สรรคที่ ๗

อินทรวงศ์ฉันท์

๑๒ เมื่อนั้นกลีมี วรมีกมลสมล
อาฆาตพระนลจน จิตกร้าวจะร้าวจะราน
๏ มุ่งร้ายและหมายขวัญ มนมั่นจะหักจะหาญ
มาดจ้องทำนองพาล นลพลาดจะฟาดจะฟัน
๏ มั่วมิตรสนิทจิต ทุจริตบ่ผิดบ่ผัน
สองเกลอเสมอกัน จรสู่นิษัธสถาน
๏ มุ่งหน้าจะหาช่อง จิตจ้องประหัดประหาร
สิบสองฉนำนาน นลพลาดเพราะฃาดพิธี
๏ ถ่ายมูตรสำเร็จแล้ว พระบ่ล้างพระบทศรี
ไป่ทันสอาดดี จรสู่ณะสันธยา
๏ ฝ่ายท้าวกลีทราบ อวกาศอุจาดก็มา
สำนึงพระราชา บ่มิหึงกระลึงพระนล
๏ ดลใจพระไนษัธ ก็วิบัติวิกัติวิกล
เชิงเชาวน์กำเลามนท์ มนช้ำระกำวิกร
๏ ครั้นองค์กลีสิง นลสมมนานุสร
จึ่งองค์ทวาบร จรตรงดำรงสกา
๏ กลีทูลพระบุษกร อรชรขจรวิชา
ผู้เปนพระภาดา นลราชอำนาจมหัน
๏ ดูก่อนพระบุษกร จิตหาญชำนาญพนัน
เชิญชวนพระนลธรร มิกราชประลองสกา
๏ องค์ท่านสิชาญกล ยลเล่หะเทวะนา
รู้หลักประจักษ์ปา ศกะคล่องทำนองจะทำ
๏ นลไซร้มิได้รู้ ผิวสู้ก็เห็นจะกรรม
ตัวท่านชำนาญชำ นะนริศร์บ่ผิดกมล
๏ ศฤงคารสราญรม ยะบรมบุราภินนท์
สมบัติสุภัทร์ผล พรราชมไหศวรรย์
๏ เราจักอำนวยให้ ประลุท่านเพราะการพนัน
สมบัตินิษัธพลัน จะวิเภทเพราะเหตุสกา
๏ สิ่งใดมิได้เหลือ กลเผือแถลงกถา
ด่วนดลพระนลนา ยกเถิดจะเกิดสุผล ๚
๑๒ เมื่อนั้นพระบุษกร บทจรนครพระนล
ท้าทูลทำนองกล กลิสอนบ่ห่อนจะแหนง
๏ ดูราพระภาดา ฃติยาธิคุณแสดง
ไวรีระแวงแคลง จิตหวั่นพระบารมี
๏ เชิญนลพนันบาศก์ นลอาจก็อาตม์บ่หนี
ตูอักขะเทวี มนมั่นพนันจะลอง
๏ ท้าแล้วก็ท้าเล่า นลเศร้าหทัยะตรอง
คลองธัมมะทำนอง ผิวเล่นก็เห็นบ่ดี
๏ บัดเดี๋ยวก็หันหวน จิตป่วนอำนาจกลี
ใคร่ขันพนันมี มลจิตบ่คิดจะฃาม
๏ บัดเดี๋ยวก็ได้คิด ทศทิศจะเย้ยจะหยาม
หลงเล่นบ่เห็นงาม มนป่วนจะปรวนจะแปร
๏ บัดเดี๋ยวกลีดล จิตนลก็เชือนก็แช
แดหมายก็ดายแด บ่มิยั่งมิยืนมิยง
๏ บุษกรทำนูลท้า เฉภาะหน้าพระนางทนง
ไนษัธกษัตริย์ปลง จิตผันพนันสกา
๏ เสียทรัพย์บ่นับเหลือ ธุระเบื่อจะไตรจะตรา
ทีนาระนานา นิธิเนืองอเนกอนันต์
๏ ลูกบาศก์อุบาทว์แท้ นลแพ้บ่แผกบ่ผัน
หลายคืนและหลายวัน นิธิสิ้นและสินกษัย
๏ ส่ำเสวกามาตย์ ก็มิอาจจะทำอะไร
จักทัดจะทานไน ษธได้ก็ห่อนจะมี ๚
๑๒ ปางนั้นนรากร ชนชาวนิษัธบุรี
อำมาตยะมนตรี จรสู่นิเวศน์นรินทร์
๏ มั่วสุมประชุมกัน จิตหวั่นเพราะภูบดินทร์
มัวมนท์บ่ยลยิน กิจราชวินาศวิการ
๏ เช้าเย็นบ่เว้นว่าง นลร้างเสวยสนาน
คืนค่ำมิสำราญ พระบ่แนบพระนงพงา
๏ จึ่งสูตะผู้เชา วนะเฝ้าวรางคนา
ทูลองค์พระนงพา ละวิทรรภะมานวี
๏ แจงแจ้งแถลงเล่า ดุจเค้ายุบลคดี
บรรดาประชาชี จรสู่ประตูสภา
๏ เหตุเหือดหทัยที่ นรเทพธทรงสกา
หวั่นอกสทกทา หะถนัดวิบัติจะมี
๏ ขอเชิญพระนางองค์ อรอรรคะราชินี
ทูลภูบดีพลี ดุจฃ้าทำนูลพระนาง
๏ เชิญองค์ประชาเบศร์ ฃติเยศร์วิไลยวรางค์
เสด็จออกณะท่ามกลาง ชนเฝ้าพระบทศรี ๚
๑๒ เมื่อนั้นพระรามา วนิดาสุวรรณินี
องค์ทัมะยันตี จิตเจียนจะจากสกนธ์
๏ แสนโศกบ่สร่างศัลย์ มนหวั่นวะว้าวะวน
ด่วนดลพระนลชล นยนาก็พร่าก็พราย
๏ เสียงสั่นรำพรรณ์ทูล จิตภูลเทวศบ่วาย
อ้าองค์พระทรงฉาย กษมาปะศารทูล
๏ บัดนี้ประชาราษฎร์ และอำมาตย์จะมาทำนูล
เชิงชอบระบอบบูรพ์ จิตภักดิรักพระองค์
๏ หวังเฝ้าพระเจ้าฉัตร และประณตพระบทบงสุ์
ภูมินทร์นรินทร์จง จรให้นิกรประณาม
๏ ทูลแล้วทำนูลเล่า อรเศร้าหทัยะซาม
โฉมศรีฉวีงาม ก็สลัวระรัวสกนธ์
๏ นลเฉยบ่เผยโอษฐ์ ดุจโสตรบ่ยินยุบล
ลุ่มหลงพวงวน จิตมั่นกระดานสกา
๏ นางทัมะยันตี ยุวดีก็อ่อนอุรา
มนตรีนิกรมา ครกรมระบมหทัย
๏ โจษจรรสนั่นว่า พระนราธิเบนทร์กระไร
กลับกลายสลายไป ดุจนี้บ่มีคนึง
๏ ฝ่ายองค์กลีดล จิตนลกระหลบกระลึง
ไนษัธวิบัติกรึง มนแน่วณะเทวนา
๏ หลายปักษะหลายมาส บ่มิคลาดกระดานสกา
หลายปักษะหลายมา สะบ่ฟื้นบ่คืนพระองค์ ๚

จบสรรคที่ ๗ ในนิทานเรื่องพระนล

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ