ตอนที่ ๓ นางสุวรรณอำภากับลักษณวงศ์เดินดงขณะบรรทม ท้าววิรุญมาศปลุกนางแล้วพาไปเมืองมยุรา

[๑] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ใช้ว่า “นิรมล”

[๒] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “มัจฉาชาติว่ายเคียงมาเป็นคู่”

[๓] วิลาศ = นลาฎ แปลว่า หน้าผาก

[๔] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “กรึก”

[๕] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “ใช่พี่หมายมาดมาจะกินกัน”

[๖] พังงางอน = พะงางอน

[๗] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “ข้าเดินดงหลงพลัดกับภัสดา”

[๘] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “อย่าเป็นห่วงถึงเขาเลยนะดวงจิต”

[๙] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “ถึงผัวเจ้าพี่เห็นเขาจะไม่คิด”

[๑๐] ปัดไถม แปลว่า ฝ้าบางๆ ที่เกิดขึ้นที่สิ่งของ ทำให้ของนั้นคล้ำมัว

[๑๑] อัคนิรุทธ แปลว่า เพลิงกาฬ

[๑๒] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “จะขึ้นงิ้วเพราะนางงามก็ตามที”

[๑๓] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “ไม่ม้วยมอดรอดแล้วจะกลับตาย”

[๑๔] ฉบับพิมพ์ครั้งแรกว่า “ลำดับตาย”

[๑๕] ฉบับพิมพ์ครั้งแรกว่า “แล้วนุชนาฏยาตรามากับยักษ์”

[๑๖] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ และฉบับพิมพ์ครั้งแรกว่า “แต่ขยับแล้วก็กลับมายับยั้ง”

[๑๗] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ใช้ “ป่าง” ทุกแห่ง

[๑๘] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ และฉบับพิมพ์ครั้งแรกว่า “เห็นจะไม่พ้นมือท้าวยักษา”

[๑๙] พิษถาน = อธิษฐาน

[๒๐] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ และฉบับพิมพ์ครั้งแรกว่า “เป็นชายเศษอกุศลกว่าคนทั้งหลาย”

[๒๑] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “อันครั้งนี้อสุรีไม่ทำได้”

[๒๒] กรม = ตรม

[๒๓] มิทจิตมิทใจ = มิตรจิตมิตรใจ โบราณชอบใช้อย่างนั้น

[๒๔] สมุดไทยเลขที่ ๒๕ ว่า “จะเล็งแลลิงโลดละลานเหลียว”

[๒๕] กรอมกรม = ตรอมตรม

[๒๖] ฉบับพิมพ์ครั้งแรกว่า จนเผือดผอมกรอมซูบพระรูปนาง”