก็พร้อมอยู่แล้ว เราจะแบ่งตำบลบ้านที่บรรดามีผู้ไปรักษาเมืองอยู่นั้นให้เป็นเขตแดนแก่กัน แล้วให้ราษฎรผู้ที่จะทำนานั้นให้ขุดดินพูนขึ้นเป็นนา และให้มีหนังสือประกาศเรียกชื่อบ้านเป็นแห่ง ๆ ตำบลบ้านนั้นรวมแปดบ้านให้เรียกว่าแจหนึ่ง สิบแจให้เรียกว่าลีน สามลีนให้เรียกว่าเหมง สี่เหมงให้เรียกว่าลี้ ห้าลี้ให้เรียกว่าอีบ สิบอีบให้เรียกว่าโต สิบโตให้เรียกว่าซือ ถ้ามีชื่อเมืองและตำบลบ้านพร้อมกันดังที่กล่าวมาดังนี้แล้วให้เรียกว่าจีวหนึ่ง ๆ รวมเป็นเมืองใหญ่เมืองหนึ่งเรียกว่าเป็นเมืองจิว แล้วป่าวร้องให้ราษฎรทำนาและปลูกต้นผลไม้ต่าง ๆ ให้มากกว่าแต่ก่อน เราจึงจะสิ้นความวิตก นางง่วนฮุยฮองเฮาจึงทูลว่า ข้าพเจ้าไปเที่ยวที่สวนหลวง นางสาวใช้ไปเก็บดอกไม้มาหลายอย่าง แต่อย่างหนึ่งสีขาว ครั้นหยิบดอกไม้สีขาวมาดมดูหามีกลิ่นไม่ แต่ดอกไม้นั้นเป็นปุย ข้าพเจ้าดึงดูก็เหนียวเป็นใยยาว ข้าพเจ้าสั่งให้สาวใช้เอาดอกไม้ขาวไปหีบแล้วปั่นด้าย จึงเอาด้ายนั้นมาทอเป็นผ้าเห็นว่าเป็นของแก้หนาวได้ แล้วข้าพเจ้าไปเที่ยวที่สวนอีกเห็นตัวหนอนนั้นเกาะอยู่ที่ต้นไม้หลายตัว ครั้นอยู่มาหลายเวลาข้าพเจ้าเห็นตัวหนอนนั้นมีเส้นพันอยู่รอบตัว จนแลหาเห็นตัวหนอนไม่ ข้าพเจ้าจึงหยิบเอามาพิเคราะห์ดูก็เห็นเป็นเส้น ๆ นั้นสีเหลืองบ้างสีขาวบ้างดึงก็ไม่ใคร่จะขาด ข้าพเจ้านึกว่าถ้าเก็บมาลองทำให้เป็นผ้าแพรขึ้น เนื้อก็จะดีกว่าปอและป่านซึ่งทำนุ่งห่มมาแต่ก่อน แพรและผ้าถึงจะย้อมสีก็งาม พระเจ้าอึ้งตี่ฮ่องเต้ทราบดังนั้น จึงให้มีหนังสือไปถึงจูเฮ้าผู้รักษาเมืองทั้งปวง เที่ยวหาตัวหนอนที่รูปเหมือนผลพุทราจีนกับดอกฝ้ายส่งเข้ามาให้ได้ จูเฮ้าผู้รักษาเมืองทั้งปวงเสาะหาตัวหนอนกับดอกฝ้ายได้แล้วก็ส่งมาให้เจ้าพนักงานเมืองหลวง ขุนนางเจ้าพนักงานก็นำเอาตัวหนอนกับดอกฝ้ายถวายพระเจ้าอึ้งตี่ฮ่องเต้ ๆ จึงตั้งชื่อหนอนนั้นว่าเช้ยและไหมที่ตัวหนอนให้เรียกว่าเก๊ย พระเจ้าอึ้งตี่ฮ่องเต้ก็มอบให้แก่นางง่วนฮุยฮองเฮา ๆ จึงเอาตัวไหมนั้นมาเลี้ยงให้มีพืชพันธุ์ขึ้นแล้ว คิดชักเอาเส้นไหมออกมาตรึกตรองทำเป็นเส้นแล้ว ทอเป็นแพรย้อมสีต่าง ๆ แล้วเลือกจัดที่เนื้อสีเหลืองมาทำเสื้อถวายพระเจ้าอึ้งตี่ฮ่องเต้เป็นเครื่องทรง ครั้นทำเป็นเสื้อแพรเสร็จแล้ว นางก็นำเข้าไปถวายพระเจ้าอึ้งตี่ฮ่องเต้หยิบเสื้อไหมนั้นมาทอดพระเนตรพิจารณาดู ก็รู้ว่าเป็นของดีสมควรที่จะทรง จึงตรัสสรรเสริญนางง่วนฮุยฮองเฮาว่าเฉลียวฉลาดยิ่งกว่าสตรีทั้งปวง ก็พระราชทานบำเหน็จรางวัลตามความชอบ รับสั่งให้ประกาศราษฎรให้เลี้ยงไหมปลูกฝ้ายมาทอเป็นผ้าทำเสื้อสวม ราษฎรทั้งปวงก็ทำตามรับสั่ง ครั้งนั้นราษฎรมีแพรมีผ้าทำเสื้อทำกางเกงสวมตัวและตบแต่งการอื่นต่าง ๆ นายช่างที่ฉลาดก็ทำดีขึ้นทุกครั้งทุกคราว ตั้งแต่พระเจ้าอึ้งตี่ฮ่องเต้ได้ครองราชสมบัติก็ตั้งพระทัยทะนุบำรุงราษฎรให้ราษฎรมีความสุขมาก สั่งสอนให้ราษฎรจัดทำสร้างของใช้ไว้สำหรับแผ่นดินขึ้นไว้เป็นอันมาก พวกราษฎรและแปะแซ่ที่เป็นลูกค้าพานิชก็ซื้อขายสิ่งของต่าง ๆ และเชื่อถือกัน แล้วก็แลกเปลี่ยนกันตามแถวตำบลบ้านเมืองนั้นก็มาก