๓๔

ฝ่ายกิดแชครั้นเวลาค่ำสั่งนายทหารให้รักษาค่ายไว้ให้มั่นคง ตัวเราจะลอบเข้าไปสอดแนมดูที่ค่ายเนียมฮั่น จะทำประการใด ครั้นเวลาตกประมาณสามยาม กิดแชถืออาวุธเดินลอบเข้าไปดูข้าศึกแลเห็นทหารซึ่งเนียมฮั่นให้แต่งตัวเป็นแม่ทัพนั่งอยู่ กิดแชเห็นได้ทีก็วิ่งถลันจะเข้าไปฟันทหารผู้รักษาประตู กิดแชตกลงไปในคู ทหารเนียมฮั่นจับตัวกิดแชได้เอาไปให้เนียมฮั่น เนียมฮั่นสำคัญว่างักฮุยลอบเข้ามาปล้นค่ายเหมือนครั้งก่อนก็ยินดี ครั้นพิเคราะห์ดูก็เห็นมิใช่งักฮุยจึงสั่งให้ทหารเอาตัวไปตัดศีรษะเสีย เซียนบุนหนึงจึงว่ากิมงึดตุดได้สั่งไว้ว่าถ้าผู้ใดจับกิดแชได้ก็ให้เอาตัวไปส่งให้ กิมงึดตุดจะฆ่าฟันกับมือเองให้หายแค้น ทหารผู้นี้คือกิดแชเป็นแน่แล้ว เนียมฮั่นได้ฟังก็สั่งให้งดไว้ให้กิมงันนึงหนึง งึนงันลังหลังคุมทหารพันหนึ่งคุมตัวกิดแชจำไปส่งกิมงึดตุด ณ เมืองฮ่อกันฮู้ ทหารทั้งสองนายกับไพร่พันหนึ่งก็คุมเอาตัวกิดแชไป

ฝ่ายเตียลิบซึ่งเป็นบุตรเตียซอกแม้ เจ้าเมืองฮ่อกันฮู้ ตั้งแต่จากกันกับเตียหยงน้องชายแล้วก็เป็นคนอนาถาเที่ยวขอทานชาวบ้านเลี้ยงชีวิต ครั้นแจ้งว่างักฮุยเป็นแม่ทัพมาสำเร็จราชการอยู่ ณ เมืองงอทังก๊วน ก็คิดจะไปทำราชการอยู่กับงักฮุย ครั้นเดินมาถึงหน้าเมืองงอทังก๊วนเห็นกองทัพตั้งค่ายประชิดกันอยู่ทั้งสองฝ่าย เตียลิบสืบถามชาวบ้าน ก็แจ้งว่าเนียมฮั่นพี่กิมงึดตุดยกกองทัพมาตีเมืองงอทังก๊วนสู้รบกับงักฮุย จึงเข้าไปแอบแฝงนอนซุ่มอยู่ที่บนเขาหมายจะดูกองทัพทั้งสองสู้รบกัน

ฝ่ายเจียคุนซึ่งงักฮุยให้ไปขนเสบียงอาหารมาส่งเห็นกองทัพพวกฮวนตั้งอยู่ที่หน้าเมือง เจียคุนจะเข้าเมืองมิได้ก็ถอยออกไปพักอยู่ที่เนินเขาให้ทหารไปแจ้งแก่งักฮุยให้ออกมารับเสบียง

ฝ่ายเตียลิบครั้นเห็นกองลำเลียงมาตั้งพักอยู่ที่เนินเขาก็คิดสำคัญว่าเป็นเสบียงของพวกฮวนกองทัพเนียมฮั่น ถืออาวุธเดินลงมาจากเขาเห็นได้ท่วงทีก็ตรงเข้าไปฆ่าฟันทหารกองลำเลียง เป็นตะลุมบอนทหารเหล่านั้นไม่ทันรู้ตัวก็แตกกระจายไปสิ้น เจียคุนนายกองลำเลียงขึ้นม้าถืออาวุธขับเข้ามาร้องถามว่าผู้ใดมาตีชิงเสบียงอาหารของงักฮุย เตียลิบได้ฟังก็ตกใจ จึงคิดว่าตัวเราจะมาอยู่กับงักฮุยบัดนี้เบาความทำร้ายฆ่าฟันทหารคุมเสบียงตายมีความผิดมาก จำจะต้องหนีเอาตัวรอดไปก่อน คิดดังนั้นแล้วเตียลิบก็รีบหนีไป

ฝ่ายทหารที่คอยกิดแชครั้นเวลารุ่งเช้าไม่เห็นกิดแชกลับมาก็ตกใจพากันเข้าไปบอกความแก่งักฮุยว่า กิดแชลอบเข้าไปในค่ายพวกฮวน ข้าศึกจับเอาตัวไว้ได้ งักฮุยได้ฟังก็ตกใจจึงพูดกับนายทหารทั้งปวงว่า กิดแชนี้เราก็ไม่ได้สั่งให้ลอบเข้าไปปล้นค่ายเนียมฮั่น บัดนี้มาทำการนอกสั่งให้ข้าศึกจับไว้ ทำอย่างไรจึงจะคิดแก้เอากิดแชคืนมาได้ นายทหารทั้งปวงได้ฟังก็นิ่งอยู่ งักฮุยจึงเกณฑ์ทหารในเมืองออกไปสมทบกับกองทัพทั้งสี่ซึ่งตั้งอยู่นอกเมือง แล้วงักฮุยก็แต่งตัวขึ้นม้าถืออาวุธคุมทหารเข้าโจมตีทัพเนียมฮั่น ได้ฆ่าฟันทหารพวกฮวนล้มตายลงเป็นอันมาก ทหารทั้งสองฝ่ายสู้รบกันจนถึงตะลุมบอน ทหารฮวนต้านทานฝีมือทหารงักฮุยไม่ได้ก็แตกกระจัดกระจายไป เนียมฮั่นขับม้าหนี งักฮุยคุมทหารไล่ติดตามไป

ฝ่ายเตียลิบ เดินมาถึงกลางทางเห็นทหารพวกฮวนประมาณพันเศษคุมคนโทษขังอยู่บนเกวียนก็คิดว่า คนซึ่งขังอยู่ในกรงนั้นเห็นจะเป็นทหารของงักฮุย เดิมเราเป็นคนผิดฆ่าฟันทหารคุมเสบียงของงักฮุย ครั้งนี้จะต้องทำการแก้ตัว ตีชิงเอาคนโทษนี้ออกให้ได้ คิดแล้วก็เดินตรงเข้าไปถามผู้คุมว่า คนโทษซึ่งขังใส่กรุงมานั้นเป็นทหารของผู้ใดจะคุมเอาตัวไปข้างไหน ผู้คุมบอกว่าคนโทษนี้ชื่อกิดแชเป็นทหารของงักฮุย จะเอาไปส่งให้กิมงึดตุด ณ เมืองฮ่อกันฮู้ เตียลิบได้ฟังก็ตรงเข้าไปเอากระบองเที่ยวไล่ตีทหารซึ่งคุมคนโทษมานั้นแตกกระจายไปสิ้น

ฝ่ายกิมงันนึงหนึง งึนงันลังหลังนายผู้คุมทั้งสองเดินตามมาข้างหลังเห็นผู้ร้ายเข้าไล่ตีทหารแตกกระจายร่นลงมาก็ขับม้ารีบขึ้นไป เตียลิบเห็นก็ร้องตวาดวิ่งสะอึกตรงเข้าไปเอากระบองเหล็กตีถูกม้าที่กิมงันนึงหนึงขี่หลังหักล้มลง เตียลิบได้ทีก็เอากระบองตีกิมงันนึงหนึงศีรษะแตกตาย งึนงันลังหลังเห็นก็ตกใจมิได้คิดที่จะต่อสู้ชักม้าจะขับหนี เตียลิบจึงเข้าไปเอากระบองตีถูกเท้าม้าหกล้มลง ก็ตีงึนงันลังหลังตายในทันใดนั้น แล้วเข้าไล่ตีทหารเหล่านั้นหนีไปสิ้น กิดแชอยู่ในกรงขังเห็นมีผู้มาช่วยดีใจหักทำลายกรงออกมาได้เห็นเตียลิบซึ่งไล่ตีพวกฮวนนั้นนุ่งห่มเป็นคนเข็ญใจก็ไม่พูดจาทักถามสิ่งใด เตียลิบนึกแต่ในใจว่าทหารงักฮุยคนนี้เย่อหยิ่งไม่รู้จักคุณเราที่ได้ช่วยให้พ้นโทษออกเลย ครั้นจะพูดด้วยก็หาประโยชน์มิได้เดินหลีกไปเสียให้พ้น กิดแชเดินไปตามทางพบทหารฮวนซึ่งแตกหนีมาก็ไล่ฆ่าฟันไป

ฝ่ายจูกัดเอง กงซุนหนึง เล่าก๊กซิม ตันกุยอิวสี่นายคุมพวกเพื่อนเป็นโจรตั้งอยู่ที่ตำบลเขาอวนเหาะซัว ในขณะนั้นทหารโจรเข้ามาแจ้งแก่ จูกัดเองว่ากองทัพเนียมฮั่นแตกหนีงักฮุยมาตามทางนี้ จูกัดเองจึงพูดกับพวกเพื่อนว่า พวกเราเสบียงอาหารก็ขัดสนลงแล้ว บัดนี้เนียมฮั่นเสียทีแก่งักฮุยแตกทัพหนีมา จำเราจะยกทหารออกไปสกัดตีชิงเอาเสบียงไว้เป็นกำลังต่อไป นายทหารเหล่านั้นได้ฟังก็เห็นชอบพากันคุมทหารออกมาตั้งสกัดทางอยู่

ฝ่ายกิดแชไล่ฆ่าฟันทหารพวกฮวนมาถึงที่พวกโจรตั้งอยู่ นายโจรเห็นกิดแชสำคัญว่าเป็นทหารของเนียมฮั่นก็ขับม้าพาพวกโจรออกมาล้อมกิดแชไว้

ฝ่ายเตียลิบเดินไปถึงเนินเขาได้ยินเสียงคนโห่ร้องอื้ออึงก็รีบเดินไปดูเห็นพวกโจรล้อมกิดแชเข้าไว้จึงคิดว่า กิดแชนี้เดิมเราก็ได้ช่วยแก้รอดจากความตายมาครั้งหนึ่งแล้ว กิดแชเห็นว่าเราเป็นคนอนาถามีใจประมาทไม่ทักทายพูดจาด้วย ครั้งนี้กิดแชก็เข้าตาจนพวกโจรล้อมไว้แล้ว ถ้าเราไม่ช่วยก็คงจะถึงแก่ชีวิต ถึงกิดแชจะหมิ่นประมาทไม่รู้จักบุญคุณเราก็ตามเถิด จะช่วยไว้ให้รอดอีกครั้งหนึ่ง คิดดังนั้นแล้วก็ถือกระบองตีตะลุมบอนเข้าไปสู้รบกับนายโจรทั้งสี่เป็นสามารถ

ฝ่ายเนียมฮั่นหนีงักฮุยมาใกล้จะถึงเขาอวนเหาะซัวทหารกองหน้ามาแจ้งว่า ทางซึ่งจะไปนั้นกองทัพงักฮุยมาตั้งสกัดอยู่เห็นจะไปไม่ได้ เนียมฮั่นได้ฟังก็ตกใจจึงพูดกับนายทหารทั้งปวงว่า ทางที่จะไปข้างหน้า กองทัพก็ตั้งสกัดไว้ข้างหลังงักฮุยก็ยกกองทัพไล่ติดตามมา จำจะลัดไปทางน้อยซอกเขา พูดกันแล้วก็พาทหารรีบลัดทางไป

ฝ่ายงักฮุยคุมทหารไล่ตามเนียมฮั่นถึงเชิงเขาก็ไม่เห็นพวกกองทัพเนียมฮั่นได้ยินแต่เสียงคนโห่ร้องอื้ออึงอยู่ข้างหลังเขา งักฮุยก็พาทหารอ้อมเขาไป แลเห็นกิดแชกับชายผู้หนึ่งสู้รบอยู่กับพวกโจร งักฮุกสั่งให้งูเกา เฮงกุ้ยเข้าไปช่วยสู้รบเป็นสามารถ ยังไม่แพ้ชนะกัน งักฮุยยืนม้าพิเคราะห์ดูก็เห็นว่ามิใช่พวกทหารฮวน จึงขับม้าเข้าไปร้องตวาดว่า กองทัพผู้ใดมาสู้รบกับทหารเราผู้ชื่องักฮุย นายโจรทั้งสี่กับกิดแชเตียลิบ งูเกา เฮงกุ้ยก็หยุดรบ จูกัดเองนายโจรเห็นงักฮุยก็ลงจากม้าเข้ามาคำนับแล้วว่า ข้าพเจ้าคิดสำคัญว่ากองทัพเนียมฮั่น จึงได้สู้รบหมายจะจับเอาตัวไปให้ท่าน ซึ่งข้าพเจ้าได้รบกับกองทัพท่านนั้นผิดไปแล้วขอจงได้อดโทษเสียสักครั้งหนึ่งเถิด งักฮุยจึงว่าเนียมฮั่นหนีเรามาลัดทางไปตามก็ไม่ทัน ท่านทั้งสี่นายนี้อยู่ที่ไหนชื่อใด นายโจรทั้งสี่ก็บอกชื่อและแซ่ให้งักฮุยทุกคน จูกัดเองจึงว่าพวกข้าพเจ้าตั้งเป็นโจรอยู่ที่เขานี้นานแล้ว งักฮุยว่าท่านทั้งสี่ไม่ควรจะมาประพฤติการเป็นโจรเลย จงไปทำราชการอยู่ด้วยเราเถิด ชื่อเสียงจะได้ปรากฏในแผ่นดินสืบต่อไป จูกัดเองได้ฟังก็มีความยินดีว่าท่านมีความกรุณาจะช่วยทำนุบำรุงข้าพเจ้านั้นขอบใจนักหนา ข้าพเจ้าทั้งสี่คนกับทหารพวกพ้องก็จะไปทำราชการอยู่ด้วยสุดแล้วแต่ท่านจะชุบเลี้ยงใช้สอย งักฮุยมีความยินดีแลไปเห็นเตียลิบยืนอยู่ จึงถามว่าชายผู้ซึ่งช่วยกิดแชนั้นเป็นทหารผู้ใดอยู่ที่ไหน เตียลิบก็เข้ามาคุกเข่าคำนับบอกว่า ข้าพเจ้าชื่อเตียลิบเป็นบุตรเตียซอกแม้เจ้าเมืองฮ่อกันฮู้ แล้วเตียลิบก็เล่าความตั้งแต่หลังจนมาพบพวกทหารฮวนได้สู้รบ ช่วยแก้กิดแชไว้ได้ถึงสองครั้งให้งักฮุยฟังทุกประการ งักฮุยได้ฟังก็มีความยินดีจึงให้เอาเสื้อกางเกงสำหรับนายทหารมาให้เตียลิบผลัด แล้วว่าซึ่งเจ้ามาพบเรานี้ก็ดีแล้ว เราจะมีหนังสือบอกเข้าไปกราบทูลพระเจ้าซ้องเกาจงเสนอความชอบให้ เตียลิบว่าข้าพเจ้าตัวผู้เดียวเป็นคนอนาถาจะขอทำราชการถือแส้ม้าตามท่านไปกว่าจะสิ้นชีวิต ไม่อยากเป็นขุนนางแล้ว งักฮุยก็พากิดแชเลิกกองทัพกลับมาเมืองงอทังก๊วน พอทหารมาแจ้งกับงักฮุยว่าเจียคุนคุมเสบียงมาถึงแล้ว งักฮุยก็ให้เจ้าพนักงานตรวจรับไว้ ครั้นอยู่มาวันหนึ่งข้าหลวงถือหนังสือรับสั่งพระเจ้าซ้องเกาจงมา งักฮุยก็ออกไปคำนับรับหนังสือรับสั่งถึงนอกเมือง เชิญข้าหลวงเข้าไปในเมือง งักฮุยเปิดผนึกหนังสือรับสั่งออกอ่านมีความว่าที่แขวงเมืองยือหนำนั้น เชาเสง เชาเหลียงซ่องสุมพรรคพวกเป็นโจรตีได้ด่านชาเลงก๋วนแล้ว ให้งักฮุยยกกองทัพไปปราบปรามเสียให้ราบคาบ อย่าให้โจรกำเริบลุกลามต่อไปได้ งักฮุยได้แจ้งแล้วก็จัดกองทัพให้งูเกาเป็นกองทัพหน้า งักฮุยเป็นกองหลวง ให้กิมจงเปียอยู่รักษาเมืองงอทังก๊วน แล้วพูดว่าตัวเราถือความสัตย์กตัญญูต่อเจ้านาย ซึ่งมีรับสั่งให้เราไปรบกับพวกโจรครั้งนี้ไม่สู้เป็นการสำคัญ เราวิตกอยู่ด้วยกองทัพกิมงึดตุดมาตั้งอยู่ที่เมืองฮ่อกันฮู้นี้ใกล้นัก ถ้ารู้ว่าเรายกไปรบพวกโจรเมืองยือหนำเสียแล้ว ก็คงจะยกทัพใหญ่รีบรุดเข้าไปตีทุ่มเทเอาเมืองกิมเหลง ท่านอยู่รักษาเมืองงอทังก๊วนนี้ จงระวังการให้มาก ๆ พระเจ้าซ้องเกาจงมาทรงวิตกด้วยการเล็กมากกว่าการใหญ่เราไม่มีความสบายใจเลย ครั้นจะมีหนังสือบอกขัดขวางเข้าไปก็ไม่ควร ขุนนางผู้ใหญ่ในเมืองหลวงก็มีมาก เราเป็นแต่ผู้น้อยรับสั่งอย่างไรมาก็ต้องทำไปตามรับสั่งจึงจะควร ท่านจงอยู่เถิด เราจะลาไปก่อน แล้วงักฮุยสั่งให้ยกกองทัพออกจากเมืองเดินตรงไปตำบลยือหนำ

ฝ่ายเนียมฮั่นแตกทัพหนีงักฮุยไปถึงเมืองฮ่อกันฮู้ก็เข้าไปแจ้งความซึ่งเสียทีแก่งักฮุยให้กิมงึดตุดฟังทุกประการ กิมงึดตุดได้ฟังก็เสียใจ จึงว่าซึ่งเราจะยกไปรบกับงักฮุยให้ได้ชัยชนะโดยเร็วนั้นเห็นยากอยู่ จำจะต้องงดรอคอยดูท่วงทีไปก่อน

ฝ่ายงูเกากองทัพหน้างักฮุยยกไปถึงด่านชาเลงก๊วนก็ให้ตั้งค่ายมั่นลงไว้ ให้ทหารไปท้าชวนพวกโจรออกรบ เตียหยงนายทหารโจรก็คุมทหารออกมารบกับงูเกาได้ประมาณสิบห้าเพลง งูเกาต้านทานฝีมือเตียหยงไม่ได้ก็ชักม้าหนีกลับเข้าค่าย เตียหยงก็กลับเข้าด่าน งูเกาตั้งรักษาค่ายมั่นอยู่หาได้ออกสู้รบกับเตียหยงไม่ ได้สองวันงักฮุยก็ยกกองทัพมาถึงให้ตั้งค่ายเรียงกันไป งูเกาแจ้งความแก่งักฮุยตามซึ่งได้รบกับเตียหยง งักฮุยได้ฟังก็โกรธจึงว่าแก่นายทหารทั้งปวงว่าใครจะรับอาสาเราไปรบกับเตียหยงได้บ้าง เตียลิบได้ยินออกชื่อเตียหยงก็รู้ว่าเป็นน้องชายของตัว จึงเข้าไปรับอาสางักฮุยว่าข้าพเจ้าจะขอออกไปรบกับเตียหยงเอง งักฮุยก็เกณฑ์ทหารมอบให้ เตียลิบก็ยกทหารออกไป

ฝ่ายเตียหยงคุมทหารมาตั้งรับอยู่หน้าด่าน เห็นเตียลิบผู้พี่ของตัวคุมทหารยกออกมาก็ร้องตวาดไปว่าท่านจะมาหาความตายหรือ เตียลิบว่าเจ้าจงมาอ่อนน้อมยอมสามิภักดิ์กับงักฮุยเสียโดยดีเถิด จึงจะรอดชีวิตอยู่ แล้วเตียลิบก็พยักหน้าให้ทีเตียหยงผู้น้องรู้ เตียหยงก็ขับม้าเข้ารบเตียลิบได้ประมาณห้าเพลง

เตียลิบก็ทำเป็นเสียทีขับม้าหนีไปข้างชายป่าลับตาทหารเหล่านั้นแล้ว เตียหยงก็หยุดลงจากหลังม้าคำนับเตียลิบผู้พี่ เตียลิบจึงว่าไม่ควรเลยเจ้าจะมาประพฤติการเป็นโจรดังนี้ให้เสียชาติเสียตระกูล บัดนี้ตัวเราไปอยู่กับงักฮุยแล้ว เจ้าจงไปทำราชการอยู่ด้วยเถิด พี่น้องจะได้เห็นหน้ากัน เตียหยงได้ฟังจึงว่าซึ่งท่านพูดนี้ก็ชอบแล้ว เวลาพรุ่งนี้ท่านจงคุมทหารมารบอีก ข้าพเจ้าจะทำเป็นเสียทีหนีเข้าไปในด่านท่านจงติดตามเข้าไปให้ทันท่วงที ข้าพเจ้าจะเปิดประตูรับ พูดกำหนดนัดกันแล้ว เตียหยงก็คำนับลาขึ้นม้ากลับไปด่าน เตียลิบก็กลับมาค่ายคำนับงักฮุย แล้วบอกว่าข้าพเจ้าได้พบเตียหยงผู้น้องพูดจาเกลี้ยกล่อม เตียหยงก็ยอมสามิภักดิ์จะทำราชการอยู่ด้วยท่าน แล้วกำหนดนัดว่าเวลาพรุ่งนี้ให้ข้าพเจ้าคุมทหารออกไปรบ เตียหยงจะทำเป็นหนีเปิดประตูด่านรับกองทัพ งักฮุยได้ฟังก็ดีใจ ครั้นเวลารุ่งเช้าเตียลิบคุมทหารยกออกไป เตียหยงก็คุมทหารเข้าสู้รบกันพอเป็นทีแล้วชักม้าหนีกลับเข้าด่านเปิดประตูไว้ เตียลิบก็ขับม้านำทหารเข้าไปในด่านได้ งักฮุยก็ยกทหารตามเข้าไปตั้งอยู่ในด่าน เตียลิบก็พาเตียหยงน้องชายมาคำนับงักฮุย งักฮุยจึงถามเตียหยงว่า เชาเสงเชาเหลียงนายโจรทั้งสองนั้นมีสติปัญญาฝีมือเข้มแข็งสักเพียงไหน เตียหยงบอกว่านายโจรทั้งสองสติปัญญาก็พอประมาณ ชำนาญอยู่ในการรบทางเรือ มีทหารหลายสิบหมื่น งักฮุยถามว่านายทหารเหล่านั้นมีฝีมือแกล้วกล้าอยู่สักกี่คน เตียหยงว่าทหารในพวกเชาเสง เชาเหลียงที่มีฝีมือเป็นเอกนั้น มีแต่ฮอง่วนเคงผู้เดียวคุมทหารตั้งอยู่ที่เขาชีงอซัว นอกจากนั้นก็เป็นแต่เพียงนายทหารเลว งักฮุยจึงว่าเราจะต้องคอยเจียคุนให้คุมเสบียงมาส่งถึงก่อนเมื่อได้เสบียงอาหารบริบูรณ์แล้วจึงจะยกกองทัพไป

ฝ่ายเจียคุนคุมเสบียงลำเลียงเดินมา เห็นทางเป็นสองแยก คิดสงสัยจึงถามทหารของตัวเหล่านั้นว่า ทางจะไปด่านชาเลงก๋วนนั้นทางไหนจะใกล้ ทหารบอกว่าถ้าจะไปให้เร็วก็ต้องลัดปางน้อยแต่เป็นทางเปลี่ยวมักมีโจรผู้ร้ายชุกชุม เจียคุนก็ไม่อาจจะไปทางน้อย เดินมาตามทางหลวง

ฝ่ายตังเซียน เอียวจิ้น เกียจุ่น เฮงซิน เฮงหงี คบกันตั้งซ่องสุมเป็นโจร ตังเซียนเป็นตัวนายใหญ่ มีพวกบริวารโจรอยู่ห้าพันเศษตั้งอยู่ที่เขากือเกงซัว ครั้นรู้ว่าเจียคุนคุมเสบียงจะไปส่งงักฮุยมาถึงเชิงเขา ตังเซียนจึงปรึกษากับตัวนายพวกโจรเหล่านั้นว่า พวกเราอุตส่าห์มาตั้งซ่องสุมไพร่พลอยู่ที่นี้ ก็เพราะจะคิดการใหญ่ยกไปตีเอาเมืองกิมเหลง ทหารเมืองกิมเหลงที่มีสติปัญญาฝีมือเข้มแข็งนั้นก็แต่งักฮุยผู้เดียวเป็นที่กีดขวางเกรงอยู่จึงยังคิดทำไปไม่ถนัด บัดนี้งักฮุยยกกองทัพมาปราบพวกโจรอยู่ที่ด่านชาเลงก๋วน เจียคุนคุมเสบียงมาส่งทางเขานี้ จำเราจะตีชิงเอาไว้เป็นกำลังทแกล้วทหารของเรา นายโจรเหล่านั้นได้ฟังก็ยินดีเห็นชอบด้วย ตังเซียนจึงคุมทหารมาตั้งสกัดทางอยู่

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ