เพลงยาวชมพระราชนิพนธ์

๏ พระนิพนธ์คาวีสี่สมุด ช่างแคะขุดค่อนไค้ไม่ขัดสน
ทั้งอักษรกลอนเพราะเสนาะล้น ตัดต้นเติมต่อแต่ข้อเพราะ
ตั้งแต่ท้าวสันนุราชมาดหมาย ใช้ให้ยายทัศประสาทเที่ยวสืบเสาะ
ได้นางจันท์สุดามาจำเพาะ ท้าวปะเหลาะนักหนานางด่าทอ
แต่เฝ้าเกี้ยวเลี้ยวเล่นเปนหลายครั้ง เหลือกำลังสั่งให้ไปหาหมอ
ทำเสน่ห์เล่ห์กลจนกลอกคอ นางไม่ย่อหย่อนด่าระอาลง
จนพระหลวิไชยมาชุบตัว ท้าวเมามัวมืดคลุ้มลุ่มหลง
เข้านั่งริมกองไฟดังใจจง เธอถีบส่งลงไปไฟไหม้ตาย
จึงหยิบพระคาวีที่ในย่าม รูปงามจริงเจียวใจหาย
นางคันธมาลีมาวุ่นวาย ไม่รู้ตัวผัวตายตะกายชิง
เที่ยวเทลาะเกาะแกะเกะกะ จนพระคาวีเธอตีกลิ้ง
ไม่รู้คิดว่าผัวของตัวจริง ทำสบิ้งสบัดฟัดก้นไป
นอนครางออดออดกอดเข่า พอยายเถ้าทัศประสาทไปบอกให้
รู้เรื่องเคืองจิตรเจ็บใจ เขียนหนังสือส่งไปให้ไวยทัต
ไวยทัตรู้ชัดว่าเปนขบถ ยกพลมาหมดมากถนัด
พระคาวีตีแตกแล้วจับมัด ส่งให้ตัดศีศะทั้งสามคน
ทรงประดิษฐ์คิดเรื่องแต่เพียงนี้ ที่ยังมีต่อไปไม่เปนผล
ทั้งอักษรกลอนเขินเกินทน ถ้าใครอ่านพานบ่นขี้เกียจฟัง
พระนิพนธ์สี่เล่มนี้เต็มเพราะ ทั้งเสนาะน้ำถ้อยเหมือนหอยสังข์
ใครจะอ่านแล้วให้คิดอนิจจัง หาไม่เปนบ้าคลั่งไปดอก เอยฯ

ฯ ๒๐ คำ ฯ กราวรำ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ