ไม้เรียว

หนูเปียนี้มารดาหาว่าดื้อ ที่แท้คือความเห็นเป็นคนละอย่าง[๑]
ความได้ใจทำให้หนูเปียกระด้าง[๒] มารดาขวางทีไรได้เฆี่ยนตี[๓]
แม่ลูกต่างก็ไม่เข้าใจกัน เลยต่างคนต่างดันกันเต็มที่
การตีชักจะหนักขึ้นทุกที เพราะเกิดมีด้านไม้ขึ้นในตน
โรคด้านไม้ลามไปถึงใจจิตต์ ด้านความคิด, ด้านหน้า, และด้านก้น
ขนาดเฆี่ยนต้องเปลี่ยนไปตามคน ที่ความด้านเข้าผจญประจำตัว
ยิ่งตั้งต้นแต่เล็กยิ่งแรงแล่น กว่าจะโตก็แก่นมิใช่ชั่ว[๔]
แม้กุญแจมือใส่ยังไม่กลัว เดิรตากหน้าได้ทั่วทั้งภารา
หนูเปียที่มีกำลังใจดังเพ็ชร ต้องระเห็จระเหหนด้นเข้าป่า
เป็นเสือสางแม่นางโกงยกโขลงพา เพาะพยาธิหนอนบ่อนบ้านเมือง[๕]
กำลังใจดังว่านี้หายาก อบรมดีดีมากหากฟุ้งเฟื่อง
เป็นบุรุษรัตนคุณประเทือง ไม่ใช่เรื่องหักหาญผลาญคุณธรรม[๖]
วิสัยเด็กเปรียบได้กับไม้อ่อน ที่ดัดร้อนลนไฟนั้นไม้คร่ำ
ดัดเย็นได้ไฉนจักไม่ทำ? ดัดด้วยน้ำรัก-กระด้างอ่อนดังใจ[๗]
ถืออำนาจเหตุผลกุศลกรรม ยุติธรรมปลุกเสกเด็กผู้ใหญ่[๘]
ของใครดีให้ประนอมยอมกันไป[๙] แต่มิให้ตามใจขอไปที[๑๐]
ให้เหตุผลครอบงำย่อมทำได้ เด็ก ผู้ใหญ่ ครูศิษย์ ไม่ผิดที่[๑๑]
อบรมด้วยเหตุผลได้คนดี น้ำรักมีเมตตาเป็นยาพอ
เก็บไม้เรียวห่อไว้ในตู้เหล็ก[๑๒] สำหรับเด็กเกกมะเหรกและเหลือขอ
ทารกอ่อนเชาน์ไวใช้ลูกยอ แล้วหุ้มห่อด้วยรักจักมีชัย[๑๓]
ครูเป็นผู้เพ่งจิตตวิทยา ใช้วิชาด้วยวิธีที่แจ่มใส
เพื่อศิษย์ล้วนร่าเริงบันเทิงใจ ได้เจริญเชาวน์ไวในชีวิต
การเฆี่ยนตีเป็นวิธีทำลายขวัญ โทษมหันต์ คุณมีกะจี้หริด[๑๔]
ห้ามก้าวหน้าพาหู่อยู่เป็นนิตย์ เป็นยาพิษมิให้ใช้บำรุง
ผู้เฆี่ยนตีโดยมากไม่อยากคิด โทสจริตครอบงำทำให้ยุ่ง
มีอำนาจก็จะใช้ไม่ปรับปรุง ตั้งศาลเตี้ยตามมุ่งแต่ใจตน[๑๕]
เหตุฉะนั้นการตีมีแต่ห้าม ไม่ต้องตามยุยงส่งเสริมผล
ก็สงครามใครตามไปปรือปรน มีแต่คนคอยห้ามสงครามไว้
โบราณว่าเสียดายไม้เป็นภัยแก่ ยุวชนนั้นแน่หรือไฉน?
เดี๋ยวนี้โลกเจริญมากหากเปลี่ยนไป เป็นขอให้เสียดายพร้อมออมไม้เรียว
อารยชนไม่ชอบหวาย, ฉันใด ลูกของเขาไม่ชอบไม้หวดเควี้ยวๆ
อันนี้ก็เช่นกันฉันนั้นเทียว พึงเฉลียวเลือกใช้ให้ชอบ เทอญ

กรกฎ ๗๗.



[๑] ......อย่าง คือความเห็นของมารดากับบุตรไม่ตรงกัน จึงเกิดขัดกันขึ้น

[๒] ......กระด้าง ถ้ามารดาให้บุตรชะนะทุกทีไป บุตรก็ได้ใจ ต่อไปก็จะเอาชะนะร่ำไป

[๓] ......ตี มารดาที่เลี้ยงบุตรให้ดื้อ โดยยอมให้เอาชะนะ เมื่อโกรธและไม่ยอมทีไรก็ต้องตีกัน

[๔] ......ชั่ว ถ้าใช้วิธีตีตั้งแต่เล็ก ไม่ทันไรก็หนักไม้ ต้องตีหนักขึ้นทุกที จนเป็นอย่างที่เรียกว่า “แก่นแก้ว”

[๕] ......เมือง อ้ายเสือคนหนึ่งต้องมีลูกสมุนหลายคน พวกเหล่านี้เพาะเด็กให้เสีย กลายเป็นคนรกโลกไปหมด

[๖] ......คุณธรรม กำลังใจแข็งแรงของเด็กนั้นเป็นคุณธรรม ถ้าอบรมดีก็ดีไป ถ้าอบรมผิดก็เป็นการทำลายคุณธรรมนั้นแล

[๗] ......ใจ มีเด็กที่ดื้อแก่คนอื่นหมดทั้งบ้าน จะยอมทำตามคำมารดาคนเดียวเท่านั้น ทั้งนี้เพราะมารดารู้จักอบรมบุตรด้วยใช้อำนาจความรัก อันเป็นน้ำเย็น จนเอาชะนะใจที่แข็งนั้นได้

[๘] ......ผู้ใหญ่ คือทั้งฝ่ายเด็กและผู้ใหญ่ยอมอยู่ในอำนาจแห่งเหตุ ถือที่ถูกเป็นใหญ่

[๙] ......ไป ผู้ใหญ่ถูก เด็กก็ยอม แม้เด็กถูก ผู้ใหญ่ก็ยอม

[๑๐] ......ที การตามใจในที่ผิดก็ดี ปล่อยตามใจพอให้แล้วกันไปก็ดี ล้วนเป็นเหตุให้เด็กได้ใจ และไม่ยอมอยู่ในอำนาจเหตุผลต่อไป

[๑๑] ......ที่ การอยู่ในอำนาจเหตุผล และยอมตามฝ่ายถูกนี้ ไม่เป็นการลดเกียรติ แม้ผู้ใหญ่ก็ยอมเด็กได้ ทำให้ดี กลับเป็นตัวอย่างที่สอนอย่างงดงามเสียอีก

[๑๒] ......เหล็ก มีเรื่องเล่ากันว่า ครูใหญ่คนหนึ่ง มีไม้เรียวอาญาสิทธิ์ไว้สำหรับโรงเรียนอันหนึ่ง เขาเอาแผนที่เก่าม้วนไม้เรียวนั้นเข้าไว้ แล้วก็เก็บใส่ตู้ลั่นกุญแจ เมื่อจะใช้ต้องไปไขกุญแจหยิบม้วนนั้นออกมา คลี่แผนที่เอาไม้เรียวออก กว่าจะเสร็จธุระเหล่านี้ ถ้าเขามีโทสะอยู่บ้าง โทสะนั้นก็จะคลาย เขากลับได้สติดี

[๑๓] ......ชัย ข้าพเจ้าเคยพบมารดาที่รักบุตรใช้คำว่าอย่างนี้ “ทำอย่างนั้นสิลูก แม่ถึงจะรัก ทำอย่างนี้ แม่ไม่รักละ ลูกรักของแม่ต้องไม่ทำอย่างนั้น ลูกรักแม่ ต้องไม่ขัดใจแม่” ฝ่ายลูกก็รักแม่ ไม่อยากขัดใจแม่ กลัวแม่โกรธ เมื่อแม่โกรธแล้ว แม่ก็จะไม่รักและไม่ตามใจ ลูกที่แม่รักและอบรมดี ย่อมรู้สึกอย่างนี้

[๑๔] กะจี้หริด กะจ้อยร่อย, เล็ก, น้อย

[๑๕] ......ตน การตัดสินเอาตามชอบใจโดยไม่ใช้ดุลยพินิจ คือไม่ฟังเสียงของอีกฝ่ายหนึ่ง เรียกว่าตั้งศาลเตี้ย ณ ศาลเตี้ยนี้ Might is Right.

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ