แม่จ๋า

แม่จ๋าแม่ !  ลูกแลไปทางไหน ล้วนเยื่อในความรักประจักษ์ถ้วน รักของแม่รักแท้ไม่แปรปรวน เป็นรักล้วนธรรมชาติปราศมารยา ตั้งแต่แรกปฏิสนธิ์จนสมภพ แม่ประสพทุกข์ภัยใหญ่หนักหนา ฉวยพลั้งพลาดอาจพิการพาลมรณา โบราณว่า ‘ศึกสตรี’ มีมูลพร้อม คลอดจากครรภ์จวบวันลูกเติบใหญ่ แม่ต้องใฝ่อุ้มชูทะนุถนอม อดตาหลับอับอุดอู้แม่สู้ยอม ยามอดออมลูกอิ่มแม่อิ่มใจ อย่าว่าแต่อาหารแม่จะหวง เลือดในทรวงแม่ยังยอมให้ดื่มได้ รักของแม่ไม่แพ้รักใด ๆ ชีวิตก็ให้ได้ไม่เสียดาย

แม่จ๋าแม่ ! ลูกแน่แก่ใจนัก ว่าแม่รักลูกอยู่มิรู้หาย ลูกสืบเชื้อเนื้อไขทั้งใจกาย พ่อแม่ถ่ายให้ทุนหนุนเนื่องมา ระหว่างครรภ์ท่านกล่าวเป็นเค้าขาน ว่ามารดาบันดาลให้นักหนา แม่คิดงามเห็นงาม, ตามตำรา ก็อาจพาลูกงามไปตามนึก แม่มีใจผ่องใสบริสุทธิ์ ใจลูกผุดผ่องเพียงแก้วผลึก แม่มีคุณเพิ่มพูนทุนพิลึก ลูกรู้สึกในบุญคุณข้อนี้

แม่จ๋า ! ลูกเกิดมาแม่อบรม ฉลาดบ่มสมบูรณ์เพิ่มพูนศรี ขึ้นน้ำนวลควรค่าเปลื้องราคี ได้แม่ดีลูกรอดปลอดบ่วงมาร สุจริต, มิตรแท้, รัก ‘แฟร์เพล์’ ไม่เกเร, รกโลก, โศก, ฟุ้งส้าน, มีขันติ, วิริย, ปฏิภาณ, บำเพ็ญงานเพื่อผู้อื่น, ราบรื่นนัก, คุมสติตริตรองมองรอบคอบ, ผู้ผิดชอบชั่วดี, มีเกียรติศักดิ์, กตัญญูรู้บุญคุณคนนัก, แจ้งประจักษ์หน้าที่, มีวินัย คุณเหล่านี้แม่มีวิธีหัด ค่อย ๆ ดัดให้บำเพ็ญเป็นนิสสัย ด้วยคำหวานแม่สมานที่หัวใจ ให้ฝึกไปจนเคยเลยชำนาญ แม่มีคำสำคัญเลือกสรรใช้ ข่มหัวใจลูกคร้ามยามดื้อด้าน คือกลัวแม่ไม่รัก, มักร้าวราน เพราะขุ่นเคืองรำคาญลูกขัดใจ

แม่จ๋า ! ถึงแม่จะตีด่าลูกก็ได้ แต่แม่มีวิธีดี ๆ ใช้ คำน้อยแม่ก็ไม่พูดหยาบคาย การเฆี่ยนตีมีบ้างนับครั้งถ้วน เป็นเรื่องล้วนหลาบจำน้ำหนักหลาย แม่ระวังมิให้ลูกได้อาย กลัวกลับกลายหน้าด้านประจานตัว กำพร้าพ่อหากมีแม่ที่รัก คอยพิทักษ์ทุกข์ภัยไม่เกลือกกลั้ว อำนาจรักศักดิ์สิทธิ์กว่าฤทธิ์กลัว แม่ทูนหัวของลูกปลูกรักเอย