๙) ปางก่อนยังมีพรานไพร ชำนาญในเนินแนวพนัสสถาน ดักครึนริมหนองชลธาร แล้วกลับคืนมาบ้านสบายใจ ฝ่ายสกุณบินมาราร่อน ผ่อนลงกินน้ำที่เย็นใส ติดต้องคล้องบ่วงพรานไพร จะโดดดิ้นเท่าใดไม่หลุดลา พอชายหนึ่งออกไปเที่ยวเล่น ทอดตาแลเห็นปักษา ก็ฉวยฉับจับฟัดมรณา เวรานั้นจะแน่อยู่แก่ใคร แม้นพระองค์คิดได้ไม่ตรัสบอก พระเศียรจะแตกออกไม่ทนได้ พระกุมารฟังสารทราบพระทัย จึงตรัสไขข้อคดีโดยธรรม อันพรานเถ้าเจ้าครึนนั้นต้นบาป แต่ชายหยาบฆ่านกให้อาสัญ เพราะว่าพร้อมองค์ห้าประการอัน บาปนั้นมากมายกว่านายพราน ยักษีหลุดลื่นออกจากหัดถ์ พระตระบัดเต้าตามถึงสถาน จับได้ไม่วางเวตาล ก็ลวงล่อเล่านิทานสืบไป

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ