กล่อมช้างสวรรค์

โคลงสี่สุภาพ  
อัขยมข้าบาทผู้ นักนิพนธ์
สมมติสมั์ “เอกชน” ชื่อไช้
สนามนพทวาร,กมล ปราโมทย์ นักนา
รจิตพจน์เชิดพระยสไท้ ธิราชผู้ผดุงสยาม
กาพย์ฉบัง ๑๖  
สรีสรีสวัสดิเลิสโอลาร อภิวันทนาการ
เคารพนอบนบประนาม  
โชติรัตน์จรัสจรูทั้งสาม ประเสิดโดยความ
เปนสรนะอันบวร  
หนึ่งข้าน้อมเกสถวายกร จอมเจ้าสีขร
ไกรลาสซงอุสภเปนพาหน์  
หนึ่งนบไท้เทพย์ธาดา โดยเบื้องเวหา
เลอหงส์วิหคเหินทยาน  
นบเทพย์สมาพระกาล ระเห็ดเหินคัคนานต์
โดยแรดเปนอาสน์ฉลององค์  
น้อมเทพย์จตุรภุชยรรยง นาคบัลลังก์ซง
นิทราเหนือกะสินธ์กสิรธาร  
สี่องค์ซงริทธิ์มากมาน มารังสริสดิสาร
พังพลายสืบเผ่าสี่พงส์  
ถวายกรเทวกรรม์อันซง ริทธิ์สักดิ์อีกองค์
ขันธกุมารมิ่งสิวางกูร  
อีกองค์พารัสหัดถ์ไพบูลย์ หกพักตร์เถลิงมยูร
เปนเทวอาสน์พาหน  
นบพระพิคเนสซงพล พิคเนสวรสกล
เส็ดข้าถวายกรนมัสการ  
ขอเชินเทพย์ไท้ทุกสถาน ทั่วพิภพจักรพาล
อันข้าชุมนุมอนันต์  
ประชุมไนโรงพิธีอัน งามสง่าเงื้อมถงัน
เวหาสวิลาสบันจง  
โดยรอบเรียบเรียงรายทง เทียวเถือกอลงก์
ยะยาบยะยับประดับประดา  
ราชวัตร์ฉัตร์ประจำเจิดตา สรรพ์พิสโสภา
อำพนพิพิธพึงชม  
พายไนเนืองแน่นอนุกรม สักการสรรสม
ตังวายเครื่องไหว้สังเวย  
มาลาคันธวิเลปน์รำเพย หอมชื่นชวนเชย
ลาชะอุบะบายสรี  
เทียนทองธูปถ่องโสภี จุนจันทกะแจะมี
มาลย์มากหลายหลากหลายพรรน  
เชิรับอามิสพลีอัน ซงสั่งจัดสัน
สมควนสักการบูชา  
เพื่อขอเทวริทธิ์มหิทธา- นุภาพเพื่อมา
กำจัดอุบัติโพยภัย  
อุปสัคคุปัทวันตรายไน นอก,กาลไดๆ
หย่าพึงย่ำยีบีทา  
สยามรัถมนทลมหา- จังหวัดสีมา
ตลอดกเสมสมบูรน์  
อภิรักส์ปิ่นไทผทมไหสูรย์ ฉัตร์แก้วอนุกูล
กั้งเกสราสดร์ฉัตถ์รัชกาล  
ไห้ซงพระกเสมสำรา พระกมลมาน
ทุกทุกทิพรัตินิรันดร์  
นีรทุขนีรโสกส่ำสรรพ์ นีรโรคภยัน-
ตรายหย่าพ้องพะพาน  
ฝ่าลอองธุลีบทมาลย์ จงปราสนาการ
หย่ากล้ำกลายพระบาทยุคล  
ขอพระองค์ซงฉลองพระชนม์ พันสาอนนต์
อนันต์จำเนียรยืนนาน  
พระยสพระเกียรติไพสาล เกริกกิดาการ
ทุกเทสทุกทิสยินสแยง  
สยองสยอนห่อนอาดออกสแดง ริทธิราชเปลี่ยนแปลง
ทำลายมิตรภาพมากะทำ  
ย่ำยีถิ่นสยาม-พระอำ- นาจปกแผ่กำ-
จายจวบเจนจบปัถพี  
น้อมมาลย์ถวายเมืองโดยมี จงรักภักดี
ต่อบาทรัชราชนรินทร์  
ข้าพระพุทธเจ้าทวยจินต์ กะวีเวียกยิน
ข่าวควนปราโมทย์รึดี  
คือคเชนทรรัตน์รูจี นัขเนตร์วรรนฉวี
สันพางค์โสภาคย์ไพบูลย์  
อันเปนราชพาหน์มาพูน เพิ่มพระเกียรตินุกูล
พระเดชพระยสยิ่งยง  
สมลักสนะตระกูลมาตงค์ ประกอบสมซง
เกิดด้วยบุริทธิ์เพียบเพ็  
คล้องได้ล่วงมาแล้วมาสเบ็ จะ,จวบกาลเปน
มงคลสมัยควนการ  
พ่วงแพนพระคชาธาร โดยลำดับวาร
จากนครสวรรคธานี  
บันลุกรุงเทพฯ มหาบุรี ยมเยสดิถี
๑. ค่ำกาลปักส์วันจันท์  
พรึสจิกายนมาสนะวัน ที่ ๖ สก. พรรส์
ตึงสาธิกสัตนิยม  
เปนสรีพระนครควรชม คชรัตนบรม
ราชอาสน์ฉลององค์เอาธูร  
ข้าพระพุทธเจ้าเพิ่มพูน มาโนชมนู
บำเทิงสำเริงเหลือตรา  
ขอกล่าวฉันทบทพจนา- ภรน์ด้วยมธุรสา
เกลากล่อมพระเสวตร์กรินทร์  
เฉลิมพระยสสมมติเทพย์ชนิน ทรนาถมหินทร์
มหามงกุดเกสประชา.  
วสันตติลกฉันท์ ๑๔  
อ้า ๆ พระสรีสุภสกน- ธวิมลประมวนมา
ซึ่งพรรน์และเบื้องสกละกา ยะพิสุทธิ์พิเสสสม
ผุดผ่องประไพนยนะนับ ฉวิโลมะพึงชม
ไพบูลย์นะลักสนะนิยม วระราชพาหน
อ้าพ่อมิควรมนะระลึก พนะพรึกสะอาร
มารดรบิดามิตระสกล คนะาติประยูรพงส์
ลำเนาวนากระพนัส ทุระรัสถะแดนดง
พ่อจุ่งสลัดสละพะวง บมิควนถวิลโหย
แสนยากจะยาตร์บทะจะย่าง ขนะไดก็ลำโบย
เบื้องบาทระบมสริระโรย และระทุขระทมทน
พ่อกับคนาคชะคละคล่ำ จระไกลระหว่างหน
แสวงภักสะภุช์ตรึนะดล คิริโขดสิลาเนิน
จำจิตและจำจระคละไล เลาะพนัสเขาเขิน
เดินยากก็จำหทยะเดิน ภยะทุกขะพรรเหา
ยามเย็นยะย่ำสุริยะย้าย และจะผายนะลำเนา
ค่ำคืนนะรัตติจระเทา พิสพึงสยองขน
มวนม่าห์โขมดคนะประมาน จะระรานนะอาร
ปีสาจฉกาจสิก็อนนต์ พนะเริงบรางควาน
ลำพองคนองสุระสนั่น อุระพรั่นหทัยลาน
เยือกเย็นนะแนววนะวนาน ตพิลึกและพึงกลัว
สัตว์ร้ายสพรั่งทรึคชาติ์ ขนะมืดขมุกขมัว
ออกเที่ยวนะรังสิสุริย์รัว ก็จะขบนะบาทา
ทำไห้ระบมบทะระบอม ทุระทุกขะนักหนา
เกิดแผลพุพ่านและก็จะปรา กดะปามละลามไป
เดินดั้นและกันตกะจะเกี่ยว ขนะยูรยาตร์ไคล
บุพโพและโลหิตะก็ไหล พิสะควนจะลำเข็
วัสสันต์รึดูพิรุนะสาด พยุกาจกะพือเย็น
เยือกโซมและซาบชละกะเซ็น ปัถะพีก็น่านนอง
กรากกรำและซ้ำสุขะบมี และทวีทุเรสครอง
กายทนระกำทุระสนอง ก็ตลอดนะกาลฝน
คิมหันต์รึดูรึก็มิสุข ทุระทุขะยิ่งดล
แสงสูริย์จะส่องนะพนะสน ทะและทุ่งและดงดอน
แผ่นดินจะแห้งเพราะสุริย์แผด ระอุเผาชโลธร
เหือดแห้งอุทกพระทินกร ตปะเล่หะไฟลน
ดินแตกระแหงตรึนะแห้ง และจะยาตร์ก็เหลือทน
น้ำท่าจะหารึก็วิกล ชละขาดรึดูกาล
ยามกินและยามนิทระยาม จรสุดจะทนทาน
ลำโบยระโหยหทยะดาล ทุระภัยนะไพรพนอม
เหลือบยุงและบุ้งจะระจะรา รึและร่านจะไต่ตอม
นับวันจะผ่ายสริระผอม คนะคชก็เสียดสี
ยังวันจรก,ผรุสะร้าย มนะหมายจะเบียลบีท์
มุ่งมาประหารคนะกรี กรกุมสินาสแผลง
ตกต้องมิตายก็จะระทม ทุระโหยระโรยแรง
รือบ้างก็โพนคชะแสวง ประทะคล้องและราวี
ไพรพรึกส์ประกอบภิรุกะภัย พิธะมากประมานมี
พ่อหย่าถวิลมนะรึดี รึคนึงคนาสหาย
กายพ่อพิสุทธิ์ผิวะคละคลุก ก็ขมุกขมอมกาย
ปนปังสุเปื้อนก็จะระคาย ขระเวทนารคน
เหลือจักธิบายภยะพิบัติ นะพนัสพนาสนท์
พ่อหย่าประวัตินิยมะมน นะสถานมิควนรมย์
อุปชาติ์ฉันท์ ๑๑  
นะกรุงสยามรัถ ถพิพัทโนดม
ควนชื่นและเชยชม อภินันทะสำรา
กรุงเทพฯมหานคร สุบวรกเสมสานต์
วิลาสวิลัยปาน วระเทพยะเมืองแมน
พิพิธวิภาคภันท์ อุปโภคะส่ำแสน
ไพบูลย์มิขาดแคลน นระราสดร์กเสมสรี
ปราการประกอบพร้อม ระยะป้อมประจำมี
ทวารพระบุรี นะระหว่างประกอบกัน
อร่ามวโรภาส วรราชวังจันท
รุ่งโรจน์จรัสพรร นะมนีกนกกาจน์
มนเทียรประเทียบทิพย์ มรุเทพย์พิมานสถาน
มลังมเลืองลา ดุจะลอยนะอัมพร
ดุสิตประเสิดสวน อุทยานสโมสร
เทียบนันทวันอร วระเทพย์สุนันทา
ควรเพลินจเรินจิต ขนะพิสตระการตา
สยามะรัถปรา กดะแสนจะสำรา
ประชานิกรชน ก็สพรั่งกเสมสานต์
แสนส่ำทหานหาน สรพรึบนิกายพรินท์
บุนักนะพ่อสรี สุภลักสนะโฉมฉิน
ประสบประเสิดยิน วรยสอดูลยา
ระลึกพระคุนวัน อดิเรกะโอลาร์
ราโชปการสา ทระซงประสิทธิ์สม
ไห้พ่อและผาสุข นรึทุขรึทัยรทม
สถิตย์นะโรงรมย์ รุจิเรขจรูราย
อร่ามอุไรเรือง และมเลืองมลังฉาย
เพริสแพร้วพะแพรวพราย ก็ตระหง่านนะเบื้องบน
เพดานประดับดา รกะมาสะเถือกถกล
ประกอบประกับยล ดุจะเย้ยพิมานเมือง
นะแท่นสถิตย์แล รึก็เลิสวิลัยเหลือง
ด้วยพื้นสุพรรนเรือง ฉลุลักสน์เฉลาลาย
เครื่องลาดสอาดเอี่ยม อดิเรกอร่ามราย
ประดับประดาพราย สุภแพร้วพิลัยยล
ปิลันทนาภรน์ และสุพรรนะอำพน
ข่ายกรองกะพองกล มนิกาจน์ประกอบกัน
ภู่ห้อยระย้ายล รัตคนพิมลพรรน
ประกิจประกอบสรร- พพิเสสสุภาภรน์
สุพรรนะพัตถ์ปก ปริสดางคะบวร
ดาวมาสประภัสร รัสมีระพีพรรน
อาภรน์พิพิธพิส ก็พิจิตพิลัยวรรน
วิบูลย์นะเบื้องสรรพ์ สุภะเลิสอลงกรน์
คชาธเรสโก สิระโสภนาภรน์
เลิสลักสน์กเรนทร คิริเมขล์ก็กลกัน
สมสักดิ์ตระกูลสม สิริสมนะยสสรร-
พะ,บุนะเบื้องบรร พะประกอบนุกูลผล
คนาผดุงการ คชบาลก็กังวล
พร้อมพรักพิทักส์นน ทะประนังประนอมถนอม
น้ำท่าผลาหาร บมิยากรึอดออม
ตระการแลหวานหอม กัทลีมะพร้าวตาล
จะภุชะโอชา รสะไดก็สำรา
เอมอิ่มกะมลมาน -รึก็ได้สดวกดาย
จุ่งพ่อและจงจเริน มนะเพลินถวิลหมาย
สราสกนธ์กาย นะสถานกเสมเทอน
กาพย์ฉบัง ๑๖  
อ้าพ่อขออ้อนวอนเชิ พ่อจุ่งดำเนิน
ตามไนโอวาทานุสนธิ์  
อันนายหัสดาจารย์ยุบล เบื้องบูรพ์สกล
โดยคชวิธีทั้งผอง  
พ่อจงจำนงจำนอง ตั้งเจตน์จิตจอง
หย่าด่วนโทโสโมหันธ์  
เคียดขึ้งขุ่นแค้นฉับพลัน ฉุดเบื้องบาทถลัน
ถอนชนักแหล่งหลัก-ทำลาย  
เบี่ยงสบัดหัตถาจารย์หงาย เงยเสียรเดินกราย
กริ้วโกรธโลดแล่นแปร๋นทลวง  
ลงทันต์ไล่ถีบเทอดงวง ฟอนฟาดไหย่หลวง
ควาฉุดห่อนหยุดเหิมคนอง  
ทำพยสโดยพลการผอง พ่อหย่าหย่าปอง
บ่เปนประโยชน์นิสผล  
พ่อจุ่งถ่อมกายทั้งสกนธ์ มุทุจิตขวายขวน
ประพรึติ์ตามสาสน์สุสร  
อากับกิริยาอาทร อุชุภาพบวร
ควนแก่คชยานยรรยง  
เอื้อเฟื้อคชบาลอันจง ได้อำรุงสง
เคราะห์ทั้งพิทักส์รักสา  
พ่อจุ่งรึดีปรีดา ไนพระบุา
ธิการแห่งพระภูธร  
พึงมีมาโนชอนุสร พระคุนากร
มั่นจิตคิดตั้งกตัู  
ไนไท้ธิเบสร์ผู้ชู เชิดภพสยามภูว์
พูนเพิ่มภิรมย์ร่มเย็น  
ทั้งได้ซงผดุงพ่อเปน สุขขจัดทุขเข็
ขาดหายห่อนมีบีทา  
นิรันด์รู้ว่าอุบัติมา กอบเกื้อบุา-
นุภาพพระผู้ภูมินทร์  
จำนงจงจิตคิดถวิล ฉลองพระคุนนรินทร์
เชิดช้อนพระเกียรติกำจร  
ดั่งข้ารำพรรน์กลั่นกลอน มธุรสเอมอร
ฉันทกาพย์พจีนี้เทอน.  

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ