ดุริยางค์

เสียงเสนาะเหมาะสมานสนานโสตร เสียงอุโฆษสักแต่ดังฟังบัดสี
สรรพเสียงใดจะเพียงเสียงดนตรี คลอสังคีตประณีตศรีศิลปกรรม
ผะสมเหมาะไพเราะราวเสียงทิพย์ อันลิ่วลิบลอยจากฟากสวรรค์
ย้อมอารมณ์บ่มชีวิตจิตต์ใจครัน หฤหรรษ์โหยไห้ได้ทุกรส
อาหารมีดนตรียวนยีย่อย ชวนอร่อยอิ่มหนำสำราญหมด
ใจดุร้ายดุริยงค์จางพยศ ดนตรีพจน์พากย์ใบ้เข้าใจกัน
คิริบูนในกรงส่งเสียงพลอด เป็นเพลงตอดสูงต่ำสำเนียงผัน
นกเขาคูจู้หูกูคู่ประชัน ไก่แก้วขันเสียงใสปลุกไสยา
อันลำนำธรรมชาติฉลาดใช้ วิธีเลยเมื่อไรใคร่จะว่า
ให้ลมพัดกอไผ่โยกไปมา ส่งเสียงซ่าสอดสลับรับกันไป
ยามบรรเลงเพลงโกรธอุโฆษก้อง เสียงฟ้าร้องกระหึ่มครึมครางใหญ่
แล้วเปรี้ยงปร้างอย่างตระหนกน่าตกใจ ใครจะไม่รู้สึกสำนึกคิด
เราชาวไทยพอใจการขับร้อง อ่านหนังสือยังต้องทำนองติด
ไม่เฉพาะโคลงฉันท์วรรณลิลิต อ่านร้อยแก้วก็สนิททำนองเพลง
ที่ลานนาเราพากันร้องรำ ในแมน้ำเพลงเพราะฟังเหมาะเหม็ง
ทั้งเพลงเรือเพลงบกตกนักเลง นักร้องเก่งกวีก่องสองศิลปิน
ในโรงเรียนขับร้องต้องบังคับ เสียแต่ขับร้องแบบโบราณสิ้น
คือใช้แต่ความจำพร่ำอาจินต์ สืบต่อชั่วฟ้าดินลำดับมา
ภาษาใดถ้าไร้ตัวหนังสือ ภาษานั้นก็คือยังเป็นป่า
การก่อร่างกว้างขวางทางวิชา ย่อมก้าวหน้าลำบากยากเย็นจริง
ไม่มีอ่านไม่มีเขียนเพียรแต่พร่ำ การแต่งใหม่ใครทำลำบากยิ่ง
หนทางตีบลีบตันพากันทิ้ง ชวนรกเรื้อเสือสมิงวิ่งพล่านไป
ดนตรีก็เช่นกันฉันนั้นเชียว ถ้าเปล่าเปลี่ยวเชิงเรียนอ่านเขียนได้
เป็นทางลีบตีบตันฉะนั้นไซร้ นับว่าไม่เข้าทางสว่างพอ
ดุริยางค์บุรพทิศสนิทเนา เป็นผู้เฒ่าสูงอายุสุภาพหนอ
ดุริยางค์ตะวันตกหนุ่มตะกอ เพิ่งเกิดใหม่ใครก็พอใจคือ
ได้เลือดดีท่วงทีกะทัดรัด เข้าฝึกหัดทางภาษาหนังสือ
กำหลังหนุ่มกระชุ่มกระชวยช่วยปรนปรือ ผู้เฒ่าถือโอกาสอาตมชุบ
พึงเห็นได้ที่กระหายเพลงสากล พากันขวนขวายแต่งตลุบตุบ
ทั้งสังคีตอสังคีตติดตะครุบ เด็กเด็กฮุบหัดร้องก้องธานี
บางคนพอได้ยินหมิ่นเพลงเก่า ว่าจืดเจ้าไม่ฟังคลั่งป่นปี้
อยากฟังเพลงสากลพ่นวาที เสียงแปลกดีเด็กผู้ใหญ่ไม่เชาชุบ
หนทางถูกนั้นปลูกทางโรงเรียน เราพากเพียรเพราะครูดูเบื้องบุรพ
แต่ก้าวหน้าถอยหลังยับยั้งยุบ จึงบัดนี้ก็สรุปลงรอยเดิม
เป็นงานใหญ่ใช้คนจำนวนมาก มันย่อมยากนฤมิตรกิจส่งเสริม
สมุฏฐานงานใหญ่ใคร่จุนเจิม จะต้องเริ่มตรงนี้แหละดีนัก

๘ พฤษภ. ๘๑

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ