สำแดงสดุดีสัพท์-ต้อนรับทหานหาน
กาพย์ฉะบัง ๑๖ | |
๏ นะชานชาลาสถานี | กรุงเทพฯ วิถี |
กว้างไหย่ไนระยะยาวยล | |
๏ สลอนสลับคับคั่งผู้คน | คือชุมนุมชน |
ชาวไทยทุกวัยเพสถาน | |
๏ โอกาสต้นมาสเมสกาล | ลำดับนับวาร |
หลายวันอันรู้ทั่วราสดร์ | |
๏ รัถบาลแถลงการน์ประกาส | ว่าทหานแห่งชาติ |
ผู้พร้อมยอมสละชีพตน | |
๏ เหล่าหลายทั้งนายเนื่องพล | ปวงได้ไปดล |
แดนอินโดจีนจำนง | |
๏ ปติบัติกิจรัถรนรงค์ | สำเหร็ดเส็ดลง |
เรียบแล้วด้วยแกล้วแกร่งหาน | |
๏ กลับมาโดยพาหนยาน | รถไฟไนวาร |
เวลากำหนดขนะถึง | |
๏ นรึโคสแซ่โสตเสียงอึง | อื้อเอิกเกริกพึง |
พอไจ “ไชโย!” ยินขรม | |
๏ พร้อมพร้องทำนองเพลงรมย์ | เริงรื่นชื่นชม |
เชิงปลุกปลอบขวันบรรสาน | |
๏ สำแดงสดุดีโดยงาน | เปนประวัติการน์ |
สำคันของชาติเช่นแถลง | |
๏ ส่วนแรกซึ่งสริสดิ์ด้วยแรง | ร่วมกันขันแข็ง |
แห่งเขาผู้เขาเขตต์สนาม | |
๏ รบสึกประสบได้ชัยงาม | เผยแผ่แพร่ความ |
ก่องก้องเกียรติสักดิ์เสิมสูง | |
๏ น่าปลื้มดื่มดวงจิตจรูง | จเรินเนตรไนฝูง |
ประชานระทุกบุคคล | |
๏ ไตรรงค์ธงชัยเฉลิมพล | สง่าซึ้งพึงยล |
ยังหน้ายิ้มแย้มแจ่มไส | |
๏ สแดงถึงซึ่งความพูมไจ | ของเขาเหล่าไป |
ประกอบกรนีย์ดีมา | |
๏ อกซ้ายเครื่องหมายประดับประดา | สมยสสมา |
นั้นรือคือเหรียนรัถบาล | |
๏ นามกร “ชัยสมรภูมิ์” ขนาน | นั้นได้โดยการ |
กะทำหน้าที่วีรชน | |
๏ ชอบแล้วแน่วแน่ไนกมล | นะหมู่ผู้คน |
คอยรับและนับเนื่องถึง | |
๏ ทั้งชาติชนไทยไจตรึง | ตราจำคำนึง |
เปนนิตย์นิรันดรกาล | |
๏ ขอความจเรินสุขคุนสาร | สิ่งสรรพ์บันดาล |
แด่ท่านทหานหานทั่ว-เทอน |