ที่ ๒๘

​อิสเชล ในออสเตรีย

วันที่ ๒๐ มิถุนายน ๓๐ร.ศ. ๑๑๖

ถึงแม่เล็ก,

ด้วยฉันมาคราวนี้รู้สึกว่าเปนคนกระหายน้ำอยู่เปนนิตย์ เพราะช่องจะได้ดื่มให้เต็มอิ่มนั้น ห่างนักห่างหนา ต้องย่อยน้ำแขงอมพอแก้กระหาย ครั้นจะอมมากนักฤๅราคาก็แพงชั่วแต่เย็นไปครู่หนึ่งแล้วก็กลับกระหายอีก เพราะไม่ได้ดื่มให้เต็มอิ่มเต็มปราถนาฉันใด ช่องที่จะได้รับหนังสือช่างห่างเหินเสียจริง ๆ ได้แต่โทรเลขเท่านั้นก็พอแก้กระหาย

ฉันมาอยู่ที่นี่รู้สึกเหมือนอยู่การุตผู้คนมาก แต่เปนคนบ้านนอก ไม่ตอมเกรียว ๆ เหมือนเมืองใหญ่ ๆ แต่อากาศเหมือนโตสารีหนาวจัดพอใช้ เพราะร้อนปีนี้ล่า ที่นี่หนาวถึง ๗ เดือนจนต้นไม้โตช้าเต็มที เขาปลูกใหม่ที่น่าโฮเตล ๗ ปีแล้ว ถ้าจะเปรียบด้วยต้นประดู่ เท่ากับที่เราปลูกปีเดียว คือแตกเปนสองง่ามสูงสัก ๓ ศอก ฤๅ ๓ ศอกคืบเท่านั้น แต่ปลื้มด้วยเรื่องมอสแลเฟิน ไปตามเขาแห่งใด มอสงอกเต็มปูเปนพื้น เฟินขึ้นสูงชั้นหนึ่ง บนเฟินนั้นล้วนแต่ต้นสนทั้งนั้น สนที่เราหายากเกือบตาย ที่นี่ถึงกับทำรั้วเล่นได้ แต่มันก็นานปีกว่าจะเปนรั้วขึ้นได้ ดอกไม้เถื่อนสีต่าง ๆ ที่ขึ้นบนหญ้ามีเหมือนกัน แต่ไม่มากเหมือนที่อินตลากเกน ที่เที่ยวมีมาก เปนเรื่องขึ้นเขาลงทเลสาบเหมือนกัน แต่ฝนตกบ่อย ๆ พรำไปยังค่ำ ไม่ใคร่มีเวลาเที่ยว พระอาทิตย์ตั้งแต่ฉันมายังไม่ได้เคยเห็นหน้าตากันว่าเปนอย่างไรเลย