สรรคที่ ๑๑
อินทรวิเชียรฉันท์
๑๑๏ เมื่อนั้นพระพรรณ์ไร |
อรไทยะศัยยา |
ชอกช้ำระกำกา |
ยะก็นิทร์สนิทดี |
๏ ครั้งเมื่อพระทรงชัย |
จรในพนาลี |
ห่อนช้าพระนารี |
ธก็ตื่นก็ฟื้นกาย |
๏ หวาดคว้าผวากอด |
จิตวอดพระฦๅฉาย |
คว้าลมบ่สมหมาย |
มิประสบสวามี |
๏ เหลียวแลชะแง้หา |
พระมหากษัตริย์ศรี |
เธอหายจะหน่ายหนี |
สละน้องกระมังหนา |
๏ หวั่นเสียวจะเหลียวซ้าย |
นลหายบ่เห็นมา |
หวาดเสียวจะเหลียวขวา |
ก็บ่สบพระทรงศิลป์ |
๏ อาดูรอดูลย์เดือด |
ดุจเลือดละหลั่งริน |
เผือดพักตร์ประจักษ์จิน |
ตนะพรั่นภยันตราย |
๏ หวาดหวั่นรำพรรณ์เรียก |
พจเพรียกณะแถวทาย |
โอ้องค์พระทรงฉาย |
จรดลณะหนไหน |
๏ ทิ้งเมียก็เสียคำ |
พระบ่จำฤฉันไร |
เหตุการณ์ประการใด |
นรนาถปลาตเมีย |
๏ โอ้ปิ่นนรินทร์เอย |
พระบ่เคยฉนี้เยีย |
เคยน้อมถนอมเคลีย |
นุชคลอชลอรัมย์ |
๏ โอ้ปิ่นบดินทร์เอย |
พระบ่เคยจะเสียคำ |
สัตย์เลิศประเจิดจำ |
จิตหมายบ่คลายคลอน |
๏ โอ้ปิ่นประชาเบศร์ |
พระประเวศณะดงดอน |
ร้างมิตรสนิทนอน |
ศยยาณะป่าหลวง |
๏ ดังฤๅระบือธัม |
มะประจำบ่จากทรวง |
สัตย์ในหทัยปวง |
พระบ่ถือและฤๅไฉน |
๏ สัญญามิคลาคลาด |
นรนาถธคลาไคล |
ตูเดียวณะแดนไพร |
นลพรากก็จากปราณ |
๏ โอ้องค์พระทรงเดช |
ฃติเยศร์มหาศาล |
แม้นหั่นประหารผลาญ |
ชิวะข้อยบ่น้อยใจ |
๏ เธอผู้ศตรูมาก |
จรจากกนิษฐ์ไย |
น้องใช่ริปูไภ |
ยะประทุษฐะห่อนมี |
๏ คืนวันก็มั่นจิต |
มนนิตยะภักดี |
นลหน่ายสลายหนี |
สละน้องณะไพรวัน |
๏ นี่หรือพระถือสัตย์ |
ปิยะวัจนานันท์ |
ในคราวอะคร้าวสัน |
นิธิเทพสโมสร |
๏ อินทร์ยมวรุณเริง |
และพระเพลิงประภากร |
ชุมนุมสยุมพร |
ณะวิทรรภะธานี |
๏ นลแจ้งแถลงอัตถ์ |
ศุภสัจจะวาที |
มุ่งมอบกมลปรี |
ดิสราญประทานนาง |
๏ ตราบชีวะมอดหมาย |
บ่สลายเสน่ห์หมาง |
หมายออมถนอมวาง |
นุชไว้ณะใจตน |
๏ นี่หรือพระถือสัตย์ |
ปิยะวัจนานนท์ |
ทิ้งนางณะกลางพน |
ภยะผองก็พ้องพาง |
๏ อันปวงประชาปรา |
ณะจะดับจะอับปาง |
แม้นชีพบ่วายวาง |
ก็เพราะเหตุบ่ถึงกาล |
๏ ในเมื่อพระนลหนี |
จรลีณะไพรสาณฑ์ |
ตูไซร้มิวายปราณ |
ก็เพราะชนม์บ่ดลขัย |
๏ หาไม่มิแคล้วคลาด |
จะวินาศประลัยไป |
ชนม์วายมลายใน |
ขณะที่พระหนีจร |
๏ ฉุกคิดพระอิศเรศร์ |
บ่ประเวศณะดงดอน |
เธอหยอกและซอกซอน |
พนซ่อนจะหลอนตู |
๏ อย่าเลยพระอย่าเล่น |
จรเร้นณะริมผลู |
เฉกเช่นบ่เอ็นดู |
จิตน้องสยองภัย |
๏ นั่นแน่ณะกอแฝก |
พระจะแมกจะเมี้ยนไย |
โน่นเวณุไหวไหว |
พระจะเร้นก็เห็นองค์ |
๏ มาเถิดพระเกิดเกล้า |
นลเผ้าพิบูลย์ยง |
เล่นเร้นก็เช่นทรง |
จิตหมายทำลายรมย์ |
๏ โอ้โอ๋พระโพรัตน์ |
จรพลัดนครคมน์ |
เวรทำระกำกรม |
บทฝ่าณะกานน |
๏ น้องม่งจำนงโดย |
พระเสด็จดำเนิรหน |
แหวกป่าทุรารญ |
ปฏิบัติพระภัตตา |
๏ เกรงเธอจะกรมทุกข์ |
ภยะฉุกจะมีมา |
ภัยกรายณะกายอา |
ตมะเองมิเกรงฃาม |
๏ ร่ำพลางพระนางทอด |
อรองคะนงราม |
หม่นมันยุซั้นทราม |
วยะโศกบ่ส่างทรง |
๏ บัดเดี๋ยวถลันลุก |
จรแล่นณะแดนดง |
บัดเดี๋ยวก็ทอดองค์ |
อรทุ่มณะธาตรี |
๏ บัดเดี๋ยวก็เพรียกพร้อง |
พจก้องพนาลี |
บัดเดี๋ยวก็นิ่งตี |
อุระกลืนสอื้นครวญ |
๏ ชลนัยนะไหลริน |
ดุจสินธุกำศรวญ |
โศกพลางพระนางนวล |
นุชเผยพระพจมาน |
๏ ภูตใดหทัยหยาบ |
อภิสาปพระภูบาล |
ทุ่มทุกขะเทียมปราณ |
จะประลัยกษัยสูญ |
๏ ภูตนั้นและมันจง |
จรดลอนลกูณฑ์ |
เทียมทุกข์ทวีคูณ |
นรกาคนีแรง |
๏ สาปพลางพระนางหม่น |
มนมันยุกรรแสง |
กำศรดบ่ปลดแปลง |
ปริเทวะเหหวน |
๏ เที่ยวท่องทุรารัณ |
ยะรำพรรณ์รำพึงครวญ |
หมองคล้ำระกำนวล |
นุชเพรียกณะแนวไพร |
๏ หาหาสวามี |
อวนีศะเกรียงไกร |
ภูมีจะหนีไป |
สละสัตย์มิสมควร |
๏ เพรียกพลางพระนางข้อน |
อุระร้อนระกำกวน |
ฟังเพียงสำเนียงครวญ |
กุรรีระลวงดาย |
๏ ฝ่ายงูณะผลูจร |
อชครมหากาย |
เห็นนางสอางกราย |
บทใกล้ก็ได้ที |
๏ รวบรัดกระหวัดองค์ |
ยุพยงพระไภมี |
สมถวิลจะกินศรี |
สุภคาสง่าพรรณ |
๏ นางดิ้นก็สิ้นแรง |
อพลาก็จาบัลย์ |
โอ้องค์พระทรงธรรม์ |
จรด้นณะหนใด |
๏ น้องเดียวณะแดนดง |
และอุรงค์กำลังไกร |
รึงรัดสลัดไป |
บ่มิหลุดก็สุดแรง |
๏ อ้าองค์พระทรงฤทธิ์ |
อภิชิตกำแหง |
เรืองเลอเสมอแสง |
ทินกรขจรศรี |
๏ แม้นเมื่อพระพ้นสาป |
กลิหยาบบ่ยำยี |
เวียรวัฒน์สวัสดี |
สุขศานติ์เสวยรมย์ |
๏ เธอตรึกระลึกฃ้า |
ภริยาอุรารงม |
แรมร้างบุรีกรม |
ทุฃมาณะอารัญ |
๏ หาพักตระห่อนพบ |
บ่ประสบพระเมียขวัญ |
เหตุตูสิสู่อัน |
ตะเพราะคราหะคร่ากิน |
๏ เธอจักตระหนักโศก |
วิปรโยคประวาสิน |
ใครจักพิทักษ์จิน |
ตะถนอมพระจมชน |
๏ คราวเธอถวิลทุกข์ |
กษุธาณะกานน |
โศกศรานติ์วิการกล |
คุรุเขทะลำเค็ญ |
๏ ใครจักสมัคเอื้อ |
จิตเฟื้อณะคราวเข็ญ |
ยามร้อนจะผ่อนเย็น |
ปฏิบัติกษัตริย์ศรี |
๏ พร่ำพลางพระนางพร้อง |
พจก้องพนาลี |
หาหาสวามี |
พระมิช่วยจะม้วยชนม์ |
๏ ยังมีวยาธเหี้ยม |
จิตห้าวณะราวพน |
ลัดเลียบมหารญ |
ก็สดับสำเนียงนาง |
๏ พรานป่าบ่ช้าที |
จรลีตระบัดพลาง |
เห็นองค์พระเอวบาง |
อหิรัดณะริมผลู |
๏ พรานแขงก็แผลงศัส |
ตรตัดชิวิตงู |
แล้วล้างพระนางตรู |
มลปราศสอาดตา |
๏ พรานหาผลาหาร |
บริหารพระกานดา |
นางเปลี้ยละเหี่ยกา |
ยะก็เกิดกำลังทรง |
๏ ฝ่ายพรานชำนาญไพร |
หฤทัยทยานยง |
ทูลถามพระนามองค์ |
อรอรรคนารี |
๏ ดูราศุภามา |
ลยะภาวินีศรี |
นามกรสมรมี |
กุลถิ่นสถานไหน |
๏ เนตรนางและเนตรเนื้อ |
ก็อะเคื้อเสมอใจ |
เหตุการณ์ประการใด |
จรดลณะหนดอน |
๏ เดิรดงดำรงทุก |
ขะสำบุกสำบันจร |
เอวองคะบังอร |
ก็มิน่าดำเนิรไพร ๚ |
๑๑๏ เมื่อนั้นพระไภมี |
ยุวดีดำรัสไป |
เล่าเรื่องณะเบื้องไน |
ษธเสื่อมสลายลง |
๏ ซัดเซพเนจร |
ระอุอ่อนระอาองค์ |
ซอกซอนณะดอนดง |
จรพลัดพระภัตตา |
๏ จวบงูกระหวัดองค์ |
ยุพยงศุภาภา |
ต่อนี้จะเดิรมา |
รคะด้นสถลไป |
๏ ตามหาสวามี |
บุญมีก็สมใจ |
แม้นบุญบ่หนุนใน |
พนดอมก็ยอมตาย ๚ |
๑๑๏ ฝ่ายพรานทยานใน |
หฤทัยบ่เหือดหาย |
หมายโลมพระโฉมฉาย |
พิศรูปวิไลยวร |
๏ เอวอรสอางองค์ |
ยุพยงปโยธร |
บูรณ์จันทร์นิภากร |
สุกุมารสคราญครัน |
๏ วาดวงขนงไน |
ยนะศอลออกรรณ |
โศภางค์สอางพรรณ |
เสนาะพจนะภาษิน |
๏ พรานเพลินเจริญตา |
กิริยาประมาทิน |
เมามานะราคิน |
ก็ทำนูลทำนองกาม ๚ |
๑๑๏ เมื่อนั้นพระนงเภา |
อรเยาวะเรืองราม |
ยินยลยุบลความ |
กลเพลิงเถกิงลน |
๏ ดูดู๋เทมอไพร |
ชนไพร่กำเดาดล |
เหลิงหลงทนงตน |
จะประสบเสน่ห์ตู |
๏ เรานี้อนาถา |
ภสดาก็พลัดผลู |
เดิรเดียวณะดงดู |
ดุจไร้พิชัยพงศ์ |
๏ พรานดำจะปล้ำปลุก |
ก็จะคลุกจะคลีองค์ |
ชอกช้ำจะธำรง |
อิธโลกฉันไร |
๏ จักอ้อนจะวอนมัน |
ก็บ่กันมหาภัย |
เหตุมันกระสันใน |
มนะหมายทำลายเรา |
๏ แค้นขัดสหัสสา |
นลโหมพระโฉมเฉลา |
เผยพจน์สบถเผา |
หินชาติวยาธดง ๚ |
นางทัมยันตีทรงสาปว่า
๑๑๏ เหตุฃ้าจำนงจิน |
ตะเสน่ห์พระนลยง |
เนืองนิตย์สนิทจง |
จิตจอดพระยอดใจ |
๏ ชั่วตากระพริบหนึ่ง |
บ่คนึงบุรุษใด |
แน่นแน่กมลใน |
สตยาภิวาจา |
๏ สรวมสัตย์อุบัติให้ |
ผลได้ประจักษ์ตา |
พรานดงทนงมา |
นตระบัดวิบัติชนม์ ๚ |
๑๑๏ สิ้นสาปอำนาจสัต |
ยะอุบัติบ่แผกผล |
ชีพพรานบ่ทานทน |
ก็สลายมลายปราณ ๚ |
จบสรรคที่ ๑๑ ในนิทานเรื่องพระนล