- ๑. ยิ้มเถิด
- ๒. ดุริยางค์
- ๓. แท็กซี่ฟ้า
- ๔. แพ้รู้
- ๕. ประธานาธิบดีลินคอล์น
- ๖. คำเตือนของทารก
- ๗. ลำนำเถา
- ๘. ฟองชีวิต
- ๙. บนและล่าง
- ๑๐. ศิลปแห่งการดำรงชีพ
- ๑๑. เราถูกไฟเจริญลน
- ๑๒. ความจำ
- ๑๓. ตาเนื้อกับตาทิพย์
- ๑๔. โลกมาตา
- ๑๕. บริสุทธิ์
- ๑๖. มหาประเทศ
- ๑๗. สถาปัตยกรรม
- ๑๘. ฉลามกินคน
- ๑๙. คว้านท้อง
- ๒๐. กรรม
- ๒๑. อิสสภาพสมบูรณ์
- ๒๒. คำขวัญ แนวหน้าทหาร กับ พ่อค้า
- ๒๓. น้ำองุ่นใหม่กรอกขวดเก่า
- ๒๔. วันไทยรอด
- ๒๕. ไทยเทวาธิราช
- ๒๖. เจ้าโลก
- ๒๗. เราบูชาพระหรืองั่ง
- ๒๘. มนุษย์หนอ
- ๒๙. ชาติ ศาสนา
- ๓๐. เรือขาดหางเสือ
- ๓๑. กุหลาบกับหนาม
- ๓๒. เขี้ยวงา
- ๓๓. ระดมพล
- ๓๔. ฉลองชัยชนะ - ไทยวิวัฒน์
- ๓๕. ต้อนรับทหารหาญกลับบ้านเมือง
ประธานาธิบดีลินคอล์น
| ลินคอล์นประธานา | ธิบดีและเฮอร์นดอน |
| ผู้เพื่อนพเนจร | รถท่องถนนหน |
| พร่างพร่างพิรุณพรำ | กระทำเมทนีดล |
| ลื่นเลือกเลอะเหลือทน | บทม้าขะมำพลำ |
| เฮอร์นดอนย้อนถาม | “กิจที่สุชนทำ |
| ฤๅมีมิเพื่อจำ | เพาะประโยชน์จะโปรดตน” |
| ลินคอล์นก็ย้อนตอบ | ปฏิเสธเพราะเหตุผล |
| ใครเลยจะลืมจน | ดนุนี้มิมีตัว” |
| บัดเห็นสุกรต้อง | ปฏิเหตุตะแบงหัว |
| ตัวติดกระทู้รั้ว | ปะทะร้องขรมเสียง |
| ลินคอล์นสะท้อนใจ | ก็ไฉนจะเมินเมียง |
| หยุดรถและเลียบเคียง | กรกุมกระทู้ยัน |
| ตั้งท่าพยายาม | พลกล้ามกระเพื่อมผัน |
| รั้วคลอนสุกรหัน | ดนุหลุดเตลิดหนี |
| หมูหันและคนหัน | วรพักตรพ่วงพี |
| สู่รถมณีศรี | กรกุมเกาะบังเหียน |
| เฮอร์นดอนสิวอนว่า | “วจนาธแนบเนียน |
| แต่กรรมตะกี้เพียร | จะพิสูจน์มิสาสม” |
| ลินคอล์นคดีแก้ | ฤจะแพ้เพราะคารม |
| “การช่วยมิช่วยชม | เพราะก็เห็นกะตนเอง |
| กลัวว่าจะฝันร้าย | ยลรูปสุกรเขลง |
| ดิ้นแด่วกะแส่วเหยง | ยลย่อมสยองขน” |
๑๕ พฤษภ. ๘๑
